เรื่องที่เกิดขึ้นกับตัวเราเอง เหมือเป็นเวรกรรมตามสนองเลยค่ะ เข้าเรื่องเลยละกัน เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อ3ปีก่อน เรากับแฟนคบกันมา3ปี นานทีเจอกันครั้ง
เพราะเราเรียน กทม เขาเรียน ตจว ค่ะ นานทีเจอกันครั้ง ตามช่วงเทศกาลปีใหม่ สงกรานต์หรือปิดเทอม(พอจากกันที ก็ร้องไห้หากัน555555)
ตอนนั้นความรู้สึกเรารักเขามากค่ะ เขาดีกับเราทุกอย่างเหมือนๆคนรักทั่วๆไป ดูแลเราดีอะไรดีหมดค่ะ ไม่ให้ขาดตกบกพร่อง ขาดอะไรก็สรรหามาให้ (ของขวัญวาเลนไทน์ ของขวัญวันเกิด ของขวัญปีใหม่หรืออะไรก็ตามที่ไม่ใช่เทศกาล คิดจะให้เขาก็ให้)
เรียกได้ว่าเอาใจเรามากเลยทีเดียว เเม้ว่าจะทะเลาะกันเรื่องเล็กๆน้อยๆก็ตาม ผิดไม่ผิดเขายอมขอโทษเราก่อนเสมอ
เขามีนิสัยขี้หึงค่ะ เหมือนเด็ก ด้วยความที่เราอยู่คนละที่และไกลกันมาก เราได้เเค่ติดต่อกันทางโซเชียลหรือโทรคุยกันทุกวัน วันนึงต้องคอยบอกเขาว่าไปไหน ทำอะไร อยู่กับใครทำนองนี้ค่ะ ตอนแรกก็ไม่เท่าไหร่ค่ะ วันละครั้ง หลังๆนี่ถี่ยิบวันนึง4-5ครั้ง บางทีเราเรียนหรือทำงาน ปกติจะไม่เล่นมือถือตอนเรียนค่ะ
เขาโทรมาแล้วเราไม่ได้รับ พอเรียนเสร็จเราก็โทรกลับ เขากลับถามว่าทำไมไม่รับ แชทกับใครทำไมขึ้นออนไลน์
เราบอกเขาไปว่า เราเรียนไม่ได้แชทกับใครทั้งนั้น ที่เห็นว่าออนไลน์เป็นเพราะระบบอาจค้างก็ได้ เป็นแบบนี้อยู่หลายครั้งมากค่ะ
เขากลัวว่าเราจะมีคนอื่น ซึ่งจริงๆแล้วเรามีเขาแค่คนเดียว มันหลายรอบจนเราเบื่อที่จะอธิบาย อธิบายไปก็ไม่เชื่อหาว่าเราโกหกจนกลายเป็นความรำคาญ
มันประจวบเหมาะกันตรงที่ว่าตอนนั้นมีคนมาคุยด้วย เราก็คุยบ้างว่าเรามีปัญหานู่นนี่นั่น คุยแก้เซ็งไปไม่ได้คิดจะจริงจังอะไร เพราะเราก็มีแฟนอยู่เเล้ว
พอเเฟนถามก็บอกว่าเพื่อน แต่เขาก็จับได้ว่าเราคุยกับคนอื่น ตอนนั้นเราทะเลาะกันรุนแรงมากค่ะ จนสุดท้ายเขาก็ยอมเรา ขอโทษเรา บอกว่าให้เราเลิกคุยได้ไหม เราก็เลิกคุยนะ เลิกคุยกับคนนี้แล้วก็มีคนใหม่เข้ามาคุยเรื่อยๆ เป็นแบบนี้2-3ครั้ง จนเราขอเลิกกับเขา จนครั้งสุดท้ายเขาบอกว่ายอม เขายอมให้เราคุยกับคนอื่นได้ โดยที่เขาไม่เลิกกับเรา ความรู้สึกเราเหมือนกับโดนล่ามขาเอาไว้โดยพันธะของโซ่ ซึ่งจริงๆแล้วต้องการอิสระ ไปเที่ยวกับเพื่อนก็ตามไปว่าเราไปกับเพื่อนมั้ย มีผู้ชายไปด้วยรึเปล่า เรารู้สึกว่าเราไม่เต็มที่กับกิจกรรมของเรา เหมือนกับว่าเราหมดใจแล้ว จนเราคุยกันว่าเราจะถอยกันคนก้าว
เมื่อเราถอยออกมา เราใช้ชีวิตอิสระของเราเเบบเต็มที่มาก เที่ยวกับเพื่อนๆ เฮฮาปาร์ตี้มาก เราเลิกกับเขาได้ประมาณ3-4เดือนค่ะ
กลับมาคุยกันอีกครั้งเพราะเห็นใจในความพยายามเขา สงสารเขา เพื่อนเราบอกว่าหลังจากที่เลิกกับเราไป เขามักจะมาดักรอเจอเราที่หน้ามหา'ลัย เลยสงสารเขา กลับมาคบกันได้5เดือน เราคิดว่าการกลับมาคบกันนี้เหมือนเป็นการให้โอกาสว่าเขาจะไม่ทำนิสัยแบบเดิมอีก เราก็ต้องออกค่ายอาสาฯไปต่างจังหวัด เราเอามือถือเราเก็บไว้ที่ห้อง ซึ่งเข้าห้องพักไม่ได้ด้วยแหละ(กฎของค่าย) เราทำงานจนถึงตอนเย็นก็โทรกลับไปหาเขา เขาถามว่าไปไหนมาทั้งวันทำไมไม่รับโทรศัพท์ เราบอกว่าทำงานไม่ได้เอามือถือไปด้วย เขาถามว่าค่ายมีผู้ชายมั้ย -_-' มันก็ต้องมีอยู่แล้วป้ะ แล้วเขาไม่พอใจเหมือนโมโหเรา
โวยวายไปค่ายมีผู้ชายไปด้วย คือ เราจนปัญญาจริงๆ เราเลยบอกว่าใจเย็นก่อนมั้ย รอกลับไปค่อยคุยกัน
พอเรากลับมาจากค่าย มันถึงขีดสุดแล้วจริงๆ เราเลยบอกเขาไปว่าที่เรากลับมาคบกับเขาเพราะอะไร เขาเข้าใจและยอมจบความสัมพันธ์นี้โดยดี
หลังจากนั้นไม่นานก็มีคนมาจีบเรา เราก็คุยกับเขาด้วยความที่เราชอบเขาอยู่แล้ว เราชอบผู้ชายคมๆมีหนวดๆไรงี้ หน้าตาเขาเจ้าชู้นิดๆ แววตาเจ้าเล่ห์ พูดได้ว่าเขาตรงสเป็คทุกอย่างหล่อค่ะ ชอบบ เขาคุยกับเราทุกวันเลย เราถามไปว่าไม่มีแฟนหรอ เขาบอกว่ามี แต่ใกล้เลิกแล้ว เราถามว่าเราไม่ได้ทำให้เลิกกันใช่มั้ย เขาบอกว่าไม่เพราะมีปัญหากันมานานแล้ว เราเชื่อว่าถ้าเขาไม่ชอบเรา เขาคงไม่ยอมเลิกกับแฟนเพื่อมาคบกับเราหรอก เรารู้มาว่าเขาคบกับเเฟนเขาไม่ถึง2เดือนเอง แต่มีปัญหากันบ่อยมาก เพราะตอนคบกันแฟนเขาคุยกับเพื่อนของเขา เป็น ผญ ที่มีความสะตอตัวแม่สูงเฟ่ออออ เป็นคนที่ไม่มีเพื่อนคบต่างคนต่างยี้!!!!
ผ่านไปสัก2เดือน เรากับเขาก็คบกัน เขาก็คือแฟนใหม่เรา จากนั้นปัญหาต่างๆนานาก็เข้ามา ผญ คนนั้นที่แฟนใหม่เราเลิกมาเพื่อมาคบกับเรา
นางสร้างเฟสปลอมเพื่อมาด่าเราจ้า ด่าเราไม่พอด่าเพื่อนสนิทเราอีก บอกว่าเราไปแย่งแฟนเขา บอกว่าคบกันมานานแล้วเราไปแทรกกลาง ภาษาที่ใช้ด่าเหมือนคนไม่ได้รับการศึกษาเลยค่ะ เขียนภาษาวิบัติมาก เราเฉยๆนะขี้เกียจตอบนาง เพราะตอนนั้นกำลังปาร์ตี้กับฝรั่งที่ข้าวสาร 55555 เสียเวลาที่จะคุยเรื่องไร้สาระด้วย
ตอนนี้เราคบกับแฟนเรา เรารู้สึกว่าสิ่งที่เขาทำกับเรามันคุ้นๆ ทั้งการกระทำต่างๆมันคล้ายๆเหมือนที่เราทำกับเเฟนเก่าเราเลย เราไม่สนเลยว่าเเฟนเก่าทำอะไรกับเรายังไงในตอนนั้น ตอนนี้แฟนใหม่เราทำกับเราบ้างตอนแรกๆไม่เท่าไหร่ พอมาหลังๆเริ่มนึกถึงสิ่งที่ทำไม่ดีกับแฟนเก่า
เเฟนเก่าเคยพูดกับเราไว้ตอนนั้นว่า "ถ้าเรารักใครสักคน เราจะยอมเขาหมดทุกสิ่งอย่าง" และมันก็จริงค่ะ
เรายอมเขาหมดทุกอย่าง ไม่ว่าเขาจะทำเราเสียใจกี่ครั้งๆก็ตาม เราเป็นคนใจร้อน โมโหร้าย ไม่ชอบต้องรอใครนานๆ แต่เราก็นั่งรอเขา10กว่าชั่วโมง เพื่อจะเอากุญแจไปเปิดห้อง ซึ่งกุญแจอยู่ที่เขา โทรไปหาก็ไม่รับ บางทีก็ไม่ติดแล้วอ้างว่าแบตหมดแบตเสื่อมมั่ง ไปบ้านตารับไม่ได้มั่ง ไปกับแม่บ้าง
ไม่มีของขวัญให้ ไม่เคยซื้ออะไรให้เราเลย ผญ อะไรก็ได้นิดๆหน่อยๆไม่ต้องแพงมาก แค่เต็มใจให้เราก็พอ ทำอะไรไม่สนใจด้วยว่าเราจะเสียใจ เสียความรู้สึกมั้ย คุยกับ ผญ คนอื่นแล้วบอกว่าเพื่อนตลอดอ้ะ จับได้ก็บอกเพื่อน ขับรถไปเกี่ยวกับแบริเอ้อไม่ถามสักคำว่าเป็นไง ขอโทษสักคำก็ไม่ได้ยินฯลฯ มันหลายๆเหตุการณ์มาก ที่ทนไม่ใช่ว่าไหวค่ะ แต่ว่าหวังต่างหาก เหมือนว่าเวรกรรมมันตามสนอง เราทำกับแฟนเก่าเรายังไง เเฟนใหม่ก็ทำกับเราแบบนั้น
ทำอะไรกับใครไว้อย่างไร มันจะกลับคืนเราแบบนั้น หนียังไงก็ไม่พ้น จะช้าหรือเร็วมันก็ไปดักรอเราที่ปลายทางอยู่ดี
กรรมตามสนอง
เพราะเราเรียน กทม เขาเรียน ตจว ค่ะ นานทีเจอกันครั้ง ตามช่วงเทศกาลปีใหม่ สงกรานต์หรือปิดเทอม(พอจากกันที ก็ร้องไห้หากัน555555)
ตอนนั้นความรู้สึกเรารักเขามากค่ะ เขาดีกับเราทุกอย่างเหมือนๆคนรักทั่วๆไป ดูแลเราดีอะไรดีหมดค่ะ ไม่ให้ขาดตกบกพร่อง ขาดอะไรก็สรรหามาให้ (ของขวัญวาเลนไทน์ ของขวัญวันเกิด ของขวัญปีใหม่หรืออะไรก็ตามที่ไม่ใช่เทศกาล คิดจะให้เขาก็ให้)
เรียกได้ว่าเอาใจเรามากเลยทีเดียว เเม้ว่าจะทะเลาะกันเรื่องเล็กๆน้อยๆก็ตาม ผิดไม่ผิดเขายอมขอโทษเราก่อนเสมอ
เขามีนิสัยขี้หึงค่ะ เหมือนเด็ก ด้วยความที่เราอยู่คนละที่และไกลกันมาก เราได้เเค่ติดต่อกันทางโซเชียลหรือโทรคุยกันทุกวัน วันนึงต้องคอยบอกเขาว่าไปไหน ทำอะไร อยู่กับใครทำนองนี้ค่ะ ตอนแรกก็ไม่เท่าไหร่ค่ะ วันละครั้ง หลังๆนี่ถี่ยิบวันนึง4-5ครั้ง บางทีเราเรียนหรือทำงาน ปกติจะไม่เล่นมือถือตอนเรียนค่ะ
เขาโทรมาแล้วเราไม่ได้รับ พอเรียนเสร็จเราก็โทรกลับ เขากลับถามว่าทำไมไม่รับ แชทกับใครทำไมขึ้นออนไลน์
เราบอกเขาไปว่า เราเรียนไม่ได้แชทกับใครทั้งนั้น ที่เห็นว่าออนไลน์เป็นเพราะระบบอาจค้างก็ได้ เป็นแบบนี้อยู่หลายครั้งมากค่ะ
เขากลัวว่าเราจะมีคนอื่น ซึ่งจริงๆแล้วเรามีเขาแค่คนเดียว มันหลายรอบจนเราเบื่อที่จะอธิบาย อธิบายไปก็ไม่เชื่อหาว่าเราโกหกจนกลายเป็นความรำคาญ
มันประจวบเหมาะกันตรงที่ว่าตอนนั้นมีคนมาคุยด้วย เราก็คุยบ้างว่าเรามีปัญหานู่นนี่นั่น คุยแก้เซ็งไปไม่ได้คิดจะจริงจังอะไร เพราะเราก็มีแฟนอยู่เเล้ว
พอเเฟนถามก็บอกว่าเพื่อน แต่เขาก็จับได้ว่าเราคุยกับคนอื่น ตอนนั้นเราทะเลาะกันรุนแรงมากค่ะ จนสุดท้ายเขาก็ยอมเรา ขอโทษเรา บอกว่าให้เราเลิกคุยได้ไหม เราก็เลิกคุยนะ เลิกคุยกับคนนี้แล้วก็มีคนใหม่เข้ามาคุยเรื่อยๆ เป็นแบบนี้2-3ครั้ง จนเราขอเลิกกับเขา จนครั้งสุดท้ายเขาบอกว่ายอม เขายอมให้เราคุยกับคนอื่นได้ โดยที่เขาไม่เลิกกับเรา ความรู้สึกเราเหมือนกับโดนล่ามขาเอาไว้โดยพันธะของโซ่ ซึ่งจริงๆแล้วต้องการอิสระ ไปเที่ยวกับเพื่อนก็ตามไปว่าเราไปกับเพื่อนมั้ย มีผู้ชายไปด้วยรึเปล่า เรารู้สึกว่าเราไม่เต็มที่กับกิจกรรมของเรา เหมือนกับว่าเราหมดใจแล้ว จนเราคุยกันว่าเราจะถอยกันคนก้าว
เมื่อเราถอยออกมา เราใช้ชีวิตอิสระของเราเเบบเต็มที่มาก เที่ยวกับเพื่อนๆ เฮฮาปาร์ตี้มาก เราเลิกกับเขาได้ประมาณ3-4เดือนค่ะ
กลับมาคุยกันอีกครั้งเพราะเห็นใจในความพยายามเขา สงสารเขา เพื่อนเราบอกว่าหลังจากที่เลิกกับเราไป เขามักจะมาดักรอเจอเราที่หน้ามหา'ลัย เลยสงสารเขา กลับมาคบกันได้5เดือน เราคิดว่าการกลับมาคบกันนี้เหมือนเป็นการให้โอกาสว่าเขาจะไม่ทำนิสัยแบบเดิมอีก เราก็ต้องออกค่ายอาสาฯไปต่างจังหวัด เราเอามือถือเราเก็บไว้ที่ห้อง ซึ่งเข้าห้องพักไม่ได้ด้วยแหละ(กฎของค่าย) เราทำงานจนถึงตอนเย็นก็โทรกลับไปหาเขา เขาถามว่าไปไหนมาทั้งวันทำไมไม่รับโทรศัพท์ เราบอกว่าทำงานไม่ได้เอามือถือไปด้วย เขาถามว่าค่ายมีผู้ชายมั้ย -_-' มันก็ต้องมีอยู่แล้วป้ะ แล้วเขาไม่พอใจเหมือนโมโหเรา
โวยวายไปค่ายมีผู้ชายไปด้วย คือ เราจนปัญญาจริงๆ เราเลยบอกว่าใจเย็นก่อนมั้ย รอกลับไปค่อยคุยกัน
พอเรากลับมาจากค่าย มันถึงขีดสุดแล้วจริงๆ เราเลยบอกเขาไปว่าที่เรากลับมาคบกับเขาเพราะอะไร เขาเข้าใจและยอมจบความสัมพันธ์นี้โดยดี
หลังจากนั้นไม่นานก็มีคนมาจีบเรา เราก็คุยกับเขาด้วยความที่เราชอบเขาอยู่แล้ว เราชอบผู้ชายคมๆมีหนวดๆไรงี้ หน้าตาเขาเจ้าชู้นิดๆ แววตาเจ้าเล่ห์ พูดได้ว่าเขาตรงสเป็คทุกอย่างหล่อค่ะ ชอบบ เขาคุยกับเราทุกวันเลย เราถามไปว่าไม่มีแฟนหรอ เขาบอกว่ามี แต่ใกล้เลิกแล้ว เราถามว่าเราไม่ได้ทำให้เลิกกันใช่มั้ย เขาบอกว่าไม่เพราะมีปัญหากันมานานแล้ว เราเชื่อว่าถ้าเขาไม่ชอบเรา เขาคงไม่ยอมเลิกกับแฟนเพื่อมาคบกับเราหรอก เรารู้มาว่าเขาคบกับเเฟนเขาไม่ถึง2เดือนเอง แต่มีปัญหากันบ่อยมาก เพราะตอนคบกันแฟนเขาคุยกับเพื่อนของเขา เป็น ผญ ที่มีความสะตอตัวแม่สูงเฟ่ออออ เป็นคนที่ไม่มีเพื่อนคบต่างคนต่างยี้!!!!
ผ่านไปสัก2เดือน เรากับเขาก็คบกัน เขาก็คือแฟนใหม่เรา จากนั้นปัญหาต่างๆนานาก็เข้ามา ผญ คนนั้นที่แฟนใหม่เราเลิกมาเพื่อมาคบกับเรา
นางสร้างเฟสปลอมเพื่อมาด่าเราจ้า ด่าเราไม่พอด่าเพื่อนสนิทเราอีก บอกว่าเราไปแย่งแฟนเขา บอกว่าคบกันมานานแล้วเราไปแทรกกลาง ภาษาที่ใช้ด่าเหมือนคนไม่ได้รับการศึกษาเลยค่ะ เขียนภาษาวิบัติมาก เราเฉยๆนะขี้เกียจตอบนาง เพราะตอนนั้นกำลังปาร์ตี้กับฝรั่งที่ข้าวสาร 55555 เสียเวลาที่จะคุยเรื่องไร้สาระด้วย
ตอนนี้เราคบกับแฟนเรา เรารู้สึกว่าสิ่งที่เขาทำกับเรามันคุ้นๆ ทั้งการกระทำต่างๆมันคล้ายๆเหมือนที่เราทำกับเเฟนเก่าเราเลย เราไม่สนเลยว่าเเฟนเก่าทำอะไรกับเรายังไงในตอนนั้น ตอนนี้แฟนใหม่เราทำกับเราบ้างตอนแรกๆไม่เท่าไหร่ พอมาหลังๆเริ่มนึกถึงสิ่งที่ทำไม่ดีกับแฟนเก่า
เเฟนเก่าเคยพูดกับเราไว้ตอนนั้นว่า "ถ้าเรารักใครสักคน เราจะยอมเขาหมดทุกสิ่งอย่าง" และมันก็จริงค่ะ
เรายอมเขาหมดทุกอย่าง ไม่ว่าเขาจะทำเราเสียใจกี่ครั้งๆก็ตาม เราเป็นคนใจร้อน โมโหร้าย ไม่ชอบต้องรอใครนานๆ แต่เราก็นั่งรอเขา10กว่าชั่วโมง เพื่อจะเอากุญแจไปเปิดห้อง ซึ่งกุญแจอยู่ที่เขา โทรไปหาก็ไม่รับ บางทีก็ไม่ติดแล้วอ้างว่าแบตหมดแบตเสื่อมมั่ง ไปบ้านตารับไม่ได้มั่ง ไปกับแม่บ้าง
ไม่มีของขวัญให้ ไม่เคยซื้ออะไรให้เราเลย ผญ อะไรก็ได้นิดๆหน่อยๆไม่ต้องแพงมาก แค่เต็มใจให้เราก็พอ ทำอะไรไม่สนใจด้วยว่าเราจะเสียใจ เสียความรู้สึกมั้ย คุยกับ ผญ คนอื่นแล้วบอกว่าเพื่อนตลอดอ้ะ จับได้ก็บอกเพื่อน ขับรถไปเกี่ยวกับแบริเอ้อไม่ถามสักคำว่าเป็นไง ขอโทษสักคำก็ไม่ได้ยินฯลฯ มันหลายๆเหตุการณ์มาก ที่ทนไม่ใช่ว่าไหวค่ะ แต่ว่าหวังต่างหาก เหมือนว่าเวรกรรมมันตามสนอง เราทำกับแฟนเก่าเรายังไง เเฟนใหม่ก็ทำกับเราแบบนั้น
ทำอะไรกับใครไว้อย่างไร มันจะกลับคืนเราแบบนั้น หนียังไงก็ไม่พ้น จะช้าหรือเร็วมันก็ไปดักรอเราที่ปลายทางอยู่ดี