คือตั้งแต่ถึงภูเก็ตจนถึงกลับเชียงใหม่ คนไทยในถิ่นพูดไม่อังกฤษก็จีนใส่ตลอด จนต้องบอกว่าผมคือคนไทย แต่ขนาดบอกไปแล้วก็ยังพูดอีกนะ
จนเจอเหตุการณ์หนึ่ง ไม่รู้ว่าผมหน้าไม่เหมือนคนไทย หรือหน้าเหมือนคนจีน กันแน่ แต่คงไม่เหมือนฝรั่งแน่นอน
ไปร้านอาหารแห่งหนึ่งในตัวเมือง ผมเดินไปนั่งที่โต๊ะ แล้วมีป้าคนหนึ่งมานับออร์เด้อ บทสนทนาเริ่มขึ้น
คุณป้า : ยืนรอรับรายการอาหาร
ผม : เอาน้ำพริกกุ้งเสียบครับ
คุณป้า : น้องอยู่เมืองไทยนานแล้วหรอ ทำไมพูดไทยชัดจัง
ผม : อยู่มานานแล้วครับ
คุณป้า : แล้วเป็คนประเทศไหนเนี่ย
ผม : ผมเป็นคนไทยคับป้า
คุณป้า : หน้าน้องไม่เหมือนคนไทยเลยนะ ปกติคนไม่เจอคนไทยมาเที่ยวกัน
ผม : &:&&/@#%*€¥
แต่พออีกวันไปหาดป่าตอง ไม่พูดฮัลโห และทักเป็นหนี่ฮ่าว ทั้งหาดเลย ผมก็ตอบโนลูกเดียวเลย
จนถึงตอนขึ้นเครื่องแอร์ก็ทักเป็นหนี่ฮ่าวอีก จนยื่นบัตรให้ดู เลยทัก สวัสดีค่ะแทน
คือมาภูเก็ต ถ้าไม่นับพูดไทยกับคนที่มาด้วย ก็ต้องทำตัวกลมกลืนพูดอังกฤษทั้งวัน
คนไทยเวลาไปเที่ยว ภูเก็ต รู้สึกอึดอัดไหมเวลาพูดภาษาไทย
จนเจอเหตุการณ์หนึ่ง ไม่รู้ว่าผมหน้าไม่เหมือนคนไทย หรือหน้าเหมือนคนจีน กันแน่ แต่คงไม่เหมือนฝรั่งแน่นอน
ไปร้านอาหารแห่งหนึ่งในตัวเมือง ผมเดินไปนั่งที่โต๊ะ แล้วมีป้าคนหนึ่งมานับออร์เด้อ บทสนทนาเริ่มขึ้น
คุณป้า : ยืนรอรับรายการอาหาร
ผม : เอาน้ำพริกกุ้งเสียบครับ
คุณป้า : น้องอยู่เมืองไทยนานแล้วหรอ ทำไมพูดไทยชัดจัง
ผม : อยู่มานานแล้วครับ
คุณป้า : แล้วเป็คนประเทศไหนเนี่ย
ผม : ผมเป็นคนไทยคับป้า
คุณป้า : หน้าน้องไม่เหมือนคนไทยเลยนะ ปกติคนไม่เจอคนไทยมาเที่ยวกัน
ผม : &:&&/@#%*€¥
แต่พออีกวันไปหาดป่าตอง ไม่พูดฮัลโห และทักเป็นหนี่ฮ่าว ทั้งหาดเลย ผมก็ตอบโนลูกเดียวเลย
จนถึงตอนขึ้นเครื่องแอร์ก็ทักเป็นหนี่ฮ่าวอีก จนยื่นบัตรให้ดู เลยทัก สวัสดีค่ะแทน
คือมาภูเก็ต ถ้าไม่นับพูดไทยกับคนที่มาด้วย ก็ต้องทำตัวกลมกลืนพูดอังกฤษทั้งวัน