สวัสดีเพื่อนๆ ทุกท่านนะครับ ผมมีเรื่องที่อยากจะแชร์ประสบการณ์และเรื่องราวต่างๆ ที่ผมได้ผ่านมากับคนที่ผมรักมากคนหนึ่ง เข้าเรื่องเลยแล้วกันนะครับ
ผมเป็นชาวสีม่วงครับ (ชายรักชาย) ช่วงวันที่ 31 ธค. 2551 ผมได้รู้จักกันคนคนหนึ่งผ่านทางโปรแกรมแคมฟล็อก และได้คุยกันจนได้มีโอกาศคบกัน ผมกับเขาไม่ค่อยได้เจอกัน เนื่องจากว่าอยู่กันคนละจังหวัด นาน ๆ เจอกันที แต่เราก็ไม่ได้ปิดกั้นในการที่จะไปมีอะไรกับคนอื่น ซึ้งเราสองคนเข้าใจเรื่องนี้มาโดยตลอด เราคุยกันมาเรื่อย ๆ จนเกิดปัญหาอะไรที่ไม่เข้าใจกันหลายอย่าง จนถึงจุดจบของการใช่คำว่าแฟน แต่เราสองคนก็ไปมาหาสู่กันตลอด เป็นเพื่อนรักกัน คือความรักของผมกับเขา เป็นความรักที่ยิ่งใหญ่ มากกว่าแฟน มากกว่าคำว่าเพื่อน มันเป็นความรักที่บริสุทธิ ซึ้งการที่เราลดความสัมพันธ์ลง มันยิ่งทำให้เรารักกันมาก เพราะคำว่าเพื่อนนี้มันยิ่งใหญ่มาก และไม่มีวันที่จะเลิกรากันได้ เพราะมันคือเพื่อน ( เริ่มยาวละ ทนอ่านกันหน่อยนะครับ ) จุดหักเหของเรื่องคือ วันที่ 29 มีค. 59 เพื่อนผมได้ไปตรวจหาเชื่อซิฟิลิส ที่คลีนิคแห่งหนึ่ง ถ้าชาวสีม่วงถ้าเอ่ยชื่อนี้ต้องร้องอ่อแน่นอน เขาเลยตรวจหาเชื้อ HIV ให้ด้วย ผลออกมาคือเป็นทั้ง 2 โรค เพื่อนผมช็อค คือไม่ได้เตรียมใจว่าตัวเองจะต้องเป็นโรคนี้ ทีแรกเขาโทรมาบอกผมก็ไม่เชื่อ แต่พอเขาอธิบายว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาได้ทำอะไรยังไงบ้าง มาย้อนคิดกลับไป มันก็ไม่แปลกที่จะติด เพราะเขาใช่ชีวิตเสี่ยงมาโดยตลอด คือตอนนี้ ถึงผมจะเลิกลากับเขาไปแล้ว แต่ผมกับเขาก็ยังมีอะไรกับปรกติ ถ้าได้เจอ เขาเลยแนะนำให้ผมไปตรวจ ผลออกมาคือผมไม่ได้เป็น ผมสงสานเขา ผมไม่รู้อะ ชีวิตมันดูมืดมนไปเลย แต่ถามถึงสภาพจิตใจเขาตอนนี้ดีกว่าผมเยอะ เพราะว่าเขาเป็นคนที่จัดการปัญหา และคิดบวก และมีความรู้เรื่องนี้พอสมควร แต่มันก็พลาด ตอนนี้เพื่อนผมมีค่า CD4 อยู่ที่ 323 ซึ้งต่ำมาก ฉะนั้นแปลความได้ว่าเขาได้รับเชื้อมานาน ตอนนี้ผมกลุ้มใจมากว่าผมจะเอายังไงกับชีวิตระหว่างผมกับเขาดี ผมไม่รังเกียจนะ ผมอยากเป็นกับเขาด้วยซ้ำ เพราะว่ามันจะดีมากในความคิดผมนะ ว่าเขาจะได้มีเพื่อน ผมบอกตรง ๆ ผมไม่ค่อยปลื้มกับผลที่ออกมาของผมสักเท่าไหร่ เพื่อนๆ คงว่าผมบ้า ผมไม่แปลกใจหรอก เพราะว่าเจ้าหน้าที่ที่บอกผลผมยังแปลกใจเลยว่าทำไมผมไม่มีดีใจที่ผมไม่เป็น แต่ผมมีชุดความคิดของผมที่ว่า ถ้าผมเป็นอย่างน้อย ๆ เพื่อนจะได้มีเพื่อนด้วย แล้วการมีเซ็กของผมกับเขาก็เป็นเรื่องที่ปรกติ ตอนนี้ัผมกลัวว่าผมจะต้องเสียเขาไป เขาอยู่ในที่มืด ส่วนผมอยู่ในที่สว่าง ตอนนี้ก็รอรับยาต้านครับ ถ้าคลีนิกนี้รับก็เริ่มยาได้เลย เพื่อนผมไม่สะดวกที่จะใช่สิทธิในโรงพยาบาลรัฐ เนื่องจากมีหน้าที่การงานดี เลยขอรับพาระเรื่องการออกเงินเอง ถ้าใครเป็นก็คงรู้จักคลีนิคนี้ดี ว่าอยู่ที่ไหนเพราะว่ามีอยู่ที่เดียวในประเทศไทย
ปล. ที่ผมเขียนมาทั้งหมดนี้ ผมแค่อยากระบายความในใจให้ฟัง ว่าผมรู้สึกไม่ดี กลุ้มใจมากกว่าคนที่เป็นด้วยซ้ำตอนนี้ อย่าว่าผมนะครับ ตอนนี้ผมแค่กำลังสับสนในชีวิตผมอยู่ว่าผมจะทำอย่างไรต่อไปดี การใช่ชีวิตผมกับเขาถึงจะเป็นเหมือนทุกอย่างทุกคร้งที่ผ่านมา ตอนนี้ผมกำลังคิดอยู่ว่าผมจะหายา PREP มาทานดีไหม กลุ้มครับ ขอรบกวนพื้นที่เท่านี้ ขอบพระคุณทุกท่านที่เสียเวลามาอ่าน ขอบคุณครับ
คนที่สำคัญติดเชื้อ HIV ผมในฐานะคนรู้ใจจะทำอย่างไรดี
ผมเป็นชาวสีม่วงครับ (ชายรักชาย) ช่วงวันที่ 31 ธค. 2551 ผมได้รู้จักกันคนคนหนึ่งผ่านทางโปรแกรมแคมฟล็อก และได้คุยกันจนได้มีโอกาศคบกัน ผมกับเขาไม่ค่อยได้เจอกัน เนื่องจากว่าอยู่กันคนละจังหวัด นาน ๆ เจอกันที แต่เราก็ไม่ได้ปิดกั้นในการที่จะไปมีอะไรกับคนอื่น ซึ้งเราสองคนเข้าใจเรื่องนี้มาโดยตลอด เราคุยกันมาเรื่อย ๆ จนเกิดปัญหาอะไรที่ไม่เข้าใจกันหลายอย่าง จนถึงจุดจบของการใช่คำว่าแฟน แต่เราสองคนก็ไปมาหาสู่กันตลอด เป็นเพื่อนรักกัน คือความรักของผมกับเขา เป็นความรักที่ยิ่งใหญ่ มากกว่าแฟน มากกว่าคำว่าเพื่อน มันเป็นความรักที่บริสุทธิ ซึ้งการที่เราลดความสัมพันธ์ลง มันยิ่งทำให้เรารักกันมาก เพราะคำว่าเพื่อนนี้มันยิ่งใหญ่มาก และไม่มีวันที่จะเลิกรากันได้ เพราะมันคือเพื่อน ( เริ่มยาวละ ทนอ่านกันหน่อยนะครับ ) จุดหักเหของเรื่องคือ วันที่ 29 มีค. 59 เพื่อนผมได้ไปตรวจหาเชื่อซิฟิลิส ที่คลีนิคแห่งหนึ่ง ถ้าชาวสีม่วงถ้าเอ่ยชื่อนี้ต้องร้องอ่อแน่นอน เขาเลยตรวจหาเชื้อ HIV ให้ด้วย ผลออกมาคือเป็นทั้ง 2 โรค เพื่อนผมช็อค คือไม่ได้เตรียมใจว่าตัวเองจะต้องเป็นโรคนี้ ทีแรกเขาโทรมาบอกผมก็ไม่เชื่อ แต่พอเขาอธิบายว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาได้ทำอะไรยังไงบ้าง มาย้อนคิดกลับไป มันก็ไม่แปลกที่จะติด เพราะเขาใช่ชีวิตเสี่ยงมาโดยตลอด คือตอนนี้ ถึงผมจะเลิกลากับเขาไปแล้ว แต่ผมกับเขาก็ยังมีอะไรกับปรกติ ถ้าได้เจอ เขาเลยแนะนำให้ผมไปตรวจ ผลออกมาคือผมไม่ได้เป็น ผมสงสานเขา ผมไม่รู้อะ ชีวิตมันดูมืดมนไปเลย แต่ถามถึงสภาพจิตใจเขาตอนนี้ดีกว่าผมเยอะ เพราะว่าเขาเป็นคนที่จัดการปัญหา และคิดบวก และมีความรู้เรื่องนี้พอสมควร แต่มันก็พลาด ตอนนี้เพื่อนผมมีค่า CD4 อยู่ที่ 323 ซึ้งต่ำมาก ฉะนั้นแปลความได้ว่าเขาได้รับเชื้อมานาน ตอนนี้ผมกลุ้มใจมากว่าผมจะเอายังไงกับชีวิตระหว่างผมกับเขาดี ผมไม่รังเกียจนะ ผมอยากเป็นกับเขาด้วยซ้ำ เพราะว่ามันจะดีมากในความคิดผมนะ ว่าเขาจะได้มีเพื่อน ผมบอกตรง ๆ ผมไม่ค่อยปลื้มกับผลที่ออกมาของผมสักเท่าไหร่ เพื่อนๆ คงว่าผมบ้า ผมไม่แปลกใจหรอก เพราะว่าเจ้าหน้าที่ที่บอกผลผมยังแปลกใจเลยว่าทำไมผมไม่มีดีใจที่ผมไม่เป็น แต่ผมมีชุดความคิดของผมที่ว่า ถ้าผมเป็นอย่างน้อย ๆ เพื่อนจะได้มีเพื่อนด้วย แล้วการมีเซ็กของผมกับเขาก็เป็นเรื่องที่ปรกติ ตอนนี้ัผมกลัวว่าผมจะต้องเสียเขาไป เขาอยู่ในที่มืด ส่วนผมอยู่ในที่สว่าง ตอนนี้ก็รอรับยาต้านครับ ถ้าคลีนิกนี้รับก็เริ่มยาได้เลย เพื่อนผมไม่สะดวกที่จะใช่สิทธิในโรงพยาบาลรัฐ เนื่องจากมีหน้าที่การงานดี เลยขอรับพาระเรื่องการออกเงินเอง ถ้าใครเป็นก็คงรู้จักคลีนิคนี้ดี ว่าอยู่ที่ไหนเพราะว่ามีอยู่ที่เดียวในประเทศไทย
ปล. ที่ผมเขียนมาทั้งหมดนี้ ผมแค่อยากระบายความในใจให้ฟัง ว่าผมรู้สึกไม่ดี กลุ้มใจมากกว่าคนที่เป็นด้วยซ้ำตอนนี้ อย่าว่าผมนะครับ ตอนนี้ผมแค่กำลังสับสนในชีวิตผมอยู่ว่าผมจะทำอย่างไรต่อไปดี การใช่ชีวิตผมกับเขาถึงจะเป็นเหมือนทุกอย่างทุกคร้งที่ผ่านมา ตอนนี้ผมกำลังคิดอยู่ว่าผมจะหายา PREP มาทานดีไหม กลุ้มครับ ขอรบกวนพื้นที่เท่านี้ ขอบพระคุณทุกท่านที่เสียเวลามาอ่าน ขอบคุณครับ