ผมนี่เป็นคนหนึ่งที่จริงจังกับงานมากพอสมควร และก็เป็นคนที่จริงจังกับความรักเช่นกัน
แต่วันนี้มันมีสิ่งที่ผมจะต้องเลือกเกิดขึ้นมาเป็นช้อยส์ในชีวิต

เรื่องก็มีอยู่ว่า ผมกับแฟนเป็นคนที่รักกันมาก ขาดกันไม่ค่อยได้ ต้องคุยโทรศัพท์กันทุกวัน วันละหลายๆ ชม ถึงแม้ว่าจะอยู่ในสายแต่ไม่ได้พูดอะไรก็เถอะ
ช่วงนี้เป็นช่วงที่ผมใกล้จะเรียนจบแล้วเรียนอยู่ปีสุดท้ายครับ
แล้วผมก็ทำงานอย่างหนัก หนักมากๆ แบบว่านอนตีสามตีสี่แทบทุกวัน บางวันนี่ถึงเช้าเลย แล้วปัญหามันก็เกิดขึ้นจากตรงนี้แหละครับ
เมื่อผมเลือกที่จะทำงานหนักให้ผลงานออกมาได้ดีที่สุด ผลก็คือผมต้องลดเวลาคุยโทรศัพท์กับแฟนไปมาก เพื่อที่จะเพิ่มเวลากับงานมากขึ้น
แต่เมื่อทำเช่นนั้น แฟนผมกับไม่โอเคกับวิธีนี้

เธอกับบอกว่า : ถ้าจะทำงานงั้นก็ไม่ต้องคุยกันไปทำงานให้เสร็จก่อนเถอะ
ผมก็ตอบว่า : ขอโทษจริงๆนะ เดี๋ยวถ้าว่างแล้วจะรีบโทรไปนะ
เธอก็ตอบ : เออ รีบๆไปทำงานไป (ปกติต้องพูดค่ะ) "ในใจผมนี่บอกว่ามันไม่ปกติแล้ว"

เป็นแบบนี้อยู่หลายวันครับ จนวันหนึ่งเธอมาบอกผมว่าเราเริ่มที่จะห่างกันมากแล้วนะ เธอไม่ค่อยมีเวลาให้เราเลยอ่ะ
ผมก็ เอ๋าาาาา ก็เราทำงานอ่ะเธอจะให้เราทำยังไง  ซึ่งห่างกันที่ว่าก็คุยกันทุกวันนะ วันละ 10 -20 นาที เป็นช่วงตามเวลาที่ผมว่างผมก็ทักไปหาเทอเสนอ โทรบ้าง เฟสบ้าง ไลน์ บ้าง (แต่ก่อนมัน 5-6 ชม หรือทั้งวันไงครับเลยดูน้อยสำหรับเธอมั้ง)

แล้วทุกวันนี้ผมจะโทรไปหาเทอทีเนี่ย เธอก็จะให้เหตุผลผมว่า ปวดหัว ไม่สบาย คุยไม่ไหว  แต่เธอกับไปดราม่าในเฟสว่า รู้สึกเหงา โดดเดี่ยว เหมือนโดนทิ้ง หมดแรง  แต่คือผมอยากจะบอกว่าผมต้องตามง้อทุกวัน ถึงจะยอมคุยกับผมและแต่ละวันมันต้องง้อ 3-4 ชม ตอนดึกด้วยนะ เพราะตอนเช้าเธอไม่ว่าง ทำให้ผมต้องนอนดึกเพิ่มต่อไปอีกหลังจากการทำงาน ผมเลยคิดว่า ถ้าตอนนี้เธอยังไม่เข้าใจในตัวผม ผมควรจะเลือกอะไรดี ระหว่าง
A. ปล่อยแม่งงอนไปเลยอยากทำห่าไรก็ทำกูไม่สน กูทำงานอย่างเดียว
B. ทำงานไปด้วย และ พักการทำงานไปคุยกับเธอสลับแบบนี้ไปมา
C. งานงงไรไม่ทำล่ะ หาเวลาให้แฟนดีกว่า(ชอยส์นี้ไม่อยู่ในความคิดผมเลย)
D. ..................................อะไรก็ตามที่คุณอยากแนะนำ

สุดท้ายนี้มีใครเคยเจอเหตุการณ์กับแฟนแบบนี้เหมือนผมบ้าง หรือ ว่าผมเจอคนเดียวว่ะเนี่ย TT^TT