อยากระบายลงในเฟสแต่ไม่กล้า

เค้าคิดถึงเธอนะ เค้ารักเธอมาก เค้าทำไรไม่ได้เลยจริงๆเค้าเลือกเธอไม่ได้จริงๆ เค้าพยายามบอกเธอตลอดนะเรื่องอื่นเธอทำไม่ได้ไม่เป็นไร เลิกกัญชาไม่ได้แต่เค้าคิดว่าซักวันเธอจะทำเพื่อลูกได้แต่ขออย่างเดียวเข้ากับพ่อแม่เค้าให้ได้เพราะเราต้องอาศัยเค้าแต่เธอไม่ฟังเค้าเลยมาอยู่บ้านเค้าอาทิตย์เดียวก็กลับไปอยู่บ้าน มานอนบ้านเค้าพอตื่นเช้ามาก็รีบกลับเค้ารู้เธออึดอัดแต่พ่อแม่เค้าไม่ได้อะไรกับเธอเลยแค่มานั่งกินข้าวด้วยกันมานั่งคุยกันบ้างไม่ใช่อยู่แต่ในห้อง เธอก็รู้รักเธอมากแค่ไหนทนอยู่ในที่ที่เค้าไม่อยากอยู่ เธอโดนไล่ออกเค้าก็ทำงานคนเดียวเค้าทนได้ทุกอย่าง แล้วเธอล่ะทำไรเพื่อเค้ากับลูกบ้าง? เค้าบอกให้มาหางานทำแถวนี้ก็ไม่มาผลัดวันจนที่ทำงานเค้าปิดรับคน เค้าเคยบอกเธอแล้วไงถ้าพ่อแม่เค้าไม่เอาคือต้องยอมรับความจริงนะเพราะเค้าไม่ได้ทำงานต้องอาศัยเค้าแถมเธอเองก็ไม่มีปัญญาพาเค้ากับลูกออกไปอยู่ข้างนอก เค้ารักเธอนะไม่ใช่ไม่รัก แต่เค้าไปอยู่บ้านเธอไม่ได้เธอก็รู้สังคมที่บ้านเธอเป็นยังไง เค้าทนได้นะแต่เค้ารับไม่ได้จริงๆที่ลูกต้องมาเจออะไรแบบนั้น เค้าขอโทษที่ไม่เลือกเธอเค้าขอโทษ