มีอยู่วันนึงเราได้มีการโต้แย้งกับพ่อแม่ เรื่องน้องคนเล็กของเรา อายุน้องเราประมาณ 10 ขวบ ซึ่งห่างกับเราประมาณ12 ปี
น้องเราเป็นเด็กที่ค่อนข้างเอาแต่ใจตัวเอง แต่ไม่ได้ถึงกับอาการหนักมากนะค่ะ คือด้วยความที่น้องเป็นลูกหลง มีแต่คนรัก
พ่อแม่ ญาติๆเลยตามใจ ขออะไรหรืออยากได้อะไรก็ให้ ซึ่งเราก็เป็น 1 ในนั้นเช่นกัน เวลาน้องอยากได้อะไร เราก็จะตามใจซื้อให้
ซึ่งของราคาแพงเราก็ซื้อ ถ้าเห็นน้องอยากได้ ซึ่งน้องเห็นว่าเราตามใจ ตอนหลังก็เริ่มให้เราซื้อของเล่นให้บ่อยขึ้น
จนมาวันนึงที่น้องขอเงินเราไปซื้อของ แต่เราไม่ได้ให้ พอสักพักเราไปถามน้องว่าใครจะพาไปซื้อ น้องก็ตอบกลับด้วยน้ำเสียงแบบไม่ดี
แล้วก็เดินไป เราจึงมาคิดได้ว่า การที่ทุกคนหรือเราตามใจน้อง มันไม่ใช่เรื่องที่ดี เพราะเราก็เห็นคนรอบข้างที่ตามใจลูกๆ
จนเมื่อลูกโตมาก็ติดนิสัยที่ชอบขอ แบบไม่กะตือร้นที่จะหาซื้อด้วยตนเอง และเมื่อวานนี้ก็เกิดเหตุที่น้องมาขอให้เราซื้อของเล่น
เราจึงบอกไปว่าเราจะซื้อให้ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้าย ต่อไปจะไม่ซื้อให้แล้ว ให้หัดเก็บเงินเองบ้าง ซึ่งพอพ่อแม่เราได้ยิน ก็หาว่าเราคิดเยอะกับน้อง
น้องเป็นเด็กจะเอาเงินที่ไหนมาเก็บไปซื้อของ ถ้าไม่ให้ก็จบ จะมาพูดทำไม เราเลยแบบว่านี่เราคิดเยอะจริงหรอ หรือเป็นเพราะว่าพ่อแม่ตามใจน้องเลยคิดน้อยกว่าเรากันแน่??
เพื่อนๆคิดว่าอย่างไรกันบ้างค่ะ