คือเราเป็นคนขี้น้อยใจมากๆคะทำอะไรก็จะร้องไห้ไปหมดรู้สึกตัวเองอ่อนแอมากๆกลัวเข้ามหาลัยแล้วจะทำอะไรลำบากเก็บความรู้สึกยากมากๆใครว่านิดว่าหน่อยก็จะร้อง ไม่ใช่ว่าที่บ้านเลี้ยงมาแบบคุณหนูนะคะเราก็คนปกติไม่ได้รวยพ่อแม่มีลูกหลายคนเเละก็ พ่อกับเเม่บางครั้งด่าเราแรงมากๆเรารับไม่ได้วิ่งขึ้นห้องร้องไห้เลย คือแบบเรามานั่งคิดมันก็เเค่คำธรรมดาทั่วไปป่ะจะมาร้องทำไมคนอื่นฟังก็เฉยๆบางคนเจอแรงกว่าเรายังไม่ร้องเลย เราชอบเป็นแบบนี้บ่อยมากๆไม่รู้จะแก้ยังไงให้หาย คือเราน้ำตาแตกง่ายมากคือทะเลาะกับแฟนน้อยใจเเฟน(ในแชท)เรานี่ร้องไห้เต็มหน้าจอโทรศัพท์เลย คือมาคิดๆนี่ก็ตรูจะร้องทำไม-.- เเละก็เป็นคนขี้อายมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกขอบอกว่ามากกกกกก (กไก่ล้านตัว)หน้าแดงง่ายมากออกไปพรีเซนงานหน้าเรานี่แดงกว่าเก้าอี้สีเเดงตามงานวัดอี๊กกก ไม่มั่นใจในตัวเองเลยยยทำอะไรก็กลัวก็อายก็กลัวหน้าแตกไปหมด แฟนเราบอกว่าถ้าเราเป็นแบบนี้เราจะอยู่ในสังคมยากหัดหน้าด้านบ้าง นี่เะราก็จะหน้าบางไปไหนก็ไม่รู้อยากลองไปทำงานเซเว่นดู เเบบเวลาเจอคนแปลกหน้าจะกล้าพูดกล้าคุยกล้าเเก้ปัญหามั้ย เอ้อบางครั้งแบบเผื่อผลประโยชน์เราเองเรายังไม่กล้าทำเลย แบบต่อราคาร้านค้า แต่แม่เรานี่แบบ55555จาก200เหลือ100ยังเคย ทำไมเราถึงไม่กล้าแบบแม่บ้างพ่อเราก็ขี้อายนะเเต่ไม่ขนาดเราไม่รู้เกี่ยวกับกรรมพันธ์รึป่าว อยากรู้จะแก้ปัญหายังไง ช่วยๆกันตอบเยอะๆนะคะช่วยเราด้วยนะะพลีสสส เข้ามาอ่านกันเยอะๆนะ แล้วก็มีใครเป็นแบบเรารึป่าวอะะะะ???????
เราเป็นคนขี้น้อยใจ ขี้อายเกินไปรึป่าวค่ะ??