ทำอะไรก็ไม่เคยมีความมั่นใจในตัวเอง มันกลัวจนสั่นไปหมดเลย
ทำไมเราเกิดมาต้อง ขาดความมั่นใจด้วยก็ไม่รู้
บุคลิคภายนอกเรา ดูเป็นคนหน้านิ่งๆ ไม่ยิ้ม ที่เป็นแบบนี้เพราะอาย ไม่รู้จะยิ้มให้ใครดี
และอีกหน่อยโตไปไม่มีพ่อแม่ เราจะมีชีวิตต่อไปได้ยังไง
ไปข้างนอกยังไม่ค่อยได้ไปเลย อายมากๆจริงๆ
เวลาคุยกับใครยังไม่กล้าสบตา ไม่กล้าหันไปมองหน้าเพื่อนเลย โครตอาย
มันเป็นความไม่กล้า อีกอย่างที่ทำให้เราไม่กล้าทำอะไรเลย
เพราะหน้าตาเราไม่สวย ไม่เด่น เวลาทำอะไร แค่คนหัวเราะ เรายังเสียความมั่นใจ เก้ๆกังๆ เสียฟอร์ม หน้าแตกไปเลย
จากขี้อายเลยกลายเป็นคนคิดมาก ไม่รู้จะทำยังไงกับชีวิตต่อไปดี เครียดอ่ะ เห้อ!!!!
ใครมีประสบการ์ณมาเล่าให้ฟังที บางทีฮึดอยากจะทำอะไรด้วยตัวเอง ก็แบบกล้าๆกลัวๆ สองจิตสองใจ
บางครั้งเครียดมากปวดหัว ตัวร้อนเลยจริงๆ แอบไปร้องไห้คนเดียว เราไม่อยากทำตัวอ่อนแอให้พ่อแม่ พี่น้องเห็น
มีแต่เพื่อนบางคนที่เข้าใจนิสัยเรา สุดท้ายอยากจะบอกว่า "คนที่เกิดมาหน้าตาดี" หน้าตาสวย จะทำอะไรมันก็ดูดี มีแต่คนชื่นชมจริงไหม?
น้อยใจมากๆ ครอบครัวก็พยายามหาให้เราหัวเราะ มีความสุข สุดท้ายก็กลับมาเหมือนเดิมแหล่ะ โดนดูถูก ดูแคลน
ชีวิตเราดูๆไปก็คล้ายในละครเหมือนกันเนอะ เหมือนมากๆ แล้วเราต้องทำอะไรด้วยตัวเองจริงๆหรอเนี๊ย
เราไม่เคยทำอะไรด้วยตัวเองมาก่อนเลย หลายคนก็เข้าใจเราน่ะ แต่ว่าเราไม่อยากได้ความสงสารมันยิ่งทำให้เรารู้สึกแย่
มองว่าตัวเองไร้ค่า ไม่มีอะไรดี บ่นกับตัวเองบ่อยๆ โทษดวง โทษโชคชะตา นั้นนี่นู้น มาตลอด
บางคนบอกเราคิดมาก ก็ลองมาเป็นเราบ้างดิ จะได้รู้ไง ว่าจะคิดมากไปทำไม
เราชอบทำอะไรคนเดียว โลกส่วนตัวสูง สันโดษ นานๆทีจะออกจากบ้าน
ถ้าจะมีเพื่อน ก็ขอคบคนที่นิสัย เป็นผู้ใหญ่เข้าใจเราดีกว่า เราต้องการกำลังใจและคำปลอบโยนก็เท่านั้นเอง
ตอนนี้ปัญหาเราเลยกลายเป็น ปัญหาครอบครัวไปแล้ว มันร้องไห้บ่อยมากๆ เราอยากทำอะไรด้วยตัวเองบ้างก็เท่านั้น
ประโยคนึงบอกว่า คนที่เคยอ่อนแอ มักจะเข้มแข็ง จริงป่าวอันนี้ ตตอบกันหน่อยเถอะ
พอเป็นแบบนี้ชีวิตเรา มันก็ไม่ค่อยโอเคแล้วไง เป็นคนขี้น้อยใจมาก ขี้สงสารคน
เราแค่ 17 เอง ชีวิตเราดูยากลำบาก เหนือยเหลือเกิน จะทำอะไรก็ดูยากเสมอ เกิดมาพ่อแม่ไม่เคยให้ทำอะไรเลยนิเนอะ
น้อยใจโชคชะตามากๆ เป็นคนเก็บความรู้สึก
คนขี้อาย ไม่กล้าแสดงออก จะมีชีวิตอยู่รอดได้ไหม
ทำไมเราเกิดมาต้อง ขาดความมั่นใจด้วยก็ไม่รู้
บุคลิคภายนอกเรา ดูเป็นคนหน้านิ่งๆ ไม่ยิ้ม ที่เป็นแบบนี้เพราะอาย ไม่รู้จะยิ้มให้ใครดี
และอีกหน่อยโตไปไม่มีพ่อแม่ เราจะมีชีวิตต่อไปได้ยังไง
ไปข้างนอกยังไม่ค่อยได้ไปเลย อายมากๆจริงๆ
เวลาคุยกับใครยังไม่กล้าสบตา ไม่กล้าหันไปมองหน้าเพื่อนเลย โครตอาย
มันเป็นความไม่กล้า อีกอย่างที่ทำให้เราไม่กล้าทำอะไรเลย
เพราะหน้าตาเราไม่สวย ไม่เด่น เวลาทำอะไร แค่คนหัวเราะ เรายังเสียความมั่นใจ เก้ๆกังๆ เสียฟอร์ม หน้าแตกไปเลย
จากขี้อายเลยกลายเป็นคนคิดมาก ไม่รู้จะทำยังไงกับชีวิตต่อไปดี เครียดอ่ะ เห้อ!!!!
ใครมีประสบการ์ณมาเล่าให้ฟังที บางทีฮึดอยากจะทำอะไรด้วยตัวเอง ก็แบบกล้าๆกลัวๆ สองจิตสองใจ
บางครั้งเครียดมากปวดหัว ตัวร้อนเลยจริงๆ แอบไปร้องไห้คนเดียว เราไม่อยากทำตัวอ่อนแอให้พ่อแม่ พี่น้องเห็น
มีแต่เพื่อนบางคนที่เข้าใจนิสัยเรา สุดท้ายอยากจะบอกว่า "คนที่เกิดมาหน้าตาดี" หน้าตาสวย จะทำอะไรมันก็ดูดี มีแต่คนชื่นชมจริงไหม?
น้อยใจมากๆ ครอบครัวก็พยายามหาให้เราหัวเราะ มีความสุข สุดท้ายก็กลับมาเหมือนเดิมแหล่ะ โดนดูถูก ดูแคลน
ชีวิตเราดูๆไปก็คล้ายในละครเหมือนกันเนอะ เหมือนมากๆ แล้วเราต้องทำอะไรด้วยตัวเองจริงๆหรอเนี๊ย
เราไม่เคยทำอะไรด้วยตัวเองมาก่อนเลย หลายคนก็เข้าใจเราน่ะ แต่ว่าเราไม่อยากได้ความสงสารมันยิ่งทำให้เรารู้สึกแย่
มองว่าตัวเองไร้ค่า ไม่มีอะไรดี บ่นกับตัวเองบ่อยๆ โทษดวง โทษโชคชะตา นั้นนี่นู้น มาตลอด
บางคนบอกเราคิดมาก ก็ลองมาเป็นเราบ้างดิ จะได้รู้ไง ว่าจะคิดมากไปทำไม
เราชอบทำอะไรคนเดียว โลกส่วนตัวสูง สันโดษ นานๆทีจะออกจากบ้าน
ถ้าจะมีเพื่อน ก็ขอคบคนที่นิสัย เป็นผู้ใหญ่เข้าใจเราดีกว่า เราต้องการกำลังใจและคำปลอบโยนก็เท่านั้นเอง
ตอนนี้ปัญหาเราเลยกลายเป็น ปัญหาครอบครัวไปแล้ว มันร้องไห้บ่อยมากๆ เราอยากทำอะไรด้วยตัวเองบ้างก็เท่านั้น
ประโยคนึงบอกว่า คนที่เคยอ่อนแอ มักจะเข้มแข็ง จริงป่าวอันนี้ ตตอบกันหน่อยเถอะ
พอเป็นแบบนี้ชีวิตเรา มันก็ไม่ค่อยโอเคแล้วไง เป็นคนขี้น้อยใจมาก ขี้สงสารคน
เราแค่ 17 เอง ชีวิตเราดูยากลำบาก เหนือยเหลือเกิน จะทำอะไรก็ดูยากเสมอ เกิดมาพ่อแม่ไม่เคยให้ทำอะไรเลยนิเนอะ
น้อยใจโชคชะตามากๆ เป็นคนเก็บความรู้สึก