เราไม่เคยนั่งสมาธิแบบจริงจังเลยค่ะ เคยนั่งแค่แปปเดียว เหมือนสมัยเป็นนักเรียน ครูให้นั่งสมาธิ ก็แค่นั่งหลับตาเฉยๆ ไม่เคยจริงจัง ในหัวคิดเรื่องนู้น เรื่องนี้ไปเรื่อย พอครบกำหนดเวลาก็ลืมตาแค่นั้นเอง
แต่เมื่อประมาณปีที่แล้ว ได้มีโอกาสไปปฏิบัติธรรม ที่สำนักสงฆ์แห่งหนึ่งในกรุงเทพ หลวงพ่อท่านให้นั่งสมาธิ ตอนแรกก็นั่งหลับตาไปเรื่อยๆ ฟังเสียงหลวงพ่อพูดไปเรื่อยๆ ฟังไปฟังมา จากจิตใจที่วอกแว่ก อยู่ดีๆพอใจจดจ่อกับเสียงพูดของหลวงพ่อปุ๊ปเสียงรอบข้างเงียบสนิทมาก ได้ยินแต่เสียงหลวงพ่อ เบาๆ แผ่วๆ แล้วในหัวก็ไม่คิดเรื่องอะไรเลย อยู่ๆก็เกิดเหมือนแสงสว่างวาบ เหมือนคนเปิดไฟ ทั้งๆที่หลับตาอยู่ แต่เห็นเลยว่าแสงสว่างจ้า พอหลังจากนั้น ก็เกิดเหมือนตัวเบาๆ เย็นๆ สบายๆ มีความสุขจนน้ำตาจะไหล ได้สักพักหลวงพ่อเลยให้ลืมตา
พอลืมตาได้ มันรู้สึกดี มีความสุข อิ่มเอมอย่างบอกไม่ถูก เกิดมาไม่เคยนั่งสมาธิแล้วเป็นแบบนี้เลย หันมองดูเพื่อนๆที่ไปด้วยกันก็เห็นเค้าทำหน้าเฉยๆกัน เลยสงสัยว่าคนอื่นจะรู้สึกแบบเราบ้างมั้ย
แต่ตั้งแต่นั้นมาก็ไม่เคยได้นั่งสมาธิหรือสวดมนต์อะไรอีกเลยนะคะ รวมถึงก่อนหน้านี้ก็ไม่เคย ได้แต่เข้าวัด ทำบุญ ไหว้พระเฉยๆ
เลยอยากทราบว่า การนั่งสมาธิแบบจริงๆจังๆครั้งแรกแบบเรา ถ้าเกิดอาการอย่างนี้ คือ ปกติรึเปล่าคะ
นั่งสมาธิแล้วรู้สึกแบบนี้ หมายความว่าอะไรคะ
แต่เมื่อประมาณปีที่แล้ว ได้มีโอกาสไปปฏิบัติธรรม ที่สำนักสงฆ์แห่งหนึ่งในกรุงเทพ หลวงพ่อท่านให้นั่งสมาธิ ตอนแรกก็นั่งหลับตาไปเรื่อยๆ ฟังเสียงหลวงพ่อพูดไปเรื่อยๆ ฟังไปฟังมา จากจิตใจที่วอกแว่ก อยู่ดีๆพอใจจดจ่อกับเสียงพูดของหลวงพ่อปุ๊ปเสียงรอบข้างเงียบสนิทมาก ได้ยินแต่เสียงหลวงพ่อ เบาๆ แผ่วๆ แล้วในหัวก็ไม่คิดเรื่องอะไรเลย อยู่ๆก็เกิดเหมือนแสงสว่างวาบ เหมือนคนเปิดไฟ ทั้งๆที่หลับตาอยู่ แต่เห็นเลยว่าแสงสว่างจ้า พอหลังจากนั้น ก็เกิดเหมือนตัวเบาๆ เย็นๆ สบายๆ มีความสุขจนน้ำตาจะไหล ได้สักพักหลวงพ่อเลยให้ลืมตา
พอลืมตาได้ มันรู้สึกดี มีความสุข อิ่มเอมอย่างบอกไม่ถูก เกิดมาไม่เคยนั่งสมาธิแล้วเป็นแบบนี้เลย หันมองดูเพื่อนๆที่ไปด้วยกันก็เห็นเค้าทำหน้าเฉยๆกัน เลยสงสัยว่าคนอื่นจะรู้สึกแบบเราบ้างมั้ย
แต่ตั้งแต่นั้นมาก็ไม่เคยได้นั่งสมาธิหรือสวดมนต์อะไรอีกเลยนะคะ รวมถึงก่อนหน้านี้ก็ไม่เคย ได้แต่เข้าวัด ทำบุญ ไหว้พระเฉยๆ
เลยอยากทราบว่า การนั่งสมาธิแบบจริงๆจังๆครั้งแรกแบบเรา ถ้าเกิดอาการอย่างนี้ คือ ปกติรึเปล่าคะ