อันนี้เป็นเรื่องเก่าครับ ตอนผมย้ายคณะมาใหม่ๆ ก็เข้าเรียนปกติ แล้วไปเจอผู้หญิงคนหนึ่ง ผมเห็นครั้งแรกแล้วชอบเลย คือชอบมากๆ
เวลานั่งเรียนก็แอบมองเขาตลอด เวลาเห็นเดินไปกับเพื่อนผู้ชายก็หึง ก็โมเม้นแอบชอบทั่วไป และพีคมากที่เขาดูเหมือนเล่นกับเราด้วย ยิ่งมีความสุขไปใหญ่
และพอตอนที่ผมจะสารภาพว่าชอบเขา ผมก็บอกเขาไป และเขาก็ปฏิเสธ บอกคิดแค่เพื่อน ก็อกหัก เจ็บปวดกันไป แต่เขาดีอย่างนะครับ ถึงปฏิเสธไป ก็คุยกันปกติแบบเพื่อนครับ เขาก็โทรมาบ้าง ไม่ได้หลบหน้า หรือหนี
แต่ประเด็นคือ พอนานๆไป อยู่ดีๆความรู้สึกชอบก็หายไป ที่หายไปไม่ได้ไปชอบคนใหม่อะไรนะครับ แปลกมาก และเขาก็โทรมาหาผมคุยเรื่องเรื่อยเปื่อย จนบางที ผมอาจคิดถึงขั้น รำคาญ เลยทีเดียว ผมเลยแปลกใจมาก จากคนที่เคยชอบมากกกๆ ทำไมอยู่ดีๆถึงมีความรู้สึก รำคาญ ไม่อยากคุย
ผมก็เลยคิดว่าผมคงเป็นคนมีความรักไม่ได้มั้ง เพราะรักง่ายเบื่อเร็ว
ขอบคุณที่เสียเวลาอ่านครับ
ผมคิดว่าผมคงมีความรักไม่ได้หรอกมั้ง
เวลานั่งเรียนก็แอบมองเขาตลอด เวลาเห็นเดินไปกับเพื่อนผู้ชายก็หึง ก็โมเม้นแอบชอบทั่วไป และพีคมากที่เขาดูเหมือนเล่นกับเราด้วย ยิ่งมีความสุขไปใหญ่
และพอตอนที่ผมจะสารภาพว่าชอบเขา ผมก็บอกเขาไป และเขาก็ปฏิเสธ บอกคิดแค่เพื่อน ก็อกหัก เจ็บปวดกันไป แต่เขาดีอย่างนะครับ ถึงปฏิเสธไป ก็คุยกันปกติแบบเพื่อนครับ เขาก็โทรมาบ้าง ไม่ได้หลบหน้า หรือหนี
แต่ประเด็นคือ พอนานๆไป อยู่ดีๆความรู้สึกชอบก็หายไป ที่หายไปไม่ได้ไปชอบคนใหม่อะไรนะครับ แปลกมาก และเขาก็โทรมาหาผมคุยเรื่องเรื่อยเปื่อย จนบางที ผมอาจคิดถึงขั้น รำคาญ เลยทีเดียว ผมเลยแปลกใจมาก จากคนที่เคยชอบมากกกๆ ทำไมอยู่ดีๆถึงมีความรู้สึก รำคาญ ไม่อยากคุย
ผมก็เลยคิดว่าผมคงเป็นคนมีความรักไม่ได้มั้ง เพราะรักง่ายเบื่อเร็ว
ขอบคุณที่เสียเวลาอ่านครับ