มีเหตุการณ์อะไรในวัยเด็กที่จำฝังใจไม่เคยลืมเลือนไหมครับ?

ผมมีพี่ฝาแฝด เราสนิทกันมาก ในสมัยตอนที่เราอายุประมาณ 9 ขวบ เด็กยังไงก็คือเด็ก มีอยู่วันหนึ่งเราไปเล่นที่สวนสาธารณะแห่งหนึ่ง เราก็เล่นกันอยู่2คน เล่นไปเล่นมาก็ทะเลาะกัน ทะเลาะกันรุนแรงมาก เราสองคนจึงกลับบ้าน แต่การทะเลาะยังไม่จบ ผมไม่ยอมจบเอง เราทะเลาะกันอีกครั้ง เริ่มรุนแรงกว่าเดิม มีการทุบตีกันเกิดขึ้น ในบ้านมีเราอยู่กันสองคน พ่อกับแม่ไปทำงาน  คำพูดของพี่ผมประโยชน์หนึ่ง คือ พ่อกับแม่เขาไม่รักแกหรอก เขารักเราคนเดียว ซึ่งทำให้ผมโกรธมาก ความคิดบ้าๆก็เข้ามาในหัวผม ว่าฆ่ามันซะสิ มันจึงผลักมันล้มไปแล้วบีบคอมัน ไม่รู้ตัวเอง ตอนที่ทำไม่มีสติมีแต่ความโกรธ ผมบีบคอพี่และมองหน้า พี่ก็มองหน้าผมอย่างดื้นรน ผมค่อมพี่ไว้มือทั้งสองบีบคอแต่ไม่ถึง10วินาที สติผมกลับมา ผมปล่อยมือออกจากคอพี่ ผมวิ่งเข้าไปในห้องร้องไห้ แล้วค่อยๆคิดสิ่งที่ทำลงไป ผมถึงรู้ว่าผมผิดมาก ผมไม่อาจฆ่าพี่ตัวเองลงได้ แต่ถ้าในตอนนั้นสติไม่กลับมาหาผม ผมคงไม่ได้อยู่กับพี่ผมในปัจจุบันนี้หรอก ผมไปขอโทษพี่ เราทั้งสองให้อภัยกัน ทุกวันนี้เราไม่ค่อยทะเลาะกันแล้ว ไม่มีทุบตีเกิดขึ้นแล้ว เรารักกันมากขึ้น มีอะไรปรึกษากันตลอด มันสอนให้ผมรู้ว่า ไม่ว่าคุณจะทำอะไรทะเลาะกับใครเรื่องอะไร สิ่งที่คุณควรมีที่สุดคือ สติ จงดึงมันกลับมาให้เร็วที่สุดก่อนที่ทุกอย่างจะสายไป