ผมเขียนกระทู้นี้ขึ้นมาให้คนๆนึง เเละอยากเเชร์ให้มันไปถึงคนๆนั้นคนที่ผมหมายถึง :D

สวัสดีครับผมก็เป็นคนนึงที่มีความรักเหมือนกับทุกๆคน เเต่ความรักของผมมันอาจจะตลกหน่อย คือเรื่องมันมีอยู่ว่า ผมเรียนอยู่มหาลัยนึงในโคราช ผมแอบชอบคนๆนึงซึ่งเค้าก็อยู่มอเดียวกันกับผม ซึ่งผมก็ได้รู้จักเค้าโดยการนัดเจอกันของเพื่อนๆ ซึ่งผมเห็นเธอครั้งเเรก เธอเป็นคนกวนตีนนิดๆ พูดเสียงดัง โวกเวกโวยวาย เเละอีกหลายๆอย่างที่ผู้หญิงหลายๆคนไม่ชอบทำกัน ซึ่งมันดูไม่เหมือนผู้หญิงเลยด้วยซ้ำ ซึ่งตอนเเรกที่ผมได้เจอเธอผมก็แบบรู้สึกว่า ถ้าได้คนนี้เป็นเเฟนคงต้องปวดหัวตายเเหง๋ๆ เเล้วมีอยู่วันนึงผมเลยแอดเฟสเธอไปเพราะเห็นว่าเธอเป็นเพื่อนของเพื่อน แล้วหลังจากนั้นผมเจอเธอที่โรงพยาบาลเเห่งหนึ่งในโคราช เเล้วผมก็เลยลองเดินเข้าไปทักเธอ กะว่าจะไปถามว่ามาทำไร แต่เริ่มต้นก็ดูเหมือนว่าเธอจะจำผมไม่ได้ด้วย เธอมองผมด้วยสีหน้าที่แบบตกใจมากๆ ในใจคงคิดว่าผมเป็นคนที่จะมาจีบเธอเเน่ๆ55555+ (มันตลกดีนะ) เเละทีเธอจำผมไม่ได้อาจจะเป็นเพราะว่าผมไม่ค่อยได้คุยกับเธอเลยเวลาเจอกัน(แล้วเธอเป็นคนที่จำหน้าใครไม่ค่อยได้ ต้องคุยกันต่อหน้าถึงจะจำได้) จากนั้นผมก็ไม่กล้าเข้าไปทักเธอต่อหน้าอีกเลย(มันเฟล) ได้เเต่มองเฉยๆ เเละเราก็คุยเฟสกันมาเรื่อยๆ โดยที่ไม่ได้เจอกันอีกเลย เเล้วมีอยู่ครั้งนึงผมก็ถามเธอว่าจำผมได้มั้ย เธอก็บอกจำไม่ได้เลย "ขอโทษน๊าาา" เเต่เธอก็บอกว่าเธอพยายามมองรูปผมทุกวันนะ พยายามนึกหน้าว่าเคยเจอกันที่ไหน เเต่ก็ยังคิดไม่ออกเหมือนกันว่าเจอที่ไหน เเต่เธอบอกมันก็มีภาพลางๆอยู่ว่าเคยเจอผม ผมก็เลยบอกว่าผมไม่ได้คิดมากอะไรหรอก จำผมไม่ได้ก็ไม่เป็นไร เเค่คุยกันทุกวันเดี๋ยวก็ต้องจำได้เองเเหละ เเล้วหลังจากนั้นเราสองคนก็เล่นมุกหยอดกันไปกันมา มีทั้งเรื่องสาระ ไร้สาระ เฮฮากันไป เเละเราก้ได้เเลกเปลี่ยนเรื่องราวในชีวิตที่ได้เจอกันมา(แบบโม้กันตั้งเเต่หัวค่ำจนเช้า55555+) โม้กันอย่างมีความสุข ทั้งเรื่องของผมเเละเรื่องของเธอ จนรู้ตัวผมอีกทีผมก็รักเธอไปเเล้ว เเละไม่รู้ด้วยว่าเพราะอะไรถึงรู้สึกแบบนี้ อาจจะเป็นเพราะว่าผมได้พูดคุยกับเธอจนรู้สึกว่า เธอคนนี้เป็นดีคนจริงๆ เธอไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นเลยตั้งเเต่ผมได้เจอมา เธอไม่คิดถึงตัวเองเลย เธอเป็นคนที่คิดถึงคนอื่นเสมอ เธอชอบทำให้คนรอบข้างยิ้ม เเม้ว่าใครจะมองว่าเธอเป็นยังไง
        เอาเป็นว่าเข้าเรื่องเลยล่ะกัน คือผมรักเธอเเต่ไม่รู้จะบอกยังไงให้เธอรู้ เข้าใจ เพราะเธอไม่เหมือนผู้หญิงหลายๆคนที่ผมรู้จักมา ผมได้ฟังเธอพูดถึงคนที่เข้าจีบเธอมีหลากหลายรูปแบบ มีทั้งแบบทำให้ทุกอย่างเป็นเรื่องบังเอิญเพื่อที่จะได้พอเธอ เพื่อนที่แอบชอบ ทั้งรุ่นพี่ เเต่เธอก็บอกไม่ได้ชอบ ซึ่งผมกลัวว่าจะเเห้วเหมือนกันเเล้วไม่กล้าสู้หน้าเธอ ผมเเคร์ความรู้สึกของเธอ กลัวว่าเธอจะรู้สึกไม่ดีกับผม หากผมพูดคำนั้นไป ผมก็ได้เเต่พูดหยอดๆเธอไปแต่มันเเฝงไปด้วยความจริงที่อยู่ในใจของผมเอง และเธอก็พูดหยอดผมกลับเหมือนกัน เเต่เธอก็บอกอย่าคิดมากนะ เราก็ชอบเพูดเเกล้งแบบนี้เเหละ เเต่เธอจะรู้มั้ยว่ามันทำให้ผมคิดเเล้ว แล้วก็คิดมากด้วย ซึ่งเธอจะรู้ตัวหรือเปล่าผมก็ไม่รู้ เเต่ถ้าเธอรู้เเล้ว ผมก็อยากจะบอกนะว่า ผมอยากจะขอโอกาสได้ลองคุยกับเธอในฐานะเเฟนสักครั้ง เเต่มันคงเป็นหวังที่มากเกินไปผมก็เข้าใจ  ส่วนเรื่องที่จะบอกเธอว่าผมนั้นคิดยังไง ผมก็ยังคิดไม่ออกอยู่ดี ซึ่งผมหวังว่าคนที่อ่านกระทู้นี้จะเเชร์จนเธอเห็นกระทู้นี้ กระทู้ที่ผมตั้งใจเขียนขึ้นมาให้เธอ เเละผมก็อยากให้เธอรู้ว่าผมหมายถึงเธอ


ปล.หลายๆคนอาจจะบอกว่าทำไมผมไม่บอกไปเลย ทำไมผมถึงอย่างนั้นอย่างนี้ ซึ่งผมก็เป็นคนใจสั่นๆเวลาไปบอกรักใคร คือกลัวคำตอบที่เขาจะตอบกลับมา ผมเลยอยากให้กระทู้นี้ที่ผมเขียนมันไปถึงเเละอยากให้เขาได้รับรู้ด้วยตัวเองผ่านสิ่งที่ผมสื่อลงไปในกระทู้นี้