คือผมเคยคบกับผู้หญิงคนนึงได้1ปี ตอนนั้นอยู่ม.1 รร.ในจังหวัดนครสวรรค์เธอมาจีบผมก่อนแล้วผมก็ชอบเธอแล้วเราก้อไปได้ด้วยดี เราอยู่ห้องเดียวกันมีงานก็ช่วยกันทำ
พอจบม.1 ขึ้นม.2 เธอบอกผมว่าเธอได้ย้ายห้องเรียน ผมก้อกังวล คืออารมณ์อยากอยู่ด้วยกันช่วยเหลือกันอะไรได้ง่าย แต่ผมก้อบอกเธออย่าไปได้ไหมอยู่กับเค้า เธอก้ออธิบายผมก้อไม่เห็นด้วย หลังจากนั้นผมก้อพอทำใจได้ แต่หลายๆเรื่องผมดูงี่เง่า เอาแต่ใจ หลังจากนั้นเราก้อไม่ได้เจอกันสักเท่าไหร่ เพราะอยุคนละห้องพอว่างผมก้อไม่ได้ไปหาเพราะผมเป็นคนติดเพื่อน เธอก้อพอเข้าใจ พอม.2กลางๆเทอม ผมเริ่มจะหนีห่างเปนเพราะอาจเบื่อ ไปไหนไม่ไปด้วยกัน
แล้วสุดท้ายเราก้อเลิกกัน ตอนม.3ผมมีแฟนใหม่ แต่ผมก้อคิดถึงเธออยุ แต่ผมก้อมีแฟนแล้วผมก้อเลยเลิกกับแฟนผม เพื่อจะกลับไปหาเธอ ผมก้อคุยกับเธอแต่อารมณ์เหมือนเธอไม่อยากคุยด้วย 555 แต่เราก้อรักกันดีนะตอนคบกัน ตอนนั้น ม.3เราคุยกันได้หลายๆวัน ผมก้อคิดว่า สักวันเราอาจกลับมารักกันอีก จนวันนี้ผมทักไป เธอไม่อ่าน ไม่ตอบ แต่เล่นเฟส ไลค์รูปเพื่อนผม แล้วเพื่อนผมก้อมาบอก "มันมาไลค์รุปกูอ่ะ มันตอบบ้างป่าว" ผมก้อบอกว่าไม่ แต่ผมอยากกลับไป เพราะก่อนจะเลิก เธอพูดว่า " ยังมีอีกหลายอย่างที่เรายังไมได้ทำด้วยกันนะ" แต่ผมว่ามัน สายเกิน ช่วงนี้ทุกวันผมดูแต่หนังรักโรมแมนติก แบบดราม่า ฟังเพลงเหงา ร้องไห้คนเดียวบ้าง อธิบายให้เพื่อนฟัง แต่ถามว่าความผิดใคร ก้อผมแหละครับ เปนคนไปขอเลิกเอง555 มันก้อสายไปนะ เพราะเราพังความรู้สึกคนนั้นไปแล้วกลับมาได้ยาก แต่ทุกคำพูดที่เธอพูดกับผมมันไม่ต่างอะไรกับตอนคบกันเลยครับ เพราะก้อหวังมีใจนิดนึงแล้วผมเปนแฟนคนแรกของเธอ แต่หลังจากนี้เธอไม่ตอบผม ไม่เปนไรคิดซะว่าเคยรักกัน เคยร่วมทุกข์สุข มาด้วยกัน แต่ผมก้อจะไม่คิดจะชอบผญ.คนไหนอีก ตอนนี้ก็ผ่านมา3ปีละ ยังลืมไม่ได้เลย คิดว่าผมควรสู้บอกชอบ หรือ เก็บไว้คนเดียวดีครับ รักในวัยเรียน
อยากกลับไปหาแฟนเก่า
พอจบม.1 ขึ้นม.2 เธอบอกผมว่าเธอได้ย้ายห้องเรียน ผมก้อกังวล คืออารมณ์อยากอยู่ด้วยกันช่วยเหลือกันอะไรได้ง่าย แต่ผมก้อบอกเธออย่าไปได้ไหมอยู่กับเค้า เธอก้ออธิบายผมก้อไม่เห็นด้วย หลังจากนั้นผมก้อพอทำใจได้ แต่หลายๆเรื่องผมดูงี่เง่า เอาแต่ใจ หลังจากนั้นเราก้อไม่ได้เจอกันสักเท่าไหร่ เพราะอยุคนละห้องพอว่างผมก้อไม่ได้ไปหาเพราะผมเป็นคนติดเพื่อน เธอก้อพอเข้าใจ พอม.2กลางๆเทอม ผมเริ่มจะหนีห่างเปนเพราะอาจเบื่อ ไปไหนไม่ไปด้วยกัน
แล้วสุดท้ายเราก้อเลิกกัน ตอนม.3ผมมีแฟนใหม่ แต่ผมก้อคิดถึงเธออยุ แต่ผมก้อมีแฟนแล้วผมก้อเลยเลิกกับแฟนผม เพื่อจะกลับไปหาเธอ ผมก้อคุยกับเธอแต่อารมณ์เหมือนเธอไม่อยากคุยด้วย 555 แต่เราก้อรักกันดีนะตอนคบกัน ตอนนั้น ม.3เราคุยกันได้หลายๆวัน ผมก้อคิดว่า สักวันเราอาจกลับมารักกันอีก จนวันนี้ผมทักไป เธอไม่อ่าน ไม่ตอบ แต่เล่นเฟส ไลค์รูปเพื่อนผม แล้วเพื่อนผมก้อมาบอก "มันมาไลค์รุปกูอ่ะ มันตอบบ้างป่าว" ผมก้อบอกว่าไม่ แต่ผมอยากกลับไป เพราะก่อนจะเลิก เธอพูดว่า " ยังมีอีกหลายอย่างที่เรายังไมได้ทำด้วยกันนะ" แต่ผมว่ามัน สายเกิน ช่วงนี้ทุกวันผมดูแต่หนังรักโรมแมนติก แบบดราม่า ฟังเพลงเหงา ร้องไห้คนเดียวบ้าง อธิบายให้เพื่อนฟัง แต่ถามว่าความผิดใคร ก้อผมแหละครับ เปนคนไปขอเลิกเอง555 มันก้อสายไปนะ เพราะเราพังความรู้สึกคนนั้นไปแล้วกลับมาได้ยาก แต่ทุกคำพูดที่เธอพูดกับผมมันไม่ต่างอะไรกับตอนคบกันเลยครับ เพราะก้อหวังมีใจนิดนึงแล้วผมเปนแฟนคนแรกของเธอ แต่หลังจากนี้เธอไม่ตอบผม ไม่เปนไรคิดซะว่าเคยรักกัน เคยร่วมทุกข์สุข มาด้วยกัน แต่ผมก้อจะไม่คิดจะชอบผญ.คนไหนอีก ตอนนี้ก็ผ่านมา3ปีละ ยังลืมไม่ได้เลย คิดว่าผมควรสู้บอกชอบ หรือ เก็บไว้คนเดียวดีครับ รักในวัยเรียน