เพราะนาทีที่เรามีกันมันมีค่ามากกว่านาทีที่เราสูญเสีย.. .

ทำไมความรู้สึก " คิดถึง" มันทรมานแบบนี้ และที่แย่ไปกว่านั้นคือ คิดถึงแต่ไม่มีโอกาสได้บอกอีกต่อไป
ไม่รู้ว่าพี่จะคิดถึงหนูบ้างมั้ย แต่หนูอยู่ตรงนี้ หนูคิดถึงพี่มากจนไม่รู้จะเก็บความรู้สึกนี้ไปบอกกับใคร

นี่ก็เป็นคืนที่3 ที่หนูนอนร้องไห้ หนูไม่ชินกับการต้องอยู่แบบนี้ ไม่ชินที่ไม่มีใครมาแกล้งหนู มากวนหนูให้หนูโมโห
พี่เป็นคนเดียวที่หนูนึกถึงเป็นคนแรกเวลาตื่นนอน และเป็นคนเดียวที่หนูนึกถึงก่อนจะหลับตาลงในทุกๆคืน
วันนี้หนูทำให้พี่ต้องเสียใจมาก จนพี่ต้องเดินไปจากหนูอย่างไม่มีวันกลับมา...
หนูอยากให้เรากลับมาเป็นเหมือนเดิม สิ่งที่หนูทำมันผิดไป ได้แต่ขอวอนฟ้าให้เห็นใจในความดีที่หนูทำบ้าง
หนูขออธิษฐานด้วยน้ำตา ขอให้พี่ให้อภัยกับสิ่งที่หนูทำ วันนี้หนูรู้แล้วว่าพี่สำคัญกับหนูมาก หนูอยู่ไม่ไหว
ถ้าไม่มีพี่  อยากจะบอกขอโทษแต่วันนี้มันสายเกินไป น้ำตาไม่ช่วยอะไร เหลือเพียงเราที่อยู่กับตัวเองเพียงลำพัง

ยังมีอีกหลายอย่าง หลายคำที่หนูยังไม่ได้บอกกับพี่ ในวันที่เราทะเลาะกัน หนูพยายามประกอบความสัมพันธ์
อย่างมีความหวังทั้งที่รู้ว่ามันทำร้ายหัวใจหนู แต่หนูเลือกที่จะรักษาความสัมพัธ์ของเราไว้ เพราะหนูคิดว่า

"นาทีที่เรามีกันมันมีค่ามากกว่านาทีที่เราสูญเสียคนรักของเราไป"

กลับมาได้ไหม...กลับมาหาหนูนะ หนูรอพี่อยู่ตรงนี้ไง รอพี่อยู่ตรงที่เดิมของเรา...