สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 1
ผมก็เคยเจอครับ แรกๆก็เซ็ง แต่พออยู่ไปอยู่มามันก็ชินและเข้าใจว่า
จริงๆแล้วไม่มีใครดีเลว หรือผิดถูก
แค่เข้ากันไม่ได้ เหมือนความรักอะแหละ
เราก็ไปหากลุ่มหรือที่ๆเป็นของเราก็แค่นั้น
ผมเชื่อว่ายังมีคนที่จะรักและเข้าใจคุณอีกเยอะครับ แค่ไปหาให้เจอ
ส่วนเพื่อนตอนนี้อย่าไปสนใจครับ เพื่อนกันวันนี้ ผ่านไปก็เป็นอื่น
พอทำงานหรือมีปัญหามันไม่มีใครมาช่วยเราจริงจังๆหรอกครับ(พอดีผมผ่านมาเยอะโลกกลายเป็นสีเทา)
จริงๆแล้วไม่มีใครดีเลว หรือผิดถูก
แค่เข้ากันไม่ได้ เหมือนความรักอะแหละ
เราก็ไปหากลุ่มหรือที่ๆเป็นของเราก็แค่นั้น
ผมเชื่อว่ายังมีคนที่จะรักและเข้าใจคุณอีกเยอะครับ แค่ไปหาให้เจอ
ส่วนเพื่อนตอนนี้อย่าไปสนใจครับ เพื่อนกันวันนี้ ผ่านไปก็เป็นอื่น
พอทำงานหรือมีปัญหามันไม่มีใครมาช่วยเราจริงจังๆหรอกครับ(พอดีผมผ่านมาเยอะโลกกลายเป็นสีเทา)
ความคิดเห็นที่ 4
เราก็เคยเป็นแบบนั้นนะคะ เป็นโมเม้นต์เดียวกับคุณ จขกท เลยค่ะ เพื่อไม่สนใจ คุยอะไรกันก็ไม่ยอมบอกเราไม่ยอมคุยกับเราทั้งที่เราก็คุยด้วยทุกอย่างพูดด้วยทุกอย่าง มีอะไรเขาก็ทำกันอยู่แค่นั้นไม่สนใจเราว่าเราจะได้คุยด้วยไหมหรือคิดอะไร เวลาไปไหนก็ไม่ชวน (อันนี้อาจจะเป็นเพราะแม่เราไม่ให้ออกจากบ้าน ช่างมัน) เวลาที่เดินด้วยกันจะต้องมีเราที่เดินรั้งท้ายเดินตามหลังตลอดโดยที่พวกเขาเดินเรียงกันอยู่ข้างหน้า ปล่อยให้เราเดินตามมองแค่หลังของพวกเขาที่ยืนคุยกันสนุกสนานเท่านั้น พอเราทำตัวแปลกไป เริ่มเงียบ เริ่มไม่อะไร เขาก็จะถามว่า เป็นอะไร แล้วอย่างมนุษย์เราเนี่ย มีไม่เยอะหรอกค่ะที่เวลาเพื่อนถามว่า "เป็นอะไร" และจะตอบว่า "พวกแกไม่สนใจฉัน ฉันโกรธพวกแก" เราก็ได้แต่ตอบว่า "เปล่า" ไปเท่านั้น
เราคิดว่า จขกท น่าจะลองสังเกตตัวเองก่อนค่ะ
การสำรวจตัวเองเนี่ยเป็นการกลับมามองตัวเองและหันไปมองเพื่อนอีกที สำรวจในที่นี้ต้องสำรวจทุกอย่างตั้งแต่นิสัยของเราและเพื่อนไปกระทั่งไลฟ์สไตล์ คนที่มีรสนิยมแตกต่างกันมักจะไปกันไม่ค่อยได้ค่ะ เหมือนไม่มีแรงจูงใจจะร่วมด้วย ไม่ว่าเพื่อนจะคุยอะไรเราก็พยายามจะคุยด้วยนะ แต่เพราะเราไม่ได้สนใจเหมือนเขาทำให้คุยกันไม่ค่อยรู้เรื่อง อาจจะเป็นอีกเหตุผลที่เขาเลือกคุยกับเพื่อนที่สนใจเรื่องเดียวกันมากๆ เหมือนอย่างเราเคยอยู่กลุ่มเพื่อนที่ชอบเครื่องสำอางแต่เราชอบอ่านการ์ตูน แม้เราจะรู้เรื่องเครื่องสำอางบ้างนิดหน่อยแต่ถ้าคุยกันมันก็ไม่ได้อรรธรสจริงไหมคะ? เหมือนเราไม่ได้มีอารมณ์สนใจกับตรงนั้นในจุดพีคมากเหมือนเพื่อนคนนั้น ทำให้เขาอาจจะถอยห่างจากเราหันไปหาเพื่อนอีกคนที่สนใจเรื่องนี้เหมือนกันทำให้อยากคุยกับเพื่อนในโซนนั้นมากกว่ามาคุยกับเรา คนที่คล้ายๆกันมักจะชอบอยู่ด้วยกันค่ะ นั่นแหละสัจธรรมของกลุ่มเพื่อนในห้องเรียน
หรือถ้า จขกท สำรวจตัวเองแล้ว รู้สึกว่า เออ ฉันก็มีไลฟ์สไตล์ ความคิด ที่มันใกล้เคียงกับเพื่อนๆนะ แต่ทำไมเพื่อนๆไม่ใส่ใจฉัน เพราะอะไร?
ถ้าสงสัยตรงนี้อันนี้แนะนำให้ลองเอาตัวเองออกมาจากกลุ่มนั้นเลยค่ะ หรือไม่ก็ลองสังเกตข้อเสียของตัวเองว่ามีอะไรบ้าง แล้วลองลดๆมันลงจนถึงขั้นไม่ทำเลยแล้วลองสังเกตดูว่าเพื่อนจะเป็นยังไง จะโอเคกับเราไหมถ้าเราทำแบบนี้ แต่ก็นะคะ ความจริงถ้าต้องทำถึงขนาดนั้นก็ออกมาเถอะ เป็นวิธีที่ไม่ค่อยแนะนำ เพื่อนกันนะคะ ต้องรับเราในสิ่งที่เราเป็นได้ อาจจะไม่ต้องรับได้ทุกอย่าง แต่เราก็ไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนตัวเองเพื่อคนอื่นจริงไหมคะ? ถ้าต้องถึงขนาดเปลี่ยนตัวเอง เปลี่ยนทุกอย่างให้เข้ากับเพื่อนกลุ่มนั้น คิดดูนะคะว่าจะทำไปได้นานเท่าไร? สุดท้ายก็ไม่มีความสุขอยู่ดี
วิธีที่แนะนำ!! แนะนำเป็นอย่างมาก!! เพราะเราทำแล้วมีความสุขขึ้นมากเลยค่ะ 55555555 แต่ก็ไม่รู้นะคะว่า จขกท จะเป็นเหมือนกันไหม แต่เอาไปลองทำดูนะคะ
ออกจากกลุ่มหากลุ่มใหม่ ฟังง่ายแต่ทำยากใช่ไหมคะ แต่มันช่วยจริงๆ ออกไปหากลุ่มที่เขามีรสนิยมตรงกับเรา เขาไม่คิดจะปล่อยให้เราอยู่คนเดียว เขาแชร์เรื่องทุกอย่างกับเราอย่างที่เราแชร์ให้เขา หาเพื่อนในกลุ่มที่เราไม่ต้องเปลี่ยนตัวเองมาก ไม่ต้องเปลี่ยนไลฟ์สไตล์ ไม่ต้องเปลี่ยนนิสัยมากมายแต่เขาก็ยังรักเราและจริงใจกับเรา แน่นอนค่ะ คนเรามันเป็นสีเทา มีข้อดีและข้อเสียผสมกันอยู่ในคนๆเดียว แต่บางทีคนที่คุณเห็นแต่ข้อเสียของเขา และมองไม่เห็นเลยว่าจะคบกันได้ อาจจะสนิทกันมากๆๆเลยก็ได้นะคะ ยังไงก็หวังว่า จขกท จะหาเพื่อนดีๆได้ และเลิกเครียดเรื่องเพื่อนกลุ่มนี้สักทีค่ะ
แล้วก็อีกอย่าง ไม่รู้ทุกที่เป็นเหมือนกันไหม พอมีคนออกมาจากกลุ่มที่ตัวเองอยู่และคนๆนั้นไปอยู่กลุ่มอื่น เขาจะเกลียดขี้หน้าเราด้วยเหตุผลบางอย่าง อันนี้ก็ต้องสตรองนิดนึงนะคะ!! สู้ๆค่ะ!!
เราคิดว่า จขกท น่าจะลองสังเกตตัวเองก่อนค่ะ
การสำรวจตัวเองเนี่ยเป็นการกลับมามองตัวเองและหันไปมองเพื่อนอีกที สำรวจในที่นี้ต้องสำรวจทุกอย่างตั้งแต่นิสัยของเราและเพื่อนไปกระทั่งไลฟ์สไตล์ คนที่มีรสนิยมแตกต่างกันมักจะไปกันไม่ค่อยได้ค่ะ เหมือนไม่มีแรงจูงใจจะร่วมด้วย ไม่ว่าเพื่อนจะคุยอะไรเราก็พยายามจะคุยด้วยนะ แต่เพราะเราไม่ได้สนใจเหมือนเขาทำให้คุยกันไม่ค่อยรู้เรื่อง อาจจะเป็นอีกเหตุผลที่เขาเลือกคุยกับเพื่อนที่สนใจเรื่องเดียวกันมากๆ เหมือนอย่างเราเคยอยู่กลุ่มเพื่อนที่ชอบเครื่องสำอางแต่เราชอบอ่านการ์ตูน แม้เราจะรู้เรื่องเครื่องสำอางบ้างนิดหน่อยแต่ถ้าคุยกันมันก็ไม่ได้อรรธรสจริงไหมคะ? เหมือนเราไม่ได้มีอารมณ์สนใจกับตรงนั้นในจุดพีคมากเหมือนเพื่อนคนนั้น ทำให้เขาอาจจะถอยห่างจากเราหันไปหาเพื่อนอีกคนที่สนใจเรื่องนี้เหมือนกันทำให้อยากคุยกับเพื่อนในโซนนั้นมากกว่ามาคุยกับเรา คนที่คล้ายๆกันมักจะชอบอยู่ด้วยกันค่ะ นั่นแหละสัจธรรมของกลุ่มเพื่อนในห้องเรียน
หรือถ้า จขกท สำรวจตัวเองแล้ว รู้สึกว่า เออ ฉันก็มีไลฟ์สไตล์ ความคิด ที่มันใกล้เคียงกับเพื่อนๆนะ แต่ทำไมเพื่อนๆไม่ใส่ใจฉัน เพราะอะไร?
ถ้าสงสัยตรงนี้อันนี้แนะนำให้ลองเอาตัวเองออกมาจากกลุ่มนั้นเลยค่ะ หรือไม่ก็ลองสังเกตข้อเสียของตัวเองว่ามีอะไรบ้าง แล้วลองลดๆมันลงจนถึงขั้นไม่ทำเลยแล้วลองสังเกตดูว่าเพื่อนจะเป็นยังไง จะโอเคกับเราไหมถ้าเราทำแบบนี้ แต่ก็นะคะ ความจริงถ้าต้องทำถึงขนาดนั้นก็ออกมาเถอะ เป็นวิธีที่ไม่ค่อยแนะนำ เพื่อนกันนะคะ ต้องรับเราในสิ่งที่เราเป็นได้ อาจจะไม่ต้องรับได้ทุกอย่าง แต่เราก็ไม่จำเป็นต้องเปลี่ยนตัวเองเพื่อคนอื่นจริงไหมคะ? ถ้าต้องถึงขนาดเปลี่ยนตัวเอง เปลี่ยนทุกอย่างให้เข้ากับเพื่อนกลุ่มนั้น คิดดูนะคะว่าจะทำไปได้นานเท่าไร? สุดท้ายก็ไม่มีความสุขอยู่ดี
วิธีที่แนะนำ!! แนะนำเป็นอย่างมาก!! เพราะเราทำแล้วมีความสุขขึ้นมากเลยค่ะ 55555555 แต่ก็ไม่รู้นะคะว่า จขกท จะเป็นเหมือนกันไหม แต่เอาไปลองทำดูนะคะ
ออกจากกลุ่มหากลุ่มใหม่ ฟังง่ายแต่ทำยากใช่ไหมคะ แต่มันช่วยจริงๆ ออกไปหากลุ่มที่เขามีรสนิยมตรงกับเรา เขาไม่คิดจะปล่อยให้เราอยู่คนเดียว เขาแชร์เรื่องทุกอย่างกับเราอย่างที่เราแชร์ให้เขา หาเพื่อนในกลุ่มที่เราไม่ต้องเปลี่ยนตัวเองมาก ไม่ต้องเปลี่ยนไลฟ์สไตล์ ไม่ต้องเปลี่ยนนิสัยมากมายแต่เขาก็ยังรักเราและจริงใจกับเรา แน่นอนค่ะ คนเรามันเป็นสีเทา มีข้อดีและข้อเสียผสมกันอยู่ในคนๆเดียว แต่บางทีคนที่คุณเห็นแต่ข้อเสียของเขา และมองไม่เห็นเลยว่าจะคบกันได้ อาจจะสนิทกันมากๆๆเลยก็ได้นะคะ ยังไงก็หวังว่า จขกท จะหาเพื่อนดีๆได้ และเลิกเครียดเรื่องเพื่อนกลุ่มนี้สักทีค่ะ
แล้วก็อีกอย่าง ไม่รู้ทุกที่เป็นเหมือนกันไหม พอมีคนออกมาจากกลุ่มที่ตัวเองอยู่และคนๆนั้นไปอยู่กลุ่มอื่น เขาจะเกลียดขี้หน้าเราด้วยเหตุผลบางอย่าง อันนี้ก็ต้องสตรองนิดนึงนะคะ!! สู้ๆค่ะ!!
ความคิดเห็นที่ 21
เราก็เคยเป็น
แต่การอยู่คนเดียว และยอมรับชีวิตว่าเราเกิดมาคนเดียวตายคนเดียวได้ คือจุดสูงสุดของการมีวุฒิภาวะและเข้าใจโลก
ไม่ได้แปลว่าเราต่อต้านสังคม แต่ไม่มีความจำเป็นอะไรที่เราต้องสูญเสียความเป็นตัวเองเพื่อง้อใคร
ถ้าเราสำรวจตัวเองแล้วว่าเราไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อนแน่ มีน้ำใสใจจริงให้เขา แต่เขายังไม่แคร์ ก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องยื้อ ไม่อายคนอื่นก็อายตัวเองบ้าง เสียใจได้แต่อย่านาน โลกนี้ยังกว้างใหญ่ มีเรื่องอื่นให้โฟกัสอีกเยอะ อย่าจมอยู่กับความเศร้าที่บางคนไม่แคร์เราเลย เป็นเรา เราจะเลิกแชทเลิกสุงสิงด้วยซ้ำ ถ้าเขาถามเราจะตอบ แต่ถ้าไม่ถาม เราก็ไม่อยากแสดงตัวว่าเราเป็นส่วนหนึ่ง ความรู้สึกเราไม่ได้มีไว้เพื่อให้ใครเหยียบย่ำ ไม่เห็นจำเป้นต้องง้อ
แต่การอยู่คนเดียว และยอมรับชีวิตว่าเราเกิดมาคนเดียวตายคนเดียวได้ คือจุดสูงสุดของการมีวุฒิภาวะและเข้าใจโลก
ไม่ได้แปลว่าเราต่อต้านสังคม แต่ไม่มีความจำเป็นอะไรที่เราต้องสูญเสียความเป็นตัวเองเพื่อง้อใคร
ถ้าเราสำรวจตัวเองแล้วว่าเราไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อนแน่ มีน้ำใสใจจริงให้เขา แต่เขายังไม่แคร์ ก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องยื้อ ไม่อายคนอื่นก็อายตัวเองบ้าง เสียใจได้แต่อย่านาน โลกนี้ยังกว้างใหญ่ มีเรื่องอื่นให้โฟกัสอีกเยอะ อย่าจมอยู่กับความเศร้าที่บางคนไม่แคร์เราเลย เป็นเรา เราจะเลิกแชทเลิกสุงสิงด้วยซ้ำ ถ้าเขาถามเราจะตอบ แต่ถ้าไม่ถาม เราก็ไม่อยากแสดงตัวว่าเราเป็นส่วนหนึ่ง ความรู้สึกเราไม่ได้มีไว้เพื่อให้ใครเหยียบย่ำ ไม่เห็นจำเป้นต้องง้อ
แสดงความคิดเห็น
เคยรู้สึกเหมือนเป็นคนนอกในกลุ่มเพื่อนตัวเองกันไหมคะ?
ตอนนี้
ความรู้สึกอย่างแย่เลยค่ะ อธิบายไม่ถูก จุกก็จุก เจ็บยิ่งกว่าทำปีโป้สีส้มของโปรดตกพื้นอีก
เพื่อนในกลุ่มทุกคนไปเที่ยวกันในขณะที่เราอยู่บ้านอย่างเหงาๆกับแม่ ไม่มีใครบอกเราเรื่องนี้เลย ตอนแรกพยายามไม่คิดไรมาก พยายามมองโลกในแง่ดี อย่างน้อยวันนี้ก็วันหยุดแม่ ก็ได้ใช้เวลาอยู่กับแม่เต็มที่ ไม่ต้องออกไปร้อน ออกไปใช้เงินให้เปลืองค่าใช้จ่ายแม่ แม่ก็ประหยัดเงินได้อีก
แต่ก็นั้นแหละค่ะ เราก็แค่หลอกตัวเองเท่านั้นว่าไม่เป็นไร แต่ทั้งที่จริงแล้วเป็น เป็นเยอะมากด้วย ไม่มีแม้แต่คำชวนจากเพื่อนสักคน เพื่อนสนิทเราก็ไม่ชวน หรือบางทีเราคิดไปเองว่าสนิทกับเขาอยู่คนเดียว พูดไรไม่ออก จะปรึกษาแม่ก็กลัวจะร้องไห้ต่อหน้าแม่แล้วแม่ตกใจอีก สุดท้ายก็เลยได้แต่มาพิมพ์ระบายในพันทิปอย่างเดียว