สวัสดีพี่ๆเพื่อนๆชาวพันทิปทุกคนนะคะ
กระทู้นี้ได้รับแรงบันดาลใจจากการเสพย์กระทู้เรื่องรักๆใคร่ๆจากคนอื่นมาเยอะ วันนี้เราก็เลยมีเรื่องมาเล่าให้ฟังกับประสบการณ์การแอบรักแอบชอบชาวบ้านทั่วไปที่ไม่ค่อยจะธรรมดาในชีวิตชะนีตัวน้อยๆคนนี้ซักเท่าไหร่ให้คนอื่นอ่านบ้าง
เอาเป็นว่าขอเริ่มเลยละกันนะคะ ..
ย้อนไปเมื่อประมาณเกือบห้าปีที่แล้ว ตอนนั้นเรากำลังเรียนมอปลาย เป็นชะนีน้อยวัยใสที่กำลังกลายพันธุ์เป็นชะนีตัวแม่ ชีวิตเราก็เรียบๆง่ายๆตามประสาเด็กต่างจังหวัด เลิกเรียนก็กลับบ้านเวลาที่เรากลับบ้านเราจะอาศัยกลับโดยรถสองแถวลงที่ทำงานอาเราเป็นประจำ ซึ่งที่ทำงานอาเราอยู่โรงพยาบาลประจำอำเภอแห่งหนึ่ง
ด้วยความที่เราคลุกคลีกับโรงพยาบาลนี้ตั้งแต่เด็ก ชอบติดสอยห้อยตามอาเรามาทำงานด้วย เราจนเจ้าหน้าที่จำเราได้ทำให้สามารถโผล่เข้าห้องโน้นที นี้ที แบบสบายๆจนโตเราก็ยังติดนิสัยนี้อยู่ จนมีเหตุจำเป็นที่เราต้องขอใบรับรองแพทย์ ตามสเต็ป เราก็มาขอที่รพ.ที่อาเราทำนี่แหละ พอถึงเวลาเข้าห้องตรวจ ตามปกติเราจะค่อนข้างตื่นกลัวเวลาพบแพทย์(นังเด๋อ) พอเห็นพี่หมอที่จะตรวจ เราค่อนข้างตกใจ คุณพระ ! พี่หมอที่ตรวจหน้าตาน่ารัก ใสๆ มาก หู้ยยยยย ตอนนั้นเราจำได้ดีเลยว่าเหงื่อออก หน้าร้อนๆ (เขินแรง) แต่พอนางเริ่มยิงคำถามเท่านั้นล่ะ
พี่หมอ : "เอาไปทำไร ? " (มือสไลด์โทรศัพท์เป็นระยะ) "ไหนอ้าปากซิ " บลาๆๆ ..
คือ เห้ย พูดห้วนแอ่ะ ใจเย็นๆ เราฟังไม่ทัน แบบคิดในใจจะรีบอะไรเบอร์นั้น 555 พอตรวจเสร็จเราก็เลยแอบจำๆชื่อมา หลังจากที่ตรวจวันนั้นเราก็เจอพี่หมอคนนี้อยู่เรื่อยๆ ผ่านหูผ่านตาบ้าง เจอกันในเซเว่นบ้าง ตึกนอนผู้ป่วย ห้องฉุกเฉินอะไรก็ว่าไป
หลังจากที่เราเจอกับพี่หมอบ่อยๆขึ้น เราก็เริ่มแอบมองมากขึ้น อันที่จริงต้องใช้คำว่าเนียนๆหันไปมองถึงจะถูก เวลาแกเดินผ่านหน้าห้องทำงานอาเรา เราก็มอง เราเดินผ่านห้องฉุกเฉินเราก็มอง เจอกันในเซเว่นเราก็มอง มองจนเขาจ่ายตังค์จนขับรถออกไป บางทีเขายืนคุยโทรศัพท์เราก็ยังหน้าด้านโผล่หน้าไปชำเลืองนิดนึง ฟินไปซิ แหม่ มองไปมองมา.. จนเราเริ่มรู้สึกว่า เออ เราน่าจะชอบพี่เขาแหละมันจะแอบมองอะไรทุกวันขนาดนั้น เลยบ้าจี้เอาชื่อพี่หมอไปเสิร์ชในอากู๋ดูเผื่อเจอเฟสบุ๊ค แต่ !! ไม่มี 5555 แต่ยังไม่ลดละความพยายาม หาไปหามาจนเราเจอชาแนลในยูทูปนึงปรากฎชื่อพี่เขา เราเลยเข้าไปส่องเลยจ้า ยังไม่พอเข้าไปค้นในชาแนลเพื่อนพี่หมออีกจนเจอรายชื่อผู้ติดต่อในกูเกิ้ลพลัส (ความน่ากลัวของหญิง) จนเจอชื่อพี่หมอค่ะ !! เรานี่รีบก็อปชื่ออย่างไวแล้วเอาไปเสิร์ชในเฟสบุ๊ค ผลเป็นไงเหรอคะ .. เจอด้วยอ่ะ กรีดร้องหนักมาก หวีดดดไปอีก เราส่องเฟสพี่หมอเกือบเดือน เอาตรงๆตอนนั้นเราไม่กล้าแอด ปอดแหกมาก คิดไปนู้นละ เขาคงไม่รับหรอกเราไม่ได้รู้จักกันแล้วมันเป็นพื้นที่ส่วนตัวของพี่เขาด้วย เหมือนจะคิดดีใช่ไหมคะ ? พอผ่านไปเดือนกว่า อินี่ลั่นจ้า แอดไปซิ หู้ยยยย 5555 สุดท้ายก็นะ พี่หมอไม่รับจ้าจนถึงปัจจุบันเนี่ย แหก TT
แต่เดี๋ยววว คิดว่าจะจบแค่นี้ใช่ไหมละคะ ป่าวเลย ..
ยังไม่ยอมแพ้คะ ความชะนีมีอยู่ในตัวสูงมาก เอาชื่อเดิมนั่นล่ะค่ะ เอามาหาใน ig มันพีคคคคตรงที่เจอ และพีคที่สุดคือไม่ตั้งไพร์เวทไว้ เรานี่ก็หน้าบาน หัวใจพองโต นอโผล่ไปอีกก มือลั่นแรงมาก กดติดตามแบบไม่ต้องคิดและตั้งเตือนเวลาที่พี่หมอโพสรูปด้วย อย่าให้พลาดเลยนะคะ ;)
ตั้งแต่วันนั้นจนถึงตอนนี้เราก็ยังติดตามพี่หมอเหมือนเดิมแหละค่ะ เพิ่มเติมคือเราเรียนจบ พี่หมอย้ายกลับไปประจำโรงพยาบาลบ้านเกิดเขาแล้วและเหมือนตอนนี้พี่เขาจะมีแฟนแล้วด้วย (นี่ก็นั่งเศร้าเวาขนาดหนักเลยจ้าวค่ะ มันวึงวังๆแปลกๆ 5555 /ภาษาถิ่นเริ่มออก) แต่เราว่า มันเป็นอะไรที่เวลานึกถึงแล้วมันมีความสุข แล้วมันเป็นการแอบชอบที่เราคิดว่าเราไม่จำเป็นต้องมีตัวตนอ่ะ ขอแค่ได้ติดตามความเป็นตัวของพี่เขาจากมุมๆนึง เราชอบพี่เขาเพราะเราชอบความห้วนๆของเขา ความเก่ง และอะไรหลายๆอย่างจากไลฟ์สไตส์ในแต่ละวันที่พี่หมอเค้าเป็นคนถ่ายทอดผ่านโซเชี่ยล ส่วนมากจะเห็นพี่เขาอัพของกินตลอด 55 มีปั่นจักรยานบ้าง แต่เราชอบดูรูปที่พี่เขาถ่ายมาก ถ่ายรูปออกมานี่แบบพี่เขาต้องเรียนแพทย์คู่ขนานการถ่ายภาพมาแน่ๆเลย -.-
สุดท้ายนี้เราก็คิดว่าเราคงจะคอยมองพี่เขาอยู่แบบนี้แหละค่ะ ถึงปัจจุบันพี่หมอเขาจะย้ายไปประจำอยู่อีกจังหวัดแล้ว แต่เราก็จะตามฟินและยินดีกับทุกสิ่งที่เราสามารถรับรู้ในอีกมุมมองนึงที่พี่เขาเป็น เหมือนกับว่าได้ติดตามการใช้ชีวิตคนธรรมดาคนนึงที่ไม่ได้ใส่เสื้อกาวน์แบกภาระอันหนักอึ้งแบบนี้ล่ะค่ะ ขอบคุณพื้นที่เล็กๆระบายในสิ่งที่คิดมาตลอด ขอบคุณที่เสียสละเวลาเข้ามาอ่านด้วยนะคะ ใครมีเรื่องแอบรักแอบชอบก็มาแชร์กันได้เน้อ
ป.ล. ถ้าอ่านยากก็ขออภัยนะคะพอดีพิมพ์ในมือถือค่ะ > <
แชร์ประสบการณ์แอบรัก : เมื่อฉันแอบรักพี่หมอ
กระทู้นี้ได้รับแรงบันดาลใจจากการเสพย์กระทู้เรื่องรักๆใคร่ๆจากคนอื่นมาเยอะ วันนี้เราก็เลยมีเรื่องมาเล่าให้ฟังกับประสบการณ์การแอบรักแอบชอบชาวบ้านทั่วไปที่ไม่ค่อยจะธรรมดาในชีวิตชะนีตัวน้อยๆคนนี้ซักเท่าไหร่ให้คนอื่นอ่านบ้าง
เอาเป็นว่าขอเริ่มเลยละกันนะคะ ..
ย้อนไปเมื่อประมาณเกือบห้าปีที่แล้ว ตอนนั้นเรากำลังเรียนมอปลาย เป็นชะนีน้อยวัยใสที่กำลังกลายพันธุ์เป็นชะนีตัวแม่ ชีวิตเราก็เรียบๆง่ายๆตามประสาเด็กต่างจังหวัด เลิกเรียนก็กลับบ้านเวลาที่เรากลับบ้านเราจะอาศัยกลับโดยรถสองแถวลงที่ทำงานอาเราเป็นประจำ ซึ่งที่ทำงานอาเราอยู่โรงพยาบาลประจำอำเภอแห่งหนึ่ง
ด้วยความที่เราคลุกคลีกับโรงพยาบาลนี้ตั้งแต่เด็ก ชอบติดสอยห้อยตามอาเรามาทำงานด้วย เราจนเจ้าหน้าที่จำเราได้ทำให้สามารถโผล่เข้าห้องโน้นที นี้ที แบบสบายๆจนโตเราก็ยังติดนิสัยนี้อยู่ จนมีเหตุจำเป็นที่เราต้องขอใบรับรองแพทย์ ตามสเต็ป เราก็มาขอที่รพ.ที่อาเราทำนี่แหละ พอถึงเวลาเข้าห้องตรวจ ตามปกติเราจะค่อนข้างตื่นกลัวเวลาพบแพทย์(นังเด๋อ) พอเห็นพี่หมอที่จะตรวจ เราค่อนข้างตกใจ คุณพระ ! พี่หมอที่ตรวจหน้าตาน่ารัก ใสๆ มาก หู้ยยยยย ตอนนั้นเราจำได้ดีเลยว่าเหงื่อออก หน้าร้อนๆ (เขินแรง) แต่พอนางเริ่มยิงคำถามเท่านั้นล่ะ
พี่หมอ : "เอาไปทำไร ? " (มือสไลด์โทรศัพท์เป็นระยะ) "ไหนอ้าปากซิ " บลาๆๆ ..
คือ เห้ย พูดห้วนแอ่ะ ใจเย็นๆ เราฟังไม่ทัน แบบคิดในใจจะรีบอะไรเบอร์นั้น 555 พอตรวจเสร็จเราก็เลยแอบจำๆชื่อมา หลังจากที่ตรวจวันนั้นเราก็เจอพี่หมอคนนี้อยู่เรื่อยๆ ผ่านหูผ่านตาบ้าง เจอกันในเซเว่นบ้าง ตึกนอนผู้ป่วย ห้องฉุกเฉินอะไรก็ว่าไป
หลังจากที่เราเจอกับพี่หมอบ่อยๆขึ้น เราก็เริ่มแอบมองมากขึ้น อันที่จริงต้องใช้คำว่าเนียนๆหันไปมองถึงจะถูก เวลาแกเดินผ่านหน้าห้องทำงานอาเรา เราก็มอง เราเดินผ่านห้องฉุกเฉินเราก็มอง เจอกันในเซเว่นเราก็มอง มองจนเขาจ่ายตังค์จนขับรถออกไป บางทีเขายืนคุยโทรศัพท์เราก็ยังหน้าด้านโผล่หน้าไปชำเลืองนิดนึง ฟินไปซิ แหม่ มองไปมองมา.. จนเราเริ่มรู้สึกว่า เออ เราน่าจะชอบพี่เขาแหละมันจะแอบมองอะไรทุกวันขนาดนั้น เลยบ้าจี้เอาชื่อพี่หมอไปเสิร์ชในอากู๋ดูเผื่อเจอเฟสบุ๊ค แต่ !! ไม่มี 5555 แต่ยังไม่ลดละความพยายาม หาไปหามาจนเราเจอชาแนลในยูทูปนึงปรากฎชื่อพี่เขา เราเลยเข้าไปส่องเลยจ้า ยังไม่พอเข้าไปค้นในชาแนลเพื่อนพี่หมออีกจนเจอรายชื่อผู้ติดต่อในกูเกิ้ลพลัส (ความน่ากลัวของหญิง) จนเจอชื่อพี่หมอค่ะ !! เรานี่รีบก็อปชื่ออย่างไวแล้วเอาไปเสิร์ชในเฟสบุ๊ค ผลเป็นไงเหรอคะ .. เจอด้วยอ่ะ กรีดร้องหนักมาก หวีดดดไปอีก เราส่องเฟสพี่หมอเกือบเดือน เอาตรงๆตอนนั้นเราไม่กล้าแอด ปอดแหกมาก คิดไปนู้นละ เขาคงไม่รับหรอกเราไม่ได้รู้จักกันแล้วมันเป็นพื้นที่ส่วนตัวของพี่เขาด้วย เหมือนจะคิดดีใช่ไหมคะ ? พอผ่านไปเดือนกว่า อินี่ลั่นจ้า แอดไปซิ หู้ยยยย 5555 สุดท้ายก็นะ พี่หมอไม่รับจ้าจนถึงปัจจุบันเนี่ย แหก TT
แต่เดี๋ยววว คิดว่าจะจบแค่นี้ใช่ไหมละคะ ป่าวเลย ..
ยังไม่ยอมแพ้คะ ความชะนีมีอยู่ในตัวสูงมาก เอาชื่อเดิมนั่นล่ะค่ะ เอามาหาใน ig มันพีคคคคตรงที่เจอ และพีคที่สุดคือไม่ตั้งไพร์เวทไว้ เรานี่ก็หน้าบาน หัวใจพองโต นอโผล่ไปอีกก มือลั่นแรงมาก กดติดตามแบบไม่ต้องคิดและตั้งเตือนเวลาที่พี่หมอโพสรูปด้วย อย่าให้พลาดเลยนะคะ ;)
ตั้งแต่วันนั้นจนถึงตอนนี้เราก็ยังติดตามพี่หมอเหมือนเดิมแหละค่ะ เพิ่มเติมคือเราเรียนจบ พี่หมอย้ายกลับไปประจำโรงพยาบาลบ้านเกิดเขาแล้วและเหมือนตอนนี้พี่เขาจะมีแฟนแล้วด้วย (นี่ก็นั่งเศร้าเวาขนาดหนักเลยจ้าวค่ะ มันวึงวังๆแปลกๆ 5555 /ภาษาถิ่นเริ่มออก) แต่เราว่า มันเป็นอะไรที่เวลานึกถึงแล้วมันมีความสุข แล้วมันเป็นการแอบชอบที่เราคิดว่าเราไม่จำเป็นต้องมีตัวตนอ่ะ ขอแค่ได้ติดตามความเป็นตัวของพี่เขาจากมุมๆนึง เราชอบพี่เขาเพราะเราชอบความห้วนๆของเขา ความเก่ง และอะไรหลายๆอย่างจากไลฟ์สไตส์ในแต่ละวันที่พี่หมอเค้าเป็นคนถ่ายทอดผ่านโซเชี่ยล ส่วนมากจะเห็นพี่เขาอัพของกินตลอด 55 มีปั่นจักรยานบ้าง แต่เราชอบดูรูปที่พี่เขาถ่ายมาก ถ่ายรูปออกมานี่แบบพี่เขาต้องเรียนแพทย์คู่ขนานการถ่ายภาพมาแน่ๆเลย -.-
สุดท้ายนี้เราก็คิดว่าเราคงจะคอยมองพี่เขาอยู่แบบนี้แหละค่ะ ถึงปัจจุบันพี่หมอเขาจะย้ายไปประจำอยู่อีกจังหวัดแล้ว แต่เราก็จะตามฟินและยินดีกับทุกสิ่งที่เราสามารถรับรู้ในอีกมุมมองนึงที่พี่เขาเป็น เหมือนกับว่าได้ติดตามการใช้ชีวิตคนธรรมดาคนนึงที่ไม่ได้ใส่เสื้อกาวน์แบกภาระอันหนักอึ้งแบบนี้ล่ะค่ะ ขอบคุณพื้นที่เล็กๆระบายในสิ่งที่คิดมาตลอด ขอบคุณที่เสียสละเวลาเข้ามาอ่านด้วยนะคะ ใครมีเรื่องแอบรักแอบชอบก็มาแชร์กันได้เน้อ
ป.ล. ถ้าอ่านยากก็ขออภัยนะคะพอดีพิมพ์ในมือถือค่ะ > <