ครอบครัวเรา มีทั้งหมด4คน เราพ่อเเม่เเล้วก็พี่ พ่อกับเเม่เราท่านเสียไปเเล้ว เรากับพี่เลยต้องอาศัยอยู่กับญาติฝ่ายพ่อ อะไรเเรกๆมันก็ดีไปหมด เเต่เเน่นอนเขาไม่ใช่พ่อเเม่เรายิ่งพอเราโตขึ้น อะไรหลายๆอย่างก็ไม่เป็นตามที่คิด เรายังพอเข้าใจ บางทีเราก็คิดถึงพ่อกับเเม่จนคิดว่าทำไมไม่เป็นเราที่ตายเเทนท่าน บางเวลาเราร้องไห้เหมือนเด็กอนุบาลนั่งร้องเเล้วมองรูปท่าน ทุกๆครั้งเรามักจะมีคำถามในใจเสมอ เราไม่เคยได้มีโอกาสกอดใครเเล้วรู้สึกอบอุ่นเลย ไม่เคยมีเเม้เเต่กำลังใจจากคนรอบข้าง เราอยากทำอะไร อยากเรียนอะไร ก็จะไม่ค่อยได้รับความสนับสนุน จนเราต้องอธิบายหลายๆครั้ง จนบางทีก็ทะเลาะกัน บางเวลาเราก็ พูดเสียงดังเขาก็หาว่าเราพูดไม่ดี เราก็มานั่งคิด เราก็เเค่พูดปกติ ยังไม่ได้ใส่อารมณ์อะไรเลยนะ จนบางครั้งเราก็อยากหนีไปอยู่ไกลๆคนเดียว เราอิจฉาเพื่อนๆรอบข้างเกือบทุกครั้งเวลามีโทรศัพท์จากพ่อเเม่ถามความเป็นห่วงเป็นใย ตั้งเเต่ พ่อกับเเม่เสียเราก็ไม่เคยได้ทำอะไรเเบบนี้ วันหยุดครอบครัว เราก็ไม่ได้ไป เเน่นอน เราเข้าใจเเต่เราก็อดน้อยใจไม่ได้ทุกที เราอยากรู้ว่าเพื่อนๆคนไหนอาศัยอยู่กับคนอื่นที่ไม่ใช่พ่อเเม่ตัวเองบ้าง เเล้วเวลาท้อเเท้ ทะเลาะกัน เพื่อนๆทำยังไงกันบ้าง