แค่อยากเล่าให้ฟัง
ผมแอบชอบ ผู้หญิงคนหนึ่ง เทอสวย เทอ หุ่นดี เทอน่ารักมาก นางฟ้าชัด ได้ข่าวว่าเทอเป็นถึง ดาวหอ ของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในเชียงใหม่ และประกวดนู่นนี่นั้นมากมาย ส่วนไอ้ผมนะหรอ ก้แค่ พนง พาททาม ธรรมดาๆ หน้าตาก็งั้นๆ รูปร่างก้ไม่ได้ดีสักเท่าไหร่ เอาละเข้าเรื่องต่อ ผมไปเจอเทอครั้งแรกเมื่อ 4 ปีที่แล้วที่ มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในเชียงใหม่ นั้นแหละ วันนั้นเป็นวันที่ มีการเตะฟุตบอลอุ่นเครื่อง ระหว่าง ทีมฟุตบอลมหาวิทยาลัย และทีมฟุตบอลท้องถิ่น ผมก้ไปดูตามประสาคนว่างงาน ผมก็ไปเจอกับเทอ ซ้อมหรีดอยู่ ไม่แน่ใจว่า เขาเรียกว่า หรีดป่วงหรือป่าว พอแวบเเรกที่เหนเท่านั้นแหละ แม่ของลูก ชัดๆ หลังจากนั้น สายตาที่เคยโฟกัสแต่การแข่งขันฟุตบอลก้ได้ย้ายไปโฟกัสแต่เทอคนนั้น ผมนั่งดูจนซ้อมเสรจ ทั้งที่บอลเลิกเตะไปเกือบชั่วโมงกว่าละ 555 จนกระทั่งมาถึงวันงาน กีฬา เฟรชชี่ ของ มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในเชียงใหม่ นั้นแหละ ผมไปงาน ตั้งแต่เปิดงาน (คิดในใจกรูมาเช้าไปใช่มั้ย มอ กรูก็ไม่ใช่ 555 ) ทันใดนั้นเอง เทอเดินถือป้ายมหาลัย นำขบวนเดินผ่านผม โอ้เเม่เจ้า ใจผมนี่เต้นแรงมากเลย เขิลมาก แทบมุดแผ่นดินหนี 555 หลังจากพิธีเปิดเสร็จ ผมก็กลับ ไปหลับ ละค่อยกลับมาใหม่ช่วงเย็น และแล้วก็ถึงเวลาช่วงเย็น ผมก็กลับมา มาทันเวลาพอดี มาทันเวลาที่ เขาแนะนำตัว พวกหรีด ผมนี่รีบเอาโทสับ มาจดชื่อเทอไว้ ละเอาไปหาใน Facebook พอปิดงานเสร็จปุ๊บ กลับมาถึงห้อง เปิดคอม เข้า Face ค้นหา เชื่อมั้ยครับ ไม่เจอ ผมไม่ยอมแพ้ ผมเข้า Faceของมหาลัย หาต่อด้วย Faceของคณะ ละก็ยังหาไม่เจออีก ผมนี่เริ่มท้อ และแล้วพระเจ้าคงจะเห็นความตั้งใจของผม ผมเลื่อนหน้า ฟิต ไปเจอ น้องเเถวบ้านถ่ายรูปคู่กะเทอคนนั้น ละที่สำคัญ ติดแท็ก ชื่อfaceเทอด้วย ผมนี่รีบ @ ไม่รอช้าเลย ละก้นั่งรอวันที่เทอรับผมเป็นเพื่อน รออย่างไร้ความหวัง จนหระทั่ง วันที่ 13 ช่องแจ้งเตือนผมเด้งขึ้น เทอ รับ@ ผมแล้ว ผมนี่เฮลั่นห้องเลย สิ่งแรก ก็คือส่อง ดูรูป ดูโพส ดูข้อมูส่วนตัว ดูทุกอย่างแหละ ที่พวกแอบชอบทำกัน 555 ก็ได้แค่ดูนั่นแหละครับ ไม่กล้าทักไปหรอก กลัวเขาว่าเป็นโรคจิต โดนลบ Face อีก แย่เลย อุตส่าหามาตั้งนาน ตลอดเวลา 5 ปี ที่เป็นเพื่อนกันใน Face มา เชื่อมั้ย ผมกะเทอ คุยกันแค่ ปีละประโยค Birth day ครับ เทอก้ตอบกลับมา แค่ ขอบคุณคะ แค่นั้น ไม่มีอะรัยเพิ่มเติมนอกจากนี้เลย นอกหนือจากวันเกิด ผมก้ทำหน้าที่ผู้ติดตามที่ดี โดย การกด Like ทุกรูป ทุกโพส ทุกการถูกแท็กของเทอ และ เมื่อไม่นานมานี้ สิ้นปี 2558 ผม ได้เจอกะเทออีกครั้ง ผมไปส่งของที่คณะของเทอ เป็นการเจอกันซึ่งๆหน้า กัน สองต่อสอง ใจผมนี่เต้นรัวมาก หน้าคงแดงมากพอสมควร ความรู้สึกตอนนั้นตื่นเต้นมาก มือไม้นี่อ่อนแรงหมด ผมนี่ขืนตัวแข็ง ก้าวขาไม่ออก ทำไรไม่ถูก สติสตางหายไปหมด เทอเดินเข้ามาหาผม ถามผมว่า
เทอ - พี่คะมีรัยให้ช่วยมั้ย
ผม - เอิ่ม คือ ............. ( เงียบ )
เทอ - เป็นรัยมั้ยคะ
ผม - ( ในใจเอาวะไม่คุยวันนี้ละจะไปคุยวันไหน ) ขอโทดนะครับ โรงอาหารไปทางไหน พอดีผมเอาของมาส่ง คุณ %#^*^*>M<
เทอ - อ่อ พี่เดิน ตรงไป เลี้ยวซ้าย เลี้ยวขวา เดินตรงไปเรื่อย ละร้านจะอยู่ซ้ายมือนะคะ
ผม - ขอบคุณครับ
แล้วเทอก็เดิน จากผมไป ผมก้เดินส่งของไปยิ้มไป กลับมาถึงที่ร้าน ก้ยังไม่เลิกยิ้ม โดนเจ้านายด่า ก็ยังยิ้ม ความรู้สึกตอนนั้น
โคตรดี เป็นวันที่ดีที่สุดในชีวิตเลย แต่ ดีใจได้ไม่นาน หลังจากวันนั้นทุกอย่างก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม ผมก้คอยติดตามเทออย่างที่ทำทุกครั้งและก็ไม่ได้คุยกันเหมือนเดิม และใกล้ถึงเวลาที่เทอใกล้จะเรียนจบแล้ว ละไม่รู้ว่าผมจะได้เจอเทออีกมั้ยเพราะรู้ว่าเทอไม่ใช่คนเชียงใหม่ ยังไง เรียนจบ เทอก็ต้องหางานทำแถวบ้าน หรือที่ไหนก็ไม่รู้ ซึ่งมันยากมากที่เราจะเจอกัน แต่ไม่ว่าเทอจะไปทำอะไร ที่ไหน ทำอะไร ต่อจากนี้ ก็ขอให้เทอโชคดี และประสบความสำเร็จดังที่เทอหวังไว้ด้วย ส่วนผมนะหรอ ก้คงจะแอบชอบเทอแบบนี้ตลอดไปคอยให้กำลังใจเทออยู่ห่างๆ
ปล. ขอบคุณครับ
แค่ได้ชอบก็พอเนาะ
ผมแอบชอบ ผู้หญิงคนหนึ่ง เทอสวย เทอ หุ่นดี เทอน่ารักมาก นางฟ้าชัด ได้ข่าวว่าเทอเป็นถึง ดาวหอ ของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในเชียงใหม่ และประกวดนู่นนี่นั้นมากมาย ส่วนไอ้ผมนะหรอ ก้แค่ พนง พาททาม ธรรมดาๆ หน้าตาก็งั้นๆ รูปร่างก้ไม่ได้ดีสักเท่าไหร่ เอาละเข้าเรื่องต่อ ผมไปเจอเทอครั้งแรกเมื่อ 4 ปีที่แล้วที่ มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในเชียงใหม่ นั้นแหละ วันนั้นเป็นวันที่ มีการเตะฟุตบอลอุ่นเครื่อง ระหว่าง ทีมฟุตบอลมหาวิทยาลัย และทีมฟุตบอลท้องถิ่น ผมก้ไปดูตามประสาคนว่างงาน ผมก็ไปเจอกับเทอ ซ้อมหรีดอยู่ ไม่แน่ใจว่า เขาเรียกว่า หรีดป่วงหรือป่าว พอแวบเเรกที่เหนเท่านั้นแหละ แม่ของลูก ชัดๆ หลังจากนั้น สายตาที่เคยโฟกัสแต่การแข่งขันฟุตบอลก้ได้ย้ายไปโฟกัสแต่เทอคนนั้น ผมนั่งดูจนซ้อมเสรจ ทั้งที่บอลเลิกเตะไปเกือบชั่วโมงกว่าละ 555 จนกระทั่งมาถึงวันงาน กีฬา เฟรชชี่ ของ มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในเชียงใหม่ นั้นแหละ ผมไปงาน ตั้งแต่เปิดงาน (คิดในใจกรูมาเช้าไปใช่มั้ย มอ กรูก็ไม่ใช่ 555 ) ทันใดนั้นเอง เทอเดินถือป้ายมหาลัย นำขบวนเดินผ่านผม โอ้เเม่เจ้า ใจผมนี่เต้นแรงมากเลย เขิลมาก แทบมุดแผ่นดินหนี 555 หลังจากพิธีเปิดเสร็จ ผมก็กลับ ไปหลับ ละค่อยกลับมาใหม่ช่วงเย็น และแล้วก็ถึงเวลาช่วงเย็น ผมก็กลับมา มาทันเวลาพอดี มาทันเวลาที่ เขาแนะนำตัว พวกหรีด ผมนี่รีบเอาโทสับ มาจดชื่อเทอไว้ ละเอาไปหาใน Facebook พอปิดงานเสร็จปุ๊บ กลับมาถึงห้อง เปิดคอม เข้า Face ค้นหา เชื่อมั้ยครับ ไม่เจอ ผมไม่ยอมแพ้ ผมเข้า Faceของมหาลัย หาต่อด้วย Faceของคณะ ละก็ยังหาไม่เจออีก ผมนี่เริ่มท้อ และแล้วพระเจ้าคงจะเห็นความตั้งใจของผม ผมเลื่อนหน้า ฟิต ไปเจอ น้องเเถวบ้านถ่ายรูปคู่กะเทอคนนั้น ละที่สำคัญ ติดแท็ก ชื่อfaceเทอด้วย ผมนี่รีบ @ ไม่รอช้าเลย ละก้นั่งรอวันที่เทอรับผมเป็นเพื่อน รออย่างไร้ความหวัง จนหระทั่ง วันที่ 13 ช่องแจ้งเตือนผมเด้งขึ้น เทอ รับ@ ผมแล้ว ผมนี่เฮลั่นห้องเลย สิ่งแรก ก็คือส่อง ดูรูป ดูโพส ดูข้อมูส่วนตัว ดูทุกอย่างแหละ ที่พวกแอบชอบทำกัน 555 ก็ได้แค่ดูนั่นแหละครับ ไม่กล้าทักไปหรอก กลัวเขาว่าเป็นโรคจิต โดนลบ Face อีก แย่เลย อุตส่าหามาตั้งนาน ตลอดเวลา 5 ปี ที่เป็นเพื่อนกันใน Face มา เชื่อมั้ย ผมกะเทอ คุยกันแค่ ปีละประโยค Birth day ครับ เทอก้ตอบกลับมา แค่ ขอบคุณคะ แค่นั้น ไม่มีอะรัยเพิ่มเติมนอกจากนี้เลย นอกหนือจากวันเกิด ผมก้ทำหน้าที่ผู้ติดตามที่ดี โดย การกด Like ทุกรูป ทุกโพส ทุกการถูกแท็กของเทอ และ เมื่อไม่นานมานี้ สิ้นปี 2558 ผม ได้เจอกะเทออีกครั้ง ผมไปส่งของที่คณะของเทอ เป็นการเจอกันซึ่งๆหน้า กัน สองต่อสอง ใจผมนี่เต้นรัวมาก หน้าคงแดงมากพอสมควร ความรู้สึกตอนนั้นตื่นเต้นมาก มือไม้นี่อ่อนแรงหมด ผมนี่ขืนตัวแข็ง ก้าวขาไม่ออก ทำไรไม่ถูก สติสตางหายไปหมด เทอเดินเข้ามาหาผม ถามผมว่า
เทอ - พี่คะมีรัยให้ช่วยมั้ย
ผม - เอิ่ม คือ ............. ( เงียบ )
เทอ - เป็นรัยมั้ยคะ
ผม - ( ในใจเอาวะไม่คุยวันนี้ละจะไปคุยวันไหน ) ขอโทดนะครับ โรงอาหารไปทางไหน พอดีผมเอาของมาส่ง คุณ %#^*^*>M<
เทอ - อ่อ พี่เดิน ตรงไป เลี้ยวซ้าย เลี้ยวขวา เดินตรงไปเรื่อย ละร้านจะอยู่ซ้ายมือนะคะ
ผม - ขอบคุณครับ
แล้วเทอก็เดิน จากผมไป ผมก้เดินส่งของไปยิ้มไป กลับมาถึงที่ร้าน ก้ยังไม่เลิกยิ้ม โดนเจ้านายด่า ก็ยังยิ้ม ความรู้สึกตอนนั้น
ปล. ขอบคุณครับ