คือผมกับเค้าเคยมีความรักให้กันครับ
ความรักของเราเกิดขึ้นจากความผูกพันทีละนิด
ความรู้สึกของเราเกิดในขณะที่เค้าก็มีแฟนอยู่แล้วครับ
หลังจากที่ความสัมพันธ์เราเลยเถิดไป
เค้าก็บอกกับผมว่ามันเปนไปไม่ได้ที่เราจะรักกัน
ให้ผมตัดใจจากเค้า เค้ารักแฟนมาก
เค้าไม่ได้รักผม ให้ผมไปมีแฟนเป็นตัวเปนตนซะที
ผมทำใจอยู่เกือบปี แต่เราก็ไปมาหากันตลอด
เค้าจะย้ำกับผมอยู่เสมอว่าเค้ารักแฟนมาก
เค้ารักผมไม่ได้ ช่วงเวลาที่ผ่านมาผมทำทุกอย่างเพื่อให้เค้าเก็บผมไว้ บางครั้งก็ทะเลาะกันรุนแรง
สุดท้ายด้วยความจำเป็นเรื่องงานเราต้องย้ายที่ทำงานซึ่งบริเวณนั่นหาที่พักยากมาก เราจึงต้องอยู่ด้วยกันเรานอนด้วยกัน ผมต้องทนฟังเค้าคุยโทรศัพท์กับแฟน ผมเครียดมาก ทุกคืนผมพยามจะกอดเค้าเหมือนที่เราเคย
เค้าก็พยามสบัดหนี ตีผม ใช้เท้าถีบหน้าอกผมก็เคย
กว่าสามเดือนที่เปนแบบนี้ เราทะเลาะกันบ่อยมากเกือบทุกวัน
อาทิตย์ที่ผ่านมาทางสวัสดิการของบริษัทติดต่อมาว่าได้ห้องให้ผมทั้ง2แล้ว อยู่ใกล้กับที่ทำงาน ผมทำใจแล้วว่าต้องแยกกันอยู่เสียที ปัญหาต่างๆจะจบลงเสียที รู้สึกโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก
แต่กลับกลายเปนว่าเค้าไลน์มาหาผมตอนทำงาน ว่าผมจะแยกกะเค้าอยู่จริงหรอ เค้าอยู่ไม่ได้ และสัญญาว่าจะไม่ทะเลาะกันอีก ผมก็งงๆนะครับ เมื่อเค้าต้องการที่จะอยู่กะผม ผมก็เข้าใจว่าเค้ายังมีใจ
แต่ผมอยากให้เรื่องทั้งหมดมันจบเสียที ผมเหนื่อยที่ต้องทนฟังเค้าคุยโทรศัพท์กะแฟน หรือไม่ว่าผมจะเอาอกเอาใจเค้าแค่ไหน สิ่งที่ผมได้รับคือความเฉยชา ผมเหนื่อยกับการที่ต้องวิ่งตามใครแล้ว
เลยบอกว่าเค้าว่าข้าวของผมเยอะห้องมันแคบผมอยากมีพื้นที่ส่วนตัว แต่เค้ากับบอกผมว่าให้ตอบรับห้องของสวัสดิการไว้เก็บของหรือทำงาน แล้วพอเวลานอนให้ไปนอนที่ห้องเค้า
พอถึงเวลานอนด้วยกัน ผมก็จะกอดเค้าแต่ทำไมเค้าไม่ยอมครับ ผมไม่เข้าใจว่ามันคืออะไร แล้วทำไมถึงอยากนอนด้วยกัน ทั้งที่ผมก็กวนเค้าทั้งคืน มือไม้ผมก็ไป เค้าห็สบัดหงุดหงิด บางทีก็ลุกหนีออกจากเตียง ไม่เข้าใจว่าถ้ารำคาญแล้วขอร้องให้ผมมานอนด้วยทำไม
ใครเคยมีประสบการณ์แบบนี้บ้างครับ
สรุปให้หน่อยได้มั้ยครับว่าเค้ารักผมบ้างมั้ย
หรือแค่ผมคิดไปเอง
คนที่ไม่รักกันแล้ว ทำไมยังอยากนอนด้วยกันอยู่ครับ
ความรักของเราเกิดขึ้นจากความผูกพันทีละนิด
ความรู้สึกของเราเกิดในขณะที่เค้าก็มีแฟนอยู่แล้วครับ
หลังจากที่ความสัมพันธ์เราเลยเถิดไป
เค้าก็บอกกับผมว่ามันเปนไปไม่ได้ที่เราจะรักกัน
ให้ผมตัดใจจากเค้า เค้ารักแฟนมาก
เค้าไม่ได้รักผม ให้ผมไปมีแฟนเป็นตัวเปนตนซะที
ผมทำใจอยู่เกือบปี แต่เราก็ไปมาหากันตลอด
เค้าจะย้ำกับผมอยู่เสมอว่าเค้ารักแฟนมาก
เค้ารักผมไม่ได้ ช่วงเวลาที่ผ่านมาผมทำทุกอย่างเพื่อให้เค้าเก็บผมไว้ บางครั้งก็ทะเลาะกันรุนแรง
สุดท้ายด้วยความจำเป็นเรื่องงานเราต้องย้ายที่ทำงานซึ่งบริเวณนั่นหาที่พักยากมาก เราจึงต้องอยู่ด้วยกันเรานอนด้วยกัน ผมต้องทนฟังเค้าคุยโทรศัพท์กับแฟน ผมเครียดมาก ทุกคืนผมพยามจะกอดเค้าเหมือนที่เราเคย
เค้าก็พยามสบัดหนี ตีผม ใช้เท้าถีบหน้าอกผมก็เคย
กว่าสามเดือนที่เปนแบบนี้ เราทะเลาะกันบ่อยมากเกือบทุกวัน
อาทิตย์ที่ผ่านมาทางสวัสดิการของบริษัทติดต่อมาว่าได้ห้องให้ผมทั้ง2แล้ว อยู่ใกล้กับที่ทำงาน ผมทำใจแล้วว่าต้องแยกกันอยู่เสียที ปัญหาต่างๆจะจบลงเสียที รู้สึกโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก
แต่กลับกลายเปนว่าเค้าไลน์มาหาผมตอนทำงาน ว่าผมจะแยกกะเค้าอยู่จริงหรอ เค้าอยู่ไม่ได้ และสัญญาว่าจะไม่ทะเลาะกันอีก ผมก็งงๆนะครับ เมื่อเค้าต้องการที่จะอยู่กะผม ผมก็เข้าใจว่าเค้ายังมีใจ
แต่ผมอยากให้เรื่องทั้งหมดมันจบเสียที ผมเหนื่อยที่ต้องทนฟังเค้าคุยโทรศัพท์กะแฟน หรือไม่ว่าผมจะเอาอกเอาใจเค้าแค่ไหน สิ่งที่ผมได้รับคือความเฉยชา ผมเหนื่อยกับการที่ต้องวิ่งตามใครแล้ว
เลยบอกว่าเค้าว่าข้าวของผมเยอะห้องมันแคบผมอยากมีพื้นที่ส่วนตัว แต่เค้ากับบอกผมว่าให้ตอบรับห้องของสวัสดิการไว้เก็บของหรือทำงาน แล้วพอเวลานอนให้ไปนอนที่ห้องเค้า
พอถึงเวลานอนด้วยกัน ผมก็จะกอดเค้าแต่ทำไมเค้าไม่ยอมครับ ผมไม่เข้าใจว่ามันคืออะไร แล้วทำไมถึงอยากนอนด้วยกัน ทั้งที่ผมก็กวนเค้าทั้งคืน มือไม้ผมก็ไป เค้าห็สบัดหงุดหงิด บางทีก็ลุกหนีออกจากเตียง ไม่เข้าใจว่าถ้ารำคาญแล้วขอร้องให้ผมมานอนด้วยทำไม
ใครเคยมีประสบการณ์แบบนี้บ้างครับ
สรุปให้หน่อยได้มั้ยครับว่าเค้ารักผมบ้างมั้ย
หรือแค่ผมคิดไปเอง