ฟิล์มม้วนแรกกับ Praktica FX 1954

กระทู้สนทนา

นึกถึงตอนที่พี่เจ้าของกล้องคนเดิมบอกว่า กล้องตัวนี้มันไม่มีอะไรเลย
คือ ถ่ายก็ถ่ายอย่างเดียว วัดแสงก็วัดไม่ได้
(นี่แหละเป็นที่น่าสนใจของเรา ที่อยากจะสัมผัสกล้องตัวนี้)
เอาละไงจะทำไงดี คือไม่เคยเจอมาก่อนกับกล้องแนวนี้ เพราะชินกับตัวที่มีวัดแสงมากกว่า
เพราะใช้งานง่ายส่องไปปุ๊บ เข็มวัดแสงก็กระดิกปั๊บ ง่ายกว่านี้อีก

คิดแล้วมันค้างคาใจไอ้เราก็ไปเซิร์ซหาในอากู๋
เจอหลายกระทู้มากที่สอนเรื่องพวกกล้องที่ไม่มีตัววัดแสง

พี่คนนึงเค้าบอกว่า การจะวัดแสงนั้นไม่ยากหรอกสำหรับกล้องที่ไม่มีตัววัดแสง
อย่างแรกก็คือ เราก็ควรจะรู้ว่าแสงนั้นมัน สว่างมากน้อยเพียงใด
หรือ มืดไป หรือ ปกติ ให้นึกถึงกฏ sunny16
เค้าบอกว่ามันใช้ดีมากเลยทีเดียว สำหรับกฏนี้ เป็นที่นิยมกันทั่วโลกเลยละมั้ง
เราก็ไม่รู้ว่าทำยังไงบ้าง ก็อ่านๆ แล้วก็หยิบกล้อง ตัดสินใจ เออ เป็นไงเป็นกันละว้า..

นี่ทำให้เรานึกย้อนไปถึงสมัยตอน ยุคก่อนๆ ที่กล้องฟิล์มกำลังรุ่งเรืองเลยอะ
ส่วนมากสมัยก่อนก็จะไม่มีที่วัดแสง หรือมีก็ไม่รู้เหมือนกัน
แต่สำหรับเรา กล้องตัวนี้มันโอเครเลยหละ
ถึงจะเวียนหัวตอนมองช่องภาพก็เหอะ
..แม้จะเป็นกล้องที่ไม่ค่อยมีใครแตะสักเท่าไหร่ แต่ที่แน่ๆมันมีค่ามากสำหรับเราเลย..
สุดท้ายแล้วก็ไม่ผิดหวังจริงๆสำหรับกฏ sunny16 นึกว่าจะเละทั้งม้วนแล้ว

Camera : Praktica FX 1954
Lens : Yashica 5cm f/2

Film : fuji c200

พอดีนั่งรถไฟเข้าไปทำธุระใน กทม.พอดี บังเอิญมากซึ่งตรงกับ วันสถาปนากิจการรถไฟไทย ครบรอบ 119 ปี
เห็นเค้าเอาหัวรถจักรไอน้ำมาวิ่งด้วย คือโคตรตื่นเต้นอะ
คือรถไฟถึงตั้งแต่ ตี 5 ครึ่งๆ
แล้วก็นั่งรอราวๆจนถึง 8 โมง เค้าถึงค่อยๆเคลื่อนตัวออกชานชาลา อย่างช้าๆๆๆ
ภาพแบบนั้นยังคงติดตาเรามาตลอดเลย เพราะเกิดมาก็เพิ่งเคยเห็นเหมือนกัน
มันน่าทึ่งมากๆสำหรับเราเลยหละ