สวัสดีเพื่อนๆในพันทิปทุกคนน่ะค่ะ เราอยากระบายบวกกับขอคำปรึกษาบวกกำลังบวกควรทำไงดีค่ะ
เรื่องมันก็จากเฟสบุคนี่แหล่ะค่ะ พ่อเล่นเฟส ไปแอดผู้หญิงคนนึง แล้วคุยกันในทำนองชู้สาว พอแม่รู้เข้าบ้านแตกเลยทีนี้
เริ่มจากคุยกันหวานซึ้งหยดย้อย ไปกินข้าวด้วย ซื้ออาหารไปให้ จนกระทั่งไปนอนด้วยกัน และแน่นอนแม่ก็ต้องรู้
ทีนี้บ้านแตกเลยค่ะ รู้มั้ยค่ะว่าพ่อเราพูดกับแม่ว่าไง พ่อบอกว่า ขอแค่เมียน้อยคนเดียวก็พอ โหยยย พระเจ้าช่วย หัวใจแม่แทบสลาย
ผู้ชายที่ตัวเองทั้งรักทั้งหวง ทั้งๆที่มีลูกด้วยกันแล้วยังอยากมีเมียน้อย ทั้งๆที่แม่เราทำกับข้าวอร่อย งานบ้านงานเรือนเป๊ะ เรื่องบนเตียงก็ไม่ขาด
แล้วความลับที่พ่อมีเมียน้อยก็ปิดบังเราได้ไม่นาน เพราะแม่เล่าให้เราฟัง เราสงสารแม่มากๆ เราเห็นแม่ร้องไห้ เห็นแม่เครียด
ข้าวปลาก็กินน้อยลง มีวันนึงพ่อกับแม่ทะเลาะกันแรงมาก แม่ไล่พ่อออกจากบ้าน แม่ส่งข้อความมาหาเราว่า ตั้งใจเรียนนะ ดูแลน้องด้วย
เราก็งงว่าส่งมาทำไม ทั้งๆที่เรากับแม่ก็อยู่บ้านเดียวกัน ห้องติดกัน เราเลยจะเข้าไปหาแม่ แต่แม่ล็อคประตู เราเรียกแม่ แม่ก็ไม่ตอบ
เราเรียกแม่ทั้งน้ำตา ทั้งเรียกทั้งทุบประตู จนเราทนไม่ไหว เราต้องปีนหน้าต่างจากอีกห้องไปเข้าหน้าต่างห้องแม่ ภาพที่เราเห็นคือซองยา
(ยาแก้เครียดหรือยาอะไรไม่รู้) อยู่บนโต๊ะ แม่นอนร้องไห้บนที่นอน หัวใจเราแทบหยุดเต้น เราพูดอะไรไม่ออก เราได้แต่กอดแม่
กลัว กลัวแม่จะเป็นอะไรไป แล้วพ่อเราก็เข้ามา มาเคลียร์กับแม่ เราก็ออกมาซะ ปล่อยให้พ่อแม่คุยกัน
แล้วเราก็มานอนร้องไห้บนเตียงคนเดียว เราไม่รู้จะทำยังไง แม่เครียดกับเรื่องนี้แทบทุกวัน
แม่เคยไปด่า ตบ อีเมียน้อยถึงที่ทำงาน แต่หนังหน้ามันหนาค่ะ มันไม่ยอมเลิกกับพ่อเรา ทั้งๆที่มันก็มีผัวมีลูกอยู่แล้ว
แม่ป่าวประกาศให้คนที่ทำงานมันว่ามันเป็นเมียน้อย แย่งผัวชาวบ้าน แต่ก็ไม่มีใครจะเข้าไปตักเตือนมันบ้าง
ทำไมไม่ห้ามบ้าง (หรือคนละแวกนั้นก็สถานะเมียน้อยหรือปล่าวนะ? )
พ่อให้เงินมัน ซื้อนั่นซื้อนี่ให้มัน ทั้งๆที่เงินนั้นเกิดจากพ่อและแม่ช่วยกันทำงาน
แม่ขอหย่าพ่อหลายครั้ง แต่มันก็ล่มทุกทีที่พ่อพูดคำหวานใส่ ทำดีใส่
เราเคยฝากแม่ไปถามพ่อว่า ทำไมถึงเลิกกับมันไม่ได้ ทำไมไม่เก็บเงินให้หนูเรียนมหาลัย รู้มั๊ยค่ะพ่อตอบมาว่าไง
พ่อหาเงินเองไม่เกี่ยวกับลูก จะใช้จ่ายยังไงก็เรื่องของพ่อ นับจากนั้นมาเราเริ่มไม่พูดกับพ่อ ไม่มองหน้า ถามคำตอบคำ ความรู้สึกเราเปลี่ยนไปแล้วอ่ะ รู้สึกว่าพ่อไม่ใช่พ่อเราแล้วอ่ะ (เราคงเป็นลูกอกตัญญูมากๆ)
เราไม่รู้เหมือนกันว่าเรื่องราวนี้ตอนจบจะเป็นอย่างไร มีบางครั้งที่เราอยากจะถามพ่อหลายๆคำถาม แต่เราก็ไม่กล้า
เพียงเพราะเราเป็นเด็ก แม่ถามเราหลายครั้งว่า ถ้าแม่เลิกกับพ่อลูกจะอยู่ได้มั๊ย , จะเป็นเด็กมีปัญหามั๊ย , จะอายใครมั๊ยที่ไม่มีพ่อ
เราก็ตอบแม่ทุกครั้งว่า แค่มีแม่อยู่ข้างๆแบบนี้ก็เพียงพอแล้ว
พ่อสอนให้เราอดทน เพื่อให้สิ่งที่เรากำลังทำผ่านไปด้วยดี
พ่อสอนให้เราขยัน เพื่อให้เรามีความมุ่งมานะ
พ่อสอนให้เราคิดแปลก เราจะได้แหวกแนวคนอื่น
…เราเริ่มจะหมดศรัทธาในตัวพ่อแล้ว ทุกวันนี้ที่เรายังคุยกับพ่อ ยังนวดให้ท่าน มันยังเป็นความรักระหว่างพ่อลูกอยู่หรือไม่
หรือเป็นเพียงหน้าที่ลูกที่ต้องทำให้พ่อ
แม่บอกให้ตั้งใจเรียน หน้าที่ลูกมีแค่นี้
แม่บอกไม่ต้องสนใจเรื่องพ่อแม่ กลัวลูกจะมีปม
แม่บอกว่าอย่าร้องไห้ตอนพ่อทะเลาะกับแม่ แม่ไม่อยากเห็นน้ำตาลูก
แม่สอนให้ทำอาหารเป็น อาหารที่ช่วยกันทำอร่อยที่สุด
แม่สอนให้เป็นคนดี และ…
แม่สอนให้รักตัวเอง
ขอบคุณทุกคนมากเลยค่ะที่อ่านจนจบ ถึงแม้ปัญหานี้จะยังหาทางแก้ไม่ได้
เราก็จะอยู่ข้างๆแม่ เฝ้าปลอบแม่อยู่แบบนี้ และตั้งใจเรียนเพื่ออนาคตของเรา
เราก็แค่เด็กมอปลายคนหนึ่งที่มีปัญหาครอบครัว แต่เราก็จะพยายามมองข้ามเรื่องไปเพื่อให้เราร้องไห้น้อยลง
ไม่เก็บไปคิด และไม่ให้กระทบการเรียนมากที่สุด
เราพิมพ์ไปร้องไห้ไป แม่ก็เข้ามาถามว่าร้องไห้ทำไม เราก็ตอบกลับไปว่า ดูซีรีย์แล้วมันซึ้ง (เลวคูณสอง)
ขอบคุณทุกความคิดเห็นและกำลังใจทุกท่านค่ะ
ไม่ว่าพ่อจะเลือกใคร แต่หนูจะอยู่ข้างแม่เสมอนะ
เรื่องมันก็จากเฟสบุคนี่แหล่ะค่ะ พ่อเล่นเฟส ไปแอดผู้หญิงคนนึง แล้วคุยกันในทำนองชู้สาว พอแม่รู้เข้าบ้านแตกเลยทีนี้
เริ่มจากคุยกันหวานซึ้งหยดย้อย ไปกินข้าวด้วย ซื้ออาหารไปให้ จนกระทั่งไปนอนด้วยกัน และแน่นอนแม่ก็ต้องรู้
ทีนี้บ้านแตกเลยค่ะ รู้มั้ยค่ะว่าพ่อเราพูดกับแม่ว่าไง พ่อบอกว่า ขอแค่เมียน้อยคนเดียวก็พอ โหยยย พระเจ้าช่วย หัวใจแม่แทบสลาย
ผู้ชายที่ตัวเองทั้งรักทั้งหวง ทั้งๆที่มีลูกด้วยกันแล้วยังอยากมีเมียน้อย ทั้งๆที่แม่เราทำกับข้าวอร่อย งานบ้านงานเรือนเป๊ะ เรื่องบนเตียงก็ไม่ขาด
แล้วความลับที่พ่อมีเมียน้อยก็ปิดบังเราได้ไม่นาน เพราะแม่เล่าให้เราฟัง เราสงสารแม่มากๆ เราเห็นแม่ร้องไห้ เห็นแม่เครียด
ข้าวปลาก็กินน้อยลง มีวันนึงพ่อกับแม่ทะเลาะกันแรงมาก แม่ไล่พ่อออกจากบ้าน แม่ส่งข้อความมาหาเราว่า ตั้งใจเรียนนะ ดูแลน้องด้วย
เราก็งงว่าส่งมาทำไม ทั้งๆที่เรากับแม่ก็อยู่บ้านเดียวกัน ห้องติดกัน เราเลยจะเข้าไปหาแม่ แต่แม่ล็อคประตู เราเรียกแม่ แม่ก็ไม่ตอบ
เราเรียกแม่ทั้งน้ำตา ทั้งเรียกทั้งทุบประตู จนเราทนไม่ไหว เราต้องปีนหน้าต่างจากอีกห้องไปเข้าหน้าต่างห้องแม่ ภาพที่เราเห็นคือซองยา
(ยาแก้เครียดหรือยาอะไรไม่รู้) อยู่บนโต๊ะ แม่นอนร้องไห้บนที่นอน หัวใจเราแทบหยุดเต้น เราพูดอะไรไม่ออก เราได้แต่กอดแม่
กลัว กลัวแม่จะเป็นอะไรไป แล้วพ่อเราก็เข้ามา มาเคลียร์กับแม่ เราก็ออกมาซะ ปล่อยให้พ่อแม่คุยกัน
แล้วเราก็มานอนร้องไห้บนเตียงคนเดียว เราไม่รู้จะทำยังไง แม่เครียดกับเรื่องนี้แทบทุกวัน
แม่เคยไปด่า ตบ อีเมียน้อยถึงที่ทำงาน แต่หนังหน้ามันหนาค่ะ มันไม่ยอมเลิกกับพ่อเรา ทั้งๆที่มันก็มีผัวมีลูกอยู่แล้ว
แม่ป่าวประกาศให้คนที่ทำงานมันว่ามันเป็นเมียน้อย แย่งผัวชาวบ้าน แต่ก็ไม่มีใครจะเข้าไปตักเตือนมันบ้าง
ทำไมไม่ห้ามบ้าง (หรือคนละแวกนั้นก็สถานะเมียน้อยหรือปล่าวนะ? )
พ่อให้เงินมัน ซื้อนั่นซื้อนี่ให้มัน ทั้งๆที่เงินนั้นเกิดจากพ่อและแม่ช่วยกันทำงาน
แม่ขอหย่าพ่อหลายครั้ง แต่มันก็ล่มทุกทีที่พ่อพูดคำหวานใส่ ทำดีใส่
เราเคยฝากแม่ไปถามพ่อว่า ทำไมถึงเลิกกับมันไม่ได้ ทำไมไม่เก็บเงินให้หนูเรียนมหาลัย รู้มั๊ยค่ะพ่อตอบมาว่าไง
พ่อหาเงินเองไม่เกี่ยวกับลูก จะใช้จ่ายยังไงก็เรื่องของพ่อ นับจากนั้นมาเราเริ่มไม่พูดกับพ่อ ไม่มองหน้า ถามคำตอบคำ ความรู้สึกเราเปลี่ยนไปแล้วอ่ะ รู้สึกว่าพ่อไม่ใช่พ่อเราแล้วอ่ะ (เราคงเป็นลูกอกตัญญูมากๆ)
เราไม่รู้เหมือนกันว่าเรื่องราวนี้ตอนจบจะเป็นอย่างไร มีบางครั้งที่เราอยากจะถามพ่อหลายๆคำถาม แต่เราก็ไม่กล้า
เพียงเพราะเราเป็นเด็ก แม่ถามเราหลายครั้งว่า ถ้าแม่เลิกกับพ่อลูกจะอยู่ได้มั๊ย , จะเป็นเด็กมีปัญหามั๊ย , จะอายใครมั๊ยที่ไม่มีพ่อ
เราก็ตอบแม่ทุกครั้งว่า แค่มีแม่อยู่ข้างๆแบบนี้ก็เพียงพอแล้ว
พ่อสอนให้เราอดทน เพื่อให้สิ่งที่เรากำลังทำผ่านไปด้วยดี
พ่อสอนให้เราขยัน เพื่อให้เรามีความมุ่งมานะ
พ่อสอนให้เราคิดแปลก เราจะได้แหวกแนวคนอื่น
…เราเริ่มจะหมดศรัทธาในตัวพ่อแล้ว ทุกวันนี้ที่เรายังคุยกับพ่อ ยังนวดให้ท่าน มันยังเป็นความรักระหว่างพ่อลูกอยู่หรือไม่
หรือเป็นเพียงหน้าที่ลูกที่ต้องทำให้พ่อ
แม่บอกให้ตั้งใจเรียน หน้าที่ลูกมีแค่นี้
แม่บอกไม่ต้องสนใจเรื่องพ่อแม่ กลัวลูกจะมีปม
แม่บอกว่าอย่าร้องไห้ตอนพ่อทะเลาะกับแม่ แม่ไม่อยากเห็นน้ำตาลูก
แม่สอนให้ทำอาหารเป็น อาหารที่ช่วยกันทำอร่อยที่สุด
แม่สอนให้เป็นคนดี และ…
แม่สอนให้รักตัวเอง
ขอบคุณทุกคนมากเลยค่ะที่อ่านจนจบ ถึงแม้ปัญหานี้จะยังหาทางแก้ไม่ได้
เราก็จะอยู่ข้างๆแม่ เฝ้าปลอบแม่อยู่แบบนี้ และตั้งใจเรียนเพื่ออนาคตของเรา
เราก็แค่เด็กมอปลายคนหนึ่งที่มีปัญหาครอบครัว แต่เราก็จะพยายามมองข้ามเรื่องไปเพื่อให้เราร้องไห้น้อยลง
ไม่เก็บไปคิด และไม่ให้กระทบการเรียนมากที่สุด
เราพิมพ์ไปร้องไห้ไป แม่ก็เข้ามาถามว่าร้องไห้ทำไม เราก็ตอบกลับไปว่า ดูซีรีย์แล้วมันซึ้ง (เลวคูณสอง)
ขอบคุณทุกความคิดเห็นและกำลังใจทุกท่านค่ะ