เคยรู้สึกเหมือนเป็นคนนอกในกลุ่มเพื่อนตัวเองกันไหมคะ?

คือ เพื่อนเราทั้งกลุ่มเลยเขาไปเที่ยวกันคะ คือเราก็รู้แหละ รู้ตั้งแต่ก่อนไปกันวันนึง เพราะเขาโพสต์ลงเฟซกัน ประมาณว่า "ตื่นเต้นจัง" "พรุ่งนี้แล้วสินะ" ทำนองนี้ นี่ก็ไปเม้นท์ "ไปแซวว่าตื่นเต้นไรหรอออ" "มีเรื่องอะไรดีๆหรอออ" ประมาณนี้ แล้วเขาก็เม้นท์กลับมา หัวเราะบ้าง สติ๊กเกอร์น่ารักๆบ้าง เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ในแชทกลุ่มที่มีเราอยู่ก็คุยกันปกติ กวนกันไปมาบ้าง แต่เขาก็คงมีอีกแชทเนอะ แชทที่ไม่มีเราอยู่... แล้วพอมาวันนี้ ก็เห็นเขาเช็คอินกัน ว่าไปเที่ยวที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง เช็คอินประมาณว่า "คิดถึงมากๆเลย" "ไม่เจอกันนาน" "มากกว่ารัก" ประมาณนี้ ส่วนเราก็ทำได้แค่อ่าน อ่านของทุกคนเลย เพราะเราตั้งเป็นเพื่อนสนิทหมด แจ้งเตือนมารัวๆ เพราะเขาอัพกันตลอด คอมเม้นท์กันตลอด เรานี่ไม่รู้จะทำไงเลย ได้แต่อ่านอย่างเดียว เราไม่กล้าถามเขาด้วยซ้ำว่าทำไม เราทำอะไรผิดหรอ ทำไมไม่ชวนเรา คือเราไม่กล้าถามเลยจริงๆ ก่อนหน้าก็ไม่ได้มีเรื่องอะไรกัน คุยแชทกันเหมือนเดิมปกติ ไม่มีอะไรที่แสดงออกมาเลย ว่าเราคือส่วนเกิน เรางง เราสับสน ถามว่าตอนนี้รู้สึกยังไง

ตอนนี้

ความรู้สึกอย่างแย่เลยค่ะ อธิบายไม่ถูก จุกก็จุก เจ็บยิ่งกว่าทำปีโป้สีส้มของโปรดตกพื้นอีก

เพื่อนในกลุ่มทุกคนไปเที่ยวกันในขณะที่เราอยู่บ้านอย่างเหงาๆกับแม่ ไม่มีใครบอกเราเรื่องนี้เลย ตอนแรกพยายามไม่คิดไรมาก พยายามมองโลกในแง่ดี อย่างน้อยวันนี้ก็วันหยุดแม่ ก็ได้ใช้เวลาอยู่กับแม่เต็มที่ ไม่ต้องออกไปร้อน ออกไปใช้เงินให้เปลืองค่าใช้จ่ายแม่ แม่ก็ประหยัดเงินได้อีก

แต่ก็นั้นแหละค่ะ เราก็แค่หลอกตัวเองเท่านั้นว่าไม่เป็นไร แต่ทั้งที่จริงแล้วเป็น เป็นเยอะมากด้วย ไม่มีแม้แต่คำชวนจากเพื่อนสักคน เพื่อนสนิทเราก็ไม่ชวน หรือบางทีเราคิดไปเองว่าสนิทกับเขาอยู่คนเดียว พูดไรไม่ออก จะปรึกษาแม่ก็กลัวจะร้องไห้ต่อหน้าแม่แล้วแม่ตกใจอีก สุดท้ายก็เลยได้แต่มาพิมพ์ระบายในพันทิปอย่างเดียว
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 1
ผมก็เคยเจอครับ แรกๆก็เซ็ง แต่พออยู่ไปอยู่มามันก็ชินและเข้าใจว่า

จริงๆแล้วไม่มีใครดีเลว หรือผิดถูก
แค่เข้ากันไม่ได้ เหมือนความรักอะแหละ
เราก็ไปหากลุ่มหรือที่ๆเป็นของเราก็แค่นั้น

ผมเชื่อว่ายังมีคนที่จะรักและเข้าใจคุณอีกเยอะครับ แค่ไปหาให้เจอ
ส่วนเพื่อนตอนนี้อย่าไปสนใจครับ เพื่อนกันวันนี้ ผ่านไปก็เป็นอื่น
พอทำงานหรือมีปัญหามันไม่มีใครมาช่วยเราจริงจังๆหรอกครับ(พอดีผมผ่านมาเยอะโลกกลายเป็นสีเทา)
ความคิดเห็นที่ 4
เราก็เคยเป็นแบบนั้นนะคะ เป็นโมเม้นต์เดียวกับคุณ จขกท เลยค่ะ เพื่อไม่สนใจ คุยอะไรกันก็ไม่ยอมบอกเราไม่ยอมคุยกับเราทั้งที่เราก็คุยด้วยทุกอย่างพูดด้วยทุกอย่าง มีอะไรเขาก็ทำกันอยู่แค่นั้นไม่สนใจเราว่าเราจะได้คุยด้วยไหมหรือคิดอะไร เวลาไปไหนก็ไม่ชวน (อันนี้อาจจะเป็นเพราะแม่เราไม่ให้ออกจากบ้าน ช่างมัน) เวลาที่เดินด้วยกันจะต้องมีเราที่เดินรั้งท้ายเดินตามหลังตลอดโดยที่พวกเขาเดินเรียงกันอยู่ข้างหน้า ปล่อยให้เราเดินตามมองแค่หลังของพวกเขาที่ยืนคุยกันสนุกสนานเท่านั้น พอเราทำตัวแปลกไป เริ่มเงียบ เริ่มไม่อะไร เขาก็จะถามว่า เป็นอะไร แล้วอย่างมนุษย์เราเนี่ย มีไม่เยอะหรอกค่ะที่เวลาเพื่อนถามว่า "เป็นอะไร" และจะตอบว่า "พวกแกไม่สนใจฉัน ฉันโกรธพวกแก" เราก็ได้แต่ตอบว่า "เปล่า" ไปเท่านั้น

เราคิดว่า จขกท น่าจะลองสังเกตตัวเองก่อนค่ะ

การสำรวจตัวเองเนี่ยเป็นการกลับมามองตัวเองและหันไปมองเพื่อนอีกที สำรวจในที่นี้ต้องสำรวจทุกอย่างตั้งแต่นิสัยของเราและเพื่อนไปกระทั่งไลฟ์สไตล์ คนที่มีรสนิยมแตกต่างกันมักจะไปกันไม่ค่อยได้ค่ะ เหมือนไม่มีแรงจูงใจจะร่วมด้วย ไม่ว่าเพื่อนจะคุยอะไรเราก็พยายามจะคุยด้วยนะ แต่เพราะเราไม่ได้สนใจเหมือนเขาทำให้คุยกันไม่ค่อยรู้เรื่อง อาจจะเป็นอีกเหตุผลที่เขาเลือกคุยกับเพื่อนที่สนใจเรื่องเดียวกันมากๆ เหมือนอย่างเราเคยอยู่กลุ่มเพื่อนที่ชอบเครื่องสำอางแต่เราชอบอ่านการ์ตูน แม้เราจะรู้เรื่องเครื่องสำอางบ้างนิดหน่อยแต่ถ้าคุยกันมันก็ไม่ได้อรรธรสจริงไหมคะ? เหมือนเราไม่ได้มีอารมณ์สนใจกับตรงนั้นในจุดพีคมากเหมือนเพื่อนคนนั้น ทำให้เขาอาจจะถอยห่างจากเราหันไปหาเพื่อนอีกคนที่สนใจเรื่องนี้เหมือนกันทำให้อยากคุยกับเพื่อนในโซนนั้นมากกว่ามาคุยกับเรา คนที่คล้ายๆกันมักจะชอบอยู่ด้วยกันค่ะ นั่นแหละสัจธรรมของกลุ่มเพื่อนในห้องเรียน

หรือถ้า จขกท สำรวจตัวเองแล้ว รู้สึกว่า เออ ฉันก็มีไลฟ์สไตล์ ความคิด ที่มันใกล้เคียงกับเพื่อนๆนะ แต่ทำไมเพื่อนๆไม่ใส่ใจฉัน เพราะอะไร?

ถ้าสงสัยตรงนี้อันนี้แนะนำให้ลองเอาตัวเองออกมาจากกลุ่มนั้นเลยค่ะ หรือไม่ก็ลองสังเกตข้อเสียของตัวเองว่ามีอะไรบ้าง แล้วลองลดๆมันลงจนถึงขั้นไม่ทำเลยแล้วลองสังเกตดูว่าเพื่อนจะเป็นยังไง จะโอเคกับเราไหมถ้าเราทำแบบนี้ แต่ก็นะคะ ความจริงถ้าต้องทำถึงขนาดนั้นก็ออกมาเถอะ เป็นวิธีที่ไม่ค่อยแนะนำ เพื่อนกันนะคะ ต้องรับเราในสิ่งที่เราเป็นได้ อาจจะไม่ต้องรับได้ทุกอย่าง แต่เราก็ไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนตัวเองเพื่อคนอื่นจริงไหมคะ? ถ้าต้องถึงขนาดเปลี่ยนตัวเอง เปลี่ยนทุกอย่างให้เข้ากับเพื่อนกลุ่มนั้น คิดดูนะคะว่าจะทำไปได้นานเท่าไร? สุดท้ายก็ไม่มีความสุขอยู่ดี  

วิธีที่แนะนำ!! แนะนำเป็นอย่างมาก!! เพราะเราทำแล้วมีความสุขขึ้นมากเลยค่ะ 55555555 แต่ก็ไม่รู้นะคะว่า จขกท จะเป็นเหมือนกันไหม แต่เอาไปลองทำดูนะคะ

ออกจากกลุ่มหากลุ่มใหม่ ฟังง่ายแต่ทำยากใช่ไหมคะ แต่มันช่วยจริงๆ ออกไปหากลุ่มที่เขามีรสนิยมตรงกับเรา เขาไม่คิดจะปล่อยให้เราอยู่คนเดียว เขาแชร์เรื่องทุกอย่างกับเราอย่างที่เราแชร์ให้เขา หาเพื่อนในกลุ่มที่เราไม่ต้องเปลี่ยนตัวเองมาก ไม่ต้องเปลี่ยนไลฟ์สไตล์ ไม่ต้องเปลี่ยนนิสัยมากมายแต่เขาก็ยังรักเราและจริงใจกับเรา แน่นอนค่ะ คนเรามันเป็นสีเทา มีข้อดีและข้อเสียผสมกันอยู่ในคนๆเดียว แต่บางทีคนที่คุณเห็นแต่ข้อเสียของเขา และมองไม่เห็นเลยว่าจะคบกันได้ อาจจะสนิทกันมากๆๆเลยก็ได้นะคะ ยังไงก็หวังว่า จขกท จะหาเพื่อนดีๆได้ และเลิกเครียดเรื่องเพื่อนกลุ่มนี้สักทีค่ะ

แล้วก็อีกอย่าง ไม่รู้ทุกที่เป็นเหมือนกันไหม พอมีคนออกมาจากกลุ่มที่ตัวเองอยู่และคนๆนั้นไปอยู่กลุ่มอื่น เขาจะเกลียดขี้หน้าเราด้วยเหตุผลบางอย่าง อันนี้ก็ต้องสตรองนิดนึงนะคะ!! สู้ๆค่ะ!!
ความคิดเห็นที่ 21
เราก็เคยเป็น

แต่การอยู่คนเดียว และยอมรับชีวิตว่าเราเกิดมาคนเดียวตายคนเดียวได้ คือจุดสูงสุดของการมีวุฒิภาวะและเข้าใจโลก

ไม่ได้แปลว่าเราต่อต้านสังคม แต่ไม่มีความจำเป็นอะไรที่เราต้องสูญเสียความเป็นตัวเองเพื่อง้อใคร

ถ้าเราสำรวจตัวเองแล้วว่าเราไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อนแน่ มีน้ำใสใจจริงให้เขา แต่เขายังไม่แคร์ ก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องยื้อ ไม่อายคนอื่นก็อายตัวเองบ้าง เสียใจได้แต่อย่านาน โลกนี้ยังกว้างใหญ่ มีเรื่องอื่นให้โฟกัสอีกเยอะ อย่าจมอยู่กับความเศร้าที่บางคนไม่แคร์เราเลย เป็นเรา เราจะเลิกแชทเลิกสุงสิงด้วยซ้ำ ถ้าเขาถามเราจะตอบ แต่ถ้าไม่ถาม เราก็ไม่อยากแสดงตัวว่าเราเป็นส่วนหนึ่ง ความรู้สึกเราไม่ได้มีไว้เพื่อให้ใครเหยียบย่ำ  ไม่เห็นจำเป้นต้องง้อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่