ใครเคยเป็นบ้างคะ เลิกกับแฟนนานแล้ว แต่ลืมไม่ได้สักที ยังคิดถึงเค้า ยังอยากกลับมาคบกับเค้า ยังรักเค้าอยู่
จขกท.เคยมีแฟนคนนึงช่วงม.4 จำได้ว่าเรียนรด.ปี1 ได้ไปเรียนหลักสูตรพิเศษบรรเทาสาธารณภัยที่โรงเรียนรักษาดินเเดน (ปกติจขกท.เรียนที่ศูนย์ฝึกย่อยพูลเจริญฯ) หลักสูตรนี้มีเรียนแค่4วันก็จบ เรียนเฉพาะวันเสาร์ วันแรกที่จขกท.ไปเรียน จำได้ว่าเรียนเกี่ยวกับอุปกรณ์ฉุกเฉินที่ช่วยป้องกันสารพิษเข้าสู่ร่างกายอะไรประมาณนี้ จขกท.นั่งโซนหลังๆ อยู่กับเพื่อนอีก3คน มีโรงเรียนเดียวกันแค่คนเดียว อีก2คนเพื่อนต่างโรงเรียน ข้างหลังของจขกท.เป็นกลุ่มผู้ชายกลุ่มนึง เป็นโรงเรียนแถวลาดพร้าว ขึ้นต้นด้วยหอ (น่าจะเดากันได้) มีผู้ชายคนนึงในกลุ่มนั้นมาขอไลน์เพื่อนเรา เพื่อนเราก็ให้ หน้าตาดีมาก เรียนกันไปก็แซวกันไป จนกลับบ้าน เราแอดไลน์คนที่มาขอเบอร์เพื่อนเราไป แล้วก็แอดเฟส เพื่อนเราไม่ยอมรับแอดเฟสเขา เราก็ทักเขาไป (เราไม่ได้คิดอะไรนะ จะช่วยเพื่อนเฉยๆ) เราก็คุยกับเค้าช่วยเชียร์เพื่อนเราด้วย เพื่อนเราบอกว่าเค้าหล่อเกินไปก็เลยไม่ชอบ (แปลกๆเนาะ 5555555) เราก็คุยกับเขาเรื่อยเปื่อยจนมาถึงเสาร์ที่2ที่ต้องไปเรียนรด. เราก็ได้คุยกับเขาบ้าง เพื่อนมีเพื่อนสนิทคนนึง ก็หน้าตาดี (เราชอบ55555) เราก็เลยขอเฟสเพื่อนสนิทเขา (ขอจากคนที่มาจีบเพื่อนอะนะ) วันนั้นกลับบ้านมา เขาก้แซวเราใหญ่เลย ชอบ....อะเด้ อะไรประมานนี้ เราก็บอกไม่ได้ชอบ ปากแข็ง5555 แต่เราก็ไม่เคยคุยกับคนที่เราแอบชอบนะ เราคุยแต่กับคนที่มาจีบเพื่อนเรา มีอยู่วันนึง เราก็คุยกับเขาปกติ เขาส่งแชทมาว่า "...จะมาเป็นแฟนเราไง" ...คือชื่อเรานะ ตอนนั้นก็งง เราก็ถามกลับไปว่า "แกชอบ...ไม่ใช่หรอ" ...คือเพื่อนเรา แล้วก็เปลี่ยนเรื่องไปคุยอย่างอื่น เราก็ไม่ได้คิดอะไร ก็เขามาจีบเพื่อนเรานี่นา จะคิดอะไรได้
ก่อนจะถึงเสาร์ที่3 ประมานสองสามวัน คนที่เราชอบก็แชร์โพสๆนึง เป็นรูปภาพ เขียนประมาณว่า "ถ้าเลือกได้ ก็ไม่อยากเอาตัวเองไปผูกพันธ์กับใครเป็นเวลาสั้นๆ เพราะมันจะกลายเป็นความทรงจำที่ทรมาน" เราชอบก็เม้นต์ไปว่า ขอเอาไปตั้งรูปปกนะ เขาก็ตอบว่าได้ แล้วเขาก็บอกเราในคอมเม้นนั้นอีกว่า เสาร์นี้ไม่ได้ไปเรียนนะ มีธุระ เซ็นชื่อให้หน่อย เราก็บอกได้ เดี๋ยวเราเซ็นให้ นี่เป็นครั้งแรกที่เราได้คุยกัน เราตื่นเต้นมาก พอมาเรียน เราก็พยายามหาชื่อเขา เพื่อจะเซ็นให้ หาเท่าไรก็ไม่เจอ เลยให้เพื่อนเขา คนที่มาจีบเพื่อนเราแหละ ไปเซ็นให้ เขาบอกรายชื่อตกหล่นให้ไปเขียนกับครูฝึกใหม่ แต่ก็เขียนไม่ได้ เพราะครูฝึกดูชื่อที่ปักตรงเสื้อ เลยเขียนแทนกันไม่ได้ เดี๋ยวครูฝึกรู้ จะเป็นเรื่อง เรารู้สึกผิดที่รับปากไว้ว่าจะเซ็นชื่อให้ แต่ก็ทำไม่ได้ เราเลยทักไลน์ไปว่า "ขอโทษนะที่เราเซ็นชื่อเเทนนายไม่ได้" เราก็บอกเหตุผลไป เขาก็บอกว่าไม่เป็นไร จากนั้นเราก็คุยกันมาตลอด จนเขาขอเราคบ (ตั้งแต่คุยกับคนที่เราชอบ เราก็ไม่ได้คุยกับคนที่มาจีบเพื่อนเราเลย) เราก็บอกว่าเดี๋ยวให้คำตอบนะ เขาบอกว่าพรุ่งนี้นะ เราก็บอกโอเค คืนนั้น เขาส่งรูป ส่งอะไรมาเต็มเลย เป็นอะไรที่ไม่ดีๆของเขา เขาบอกว่าถ้ารับได้ก็คบกับเขาเถอะ สิ่งที่เขาทำจริงๆเราก็ไม่ชอบหรอก แต่เราชอบความจริงใจของเขา เขากล้าบอกเราในสิ่งที่ไม่ดี เรื่องที่หลายๆคนอาจไม่กล้าบอก เราเลยตัดสินใจคบกับเขา เราคบกับเขาได้2เดือนก็ต้องเลิกกัน เขาเป็นผช.คนแรกที่บอกเลิกเรา เราเสียใจมาก เราผิดเอง เพราะเราไม่มีเวลาให้เขา เราเอาแต่เรียนๆ เราเสียใจมาก ร้องให้ทุกคืน แต่เขาก็ไม่กลับมา
หลังจากนั้นเราก็ไม่เคยมีแฟนอีกเลย จนมาปิดเทอมจะขึ้นม.5 เรามีแฟนคนนึงเป็นเพื่อนเราเอง คงเพราะเราเหงาเราเลยคบกับเขา แต่สุดท้ายไม่ถึงเดือนเราก็เลิก เพราะเราลืมเเฟนเก่าไม่ได้ เราพยายามหาคนใหม่ แต่ไม่มีใครทำให้เราลืมเขาได้สักที เราเลยไม่คบกับใครตั้งแต่นั้นมา จนตอนนี้ปิดเทอมจะขึ้นม.6แล้ว เรายังคิดถึงเขาอยู่เลย ยังรักเขาเหมือนเดิม ทั้งที่เวลาผ่านไปเกือบ2ปีแล้ว มันทำให้รู้ว่าเวลาลบให้ออกจากหัวใจไม่ได้จริงๆ
ใครเคยรู้สึกรักใครสักคนอย่างนี้มั้ยคะ แม้รู้ว่าเขามีแฟนใหม่แล้ว ก็ยังรักเขาอยู่ อยากให้เขากลับมา
เลิกกันก็นาน. แต่ทำไมยังลืมไม่ได้?
จขกท.เคยมีแฟนคนนึงช่วงม.4 จำได้ว่าเรียนรด.ปี1 ได้ไปเรียนหลักสูตรพิเศษบรรเทาสาธารณภัยที่โรงเรียนรักษาดินเเดน (ปกติจขกท.เรียนที่ศูนย์ฝึกย่อยพูลเจริญฯ) หลักสูตรนี้มีเรียนแค่4วันก็จบ เรียนเฉพาะวันเสาร์ วันแรกที่จขกท.ไปเรียน จำได้ว่าเรียนเกี่ยวกับอุปกรณ์ฉุกเฉินที่ช่วยป้องกันสารพิษเข้าสู่ร่างกายอะไรประมาณนี้ จขกท.นั่งโซนหลังๆ อยู่กับเพื่อนอีก3คน มีโรงเรียนเดียวกันแค่คนเดียว อีก2คนเพื่อนต่างโรงเรียน ข้างหลังของจขกท.เป็นกลุ่มผู้ชายกลุ่มนึง เป็นโรงเรียนแถวลาดพร้าว ขึ้นต้นด้วยหอ (น่าจะเดากันได้) มีผู้ชายคนนึงในกลุ่มนั้นมาขอไลน์เพื่อนเรา เพื่อนเราก็ให้ หน้าตาดีมาก เรียนกันไปก็แซวกันไป จนกลับบ้าน เราแอดไลน์คนที่มาขอเบอร์เพื่อนเราไป แล้วก็แอดเฟส เพื่อนเราไม่ยอมรับแอดเฟสเขา เราก็ทักเขาไป (เราไม่ได้คิดอะไรนะ จะช่วยเพื่อนเฉยๆ) เราก็คุยกับเค้าช่วยเชียร์เพื่อนเราด้วย เพื่อนเราบอกว่าเค้าหล่อเกินไปก็เลยไม่ชอบ (แปลกๆเนาะ 5555555) เราก็คุยกับเขาเรื่อยเปื่อยจนมาถึงเสาร์ที่2ที่ต้องไปเรียนรด. เราก็ได้คุยกับเขาบ้าง เพื่อนมีเพื่อนสนิทคนนึง ก็หน้าตาดี (เราชอบ55555) เราก็เลยขอเฟสเพื่อนสนิทเขา (ขอจากคนที่มาจีบเพื่อนอะนะ) วันนั้นกลับบ้านมา เขาก้แซวเราใหญ่เลย ชอบ....อะเด้ อะไรประมานนี้ เราก็บอกไม่ได้ชอบ ปากแข็ง5555 แต่เราก็ไม่เคยคุยกับคนที่เราแอบชอบนะ เราคุยแต่กับคนที่มาจีบเพื่อนเรา มีอยู่วันนึง เราก็คุยกับเขาปกติ เขาส่งแชทมาว่า "...จะมาเป็นแฟนเราไง" ...คือชื่อเรานะ ตอนนั้นก็งง เราก็ถามกลับไปว่า "แกชอบ...ไม่ใช่หรอ" ...คือเพื่อนเรา แล้วก็เปลี่ยนเรื่องไปคุยอย่างอื่น เราก็ไม่ได้คิดอะไร ก็เขามาจีบเพื่อนเรานี่นา จะคิดอะไรได้
ก่อนจะถึงเสาร์ที่3 ประมานสองสามวัน คนที่เราชอบก็แชร์โพสๆนึง เป็นรูปภาพ เขียนประมาณว่า "ถ้าเลือกได้ ก็ไม่อยากเอาตัวเองไปผูกพันธ์กับใครเป็นเวลาสั้นๆ เพราะมันจะกลายเป็นความทรงจำที่ทรมาน" เราชอบก็เม้นต์ไปว่า ขอเอาไปตั้งรูปปกนะ เขาก็ตอบว่าได้ แล้วเขาก็บอกเราในคอมเม้นนั้นอีกว่า เสาร์นี้ไม่ได้ไปเรียนนะ มีธุระ เซ็นชื่อให้หน่อย เราก็บอกได้ เดี๋ยวเราเซ็นให้ นี่เป็นครั้งแรกที่เราได้คุยกัน เราตื่นเต้นมาก พอมาเรียน เราก็พยายามหาชื่อเขา เพื่อจะเซ็นให้ หาเท่าไรก็ไม่เจอ เลยให้เพื่อนเขา คนที่มาจีบเพื่อนเราแหละ ไปเซ็นให้ เขาบอกรายชื่อตกหล่นให้ไปเขียนกับครูฝึกใหม่ แต่ก็เขียนไม่ได้ เพราะครูฝึกดูชื่อที่ปักตรงเสื้อ เลยเขียนแทนกันไม่ได้ เดี๋ยวครูฝึกรู้ จะเป็นเรื่อง เรารู้สึกผิดที่รับปากไว้ว่าจะเซ็นชื่อให้ แต่ก็ทำไม่ได้ เราเลยทักไลน์ไปว่า "ขอโทษนะที่เราเซ็นชื่อเเทนนายไม่ได้" เราก็บอกเหตุผลไป เขาก็บอกว่าไม่เป็นไร จากนั้นเราก็คุยกันมาตลอด จนเขาขอเราคบ (ตั้งแต่คุยกับคนที่เราชอบ เราก็ไม่ได้คุยกับคนที่มาจีบเพื่อนเราเลย) เราก็บอกว่าเดี๋ยวให้คำตอบนะ เขาบอกว่าพรุ่งนี้นะ เราก็บอกโอเค คืนนั้น เขาส่งรูป ส่งอะไรมาเต็มเลย เป็นอะไรที่ไม่ดีๆของเขา เขาบอกว่าถ้ารับได้ก็คบกับเขาเถอะ สิ่งที่เขาทำจริงๆเราก็ไม่ชอบหรอก แต่เราชอบความจริงใจของเขา เขากล้าบอกเราในสิ่งที่ไม่ดี เรื่องที่หลายๆคนอาจไม่กล้าบอก เราเลยตัดสินใจคบกับเขา เราคบกับเขาได้2เดือนก็ต้องเลิกกัน เขาเป็นผช.คนแรกที่บอกเลิกเรา เราเสียใจมาก เราผิดเอง เพราะเราไม่มีเวลาให้เขา เราเอาแต่เรียนๆ เราเสียใจมาก ร้องให้ทุกคืน แต่เขาก็ไม่กลับมา
หลังจากนั้นเราก็ไม่เคยมีแฟนอีกเลย จนมาปิดเทอมจะขึ้นม.5 เรามีแฟนคนนึงเป็นเพื่อนเราเอง คงเพราะเราเหงาเราเลยคบกับเขา แต่สุดท้ายไม่ถึงเดือนเราก็เลิก เพราะเราลืมเเฟนเก่าไม่ได้ เราพยายามหาคนใหม่ แต่ไม่มีใครทำให้เราลืมเขาได้สักที เราเลยไม่คบกับใครตั้งแต่นั้นมา จนตอนนี้ปิดเทอมจะขึ้นม.6แล้ว เรายังคิดถึงเขาอยู่เลย ยังรักเขาเหมือนเดิม ทั้งที่เวลาผ่านไปเกือบ2ปีแล้ว มันทำให้รู้ว่าเวลาลบให้ออกจากหัวใจไม่ได้จริงๆ
ใครเคยรู้สึกรักใครสักคนอย่างนี้มั้ยคะ แม้รู้ว่าเขามีแฟนใหม่แล้ว ก็ยังรักเขาอยู่ อยากให้เขากลับมา