ฉากหน้าเขาคือร้อยเอกหนุ่ม หัวหน้าทีมอัลฟ่า อนาคตไกล .... ไกลขนาดที่หัวหน้าหมายตาว่าจะดันถึงขั้นนายพล หน้าตาก็ดี เก่งทั้งทฤษฎี เลิศทั้งปฏิบัติ ลูกน้องรัก เจ้านายสนับสนุน แล้วมีอะไรที่ยากสำหรับผู้กองยูชีจิน ก็เหมือนไม่มี จะว่าชีวิตทหารกองกำลังพิเศษรักษาสันติภาพนั้นยาก เพราะ ภารกิจทั้งลับทั้งสำคัญ งานก็เสี่ยงจะตายวันตายพรุ่ง เจ้าตัวเองก็ยอมรับ และ ใช้ชีวิตแบบหนุ่มเจ้าสำราญได้ ฉากหน้าเขาเหมือนหนุ่มขี้เล่น ขี้แกล้ง รักสนุก หากในเวลางาน ความเป็นความตาย .... คือเรื่องธรรมดาของทหาร เป็นที่ยอมรับมานานนมกาเล สนามรบเป็นทั้งบ้านเกิดและเรือนตาย เรื่องทำท่าจะจบง่ายแต่แล้วมันก็ .... ไม่จบ

อารมณ์อ่อนไหวที่ไม่เคยคิดว่ามี ความกลัว หวั่นไหว หวั่นเกรง ที่คิดว่าละทิ้งไปแล้ว ด้วยภาระหน้าที่ที่เต็มใจเข้ามาอยู่ในจุด ๆ นี้เอง ทั้งที่ได้รับการฝึกฝนมาอย่างดีจากโรงเรียน จากกองทัพ แม้กระทั่ง tag ห้อยคอก็ปลดอย่างไม่ลังเลเมื่อต้องออกปฏิบัติภารกิจ แต่เขาก็ต้องมาพบกับสิ่งที่ทำให้อารมณ์ทั้งหลายที่ตกตะกอนนอนก้นให้ลอยฟุ้งขึ้นมาใหม่ สำหรับใคร ๆ อาชีพอย่างเขาก็เป็นฮีโร่ ฮีโร่ที่ไม่เจ็บไม่ตาย ฮีโร่ที่มุ่งหมายปกป้องชาติบ้านเมือง "ไม่กลัว" แม้กระทั่ง "ความตาย"

หากอย่างไรก็ตามเขาก็ยังเป็นคน .... คนที่สามารถเจ็บปวด ล้มตาย เป็นคนที่ยังต้องการที่จะมีความฝัน และ สิ่งเหล่านั้นมันกลับมาพร้อมกันครบถ้วน เมื่อเขาเจอกับเธอ .... คังโมยอน ไม่ง่ายเลยกับการจัดวางตำแหน่งแห่งที่ของเธอ เมื่อเขารู้ว่าเขาบอกอะไรเธอไม่ได้ และ อาจจะทำสิ่งใดให้เธอไม่ได้เลยนอกจาก "คำขอโทษ" เขาบอกไม่ได้ว่าเวลานี้เขาไปอยู่แห่งหนตำบลใด จะกลับได้เมื่อไหร่  ไร้คำอธิบายใด ๆ นอกจาก "คำขอโทษ" ชีวิตคู่ .... คนรัก .... ความสัมพันธ์สำหรับเขาแล้ว คงเป็นสิ่งที่ไม่สามารถจะจับต้องได้ในความเป็นจริง สิทธิแม้จะ "ฝัน" ยังไม่มี นี่คือชะตากรรมของฮีโร่รึเปล่านะ ? ที่จะต้องจบชีวิตไปอย่างเปล่าดาย

วันเวลาผ่านไป .... ถึงแม้จะเข้าใจสถานการณ์ ถึงแม้จะเข้าใจทุกสิ่งทุกอย่าง แต่ใครกันบังคับตัวเองไม่ให้ "ฝัน" ได้ ความฝันถึงเธอคนนั้นถึงชีวิตคู่เป็นสิ่งที่หล่อเลี้ยงหัวใจของเขา มโนสำนึกอาจจะพาไปสะดุดบ้าง ว่าถ้าวันหนึ่งเขาไม่รอดกลับมาแล้ว "เธอ" เล่าจะเป็นอย่างไร และ สิ่งนี้ทำให้มือที่ยื่นออกไปหดกลับมาทุกครั้ง 1 ครั้ง 2 ครั้ง 3 ครั้ง ไม่กล้าแม้แต่จะรั้งเธอเอาไว้ เพราะคิดว่าเข้าใจ และ รู้ว่าอะไรเป็นอย่างไร .... อย่างดีแล้ว หากความ "คิดถึง" ความเสน่หายามเมื่อเจอใครที่เหมาะกับเราทุกสิ่งอย่าง นิสัยใจคอ อุดมการณ์ รสนิยม .... แม้แต่ฮีโร่ก็มีสิทธิจะฝัน แม้แต่ฮีโร่ก็เจ็บปวดได้ไม่ใช่หรือ

เพราะแบบนั้นใช่ไหม ถึงยื่นมือออกไปไม่หยุด ทั้งที่พอจะรู้ว่าคำตอบจะออกมาในรูปแบบไหน แต่ก็ไม่เข็ด แต่ก็เริ่มใหม่ หากเมื่อเขาปฏิเสธก็ไม่รั้ง ไม่งอแงไม่หืออืออันใด ปล่อยมือคือปล่อย แล้วถ้าเกิดว่าเขาไม่ได้ต้องการความมั่นใจอย่างที่เราคิด เขาไม่ได้ต้องการหลักพึ่งพิง เขาไม่ได้ต้องการใครที่จะพึ่งพาดูแลล่ะ หากสิ่งที่เธอคนนั้นต้องการคือการที่ยูชีจินจะยื่นมือออกไป จะดื้อดึง จะยึดมั่น จะงอแง ด้วยความต้องการอย่างแรงกล้าที่จะก้าวไปด้วยกันไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น simple as that ล่ะ

และแล้วสิ่งเหล่านั้นก็เปลี่ยนเป็นพลังอันใหม่ จากความไม่กลัวตาย จะยึดสนามรบเป็นเรือนตาย ความตายเป็นเรื่องธรรมชาติ คราวนี้ต้องมองมุมใหม่ว่างานของเขาเวลานี้ไม่ใช่การเสี่ยงตาย แต่เป็นงานสำคัญด้วยการเอาชีวิตรอด คนเรามักนึกว่าคนไม่กลัวตายนั้นกล้าหาญ แต่เอาเข้าจริงแล้วความกลัวตายนั้นคือพลังที่กล้าแข็งกว่า เพื่อจะไม่ให้ใครเสียใจ เพื่อจะกลับมาพบหน้ากับคนที่มีความหมาย นั่นคือความกล้าขั้นสุด ชีวิตในสนามรบของยูชีจินเปลี่ยนไป .... จากงานท้าตาย กลายเป็นงานเอาตัวรอด เพื่อใครบางคนที่อยู่ข้างหลัง