ทำไมประเทศไทยต้องกลายเป็นประเทศแห่งความครึ่งๆกลางๆด้วยครับ

เป็นประเทศที่ละทิ้งสิ่งดีๆของตัวเองแต่พอะหันไปรับสิ่งที่ดีๆของคนอื่นมาต่อยอดก็ทำไม่ได้เรื่องได้ราวอีก
ยกตัวอย่าง
เรื่องการเมืองก็รู้ๆล้มลุกคลุกคลานมาตลอด พยายามจะมีประชาธิปไตยที่สมบูรณ์ตามแบบตะวันตก
มีการปฎิรูปการเมือง แต่เอาเข้าจริงคือแย่งกันรับทาน ใครขึ้นมามีอำนาจอีกฝ่ายที่เสียผลประโยชน์ก็คอยตีรวน
จนเดินหน้าไปไหนไม่ได้ ติดๆขัดๆ
เรื่องเศรษฐกิจพยายามเป็นประเทศอุตสาหกรรมใหม่ เป็นเสือตัวที่ห้า แต่ก็ทำไม่เคยได้พัฒนาแบบไปๆมาๆกลาย
เป็นประเทศรับจ้างผลิต รับจ้างขาย ติดกับดักรายได้ปานกลาง รอต่างชาติย้ายฐานการผลิตก็เหี่ยวตาย
เรื่องการเงินก็ควรจะเป็นศูนย์กลางทางการเงินมากว่า ฮ่องกง สิงคโปร์ แต่เอาเข้าจริงธนาคารไทยก็ไม่เคยมีความ
เข้มแข็งโดนเตะตัดขาในปี 40 ทีเดียวก็ล้มคะมำ น็อคยาว
เรื่องการท่องเที่ยว พยายามโปรโมต พยายามขายสถานที่ท่องเที่ยวสวยๆ ต้องการเงินเข้าประเทศแต่ก็ปล่อยให้มีอาชญากรรมปล้น
ฆ่า ข่มขืน ขูดรีดนักท่องเที่ยว ปล่อยให้สถานที่ท่องเที่ยวสกปรก ถูกทำลายเปลี่ยนแปลง มีแก๊งค์มาเฟียมาแอบแฝงหากิน
ตอนนี้ก็เริ่มมีปัญหา กลุ่มทุนจีนเข้ามากว้านซื้อกิจการ ทำให้รายได้ที่จะเข้าประเทศต้องสูญเสียกลับไปให้กับจีน
ไม่ทราบปล่อยให้เกิดขึ้นได้อย่างไร
เรื่องการขนส่งสาธารณะก็แย่ มีสภาพใช้ๆกันไปวันๆพัฒนาได้ช้าหรือไม่มีการพัฒนาเลย เช่น ขสมก การรถไฟ หรือการบินไทย
ขึ้นชื่อเรื่องการบริการแย่ ยานพาหนะเก่า สหภาพฯมีอำนาจมากไป จนเป็นตัวถ่วงองค์กร
เรื่องการศึกษาก็มีแต่ทรงกับทรุด เรียนแล้วเด็กไม่สามารถนำความรู้ไปใช้ได้ โดยเฉพาะภาษาอังกฤษ เรียนกันอย่างน้อย 12 ปี
แต่มีคนไทยที่สามารถนำไปใช้ถึงสื่อสารดับชาวต่างชาติได้น้อยมาก
เรื่องกีฬา ก็เก่งในระดับโลกแค่ กีฬาในวงแคบๆ เช่น ตะกร้อ กีฬาส่วนใหญ่เก่งแค่ในอาเซียนออกไประดับโลกหรือระดับเอเชีย
ก็มักไม่ค่อยรอดมีน้อยคนมากที่ไปได้สำเร็จ หรือถ้ามีก็ไม่มีความต่อเนื่อง เช่น ภราดรแขวนแร็กเกตไปก็ไม่มีนักเทนิสเก่งๆระดับโลก
คนอื่นของไทยขึ้นมาทดแทนอีก มีแต่มวยสากลสมัครเล่นเท่านั้นที่ทำเหรียญโอลิมปิกมาได้หลายเหรียญถือว่าเป็นระดับโลกและมี
ความต่อเนื่อง
สรุป คือ ประเทศไทยไม่ค่อยมีอะไรที่เป็นสุดยอด พัฒนาอะไรกันแบบครึ่งๆกลางๆช้าๆ หรือหยุดการพัฒนาเอาดื้อๆ
รอวันทรุดถ้าไม่มีการปฎิรูปประเทศครั้งใหญ่ในทุกวงการ