ผู้ชายกับผู้ชาย ที่พรมลิขิตมาให้เจ็บปวด :((

สวัสดีครับ ผมเป็นอีกคนที่รู้ตัวว่า^{ชอบผู้ชายด้วยกัน} แต่ก็ใช่ว่าไม่เคยชอบผู้หญิงเลย ผมชอบรุ่นพี่ที่ ร.ร. คนนึงตั้งแต่พี่เขาอยู่ม.3 ผมอยู่ม.1 พี่เขาเป็นชายแท้ๆนะครับ  ซึ่งเขากับผมก็สนิทกันพอสมควรครับ แต่พี่เขาไมรู้ว่าผมชอบครับผมก็ไม่กล้าที่จะบอก เพราะพี่เขาไม่ได้ชอบอยู่แล้ว อีกอย่างกลัวเสียพี่เขาไปด้วยครับ ผมรู้ว่ามันผิด ที่ไปชอบพี่เขา แต่ทุกวันนี้ผมกับพี่เขาต่างคนก็ต่างแยกย้ายแล้วครับ จนผมได้มาเรียนอีกที่หนึ่ง ผมเป็นนักฟุตบอลครับ อยู่โรงเรียนกินนอน ซึ่งพักหอกับเพื่อนๆ แต่ใช่ว่าผมจะเหมือนชะนีที่เห็นผู้ชายถอดเสื้อผ้า อาบน้ำ แล้วหิวโหย ไม่ใช่แบบนั้นนะครับ ผมรู้สึกว่าผมก็เหมือนผู้ชายคนนึงนะครับ แต่เพียงแค่ชอบผู้ชายด้วยกัน ผมเป็นอีกคนนึงที่รู้สึกตัวเองดีนะครับว่า แม้ผู้ชายจะหล่อ จะยังไง ผมก็ไม่ได้ชอบเลยนะครับ มีเสป็กของตัวเอง แล้วผมก็ได้เจอกับเพื่อนคนนึงครับ ที่เจอครั้งแรกก็รู้สึกดี ความรู้สึกเหมือนคือของที่มันหายไปตั้งนานมันบังเอิญมาเจอ แล้วไม่นานก็สนิทกันครับ มันเป็นคนคุยสนุก เข้าใจง่าย ผมก็ชอบละครับ แต่ก็ได้แค่ชอบ แต่พี่คนเดิมที่ชอบมาตั้งนานก็ชอบอยู่นะครับ ผมชอบนะครับเวลาที่โชคชะตาลิขิตให้มีคนเข้ามาเติมส่วนที่ขาดหาย มาทำให้ความรักเล็กๆน้อยๆเป็นเหมือนแรงบันดาลใจให้ แม้จะได้เพียงแค่แอบชอบเท่านั้น แต่ผมไม่เข้าใจครับ ว่าทำไม ผมก็เป็นคน มีความรู้สึกเหมือนกัน อยากมีความรักเหมือนกัน ฟ้าต้องลิขิตให้เพียงแค่หญิงกับชาย ทำไมต้องลิขิตให้มาพบมาเจอ แต่ไม่ได้รักกัน ซึ่ง.. คนที่แอบรักข้างเดียว ที่รู้ว่าเรากับเขาไม่มีทางเป็นไปได้  จะเข้าใจเป็นอย่างดี กับความสุขที่มันอยู่บนความทุกข์