นิทานก่อนนอน ... กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ... ก่อนวันปีใหม่ ที่บอร์ดรดน.แห่งนี้ .../sao..เหลือ..noi

มีทติ้งสมัยแรกๆ ดูท่าทางสนุกสนานมากเลยค่ะคุณพี่สาว
แต่ป้ามาไม่ทันช่วงนั้น เพิ่งมาโผล่ห้องราชเต็มตัวในปี 55 เองค่ะ
หลังจากไปสิงอยู่ห้องจตุจักรบ้าง ห้องเฉลิมไทยบ้างมานาน 3-4 ปี
แต่แวะอ่านทู้ในห้องราชประจำ ชอบคห.หลายๆ ล็อคอินดัง
ที่ชอบมากคือนางสาวหมอนทองค่ะ








มีโอกาสได้เจอเพื่อนในเวปน้อยมาก
แต่ได้ไปมีทติ้งเล็กๆ กับลุงโอลด์ น้องนพ น้องอ้อม คุณอ้ายและเพื่อนไม่นานมานี้
รู้สึกมีความสุข สนุกสนาน หัวเราะเต็มเสียงด้วยความจริงใจและจากกันด้วยความทรงจำที่ประทับใจค่ะ




ความจริงใจป้ามีให้เพื่อนทุกคนเสมอทั้งในเวป นอกเวป
และโชคดีที่สุดที่เพื่อนทุกคนที่ป้าเคยพานพบล้วนมอบความจริงใจตอบกลับป้าเช่นกัน


มีเพื่อนคนหนึ่งกุลีกุจอให้ความช่วยเหลือเรื่องคุณหมอครั้งเมื่อป้าเอ่ยปากขอตอนสามีป้าป่วยหนักในโรงพยาบาล
เขาให้ความช่วยเหลือ แสดงความห่วงใยเต็มที่ค่ะ ทั้งยังเอ่ยปากว่าจะให้ยืมเครื่องกระตุ้นสมองสำหรับผู้ป่วยเส้นเลือดแตก-ตีบ
(ที่เขาเป็นผู้นำเข้า ที่เป็นที่ยอมรับแล้วในวงการแพทย์ประเทศนั้น) ไปใช้ที่บ้านฟรีๆ นานเท่าที่สามีป้าจะมีอาการดีขึ้น
แต่สามีป้ากลับไม่มีโอกาสได้ใช้เครื่องนั้น เขาจากไปเสียก่อน ..

ป้าจึงมีความซาบซึ้งและประทับใจในความมีน้ำใจของเพื่อนคนนี้มาก ทั้งๆ ที่เราไม่รู้จักกัน ไม่เคยเห็นหน้ากันมาก่อน
และเมื่อเราได้พบกันพร้อมๆ กับลูกทั้ง 2 คนของป้า แน่นอนว่ามิตรภาพของเรายิ่งแน่นแฟ้นขึ้นไปอีก
เขามีครอบครัวที่น่ารักมากๆ เราพูดคุยกันสนิทสนมกันโดยไม่เคยมีความรู้สึกแบบชู้สาวเลย
ทุกวันนี้เขาคือน้องชายที่ป้ารัก และเป็นพี่ชายที่รัก ที่แสนดีของลูกชาย ลูกสาวป้า
(เพราะเขาไม่ยอมเป็นคุณอา เขาว่ามันแก่ไป   กิกิ)








แต่ความจริงใจที่ป้ามีให้กับทุกคน มีบางคนอาจคิดว่าเป็นการสร้างภาพ
ซึ่งมันก็เป็นเรื่องปกติที่ต่างคนก็ต่างความคิด สร้างภาพหรือไม่อยู่ที่การกระทำที่เสมอต้นเสมอปลาย
และเพื่อนทั้งบอร์ดจะเป็นผู้ตัดสินค่ะ


และป้าก็ไม่ปฏิเสธทุกเรื่องที่คุณจอห์นพูดว่ามันจะไม่เกิดขึ้นจริงโดยเฉพาะเรื่องหลังไมค์ที่เกิดขึ้นเฉพาะกลุ่ม
แต่จะแรงแค่ไหนก็คงอยู่ที่นิสัยใจคอของคนในกลุ่มเท่านั้นที่จะพากันขึ้นหรือลง และหากยังเอามโนของตัวเองเป็นที่ตั้ง
ก็จะสร้างความปั่นป่วนให้บอร์ดไปอีกยาวนานค่ะ