ว่าด้วยการเลิกบูหรี่ ขอคำแนะนำครับ

ผมเคยเลิกบูหรี่มาแล้ว1ครั้ง เลิกได้ประมาณ5วัน ก็กลับมาสูบใหม่ ตอนนั้นที่ผมกลับมาสูบเพราะมีเรื่องเครียด อยากระบาย กะว่าแค่มวนเดียวคงไม่เป็นไรหรอก ตอนนั้นที่คิดคือ ยังไงเราก็ควบคุมมันได้แล้ว เรารู้ว่าอาการมันจะเป็นยังไง เราเอาอยู่ สุดท้ายมันก็พังไม่เป็นท่า เพราะวันที่สองมันมีบอล ผมอยากดูบอลให้สนุก ไม่อยากรับแรงกดดัน เลยอัดไป2มวน วันที่สามบอลเยอะมีแต่คู่ที่ผมชอบดู เลยอัดไป3มวน พอมาถึงวันจันทร์เป็นวันที่ผมเริ่มต้นการเลิกบูหรี่ใหม่ ผมก็หยุดได้แค่วันเดียว วันที่สองเอาอีกแล้ว ผมก็ให้ข้ออ้างกับตัวเองอีกพรุ่งนี้ก็ได้ เลยอัดไปประมาณ5มวนได้ วันต่อมาผมมีความคิดวางแผนใหม่ทั้งหมดเลย อัดมันเข้าไปเต็มที่ 1ชั่วโมงดูดที และหลังจากนั้นมา ผมเริ่มรู้สึกผมเข้าสู่วังวนเดิม สิ่งที่ผมเคยเลิกได้5วัน สิ่งที่ผมคิดว่าผมเอาอยู่ ผมเคยรูรสชาติของการอดบูหรี่แล้ว มันไมู่ช่วยอะไรผมเลย ผมย้อนไปคิด5วันที่ผมอดบูหรี่ได้ความรู้สึกเป็นไง ตอนนั้นผมเลิกได้5วัน ผมก็นั่งอ่านตามเฟสบุ๊คพวกเลิกบูหรี่ ผมก็ขำทำไมจะเลิกไม่ได้ เลิกง่ายจะตาย พอมาตอนนี้ผมกลับเป็นคนที่สมเพศตัวเอง ผมเริ่มรู้ตัวว่าผมเอามันไม่อยู่ กับกลายตอนนี้ผมดันหนักกว่าเดิมคือ ปรกติผมจะดูดแต่มาโบ่โร่ ตอนที่ผมกลับมาสูบใหม่เรื่องเครียดแค่มวนเดียว ผมอัดกรองทิพย์ วันที่สองสาม ผมก็อัดกรองทิพย์ ตอนนี้ผมกลายชอบรสชาติของกรองทิพย์ เมื่อวานผมอัดมาโบโร่ วันนี้ผมกะจะเลิกแต่ใจผมก็คิดถึงกรองทิพย์ ผมก็เลยสูบกรองทิพย์ พอสูบเสร็จผมก็มานั่งเครียดต่อ ผมจะดูดไปทำไม มันเป็นแบบนี้หลายวันเลยครับ ผมพยายามทำตามวิธีในแว็ปที่เขาสอนทุกอย่าง ผมพยายามบอกกับตัวเอง ใจต้องแข็ง สมองต้องคิดสูบแล้วได้อะไร พอเวลามันอยากขึ้นมา เอาไม่อยู่จริงๆ ไม่เหมือนครั้งแรกที่ผมคิดไวทำไว แต่ในใจผมก็ยังยืนยันว่าผมจะเลิก ผมไม่ไหวกับมันแล้ว เมื่อก่อนผมอาบน้ำวันละ1ครั้ง ฟันไม่แปลง ผมขี้เกลียดมาก อยากนอนคิดไรเรื่อยเปื่อย ดูหนัง ฟังเพลง ผมไม่เคยคิดจะทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลย แค่เดินลงบรรไดยังขี้เกลียดเลยครับ ผมสูบวันละ1ซอง เรียกได้ว่าผมโสโครกมากครับ ผมต้องถอยหลังลงคลองอีกแล้วใช่มั๊ยครับ ทุกวันตอนกลางคืนผมก็บอกกับตัวเองพรุ่งนี้ผมเลิก ผมทึ้งไฟเช็กบูหรี่ที่ซื้อไว้แต่ละวัน วันต่อมาตอนเช้าผมซื้ออีกละ ตกกลางคืนทึ้ง แล้วบอกเลิกแน่นอนพรุ่งนี้ ทำไมความอดทนผมน้อยจังเลย T_T