เจ้าบ้านเจ้าเรือน เป็นละครพี่ติ๊กเรื่องแรกที่ดูแล้วเกลียดพี่ติ๊ก

ไรวินทร์อยู่กับสีนวลนี่คือ แต่ละคำที่พูด แต่ละครั้งที่มอง ยังกับเห็นกิ้งกือไส้เดือน
ทั้งที่เมียก็แสนจะภักดี ปรณนิบัติทุกอย่าง กระทั่งใส่รองเท้าให้ แค่ไม่มีเสน่ห์ น่าเบื่อ
ถึงกับต้องทำขนาดนี้ ประเด็นเรื่องเจ้าชู้หลายเมียนี่ยังเฉยๆนะ แต่ที่ทำกับภรรยาตัวเองนี่มันเกินไป
เลวโดยแท้จริงๆ ผู้ชายคนนี้

อย่าลืมฉัน พี่ติ๊กเล่นร้าย มีแต่คนเกลียดเขมชาติ เราไม่เกลียดนะ เพราะมันมีเหตุผล มีที่มาที่ไป
ยังมีความน่าสงสารของตัวละคร

แต่เรื่องนี้พระเอกเลวบริสุทธิ์ พี่ติ๊กเล่นดีจริงๆ เล่นจนเกลียดพระเอกได้ ทั้งที่รักพี่ติ๊กมาก 555
เข้าใจคุณไก่ละ ว่าทำไมต้องพี่ติ๊กเท่านั้น บทเจ้าชู้นี่พี่ติ๊กเอาอยู่จริงๆ คือ ผู้หญิงที่ไหนก็ต้องยอมอ่ะ
เจอคำพูด สายตา ท่าทางแบบนั้น ส่วนบทที่เข้ากับจอย คือเห็นสายตาแล้ว เหมือนเห็นอีกผ่ายเป็นวัชพืชยังไงยังงั้นเลย
ถ้าพาร์ทปัจจุบันที่เป็นผี ไม่ได้รู้สึกสำนึกมากๆ ผู้ชายคนนี้เป็นพระเอกของเรื่องไม่ได้นะ
และไม่สมควรที่จะได้รักกับแพรขาวด้วย แต่ก็อีกแหละ พี่ติ๊กก็ถ่ายทอดความรู้สึกผิด เสียใจออกมาได้ดีอีก
ฉากที่ไปดูตอนทะเลาะกับพ่อ สายตาที่มองสีนวลจากร่างที่เป็นวิญญาณ มันเห็นความเสียใจ สำนึกผิดชัดเจน
ขอปรบมือให้จริงๆ

ชักไม่อยากดูต่อ กลัวเกลียดพี่ติ๊กไปมากกว่านี้ ว่าแล้วก็ไปย้อนดูปริศนาดีกว่า
จะได้เอาภาพท่านชายพจน์ที่แสนอ่อนโยนมากลบความเลวร้ายของไรวินทร์ 555