**ก่อนอื่นเลยเราขอบอกก่อนนะคะว่านี่คือกระทู้แรกของเราถ้าเราใช้คำผิด พิมผิดหรือมีปัญหาตรงไหนก็ตามก็ขออภัยไว้ ณ ที่นี่ด้วยนะคะ**
สวัสดีเราชื่อ..(สมมุติว่าชื่อเอล้ะกันนะ) วันนี้เราจะมาเล่าประสบการณ์แบบถูกทิ้งตั้งแต่ยังไม่ได้เป็นแฟนกัน..เอ้าาาเริ่มมมมม!!!!
คือเราเป็นเด็กนาฏศิลป์เราก็จะออกงานเต้นงานรำค่อนข้างบ่อยจึงได้มีโอกาสพบเจอคนเยอะแยะมากมาย ประมาณเดือนธันวาเมื่อปีที่แล้วเราก็ได้ไปแสดงงานงานหนึ่ง (ขอเล่าความฟินก่อนดีกว่าจะได้เข้าใจความรู้สึกของเราเนอะยิ้ม) งานนี้ก็จะแบ่งออกเป็นหลายซุ้มแล้วก็มีอยู่ซุ้มนึงเป็นซุ้มพี่ๆทหารเป็นการเขียนความรู้สึกดีๆให้กับบุคคลนึงค่ะ แล้วเราก็ได้มีโอกาสไปเขียนที่ซุ้มนี้ค่ะ ตอนแรกก็ไม่ได้อะไรเพราะไม่เจอเหยื่อเลย พอเข้าไปที่ซุ้มก็มีพี่คนนึงเดินมาอธิบายให้เราและเพื่อนๆของเรารู้ว่าจะต้องเขียนอะไรยังไงบ้าง (คนอธิบายก็ยังไม่ตรงสเป๊คค่ะ5555แรดว้ะเรา) พี่เค้าอธิบายได้สักพักหนึ่งเค้าก็ให้พวกเราไปเขียนค่ะแล้วก็จะมีพี่ๆทหารคอยแจกหมึกให้เขียนค่ะ เราเดินไปค่ะแต่เราก้มหน้ามองหาแต่ปากกาเราเลยไม่ได้สนใจหน้าคนถือปากกาซักเท่าไหร่5555 เราหันไปเจอหมึกสีทองซึ่งน่าจะมีแค่แท่งเดียวในนั้นเราเลยเดินไปหยิบจากมือผช.คนนึงมา เรายื่นมือไปหยิบแล้วเราก็เงยหน้าขึ้น..พระเจ้าาาาหล่อมากกก(หน้าตาเหมือนพละฮอร์โมนกับมาร์ชฮอโมนมารวมกันเลย) สตั้นมากค่ะแบบทำตัวไม่ถูก5555แต่เราก็ไม่ได้สนใจอะไรมากก็แค่ผช.หล่อๆคนนึง พอพี่เค้ายื่นปากกาให้เค้าก็ไม่ไปไหนเลยค่ะ ยืนมองเรา ยืนให้ความช่วยเหลือเราตลอดเลยทำให้เราสนใจเค้าที่สุด ณ ตอนนั้น ใกล้ถึงเวลาแสดงแล้วเราเลยไปเปลี่ยนชุด พอเปลี่ยนชุดเสร็จกระแดะค่ะอยากไปเขียนอีกเราเลยชวนเพื่อนเราไป5555เราเดินไปได้นิดเดียวเจอพี่คนนั้นค่ะคือเค้าเปลี่ยนชุดค่ะเท่มากกกก เราเห็นนหน้าเค้าปึ้บบเราวิ่งหนีเลยค่ะค่อนข้างทำใจไม่ได้ค่ะ (ละลายแล้วพี่) ซักพักตั้งสติหุบยิ้มแล้วเดินต่อไปเพื่อเขียนค่ะ พอเขียนเสร็จเราก็มานั่งรอแสดงที่หลังเวทีค่ะ (ซุ้มพี่เค้ากับเวทีอยู่ใกล้ๆกันค่ะเลยมีเรื่องราวอีกเยอะแยะเลย)
**ถ้ามีคนรอคนอ่านเราจะมาต่อแล้วกันนะนี่แค่น้ำจิ้มเน้ออออ
เด็กก็มีความรักได้..ใครๆก็มีความรักได้..ทุกคนย่อมมีความรักได้..แต่ทุกคนไม่สามารถสมหวังได้ทุกครั้ง!!!!!!!!!!
สวัสดีเราชื่อ..(สมมุติว่าชื่อเอล้ะกันนะ) วันนี้เราจะมาเล่าประสบการณ์แบบถูกทิ้งตั้งแต่ยังไม่ได้เป็นแฟนกัน..เอ้าาาเริ่มมมมม!!!!
คือเราเป็นเด็กนาฏศิลป์เราก็จะออกงานเต้นงานรำค่อนข้างบ่อยจึงได้มีโอกาสพบเจอคนเยอะแยะมากมาย ประมาณเดือนธันวาเมื่อปีที่แล้วเราก็ได้ไปแสดงงานงานหนึ่ง (ขอเล่าความฟินก่อนดีกว่าจะได้เข้าใจความรู้สึกของเราเนอะยิ้ม) งานนี้ก็จะแบ่งออกเป็นหลายซุ้มแล้วก็มีอยู่ซุ้มนึงเป็นซุ้มพี่ๆทหารเป็นการเขียนความรู้สึกดีๆให้กับบุคคลนึงค่ะ แล้วเราก็ได้มีโอกาสไปเขียนที่ซุ้มนี้ค่ะ ตอนแรกก็ไม่ได้อะไรเพราะไม่เจอเหยื่อเลย พอเข้าไปที่ซุ้มก็มีพี่คนนึงเดินมาอธิบายให้เราและเพื่อนๆของเรารู้ว่าจะต้องเขียนอะไรยังไงบ้าง (คนอธิบายก็ยังไม่ตรงสเป๊คค่ะ5555แรดว้ะเรา) พี่เค้าอธิบายได้สักพักหนึ่งเค้าก็ให้พวกเราไปเขียนค่ะแล้วก็จะมีพี่ๆทหารคอยแจกหมึกให้เขียนค่ะ เราเดินไปค่ะแต่เราก้มหน้ามองหาแต่ปากกาเราเลยไม่ได้สนใจหน้าคนถือปากกาซักเท่าไหร่5555 เราหันไปเจอหมึกสีทองซึ่งน่าจะมีแค่แท่งเดียวในนั้นเราเลยเดินไปหยิบจากมือผช.คนนึงมา เรายื่นมือไปหยิบแล้วเราก็เงยหน้าขึ้น..พระเจ้าาาาหล่อมากกก(หน้าตาเหมือนพละฮอร์โมนกับมาร์ชฮอโมนมารวมกันเลย) สตั้นมากค่ะแบบทำตัวไม่ถูก5555แต่เราก็ไม่ได้สนใจอะไรมากก็แค่ผช.หล่อๆคนนึง พอพี่เค้ายื่นปากกาให้เค้าก็ไม่ไปไหนเลยค่ะ ยืนมองเรา ยืนให้ความช่วยเหลือเราตลอดเลยทำให้เราสนใจเค้าที่สุด ณ ตอนนั้น ใกล้ถึงเวลาแสดงแล้วเราเลยไปเปลี่ยนชุด พอเปลี่ยนชุดเสร็จกระแดะค่ะอยากไปเขียนอีกเราเลยชวนเพื่อนเราไป5555เราเดินไปได้นิดเดียวเจอพี่คนนั้นค่ะคือเค้าเปลี่ยนชุดค่ะเท่มากกกก เราเห็นนหน้าเค้าปึ้บบเราวิ่งหนีเลยค่ะค่อนข้างทำใจไม่ได้ค่ะ (ละลายแล้วพี่) ซักพักตั้งสติหุบยิ้มแล้วเดินต่อไปเพื่อเขียนค่ะ พอเขียนเสร็จเราก็มานั่งรอแสดงที่หลังเวทีค่ะ (ซุ้มพี่เค้ากับเวทีอยู่ใกล้ๆกันค่ะเลยมีเรื่องราวอีกเยอะแยะเลย)
**ถ้ามีคนรอคนอ่านเราจะมาต่อแล้วกันนะนี่แค่น้ำจิ้มเน้ออออ