ผาหินกูบ... ผาสูงบนเทือกเขาสอยดาว จันทบุรี ผมได้ยินชื่อครั้งแรกสักสองสามปีก่อน ต่อมาก็เห็นรีวิวผ่านทางเว็บไซต์ต่างๆ มากขึ้น ยิ่งเห็นภาพก็ยิ่งอยากไป ยิ่งได้ยินชื่อบ่อยก็ยิ่งตัวสั่น สวยขนาดไหนอยากเห็นด้วยสองตา แต่ด้วยการเป็นคนเดินทางเอาแต่ใจประเภท Solo Traveller เที่ยวคนเดียวจนเคยตัว กลัวที่จะเที่ยวกับคนอื่นเพราะไม่อยากเสียอิสระ ทำให้แผนการเดินป่าขึ้นเขาที่ต้องไปกันเป็นกลุ่มแบบนี้ต้องพับเก็บไว้มาตลอด
จนนานวันเข้าชักรู้สึกว่าไม่ไหวแล้วเว้ยเฮ้ย ความอยากร่ำร้องมากเกินทน ประจวบเหมาะกับคลิกเมาส์ทะลวงตามโซเชียลแล้วพบโพสต์ชักชวนหาคนร่วมทางเที่ยวผาหินกูบช่วงต้นเดือนเมษาพอดี ผมจึงกัดฟันตัดสินใจยอมหักกับนิสัยสันโดษของตัวเอง รีบโพสต์ตอบกลับไปแบบเน้นๆ ได้ใจความ “ขอไปด้วยคนนะครับ” นั่นแหละคือจุดเริ่มต้นของเรื่องราว
อย่างที่ว่าครับคือทริปนี้เป็นการรวมกลุ่มคนผ่านทางโซเชียลมีเดีย เกือบทั้งหมดไม่รู้จักกันแต่ไปผจญภัยด้วยกันได้ ชายเก้า หญิงเจ็ด รวมสิบหกคนแบ่งเป็นสองกลุ่ม กลุ่มแรกเจอกันที่หมอชิต เดินทางด้วยรถตู้สู่จันทบุรี สมทบกับอีกกลุ่มซึ่งขับรถส่วนตัวไปรอที่หน่วยพิทักษ์ป่าบ้านทุ่งเพล เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าเขาสอยดาว จุดเริ่มต้นของเส้นทางปีนป่ายพิชิตยอดผาหินกูบ
การเดินทางไปหน่วยพิทักษ์ป่าบ้านทุ่งเพลไม่ยากครับ มีรถก็ขับรถไปได้เลย อยู่ตำบลฉมัน อำเภอมะขาม ห่างจากตัวเมืองจันท์สัก 40 กิโลเมตร ช่วงท้ายเป็นลูกรังแต่วิ่งได้เรื่อยๆ หากไม่มีรถต้องทำเหมือนกลุ่มเราคือไป บขส. จันทบุรี ที่นั่นมีสองแถวรับจ้าง คนพื้นที่เรียกว่ารถมาสด้า เหมาไปส่งยังหน่วยพิทักษ์ฯ คิดราคาไป-กลับ (จาก บขส. ไปส่งที่หน่วยฯ และรับจากหน่วยฯ กลับมาส่ง บขส. หรือพื้นที่ใกล้เคียง) 1,400 บาท ไม่เกินเจ็ดคน เกินจากนั้นคิดเพิ่มคนละ 200 บาท หากใครไม่อยากเปลืองต้องนั่งรถโดยสารไปลงปากทางเข้าบ้านทุ่งเพลแล้วหาโบกรถอีกราว 10 กิโลเมตร แต่ไม่แนะนำครับเพราะรถวิ่งกันไม่เยอะ หากดวงไม่ดีจะอดขึ้นเขาเสียเปล่าๆ
พวกเรากลุ่มที่เดินทางด้วยสองแถวไปถึงที่หน่วยพิทักษ์ฯ เก้าโมงครึ่ง ค่อนข้างสายสำหรับการขึ้นเขา สมทบกับกลุ่มที่รออยู่ก่อนแล้วเป็นสิบหกชีวิต มีทั้งระดับเซียนที่เอาตัวรอดในป่าสบาย จนถึงคนไม่เคยเที่ยวเดินป่าขึ้นเขามาก่อน และหนุ่มฝรั่งวัยสิบเก้าขวบที่เคยพิชิตเอเวอเรสต์มาแล้ว สำหรับผมคงอยู่ระดับกลางๆ แหละนะ
เรื่องนั้นยังไม่น่าห่วง ที่กังวลคือตัวเองจะสนุกหรือเปล่า เข้ากับคนอื่นได้หรือเปล่า นิสัยและความคิดแปลกๆ ของเราจะไม่เป็นปัญหาใช่ไหม ทว่าความกลัวเหล่านั้นหายไปทันทีครับเมื่อพบปะเพื่อนร่วมทริป เพราะในที่สุดแม้เราแต่ละคนอาจมีบุคลิก นิสัย ความชอบ ความคิดส่วนตัวต่างกัน ทว่าเมื่อมาถึงเรื่องท่องเที่ยวเดินทาง นั่นหมายถึงอย่างน้อยพวกเราล้วนมีหนึ่งสิ่งที่เหมือนกันอยู่แล้ว และสิ่งนั้นแหละที่ผูกเราไว้ด้วยกันเป็นอย่างดี
เราตกลงกันว่าจะไม่จ้างลูกหาบ แบกของใครของมันและแบ่งของกินกองกลางกระจายมาคนละนิดละหน่อย วัดน้ำหนักกระเป๋าแล้วท้อใจเล็กน้อยหวั่นอยู่เหมือนกันนะว่าจะไปไม่ถึง (ฮา...)
เที่ยวที่นี่มีค่าบำรุงให้หน่วยฯ และเจ้าหน้าที่นำทาง คิดราคาแบบนี้คือเจ้าหน้าที่หนึ่งคน 1,000 บาท ต่อนักท่องเที่ยวห้าคน หากจำเป็นต้องดูแลเกินห้าคนคิดเพิ่มคนละ 200 บาท (เหมือนกับค่ารถมาสด้า) ซึ่งเรื่องจำนวนเจ้าหน้าที่ทางหน่วยฯ จะจัดสรรตามความเหมาะสมในแต่ละทริปเอง สำหรับลูกหาบเขาคิด 1,000 บาท ต่อน้ำหนักของไม่เกิน 30 กิโลกรัม
อ้อ... ผาหินกูบเที่ยวได้ตลอดทั้งปีนะครับ แต่กำหนดให้ขึ้นเฉพาะวันเสาร์วันเดียว (เทศกาลก็ไม่ให้ขึ้นถ้าไม่ตรงกับวันเสาร์) ค้างข้างบนคืนวันเสาร์ ลงวันอาทิตย์ เป็นโปรแกรมตายตัว กำหนดให้นักท่องเที่ยวรวมทุกกลุ่มขึ้นไปต่อครั้งประมาณแค่ 30 คน เพราะมีที่ค้างแรมจำกัด ถ้าไปกันไม่กี่คนสามารถหากกลุ่มจอยด้วยไม่ยาก และควรติดต่อจองโควตาล่วงหน้าอย่างน้อยสักสองสัปดาห์
วันที่เราไปนอกจากกลุ่มเราสิบหกคน ยังมีทีมถ่ายทำรายการทีวีช่อง 3 อีกกลุ่ม ตอนแรกเจ้าหน้าที่จะให้ขึ้นพร้อมกัน แต่รอแล้วรอเล่าจนกลัวว่าจะสายเกินเราเลยเดินขึ้นก่อน เริ่มขึ้นสิบโมงนิดๆ นับว่าช้าพอสมควร เจ้าหน้าที่แนะนำว่าถ้าให้ดีควรขึ้นสักแปดถึงเก้าโมงเช้า
เอาล่ะทุกอย่างพร้อมแล้วก็แบกสัมภาระขึ้นหลังแล้วลุยโลด... ว่าแต่ทำไมมันหนักจัง (วะ!)
[CR] วัดหัวใจไปสุดฟ้า สิบหกคนแปลกหน้า "พิชิตผาหินกูบ"
ผาหินกูบ... ผาสูงบนเทือกเขาสอยดาว จันทบุรี ผมได้ยินชื่อครั้งแรกสักสองสามปีก่อน ต่อมาก็เห็นรีวิวผ่านทางเว็บไซต์ต่างๆ มากขึ้น ยิ่งเห็นภาพก็ยิ่งอยากไป ยิ่งได้ยินชื่อบ่อยก็ยิ่งตัวสั่น สวยขนาดไหนอยากเห็นด้วยสองตา แต่ด้วยการเป็นคนเดินทางเอาแต่ใจประเภท Solo Traveller เที่ยวคนเดียวจนเคยตัว กลัวที่จะเที่ยวกับคนอื่นเพราะไม่อยากเสียอิสระ ทำให้แผนการเดินป่าขึ้นเขาที่ต้องไปกันเป็นกลุ่มแบบนี้ต้องพับเก็บไว้มาตลอด
จนนานวันเข้าชักรู้สึกว่าไม่ไหวแล้วเว้ยเฮ้ย ความอยากร่ำร้องมากเกินทน ประจวบเหมาะกับคลิกเมาส์ทะลวงตามโซเชียลแล้วพบโพสต์ชักชวนหาคนร่วมทางเที่ยวผาหินกูบช่วงต้นเดือนเมษาพอดี ผมจึงกัดฟันตัดสินใจยอมหักกับนิสัยสันโดษของตัวเอง รีบโพสต์ตอบกลับไปแบบเน้นๆ ได้ใจความ “ขอไปด้วยคนนะครับ” นั่นแหละคือจุดเริ่มต้นของเรื่องราว
อย่างที่ว่าครับคือทริปนี้เป็นการรวมกลุ่มคนผ่านทางโซเชียลมีเดีย เกือบทั้งหมดไม่รู้จักกันแต่ไปผจญภัยด้วยกันได้ ชายเก้า หญิงเจ็ด รวมสิบหกคนแบ่งเป็นสองกลุ่ม กลุ่มแรกเจอกันที่หมอชิต เดินทางด้วยรถตู้สู่จันทบุรี สมทบกับอีกกลุ่มซึ่งขับรถส่วนตัวไปรอที่หน่วยพิทักษ์ป่าบ้านทุ่งเพล เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าเขาสอยดาว จุดเริ่มต้นของเส้นทางปีนป่ายพิชิตยอดผาหินกูบ
การเดินทางไปหน่วยพิทักษ์ป่าบ้านทุ่งเพลไม่ยากครับ มีรถก็ขับรถไปได้เลย อยู่ตำบลฉมัน อำเภอมะขาม ห่างจากตัวเมืองจันท์สัก 40 กิโลเมตร ช่วงท้ายเป็นลูกรังแต่วิ่งได้เรื่อยๆ หากไม่มีรถต้องทำเหมือนกลุ่มเราคือไป บขส. จันทบุรี ที่นั่นมีสองแถวรับจ้าง คนพื้นที่เรียกว่ารถมาสด้า เหมาไปส่งยังหน่วยพิทักษ์ฯ คิดราคาไป-กลับ (จาก บขส. ไปส่งที่หน่วยฯ และรับจากหน่วยฯ กลับมาส่ง บขส. หรือพื้นที่ใกล้เคียง) 1,400 บาท ไม่เกินเจ็ดคน เกินจากนั้นคิดเพิ่มคนละ 200 บาท หากใครไม่อยากเปลืองต้องนั่งรถโดยสารไปลงปากทางเข้าบ้านทุ่งเพลแล้วหาโบกรถอีกราว 10 กิโลเมตร แต่ไม่แนะนำครับเพราะรถวิ่งกันไม่เยอะ หากดวงไม่ดีจะอดขึ้นเขาเสียเปล่าๆ
พวกเรากลุ่มที่เดินทางด้วยสองแถวไปถึงที่หน่วยพิทักษ์ฯ เก้าโมงครึ่ง ค่อนข้างสายสำหรับการขึ้นเขา สมทบกับกลุ่มที่รออยู่ก่อนแล้วเป็นสิบหกชีวิต มีทั้งระดับเซียนที่เอาตัวรอดในป่าสบาย จนถึงคนไม่เคยเที่ยวเดินป่าขึ้นเขามาก่อน และหนุ่มฝรั่งวัยสิบเก้าขวบที่เคยพิชิตเอเวอเรสต์มาแล้ว สำหรับผมคงอยู่ระดับกลางๆ แหละนะ
เรื่องนั้นยังไม่น่าห่วง ที่กังวลคือตัวเองจะสนุกหรือเปล่า เข้ากับคนอื่นได้หรือเปล่า นิสัยและความคิดแปลกๆ ของเราจะไม่เป็นปัญหาใช่ไหม ทว่าความกลัวเหล่านั้นหายไปทันทีครับเมื่อพบปะเพื่อนร่วมทริป เพราะในที่สุดแม้เราแต่ละคนอาจมีบุคลิก นิสัย ความชอบ ความคิดส่วนตัวต่างกัน ทว่าเมื่อมาถึงเรื่องท่องเที่ยวเดินทาง นั่นหมายถึงอย่างน้อยพวกเราล้วนมีหนึ่งสิ่งที่เหมือนกันอยู่แล้ว และสิ่งนั้นแหละที่ผูกเราไว้ด้วยกันเป็นอย่างดี
เราตกลงกันว่าจะไม่จ้างลูกหาบ แบกของใครของมันและแบ่งของกินกองกลางกระจายมาคนละนิดละหน่อย วัดน้ำหนักกระเป๋าแล้วท้อใจเล็กน้อยหวั่นอยู่เหมือนกันนะว่าจะไปไม่ถึง (ฮา...)
เที่ยวที่นี่มีค่าบำรุงให้หน่วยฯ และเจ้าหน้าที่นำทาง คิดราคาแบบนี้คือเจ้าหน้าที่หนึ่งคน 1,000 บาท ต่อนักท่องเที่ยวห้าคน หากจำเป็นต้องดูแลเกินห้าคนคิดเพิ่มคนละ 200 บาท (เหมือนกับค่ารถมาสด้า) ซึ่งเรื่องจำนวนเจ้าหน้าที่ทางหน่วยฯ จะจัดสรรตามความเหมาะสมในแต่ละทริปเอง สำหรับลูกหาบเขาคิด 1,000 บาท ต่อน้ำหนักของไม่เกิน 30 กิโลกรัม
อ้อ... ผาหินกูบเที่ยวได้ตลอดทั้งปีนะครับ แต่กำหนดให้ขึ้นเฉพาะวันเสาร์วันเดียว (เทศกาลก็ไม่ให้ขึ้นถ้าไม่ตรงกับวันเสาร์) ค้างข้างบนคืนวันเสาร์ ลงวันอาทิตย์ เป็นโปรแกรมตายตัว กำหนดให้นักท่องเที่ยวรวมทุกกลุ่มขึ้นไปต่อครั้งประมาณแค่ 30 คน เพราะมีที่ค้างแรมจำกัด ถ้าไปกันไม่กี่คนสามารถหากกลุ่มจอยด้วยไม่ยาก และควรติดต่อจองโควตาล่วงหน้าอย่างน้อยสักสองสัปดาห์
วันที่เราไปนอกจากกลุ่มเราสิบหกคน ยังมีทีมถ่ายทำรายการทีวีช่อง 3 อีกกลุ่ม ตอนแรกเจ้าหน้าที่จะให้ขึ้นพร้อมกัน แต่รอแล้วรอเล่าจนกลัวว่าจะสายเกินเราเลยเดินขึ้นก่อน เริ่มขึ้นสิบโมงนิดๆ นับว่าช้าพอสมควร เจ้าหน้าที่แนะนำว่าถ้าให้ดีควรขึ้นสักแปดถึงเก้าโมงเช้า
เอาล่ะทุกอย่างพร้อมแล้วก็แบกสัมภาระขึ้นหลังแล้วลุยโลด... ว่าแต่ทำไมมันหนักจัง (วะ!)