สิบกว่าปีก่อน ประเทศไทยมีโอกาสจัดการประชุมรวมสุดยอดผู้นำระดับโลกมาที่กรุงเทพพระมหานคร ผักชีหายเกลี้ยงจากตลาด ถูกซื้อไปโปรยปะหน้าแต่งแต้มให้กรุงเทพพระมหานครดูสวยงาม ตอนนั้นโลกก็วุ่นวายแบบนี้. ผ่านมาสิบกว่าปีผู้นำหลายคนรวมถึงของประเทศไทยก็เปลี่ยนไป หายหน้าไป บางคนก็ไปพักผ่อนเงียบ ๆ แต่ผู้นำบางประเทศยังคงโดดเด่นท้าทายเกาะติดยึดแน่นกับตำแหน่งไม่ไปไหน
ตำรวจจราจรได้รับภารกิจพิเศษเคลียร์เส้นทางถนน เพราะผู้นำที่มาจะต้องนั่งรถสัญจรไปประชุม กลับที่พักหรือไปที่ต่าง ๆ จะให้มาเผชิญกับสถานการณ์รถติดของกรุงเทพฯ คงจะไม่ดีแน่ คนเมืองหลวงเองยังบ่นระงมทั้ง ๆ ที่เจอเหตุการณ์รถติดซ้ำ ๆ เดิม ๆ ทุกวันก็ยังไม่ชิน ให้ผู้นำระดับโลกต้องมาเจอแบบนี้ ผลเสียมันจะเกิดแก่ประเทศไทยได้ เรามีเรื่องให้อายมากมาย จะให้อายเพิ่มไปกว่านี้ คนไทยไม่ขอหน้าด้านไปกว่านี้แล้ว
เจ้าหน้าที่ตำรวจจึงรับคำสั่งให้สำรวจเส้นทาง เคลียร์ถนนให้โล่ง ปิดถนน ยืนคุมสถานการณ์ ผู้นำระดับโลกมารวมตัวกันที สวรรค์เบา ๆ ของผู้ก่อการร้ายได้ ใครจะมาเป็นอะไรในแผ่นดินไทยไม่ได้เด็ดขาด จึงระดมทั้งกำลังตำรวจทุกหน่วย มาดูแลคุ้มกันความปลอดภัยผู้นำระดับโลกเหล่านี้
ร้อยตำรวจเอกจราจรนายหนึ่งยืนตรวจเส้นทางถนนที่ถูกสั่งปิดลงแล้ว เนื่องจากกำลังจะมีขบวนของผู้นำระดับโลกขับผ่าน ระหว่างที่ตรวจตราไม่ให้รถแหกเข้าขบวน ก็มีรองผู้การด้านงานจราจรลงมาคุมเข้มด้วย “ยืนตรงนี้แหละ กับกู เดี๋ยวขบวนปูตินจะขับผ่าน”
วลาดิเมียร์ ปูติน ผู้นำรัสเซียซึ่งตอนนั้นยังไม่มีการเติมท้ายว่า โหดสัส รัสเซีย เพราะอินเทอร์เน็ตยังไม่ระบาดเป็นปัจจัยที่ 5 ของมนุษย์ ตอนนั้นเขายังมีอำนาจในผืนแผ่นดินที่ใหญ่ที่สุดในโลก เป็นประเทศมหาอำนาจที่พึ่งฟื้นจากการหลับใหลของการล่มสลายสหภาพโซเวียต 10 กว่าปีผ่านไปท่านปูตินก็ยังคงอยู่ในตำแหน่งเหมือนเดิมไม่ไปไหน
เมื่อรถขบวนผู้นำรัสเซียขับผ่าน มีขบวนมอเตอร์ไซค์นำ ขับอย่างเร็ว รถสีดำเมื่อม ยาวและน่าจะกันกระสุนได้ แถมข้างในก็คงมีปืนอาวุธอีกจำนวนหนึ่งขับมา ความเร็วนั้นอยู่ในขนาดตำรวจจราจรอาจเรียกหยุดรถแล้วแจกใบสั่งได้ แต่ตอนนี้ขบวนรถนี้ได้รับอภิสิทธิ์ ตำรวจจราจรจึงมองด้วยสายตาเรียบเฉย มองไปรอบ ๆ เพื่อดูว่าขบวนรถขับผ่านไปได้ด้วยดีหรือไม่
ถนนเมืองไทยนั้นไม่เหมือนที่ไหนในโลก ปราบเซียนมานักต่อนัก บางโค้งก็เสกคนเป็นให้เป็นคนตายได้ เฮี้ยนกันเสียจริง ทั้ง ๆ ที่ถนนมันออกแบบมาไม่ดี จึงมีคนตายอยู่เป็นประจำ ในกรุงเทพพระมหานครเมืองหลวงฟ้าอมรของประเทศไทยก็เช่นกัน
ขบวนรถขับขึ้นเนิน แล้วตอนลงเนินกลับติดคาเนิน ที่จริงมันเป็นเนินไม่สูงมาก แต่ใต้ท้องรถก็ติดคากับเนินจนได้ รถขบวนนำขับเร็วอย่างยิ่ง ห่างออกไป แต่บัดนี้รถของผู้นำรัสเซีย วลาดิเมียร์ ปูติน กลับติดคาเนิน เนินซึ่งอยู่ตรงหน้าร้อยตำรวจเอกกับรองผู้การฯพอดิบพอดี
“ไปช่วยเขาเข็นรถไหมครับนาย รถมันติดเนินเสียแล้ว” ร้อยตำรวจเอกร้อนรนเตรียมวิ่งไปช่วยเข็นรถปูติน
“เฮ้ย!!” รองผู้การได้ยินดังนั้นถึงกับผงะ “ไปไม่ได้ เดี๋ยวเขานึกว่าก่อการร้ายยิงถล่ม อย่าๆๆๆ ความสัมพันธ์ระดับประเทศ ระดับโลกด้วย ดาวบนบ่าก็เอาไม่อยู่ มีหวังกระเด็นหลุดหมด จะซวยดาวบนบ่ากูด้วย”
“แล้วทำไงดีครับ นาย” ร้อยตำรวจเอกกลืนน้ำลาย เหงื่อแตกพลั่ก รถของผู้นำรัสเซียยังติดเนินอยู่
รองผู้การฯตั้งสติใช้ความคิดประสบการณ์ที่เคยทำในอาชีพตำรวจ รวบรวมความคิดประมวลผลอย่างรวดเร็ว ปรากฏว่ายังตัดสินใจไม่ได้ ทำอะไรไม่ถูก ขอประมวลผลอีกรอบก็นึกได้ว่า ต้องใช้ไม้นี้ มุกนี้ได้ผลแน่นอน
“เชื่อกู...” รองผู้การฯ หันไปหาร้อยตำรวจเอก “ทำตามกู...ทำตามกู”
ร้อยตำรวจเอกมองนาย
“ทำ..ความ..เคารพ...วลาดีเมียร์...ปูติน ฮึบ!!” แกส่งเสียงสั่งทำความเคารพ ก่อนจะตวัดมือขวาไปตะเบ๊ะแตะที่ปลายหมวก มองตรงไปยังรถของปูตินซึ่งจอดค้างบนเนินนิ่งอยู่อย่างนั้น ขณะที่ร้อยตำรวจเอกหนุ่มทำหน้างงมึนไม่หาย
“ทำตามกูสิ!!” รองผู้การฯส่งเสียงลอดไรฟันออกมา ร้อยตำรวจเอกจึงได้สติ แล้วรีบทำความเคารพผู้นำรัสเซียเป็นครั้งแรกในชีวิต
กินเวลาไม่นานรถนำขบวนจึงวกกลับมาด้วยความรวดเร็วมาที่รถของผู้นำรัสเซีย แล้วเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสัญชาติรัสเซียลงมาเข็นรถให้หลุดจากการค้างบนเนินได้สำเร็จ กินเวลาไม่ถึง 10 วินาทีจึงแล้วเสร็จ ก่อนที่ขบวนรถผู้นำรัสเซียจะเร่งความเร็วหายไปจากเนินนั้น ทิ้งตำรวจสองนายยืนทำความเคารพอยู่อย่างนั้นอีก 5 นาที
“อะ..อะ..เอามือลงได้ยังครับ..นาย” ร้อยตำรวจเอกเห็นว่ายืนเคารพนานไปหน่อยแล้วจึงได้ฤกษ์ถาม “เอาลงได้แล้ว” รองผู้การฯปาดเหงื่อ โล่งอก “เปิดถนนได้เลย เดี๋ยวกูสั่งการในวอก่อนนะ”
“สั่งการเรื่องอะไรครับ”
“สั่งการว่า ถ้ารถผู้นำติดเนิน หรือเสีย หรือเป็นห่าอะไรขับไม่ได้ หรือมันเคลื่อนไม่ได้ ให้ตำรวจทุกนายยืนทำความเคารพ อย่าไปช่วยเข็น ไม่ต้องแสดงความมีน้ำใจ นั่นผู้นำระดับโลกนะ ไม่ใช่คนขับรถเมล์ เขากดระเบิดนิวเคลียร์ได้ เขายิงไส้แตก กูไม่รู้ด้วยนะ เป็นตำรวจไม่ใช่ช่างซ่อมรถ ยืนนิ่ง ๆ ทำความเคารพไป ถ้ามีคนคิดแผลง ๆ แบบอีก ปีนี้กูคงจะไม่ได้ติดนายพลแหง ๆ” รองผู้การฯด่าลูกน้อง ก่อนหันไปสั่งการที่วิทยุด้วยน้ำเสียงร้อนรน
ส่วนร้อยตำรวจเอกหนุ่มผู้ถูกด่ายังไม่ได้เปิดถนน แต่ยืนฟังนายสั่งการด้วยความภูมิใจที่มีนายแบบนี้ และภูมิใจที่มีโอกาสได้ทำความเคารพ วลาดิเมียร์ ปูติน ซึ่งตอนนั้นเขายังนึกหน้าไม่ออกด้วยซ้ำว่า หน้าตาเป็นยังไง(วะ)
คอลัมน์ : หนอนโรงพัก โดย “ณัฐกมล ไชยสุวรรณ”“
อ่านต่อที่ :
http://www.dailynews.co.th/arti
ทำความเคารพวลาดีเมียร์ ปูติน!!
สิบกว่าปีก่อน ประเทศไทยมีโอกาสจัดการประชุมรวมสุดยอดผู้นำระดับโลกมาที่กรุงเทพพระมหานคร ผักชีหายเกลี้ยงจากตลาด ถูกซื้อไปโปรยปะหน้าแต่งแต้มให้กรุงเทพพระมหานครดูสวยงาม ตอนนั้นโลกก็วุ่นวายแบบนี้. ผ่านมาสิบกว่าปีผู้นำหลายคนรวมถึงของประเทศไทยก็เปลี่ยนไป หายหน้าไป บางคนก็ไปพักผ่อนเงียบ ๆ แต่ผู้นำบางประเทศยังคงโดดเด่นท้าทายเกาะติดยึดแน่นกับตำแหน่งไม่ไปไหน
ตำรวจจราจรได้รับภารกิจพิเศษเคลียร์เส้นทางถนน เพราะผู้นำที่มาจะต้องนั่งรถสัญจรไปประชุม กลับที่พักหรือไปที่ต่าง ๆ จะให้มาเผชิญกับสถานการณ์รถติดของกรุงเทพฯ คงจะไม่ดีแน่ คนเมืองหลวงเองยังบ่นระงมทั้ง ๆ ที่เจอเหตุการณ์รถติดซ้ำ ๆ เดิม ๆ ทุกวันก็ยังไม่ชิน ให้ผู้นำระดับโลกต้องมาเจอแบบนี้ ผลเสียมันจะเกิดแก่ประเทศไทยได้ เรามีเรื่องให้อายมากมาย จะให้อายเพิ่มไปกว่านี้ คนไทยไม่ขอหน้าด้านไปกว่านี้แล้ว
เจ้าหน้าที่ตำรวจจึงรับคำสั่งให้สำรวจเส้นทาง เคลียร์ถนนให้โล่ง ปิดถนน ยืนคุมสถานการณ์ ผู้นำระดับโลกมารวมตัวกันที สวรรค์เบา ๆ ของผู้ก่อการร้ายได้ ใครจะมาเป็นอะไรในแผ่นดินไทยไม่ได้เด็ดขาด จึงระดมทั้งกำลังตำรวจทุกหน่วย มาดูแลคุ้มกันความปลอดภัยผู้นำระดับโลกเหล่านี้
ร้อยตำรวจเอกจราจรนายหนึ่งยืนตรวจเส้นทางถนนที่ถูกสั่งปิดลงแล้ว เนื่องจากกำลังจะมีขบวนของผู้นำระดับโลกขับผ่าน ระหว่างที่ตรวจตราไม่ให้รถแหกเข้าขบวน ก็มีรองผู้การด้านงานจราจรลงมาคุมเข้มด้วย “ยืนตรงนี้แหละ กับกู เดี๋ยวขบวนปูตินจะขับผ่าน”
วลาดิเมียร์ ปูติน ผู้นำรัสเซียซึ่งตอนนั้นยังไม่มีการเติมท้ายว่า โหดสัส รัสเซีย เพราะอินเทอร์เน็ตยังไม่ระบาดเป็นปัจจัยที่ 5 ของมนุษย์ ตอนนั้นเขายังมีอำนาจในผืนแผ่นดินที่ใหญ่ที่สุดในโลก เป็นประเทศมหาอำนาจที่พึ่งฟื้นจากการหลับใหลของการล่มสลายสหภาพโซเวียต 10 กว่าปีผ่านไปท่านปูตินก็ยังคงอยู่ในตำแหน่งเหมือนเดิมไม่ไปไหน
เมื่อรถขบวนผู้นำรัสเซียขับผ่าน มีขบวนมอเตอร์ไซค์นำ ขับอย่างเร็ว รถสีดำเมื่อม ยาวและน่าจะกันกระสุนได้ แถมข้างในก็คงมีปืนอาวุธอีกจำนวนหนึ่งขับมา ความเร็วนั้นอยู่ในขนาดตำรวจจราจรอาจเรียกหยุดรถแล้วแจกใบสั่งได้ แต่ตอนนี้ขบวนรถนี้ได้รับอภิสิทธิ์ ตำรวจจราจรจึงมองด้วยสายตาเรียบเฉย มองไปรอบ ๆ เพื่อดูว่าขบวนรถขับผ่านไปได้ด้วยดีหรือไม่
ถนนเมืองไทยนั้นไม่เหมือนที่ไหนในโลก ปราบเซียนมานักต่อนัก บางโค้งก็เสกคนเป็นให้เป็นคนตายได้ เฮี้ยนกันเสียจริง ทั้ง ๆ ที่ถนนมันออกแบบมาไม่ดี จึงมีคนตายอยู่เป็นประจำ ในกรุงเทพพระมหานครเมืองหลวงฟ้าอมรของประเทศไทยก็เช่นกัน
ขบวนรถขับขึ้นเนิน แล้วตอนลงเนินกลับติดคาเนิน ที่จริงมันเป็นเนินไม่สูงมาก แต่ใต้ท้องรถก็ติดคากับเนินจนได้ รถขบวนนำขับเร็วอย่างยิ่ง ห่างออกไป แต่บัดนี้รถของผู้นำรัสเซีย วลาดิเมียร์ ปูติน กลับติดคาเนิน เนินซึ่งอยู่ตรงหน้าร้อยตำรวจเอกกับรองผู้การฯพอดิบพอดี
“ไปช่วยเขาเข็นรถไหมครับนาย รถมันติดเนินเสียแล้ว” ร้อยตำรวจเอกร้อนรนเตรียมวิ่งไปช่วยเข็นรถปูติน
“เฮ้ย!!” รองผู้การได้ยินดังนั้นถึงกับผงะ “ไปไม่ได้ เดี๋ยวเขานึกว่าก่อการร้ายยิงถล่ม อย่าๆๆๆ ความสัมพันธ์ระดับประเทศ ระดับโลกด้วย ดาวบนบ่าก็เอาไม่อยู่ มีหวังกระเด็นหลุดหมด จะซวยดาวบนบ่ากูด้วย”
“แล้วทำไงดีครับ นาย” ร้อยตำรวจเอกกลืนน้ำลาย เหงื่อแตกพลั่ก รถของผู้นำรัสเซียยังติดเนินอยู่
รองผู้การฯตั้งสติใช้ความคิดประสบการณ์ที่เคยทำในอาชีพตำรวจ รวบรวมความคิดประมวลผลอย่างรวดเร็ว ปรากฏว่ายังตัดสินใจไม่ได้ ทำอะไรไม่ถูก ขอประมวลผลอีกรอบก็นึกได้ว่า ต้องใช้ไม้นี้ มุกนี้ได้ผลแน่นอน
“เชื่อกู...” รองผู้การฯ หันไปหาร้อยตำรวจเอก “ทำตามกู...ทำตามกู”
ร้อยตำรวจเอกมองนาย
“ทำ..ความ..เคารพ...วลาดีเมียร์...ปูติน ฮึบ!!” แกส่งเสียงสั่งทำความเคารพ ก่อนจะตวัดมือขวาไปตะเบ๊ะแตะที่ปลายหมวก มองตรงไปยังรถของปูตินซึ่งจอดค้างบนเนินนิ่งอยู่อย่างนั้น ขณะที่ร้อยตำรวจเอกหนุ่มทำหน้างงมึนไม่หาย
“ทำตามกูสิ!!” รองผู้การฯส่งเสียงลอดไรฟันออกมา ร้อยตำรวจเอกจึงได้สติ แล้วรีบทำความเคารพผู้นำรัสเซียเป็นครั้งแรกในชีวิต
กินเวลาไม่นานรถนำขบวนจึงวกกลับมาด้วยความรวดเร็วมาที่รถของผู้นำรัสเซีย แล้วเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสัญชาติรัสเซียลงมาเข็นรถให้หลุดจากการค้างบนเนินได้สำเร็จ กินเวลาไม่ถึง 10 วินาทีจึงแล้วเสร็จ ก่อนที่ขบวนรถผู้นำรัสเซียจะเร่งความเร็วหายไปจากเนินนั้น ทิ้งตำรวจสองนายยืนทำความเคารพอยู่อย่างนั้นอีก 5 นาที
“อะ..อะ..เอามือลงได้ยังครับ..นาย” ร้อยตำรวจเอกเห็นว่ายืนเคารพนานไปหน่อยแล้วจึงได้ฤกษ์ถาม “เอาลงได้แล้ว” รองผู้การฯปาดเหงื่อ โล่งอก “เปิดถนนได้เลย เดี๋ยวกูสั่งการในวอก่อนนะ”
“สั่งการเรื่องอะไรครับ”
“สั่งการว่า ถ้ารถผู้นำติดเนิน หรือเสีย หรือเป็นห่าอะไรขับไม่ได้ หรือมันเคลื่อนไม่ได้ ให้ตำรวจทุกนายยืนทำความเคารพ อย่าไปช่วยเข็น ไม่ต้องแสดงความมีน้ำใจ นั่นผู้นำระดับโลกนะ ไม่ใช่คนขับรถเมล์ เขากดระเบิดนิวเคลียร์ได้ เขายิงไส้แตก กูไม่รู้ด้วยนะ เป็นตำรวจไม่ใช่ช่างซ่อมรถ ยืนนิ่ง ๆ ทำความเคารพไป ถ้ามีคนคิดแผลง ๆ แบบอีก ปีนี้กูคงจะไม่ได้ติดนายพลแหง ๆ” รองผู้การฯด่าลูกน้อง ก่อนหันไปสั่งการที่วิทยุด้วยน้ำเสียงร้อนรน
ส่วนร้อยตำรวจเอกหนุ่มผู้ถูกด่ายังไม่ได้เปิดถนน แต่ยืนฟังนายสั่งการด้วยความภูมิใจที่มีนายแบบนี้ และภูมิใจที่มีโอกาสได้ทำความเคารพ วลาดิเมียร์ ปูติน ซึ่งตอนนั้นเขายังนึกหน้าไม่ออกด้วยซ้ำว่า หน้าตาเป็นยังไง(วะ)
คอลัมน์ : หนอนโรงพัก โดย “ณัฐกมล ไชยสุวรรณ”“
อ่านต่อที่ : http://www.dailynews.co.th/arti