เราเป็นน้องคนสุดท้อง มีพี่สาวคนนึง เรากับพี่ไม่ค่อยถูกกันเท่าไหร่ ชอบทะเลาะกันบ่อยๆตอนเด็กๆ แต่ตอนนี้พอโตขึ้นแล้วก็จะพยายามหลีกเลี่ยง พูดกันน้อยลง  
   ตอนเด็กๆที่ทะเลาะกันบ่อยๆ พี่เราชอบว่าเราเป็นลูกอิฉามาเกิด เห็นพี่ได้อะไรก็อยากได้ตาม   ยอมรับว่าตอนนั้นเราก็เป็นแบบนั้นจริงๆ แต่พอโตแล้วเราก็รับรู้ถึงความลำบากใจของแแม่ว่าถ้าเราอยากได้อะไรๆให้เหมือนพี่ทุกอย่าง แม่ก็ต้องลำบากไปหามาให้  เราก็เลยไม่อยากท้วงอะไรเพราะสงสารแม่
   แต่พี่เรา ที่ชอบว่าว่าเราเป็นน้องขี้อิจฉากลับเป็นเองโดยที่ไม่รู้ตัว เวลานางเห็นเรามีอะไรหรือได้อะไรหรือได้ไปเที่ยวที่ไหน  ได้ทำอะไร   นางก็จะไปทวงกับแม่ว่าทำไมนางไม่ได้บ้าง  บางอย่างเราก็เข้าใจว่านางก็อยากได้บ้าง แต่บางอย่างนางก็ไม่จำเป็นต้องใช้แต่นางก็ต้องมีเหมือนเราให้ได้ (เพื่อ??)  แต่ตอนนี้นางทำงานแล้ว...ให้ทายว่าเลิกนิสัยขี้อิจฉาหรือยัง???  หึหึ...ยังค่ะ  ตอนนี้เราเรียนอยู่มหาลัยแล้ว ก็ต้องทำกิจกรรม ต้องเดินทางไปทัศนะศึกษาตามที่ต่างๆ หรือต้องซื้อของบางอย่างเพื่อใช้ในการเรียน   เราก็ต้องโทรไปบอกแม่ว่าต้องใช้อะไรหรือต้องเดินทางไปที่ไหนบ้าง   พอพี่เรารู้นางก็ไม่ได้พูดอะไรนะ...แต่ต่อมิจฉาทำงานละค่ะ   อย่างเช่นเราบอกว่าเราต้องไปมาเลเซียเพื่อไปดูงาน  นางก็บอกแม่ว่านางจะไปมาเลเซีย   แต่ด้วยเงินของนางเอง    นางจะพยายามทำทุกอย่าง และมีทุกอย่างที่เรามีให้เหนือกว่าเรา  เวลานางมีอะไรนางก็ชอบเอามาอวด  เรารำคาญมากเพราะบางอย่างเราก็รู้อยู่แล้ว ไม่ได้อิจฉานะคะ...แต่ตลกมากทำไมต้องเอะอะ 5555
         นี่แหละค่ะนิสัยพี่เรา....ใครมีพี่น้องนิสัยแบบนี้บ้างคะ  แล้วเพื่อนๆทำยังไงกันบ้าง