เพื่อนเก่าเมินใส่

ในตอนที่เราเป็นเพื่อนกันในสมัย ม.ปลาย ผมจะเป็นคนที่เข้ากับเพื่อนในห้องได้ดีที่สุด สามารถเข้ากับเพื่อนผู้ชายและผู้หญิง(ผู้ชายกับผู้หญิงห้องผมไม่ค่อยลงรอยกันครับ) เวลามีปัญหาของฝ่ายชาย ฝ่ายหญิง ผมต้องเป็นคนค่อยไกล่เกลี่ยตลอด เวลามีงานอะไรผมจะคอยช่วยแทบทุกคน(ผมเรียนค่อนข้างเก่งอยู่ครับ) ทั้งเวลานัดเที่ยวผมจะคอยประสานตลอด จนช่วงใกล้จบม.ปลาย ทั้งฝ่ายชายและหญิงเริ่มเปิดใจเป็นเพื่อนสนิทกันได้ ซึ่งผมที่เป็นตัวกลางก็ดีใจเหมือนกัน ทำให้ผมรู้สึกดีกับเพื่อนมากๆ  เวลานัดเที่ยวก็จะไปเป็นกลุ่มใหญ่ และไปกันทุกคน เวลาผมนัดทีก็มากันครบ แทบจะไม่มีคนปฏิเสธ แต่พอจบม.ปลาย บางคนก็เรียน บางคนก็ไม่เรียน คนที่เรียนต่อส่วนใหญ่เรียนใกล้บ้าน มีผมคนเดียวมาเรียนในกทม. เวลานัดเจอกันก็ยากขึ้น ต้องหาเวลาว่างที่ตรงกันถึงจะนัด  แต่พอผ่านไปเรื่อยๆนัดกันที คนเริ่มน้อยลงๆๆๆ จนมาครั้งล่าสุดผมนัดเจอในแชทกลุ่ม(เฟสบุ๊ก) พอผมส่งข้อความไป ผลปรากฏอ่านกันครับทุกคนแต่ไม่มีใครตอบกลับ และมากันสักคน เหมือนว่าผมจะถูกเพื่อนเมินแล้วสิน่ะครับ