เรื่องทั้งหมดมีอยู่ว่า เรากับแฟนคบกันตั้งแต่ม.4 ตอนนี้อยู่ปี1
เรามีอะไรกันแล้ว (ตอนที่มีครั้งแรกยังรักกันดี) เขาขอ เขาสัญญาว่าจะดูแลเรา จะไม่ทิ้งเรา แต่พอมาถึงวันนี้ เขาไม่มีความรักให้เราแล้ว เขาไม่อยากอยู่กับเราแบบนี้ต่อไ เราเองก็ไม่อยากอยู่กับความรู้สึกแบบนี้ แต่ที่ต้องทนอยู่ด้วยกัน เพราะเขาต้องรับผิดชอบ ซึ่งพอมีเรื่องที่เรามีอะไรกันแล้วมาเกี่ยว ทำให้เราปล่อยเขาไปไม่ได้ เราถือเรื่องนี้มาก เราตั้งใจเอาไว้ว่าคนที่ได้มันไปต้องเป็นคนสุดท้ายของเรา เราถึงไม่ปล่อยเขาไป เพราะเรารุ้สึกผิดมากๆ พ่อแม่เราเคร่งเรื่องนี้มาก เราผิดเองที่เชื่อใจเขามากเกินไป จนตอนนี้เราคุยกันว่าจะอยู่กันไปแบบนี้แหละ ปรับเข้าหากันคนละครึ่งทาง
อยากถามว่า
1.ที่เราทำอยู่ ที่อดทนอยู่ด้วยกัน จะทำให้อะไรดีขึ้นไหม?
2.จะมีทางที่เขาจะกลับมารักเราไหม?
3.เรายังมีคุณค่าในตัวเองหรือเปล่า?
4.เราจะทำตัวยังไงให้มีคุณค่า ให้มีศักดิ์ศรี?
5.เราดูไร้ค่ามากไหมที่ต้องอยู่แบบนี้ ที่เอาเรื่องแบบนี้มาผูกผช.ไว้ (เราไม่ได้เอาเรื่องนี้มาป็นข้ออ้างไม่ให้เขาทื้งเราไปนะ)?
นี่เป็นกระทู้แรก ถ้าใช้คำพูดผิด หรือ ผิดพลาดประการใดก็ขออภัยมา ณ ที่นี้
ขอบคุณค่ะ
จะทำยังไงเมื่อต้องอยู่ด้วยกันเพราะความรับผิดชอบ เรารักเขาอยู่ แต่เขาไม่ได้รักเราแล้ว
เรามีอะไรกันแล้ว (ตอนที่มีครั้งแรกยังรักกันดี) เขาขอ เขาสัญญาว่าจะดูแลเรา จะไม่ทิ้งเรา แต่พอมาถึงวันนี้ เขาไม่มีความรักให้เราแล้ว เขาไม่อยากอยู่กับเราแบบนี้ต่อไ เราเองก็ไม่อยากอยู่กับความรู้สึกแบบนี้ แต่ที่ต้องทนอยู่ด้วยกัน เพราะเขาต้องรับผิดชอบ ซึ่งพอมีเรื่องที่เรามีอะไรกันแล้วมาเกี่ยว ทำให้เราปล่อยเขาไปไม่ได้ เราถือเรื่องนี้มาก เราตั้งใจเอาไว้ว่าคนที่ได้มันไปต้องเป็นคนสุดท้ายของเรา เราถึงไม่ปล่อยเขาไป เพราะเรารุ้สึกผิดมากๆ พ่อแม่เราเคร่งเรื่องนี้มาก เราผิดเองที่เชื่อใจเขามากเกินไป จนตอนนี้เราคุยกันว่าจะอยู่กันไปแบบนี้แหละ ปรับเข้าหากันคนละครึ่งทาง
อยากถามว่า
1.ที่เราทำอยู่ ที่อดทนอยู่ด้วยกัน จะทำให้อะไรดีขึ้นไหม?
2.จะมีทางที่เขาจะกลับมารักเราไหม?
3.เรายังมีคุณค่าในตัวเองหรือเปล่า?
4.เราจะทำตัวยังไงให้มีคุณค่า ให้มีศักดิ์ศรี?
5.เราดูไร้ค่ามากไหมที่ต้องอยู่แบบนี้ ที่เอาเรื่องแบบนี้มาผูกผช.ไว้ (เราไม่ได้เอาเรื่องนี้มาป็นข้ออ้างไม่ให้เขาทื้งเราไปนะ)?
นี่เป็นกระทู้แรก ถ้าใช้คำพูดผิด หรือ ผิดพลาดประการใดก็ขออภัยมา ณ ที่นี้
ขอบคุณค่ะ