........ คนใหญ่ไม่ต้องประกาศ..........ตอนใหม่

กู่ต้าเอ่อคาน ขยับกระบี่ สลัดฝักกระบี่ทิ้ง  เอากระบี่ชูตรงหน้า  “ข้าขอใช้เพลงกระบี่ พิฆาตเมฆา ในการเอาชนะท่าน” แล้วพุ่งจู่โจม
อย่างรวดเร็ว  .....

     เทพกระบี่อิงสงแค่เหลือบมอง  เร่งโคจรพลังวัตร์ แค่กำมือเหมือนมีแสงสีขาวเกิดขึ้น คล้ายเล่มกระบี่ แล้วปล่อยลำแสงคล้ายกระบี่ไปหากู่ต้าเอ่อคาน ที่กำลังพุ่งเข้ามา ถึงกับชะงักเอากระบี่ตนเองตั้งรับ

      ตึ้งงง....งงง!!!! เสียงดังสนั่น แต่แค่ลำแสงสายกระบี่แค่สายเดียว กู่ต้าเอ่อคานถึงกับกระเด็นไกลไปหลายก้าว เมื่อลำแสงปะทะกับ
กระบี่ของตัวเอง เขายังไม่ถอดใจเตรียมตัวพุ่งเข้าไปหาเทพกระบี่อีกพลางคิดในใจว่า  แค่เข้าไประยะประชิดตัว  ลำแสงนั่นก็คงทำอะไร
เขาไม่ได้อีก

    กู่ต้าเอ่อคานพุ่งตัวเข้าไปหาด้วยความเร็วที่มากกว่าเดิม   พยามเข้าไปโจมตีที่ด้านหลังของ เทพกระบี่อิงสง..
                                         “ย๊าาาา...ส์ ตายซะ..  กระบวนท่า ผ่าเมฆา สิบสองท่า”  

           ชายสูงอายุรู้ทันอยู่แล้ว เร่งปล่อยพลังวัตร์จากฝ่ามือ  แล้วสร้างเป็นกระบี่เพื่อรับท่าโจมตีจากกู่ต้าเอ่อคาน
เคร้งงงง.งงงง!!!  เสียงกระบี่ปะทะกัน ทั้งสองต่อสู้กันอีกหลายกระบวน เพลง จนที่สุดเทพกระบี่อิงสง จึงกระโดดลอยตัวกลาง
อากาศ แล้ว ฟาดกระบี่  เกิดคลื่นพลังตามกระบี่ที่ฟาดหลายสาย  พุ่งไปหา กู่ต้าเอ่อคาน ...
        
    ตึ้งงง....งงง....ตึ้ง...ง.งงงง!!!!! รับท่าโจมตีได้เพียงแค่สองครั้ง  กู่ต้าเอ่อคานถึงกับพลิ้วกายกระโดดหนี เพราะทนต่อการโจมตี
ไม่ได้ กระบี่ในมือถึงกับเป็นรอยบิ่น หลายแห่ง ตัวกระบี่จะทนรับการโจมตีแบบนั้นได้อีกสักกี่ครั้งกัน
    
        ...ฝือมืออาจพอแค่นสูสีได้  แต่พลังวัตร์กับการใช้ปราณกระบี่ มันต่างกันคนละระดับ เหมือนผู้ใหญ่กับเด็กน้อยก็ไม่ปาน
เหงื่อเม็ดใหญ่เริ่มผุดขึ้นบนใบหน้าของกู่ต้าเอ่อคาน  เมื่อรู้ตัวเองว่าฝีมือไม่อาจเทียบได้กับเทพกระบี่

        ตอนนี้  เทพกระบี่ ใช้วิชาตัวเบาลงสู่พื้น ร่ายมือในอากาศอีกครั้ง บังเกิดกระบี่ ในอากาศหลายสิบเล่ม ปลายกระบี่
ล้วนชี้ไปที่ กู่ต้าเอ่อคาน ซึ่งตอนนี้ ยืนนิ่งอยู่ กระบี่ในมือสั่นระริก  เพราะไม่แน่ใจว่า การจู่โจมครั้งต่อไปเขาน่ารับมือไม่ไหว
อย่างแน่นอน

          “  ข้าจะให้เจ้าเห็น  หนึ่งในไม้ตาย เพลงกระบี่ดาวตก” เทพกระบี่อิงสง  เผยหนึ่งในท่าไม้ตายออกมา เตรียมวาดมือผลัก
ปราณกระบี่ให้พุ่งไปที่ กู่ต้าเอ่อคาน

               “   หยุดเดี๋ยวนี้นะ ...!!!!เจ้าทำอะไหน่ะ.. ? ตาแก่..”  เสียงหญิงสูงวัย ร้องห้ามขึ้น
ผู้คนที่รายรอบสนามประจองต่างจ้องมองมาที่นาง  หญิงสูงวัยแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าธรรมดาใบหน้าไร้ซึ่งเครื่องประทินโฉม

         เสียงร้องไห้กระซิก ๆปนสะอื้นดังจากนาง “ ท่านพี่สัญญาว่า จะละมือออกจากยุทธภพ ใช้ชีวิตตามประสาคนธรรมดา
นี่ท่านกลับ...มาแข่งขันชิงเจ้าหญิงแต่งงาน ท ำร้ายจิตใจข้าได้ถึงเพียงนี้”

     นางเริ่มตัดพ้อต่อ เล่าเรื่องราวในอดีตและร้องไห้หนักกว่าเดิม  จนเทพกระบี่หัวอิงสงหน้าซีดเผือด เขาลดปราณลงจนพลังลำแสงกระบี่สลายหมดสิ้น  รีบไปโอบกอด ปลอบประโลมนางว่า ตัวเองมายืดเส้นยืดสายเท่านั้น  ไมได้ลืมคู่ทุกข์คู่ยากอย่างที่เข้าใจ
แล้วรีบพาออกจากลานประลอง โดยไม่สนใจสิ่งรอบข้าง...



แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่