ในช่วงชีวิตวัยทำงานแน่นอนว่าเราต้องจมจ่อมอยู่ในบริษัท/องค์กร ที่ให้ค่าตอบแทนเป็นเงินเดือน
เพื่อแลกกับการอยู่ในสภาพแวดล้อมเดิมๆ การปฏิบัติตัวแบบเดิมๆ ทั้งดีและไม่ดีปะปนกันไป
ลองคิดทบทวนดูแล้ว มันจะมีผลทำให้เราถูกกลืนกินจนกลายเป็นคนประเภทนั้นหรือไม่
บางคนอยู่ได้โดยหลบๆเลี่ยงๆ อู้งาน ประจบเจ้านาย เลียแข้งเลียขา ปากดี พรีเซ้นต์ตัวเองเก่ง แต่ก็ได้ดี
บางคนทำงานหัวฟู แต่พูดไม่เป็น นำเสนอไม่เก่ง ทำดีอย่างมากแค่เสมอตัว
บางคนใส่ร้ายเพื่อนร่วมงาน นินทา เสี่ยมให้คนทะเลาะกัน
บางคนอยู่แบบไม่ยุ่งกับใคร ไม่สุงสิง อยู่แบบไม่รู้อะไรเลย มีโลกส่วนตัว
มีหลายแบบ สารพัดหลากหลายรูปแบบ ที่จะเอาตัวรอดในสังคมการทำงาน
ส่วนตัวเจ้าของกระทู้เอง ก็ยอมรับ แบบง่ายๆ เลยว่า การเป็นขี้ข้า ก็ต้องทำมากที่นายสั่ง
ทำไป ๆๆๆ จนวันนึง เกิดความสงสัยว่า ทำดีแล้วได้ดี มันยังเป็นเรื่องจริงอยู่หรือไม่
การที่เราตั้งใจทำงาน ทำตามหน้าที่ ผลงานออกมาดี บรรลุเป้าหมาย
แต่ทำไม เรายังอยู่ที่เดิม นายก็ยังมองข้ามหัวไป แต่กับคนที่ ทำมั่ง ไม่ทำมั่ง อู้งานมั่ง ผักชีโรยหน้ามั่ง
ทำไมคนเหล่านั้น ก็อยู่สบาย ที่ประจบเก่งก็ได้ดิบดีไปหลายคน
สภาพแวดล้อมเดิมๆ จะกลืนกินชีวิตเราไปจนกว่าจะเกษียณเลยรึป่าวนะ เริ่มเบื่ออ แล้ว