ก่อนอื่นออกตัวก่อนนะคะ อาจจะมีพิมพ์ผิดบ้างถูกบ้างต้องขอโทษด้วยนะคะ
เกริ่นก่อนเลย.... เราอายุมากกว่าเพื่อนร่วมงานหลายปีมากๆ เรามีครอบครัวมีลูกแล้วด้วย
เพื่อนร่วมงานเป็นรุ่นน้อง (ห่างกันหลายปีมากๆ) ไม่ได้มีท่าทีมาจีบแต่อย่างใดค่ะ
**เราก็มนุษย์เงินเดือน
"เงิน" หามาจากการทำงานนะคะ "ของกิน" ก็เอาเงิน(จากการทำงาน)ไปแลกซื้อมา
"ขอกิน" ก็แบ่งปันกันไป แต่เจอคนแบบนี้.....
เรามีของกิน เอามากินก็แบ่งกันไป ไม่ได้หวงกินนะ แต่ความเกรงใจไม่มีเลย
คือคนอื่นๆ (ในแผนกมี 4 คน) ยังมีปฏิเสธบ้างแต่คนนี้สุดทนแล้ว
เราซื้อของกินมา ทำกับข้าวมา ก็ชวนกินนะ แต่คำตอบที่ได้คือ “ไม่เกรงใจนะ”
แรกๆก็ไม่คิดไร นานๆไปชักไม่ใช่แล้วค่ะ
หลังๆเราเลยไม่ถาม ไม่ชวน เรียกว่ามึนใส่เลยดีกว่า แต่กลับได้เห็นนิสัยแย่ๆ
ประโยคที่ได้ยินบ่อยๆ...วันนี้มีอะไรมากินขอลองชิมหน่อยนะพี่
บางครั้งทำแซนวิชมากิน (ประกบคู่หั่นครึ่ง) กะว่านั่งชิวๆ ก่อนเข้างานจิบกาแฟดูข่าว
มันมาถึง โห่น่ากินมาเลย หยิบค่ะ หยิบไปเลย เรางี้จุกค่ะ (ทำไมนิสัยแย่จัง)
พอกินแล้วมีชมเราด้วยค่ะ (น่าภูมิใจมั้ยเนี่ย) โห่อร่อยมากเลย ไว้ทำเผื่อบ้างนะ
เช้าๆบางทีไม่มีอะไรกินเราลงไปซื้อขนมปังปิ้งใส่กล่องมา 2 แผ่น
ไม่เคยชวนมันก็จะยืนกินด้วยตลอดแบบว่าอีกแผ่นของมัน ทั้งที่ไม่ได้ชวนไม่ได้จ่ายตังค์ ( 2 แผ่น 25 บาทนะคะ )
กาแฟซองขอทุกวัน บางวันขอเช้าขอบ่าย ขอไปเช้าชงทิ้งไว้ ยังไม่หมด เททิ้ง บ่ายขอใหม่กินไปนิดตั้งทิ้งไว้
กระติกน้ำร้อนก็ของเรา น้ำเราก็หิ้วมาจากบ้าน กินของเราตลอด (น้ำที่ทำงานเราขายแพงค่ะขวดใหญ่ 15 บาท )
คือบางทีเค้าก็เอาน้ำที่ซื้อมาต้มเองก็มี (แบบว่าถ้าน้ำเราหมด) แต่ขวดน้ำก็จะผ่านการยกดื่มกรอกปาก
หรือใช้หลอดดูดน้ำแล้ว หรือบางทีน้ำเหลือๆเค้าก็เทมาต้มกิน (ซึ่งเราบอกเราเคยบอกเค้าแล้วว่าอย่าเอาน้ำแบบนี้มาเทต้ม)
อันนี้แก้ปัญหาด้วยการกินกาแฟดำค่ะ (แบบว่ามันกินไม่ค่อยได้ แต่มันก็พยายามขอกินแต่ก็น้อยกว่าปกติ)
และล้างกระติกน้ำร้อนทุกวัน
บางทีเราจะซื้ออะไรกิน ก็ขอหุ้นด้วยซึ่งของกินบางครั้งเรามองว่า มันไม่ใช่นะที่จะมาหุ้นด้วย มาหารด้วย
เราสั่งน้ำหวาน ชาเขียว กาแฟสด ขอหารด้วยทุกที (เมื่อก่อนก็โอเคเป็นครั้งๆไป)
แต่บางครั้งที่ไม่ขอหุ้นขอหารครึ่ง บอกว่าอยากกินคนเดียว มันบ่นเลยโห่พี่ผมพลาดละ ก็ผมอยากกินนะพี่
ท้ายสุดมาแบบเหนือเมฆเลย เทเลย ขอแบ่งเลย โห่ไม่รู้จะสรรหาคำไหนเลย โกรธนะแต่ต้องเก็บอารมณ์
อยากกินพิซซ่า พี่ๆ วันนี้หัวหน้าไม่อยู่กินพิซซ่ากันครับ (จะเหลือแค่3คน) นี่เลย ผมออกร้อยนึง
(มันยื่นแบงค์มากร้อยนึง) เราก็หัวเราะ (อีกคนก็ยิ้มแห้งๆ )บอกว่า ไม่อะจะไปกินข้างนอกกะอีกแผนก
(มันสั่งเกือบพันทุกที แล้วก็หิ้วกลับบ้านด้วยทุกครั้ง)
พวกน้ำพริก บางทีเราซื้อติดไว้ในลิ้นชัก(น้ำพริกแห้งขวดๆ) พอเห็นเรามีขอมันเกือบทุกวันที่นั่งกินในแผนก
พอหมดเราไม่ซื้อมา มันไปซื้อมาแต่เป็นขวดเล็กกว่า มันเทแบบว่ากลัวใครเห็น กลัวใครขอกิน
น้องอีกคนขอบ้าง มันกำชับเค้าเลยว่าเทน้อยๆ หน่อยเดียวหมด (แต่เราไม่เคยขอมันนะประมาณว่า เออมีกินก็ดีใจด้วย)
ขนมคอนเฟลกคาราเมล กะว่าจะเก็บไว้กินเผื่อเวลาหิว พอมันเห็น เรากำลังจะเก็บใส่ลิ้นชัก
มันพูดเลย โห่มีคอนเฟลกด้วย รีบวิ่งออกจากแผนกไป
พอเดินกลับเข้ามาพร้อมนม 1 กล่อง เราติดสายอยู่ เปิดลิ้นชักหยิบเลย แล้วมันเท ครึ่งกระปุกรวดเดียว แม่เจ้าเรางี้ปี๊ดดดดสุดๆ
บางทีเที่ยงเราติดงานก็จะฝากเค้าซื้อข้าวกล่อง และทุกครั้งที่ฝากไปมักจะไม่ได้ตังค์ทอนคืน ต้องทวงทุกครั้ง
บางทีก็ให้เค้าออกก่อนแล้วค่อยจ่าย ตอนจ่ายก็บอกไปนะกล่องนี้ 35 บาท ให้แบงค์ 50 ไป ทอนพี่ 15 บาทนะ
มันก็เก็บเงียบ บางทีบอกจำราคาข้าวไม่ได้ผมไม่ทอนแล้วกันนะพี่ คนเรามีงี้ด้วย
หลังๆ เราก็เลิกฝากเลยค่ะ
มีอีกนิสัยที่เป็นบ่อยๆ ถามเราว่าจะเที่ยงแล้วไปกินอะไร ที่ไหน เราบอกมีข้าวกล่องมา คิดว่าจะจบ ไม่เลยค่ะ
ผมว่าวันนี้เราไปกินก๋วยเตี๋ยวกันดีกว่าพี่ / หรือบางทีชวนไปกินโน่นนั่นนี่
แล้วมันจะบอกว่า “ข้าวกล่องพี่เดี๋ยวผมกินให้” (เอิ่ม...ฉลาดเกินมนุษย์)
ล่าสุดเราซื้ออเมริกาโน่เย็นมาแต่ว่าบ่ายสองแล้ว เรากินไม่หมด (ถ้ากินหมดสงสัยไม่ได้นอนแน่)
เราเลยกะว่ามันไม่มีนม ไม่เสียหรอก เก็บไว้ในตู้เย็นพรุ่งนี้ซื้อน้ำแข็งมาใส่ก็ได้ (เราซื้อน้ำแข็งมา เอาแก้วเมื่อวานเทใส่แก้วใหม่)
พอสายๆเค้าชวนเรากินกาแฟร้อน เนื่องจากว่ามันจะขอกาแฟ 3 Mix (ถึงจะหันมากินกาแฟดำแต่ก็แอบมีตุน 3 mix บ้าง)
กะเรา เราเลยบอกว่าไม่กิน ยังมีกาแฟอยู่ พอเค้าเห็นเท่านั้นล่ะ
มัน : ยังไม่หมดเหรอพี่เดียวช่วยกิน
เรา : ไม่อ่ะ....ไม่ให้เดี๋ยวแก้วนี้จะกินทั้งวัน
มัน :โห่.... พี่ครับ ผมขอ แบ่งผมเถอะพี่ ผมก็อยากเป็นคอกาแฟแบบพี่บ้าง พี่กินได้ผมก็ต้องกินได้
เรา : ไม่ให้เว้ย (เริ่มโกรธ)
มัน : ยื่นแก้วมา.... ผมขอครับ
เรา : เราเลยตัดสินใจเทใส่แก้วที่มีน้ำแข็ง (เช้าเทกินไปแล้วแต่ยังไม่หมดเลยเทเข้าไปอีกตั้งใจจะให้หมด)
มัน : เห็นมั้ยพี่ล้นแล้ว เหลืออีกนิดขอผมเถอะครับ ยื่นแก้วมา
เรา : goo ไม่ให้ครับ มันหยิบเลยค่ะ
อีกประเด็นนี้ที่ทำให้เราคิดว่ามันไม่เต็ม
เราซื้อไอศกรีมกูลิโกะ (ลูกอยากกิน) แบบว่าต้องโทรสั่ง ลางานกลับก่อนเวลาเพื่อขับรถไปรับ
(มันไกลเดี๋ยวกลับมารับลูกไม่ทัน) พอเราได้มาก็ตามกระแสค่ะ ถ่ายขึ้น facebook
มันรีบ Line มาเลยผมจะเอาอันนั้นอันนี้ พรุ่งนี้เอามาให้ด้วย
พอเช้ามามันดี๊ด๊า ดีใจมาก ไอติมผม ไอติมผม ล่ะพี่ พอเราบอกว่าอะไรไม่ได้รับปาก
มันโวยวายลั่นผมจะเอามารีวิวนะพี่ แล้วมันก็หยิบขนมมาจากญี่ปุ่นมา ยื่นใส่เราแบบว่าไม่พอใจมาก
นี่ๆๆๆ (ยื่นใส่หน้าเราแบบว่า เห็นไหม เห็นไหม) ผมจะเอามากินกะอันนี้
ผมให้พี่ ผมไม่กินแล้ว ไม่เอาแล้ว โวยเหมือนคนเสียสติไปสัก 5 นาทีได้
แล้วมันคงจะนึกได้มันเลยหยุด มันวางขนมที่โต๊ะเรา ตอนนี้ก็ปรี๊ดค่ะ พูดกะมันแค่ว่า “ขนมเอากลับไปกูไม่เอา”
หลังจากนั้นมันเลยไม่ค่อยกล้ากับเราเท่าไหร่แล้ว (อาจเพราะเราไม่ค่อยพูดภาษาพ่อขุน)
แล้วเราก็แสดงออกให้มันเห็นว่า เอ็งมันน่ารังเกียจ (เรื่องงานก็คุยนะคะ)
ทุกวันนี้สิ่งที่เราแก้ปัญหาก็คือ แอบกินค่ะ (มันทุเรศมากไหมคะ ชีวิต 555 )
มีไรซุกไว้ในกระเป๋า หาถุงผ้ามาใส่ยัดในลิ้นชัก บางครั้งกินทีเราก็หยิบมานิดๆหน่อยๆ
แบบว่าหยิบมาพอดีกินก็ ล็อคลิ้นชักทุกครั้งที่ไม่อยู่
จากที่สังเกตทุกครั้งที่เรากิน มันก็จะแอบมองดูของกินเราตลอดเลย ซื้อ Mc Donald burger
มันมองแล้วมองอีก พูด...วันนี้มีเบอร์เก้อมากินด้วย น่าอร่อยนะพี่ บางทีก็ถาม อร่อยมั้ยพี่
ถ้าพี่จะซื้อบอกผมบ้าง จะฝากซื้อ
**อีกไม่นานเดี๋ยวมันก็คงลืมตัว แล้วก็มามีพฤติกรรมเดิมๆอีก
เชื่อว่า...มีเพื่อนร่วมงานแบบนี้คนเดียวในโลก **กระทู้ระบาย**
เกริ่นก่อนเลย.... เราอายุมากกว่าเพื่อนร่วมงานหลายปีมากๆ เรามีครอบครัวมีลูกแล้วด้วย
เพื่อนร่วมงานเป็นรุ่นน้อง (ห่างกันหลายปีมากๆ) ไม่ได้มีท่าทีมาจีบแต่อย่างใดค่ะ
**เราก็มนุษย์เงินเดือน
"เงิน" หามาจากการทำงานนะคะ "ของกิน" ก็เอาเงิน(จากการทำงาน)ไปแลกซื้อมา
"ขอกิน" ก็แบ่งปันกันไป แต่เจอคนแบบนี้.....
เรามีของกิน เอามากินก็แบ่งกันไป ไม่ได้หวงกินนะ แต่ความเกรงใจไม่มีเลย
คือคนอื่นๆ (ในแผนกมี 4 คน) ยังมีปฏิเสธบ้างแต่คนนี้สุดทนแล้ว
เราซื้อของกินมา ทำกับข้าวมา ก็ชวนกินนะ แต่คำตอบที่ได้คือ “ไม่เกรงใจนะ”
แรกๆก็ไม่คิดไร นานๆไปชักไม่ใช่แล้วค่ะ
หลังๆเราเลยไม่ถาม ไม่ชวน เรียกว่ามึนใส่เลยดีกว่า แต่กลับได้เห็นนิสัยแย่ๆ
ประโยคที่ได้ยินบ่อยๆ...วันนี้มีอะไรมากินขอลองชิมหน่อยนะพี่
บางครั้งทำแซนวิชมากิน (ประกบคู่หั่นครึ่ง) กะว่านั่งชิวๆ ก่อนเข้างานจิบกาแฟดูข่าว
มันมาถึง โห่น่ากินมาเลย หยิบค่ะ หยิบไปเลย เรางี้จุกค่ะ (ทำไมนิสัยแย่จัง)
พอกินแล้วมีชมเราด้วยค่ะ (น่าภูมิใจมั้ยเนี่ย) โห่อร่อยมากเลย ไว้ทำเผื่อบ้างนะ
เช้าๆบางทีไม่มีอะไรกินเราลงไปซื้อขนมปังปิ้งใส่กล่องมา 2 แผ่น
ไม่เคยชวนมันก็จะยืนกินด้วยตลอดแบบว่าอีกแผ่นของมัน ทั้งที่ไม่ได้ชวนไม่ได้จ่ายตังค์ ( 2 แผ่น 25 บาทนะคะ )
กาแฟซองขอทุกวัน บางวันขอเช้าขอบ่าย ขอไปเช้าชงทิ้งไว้ ยังไม่หมด เททิ้ง บ่ายขอใหม่กินไปนิดตั้งทิ้งไว้
กระติกน้ำร้อนก็ของเรา น้ำเราก็หิ้วมาจากบ้าน กินของเราตลอด (น้ำที่ทำงานเราขายแพงค่ะขวดใหญ่ 15 บาท )
คือบางทีเค้าก็เอาน้ำที่ซื้อมาต้มเองก็มี (แบบว่าถ้าน้ำเราหมด) แต่ขวดน้ำก็จะผ่านการยกดื่มกรอกปาก
หรือใช้หลอดดูดน้ำแล้ว หรือบางทีน้ำเหลือๆเค้าก็เทมาต้มกิน (ซึ่งเราบอกเราเคยบอกเค้าแล้วว่าอย่าเอาน้ำแบบนี้มาเทต้ม)
อันนี้แก้ปัญหาด้วยการกินกาแฟดำค่ะ (แบบว่ามันกินไม่ค่อยได้ แต่มันก็พยายามขอกินแต่ก็น้อยกว่าปกติ)
และล้างกระติกน้ำร้อนทุกวัน
บางทีเราจะซื้ออะไรกิน ก็ขอหุ้นด้วยซึ่งของกินบางครั้งเรามองว่า มันไม่ใช่นะที่จะมาหุ้นด้วย มาหารด้วย
เราสั่งน้ำหวาน ชาเขียว กาแฟสด ขอหารด้วยทุกที (เมื่อก่อนก็โอเคเป็นครั้งๆไป)
แต่บางครั้งที่ไม่ขอหุ้นขอหารครึ่ง บอกว่าอยากกินคนเดียว มันบ่นเลยโห่พี่ผมพลาดละ ก็ผมอยากกินนะพี่
ท้ายสุดมาแบบเหนือเมฆเลย เทเลย ขอแบ่งเลย โห่ไม่รู้จะสรรหาคำไหนเลย โกรธนะแต่ต้องเก็บอารมณ์
อยากกินพิซซ่า พี่ๆ วันนี้หัวหน้าไม่อยู่กินพิซซ่ากันครับ (จะเหลือแค่3คน) นี่เลย ผมออกร้อยนึง
(มันยื่นแบงค์มากร้อยนึง) เราก็หัวเราะ (อีกคนก็ยิ้มแห้งๆ )บอกว่า ไม่อะจะไปกินข้างนอกกะอีกแผนก
(มันสั่งเกือบพันทุกที แล้วก็หิ้วกลับบ้านด้วยทุกครั้ง)
พวกน้ำพริก บางทีเราซื้อติดไว้ในลิ้นชัก(น้ำพริกแห้งขวดๆ) พอเห็นเรามีขอมันเกือบทุกวันที่นั่งกินในแผนก
พอหมดเราไม่ซื้อมา มันไปซื้อมาแต่เป็นขวดเล็กกว่า มันเทแบบว่ากลัวใครเห็น กลัวใครขอกิน
น้องอีกคนขอบ้าง มันกำชับเค้าเลยว่าเทน้อยๆ หน่อยเดียวหมด (แต่เราไม่เคยขอมันนะประมาณว่า เออมีกินก็ดีใจด้วย)
ขนมคอนเฟลกคาราเมล กะว่าจะเก็บไว้กินเผื่อเวลาหิว พอมันเห็น เรากำลังจะเก็บใส่ลิ้นชัก
มันพูดเลย โห่มีคอนเฟลกด้วย รีบวิ่งออกจากแผนกไป
พอเดินกลับเข้ามาพร้อมนม 1 กล่อง เราติดสายอยู่ เปิดลิ้นชักหยิบเลย แล้วมันเท ครึ่งกระปุกรวดเดียว แม่เจ้าเรางี้ปี๊ดดดดสุดๆ
บางทีเที่ยงเราติดงานก็จะฝากเค้าซื้อข้าวกล่อง และทุกครั้งที่ฝากไปมักจะไม่ได้ตังค์ทอนคืน ต้องทวงทุกครั้ง
บางทีก็ให้เค้าออกก่อนแล้วค่อยจ่าย ตอนจ่ายก็บอกไปนะกล่องนี้ 35 บาท ให้แบงค์ 50 ไป ทอนพี่ 15 บาทนะ
มันก็เก็บเงียบ บางทีบอกจำราคาข้าวไม่ได้ผมไม่ทอนแล้วกันนะพี่ คนเรามีงี้ด้วย
หลังๆ เราก็เลิกฝากเลยค่ะ
มีอีกนิสัยที่เป็นบ่อยๆ ถามเราว่าจะเที่ยงแล้วไปกินอะไร ที่ไหน เราบอกมีข้าวกล่องมา คิดว่าจะจบ ไม่เลยค่ะ
ผมว่าวันนี้เราไปกินก๋วยเตี๋ยวกันดีกว่าพี่ / หรือบางทีชวนไปกินโน่นนั่นนี่
แล้วมันจะบอกว่า “ข้าวกล่องพี่เดี๋ยวผมกินให้” (เอิ่ม...ฉลาดเกินมนุษย์)
ล่าสุดเราซื้ออเมริกาโน่เย็นมาแต่ว่าบ่ายสองแล้ว เรากินไม่หมด (ถ้ากินหมดสงสัยไม่ได้นอนแน่)
เราเลยกะว่ามันไม่มีนม ไม่เสียหรอก เก็บไว้ในตู้เย็นพรุ่งนี้ซื้อน้ำแข็งมาใส่ก็ได้ (เราซื้อน้ำแข็งมา เอาแก้วเมื่อวานเทใส่แก้วใหม่)
พอสายๆเค้าชวนเรากินกาแฟร้อน เนื่องจากว่ามันจะขอกาแฟ 3 Mix (ถึงจะหันมากินกาแฟดำแต่ก็แอบมีตุน 3 mix บ้าง)
กะเรา เราเลยบอกว่าไม่กิน ยังมีกาแฟอยู่ พอเค้าเห็นเท่านั้นล่ะ
มัน : ยังไม่หมดเหรอพี่เดียวช่วยกิน
เรา : ไม่อ่ะ....ไม่ให้เดี๋ยวแก้วนี้จะกินทั้งวัน
มัน :โห่.... พี่ครับ ผมขอ แบ่งผมเถอะพี่ ผมก็อยากเป็นคอกาแฟแบบพี่บ้าง พี่กินได้ผมก็ต้องกินได้
เรา : ไม่ให้เว้ย (เริ่มโกรธ)
มัน : ยื่นแก้วมา.... ผมขอครับ
เรา : เราเลยตัดสินใจเทใส่แก้วที่มีน้ำแข็ง (เช้าเทกินไปแล้วแต่ยังไม่หมดเลยเทเข้าไปอีกตั้งใจจะให้หมด)
มัน : เห็นมั้ยพี่ล้นแล้ว เหลืออีกนิดขอผมเถอะครับ ยื่นแก้วมา
เรา : goo ไม่ให้ครับ มันหยิบเลยค่ะ
อีกประเด็นนี้ที่ทำให้เราคิดว่ามันไม่เต็ม
เราซื้อไอศกรีมกูลิโกะ (ลูกอยากกิน) แบบว่าต้องโทรสั่ง ลางานกลับก่อนเวลาเพื่อขับรถไปรับ
(มันไกลเดี๋ยวกลับมารับลูกไม่ทัน) พอเราได้มาก็ตามกระแสค่ะ ถ่ายขึ้น facebook
มันรีบ Line มาเลยผมจะเอาอันนั้นอันนี้ พรุ่งนี้เอามาให้ด้วย
พอเช้ามามันดี๊ด๊า ดีใจมาก ไอติมผม ไอติมผม ล่ะพี่ พอเราบอกว่าอะไรไม่ได้รับปาก
มันโวยวายลั่นผมจะเอามารีวิวนะพี่ แล้วมันก็หยิบขนมมาจากญี่ปุ่นมา ยื่นใส่เราแบบว่าไม่พอใจมาก
นี่ๆๆๆ (ยื่นใส่หน้าเราแบบว่า เห็นไหม เห็นไหม) ผมจะเอามากินกะอันนี้
ผมให้พี่ ผมไม่กินแล้ว ไม่เอาแล้ว โวยเหมือนคนเสียสติไปสัก 5 นาทีได้
แล้วมันคงจะนึกได้มันเลยหยุด มันวางขนมที่โต๊ะเรา ตอนนี้ก็ปรี๊ดค่ะ พูดกะมันแค่ว่า “ขนมเอากลับไปกูไม่เอา”
หลังจากนั้นมันเลยไม่ค่อยกล้ากับเราเท่าไหร่แล้ว (อาจเพราะเราไม่ค่อยพูดภาษาพ่อขุน)
แล้วเราก็แสดงออกให้มันเห็นว่า เอ็งมันน่ารังเกียจ (เรื่องงานก็คุยนะคะ)
ทุกวันนี้สิ่งที่เราแก้ปัญหาก็คือ แอบกินค่ะ (มันทุเรศมากไหมคะ ชีวิต 555 )
มีไรซุกไว้ในกระเป๋า หาถุงผ้ามาใส่ยัดในลิ้นชัก บางครั้งกินทีเราก็หยิบมานิดๆหน่อยๆ
แบบว่าหยิบมาพอดีกินก็ ล็อคลิ้นชักทุกครั้งที่ไม่อยู่
จากที่สังเกตทุกครั้งที่เรากิน มันก็จะแอบมองดูของกินเราตลอดเลย ซื้อ Mc Donald burger
มันมองแล้วมองอีก พูด...วันนี้มีเบอร์เก้อมากินด้วย น่าอร่อยนะพี่ บางทีก็ถาม อร่อยมั้ยพี่
ถ้าพี่จะซื้อบอกผมบ้าง จะฝากซื้อ
**อีกไม่นานเดี๋ยวมันก็คงลืมตัว แล้วก็มามีพฤติกรรมเดิมๆอีก