เป็นผู้ชายแต่ชอบถูกแฟนวีนใส่ หนักเข้าถึงกับทำร้ายร่างกาย เขวี้ยงของใส่ ผมไม่รู้จะต้องทำยังไงแล้วครับ

คู่ของเราคบกันมาก็เข้าสู่ปีที่ 4-5 แล้วครับ แรกๆก็รักกันมาตลอด ปีแรกๆพูดจาดี เอาใจใส่ สนใจกันและกัน ผมคบกับผู้หญิงคนนี้ผมรู้สึกว่าผมได้ทั้งแฟน ได้ทั้งเพื่อน เพราะเค้าคอยให้คำปรึกษายามผมมีปัญหา คอยช่วยเหลือกันตลอด ซึ่งแรกๆมันก็ดีมากครับ แรกๆผมก็พยายามปรับตัวให้เข้ากับเธอ พยายามทำความเข้าใจเธอให้มากๆ เพราะเพื่อนเธอเยอะมาก มีผู้ชายเข้าหามาก ทั้งเพื่อนเธอเอง ทั้งคนที่มาจีบเธอทั้งๆที่รู้ว่าเธอมีแฟนแล้ว แต่แล้วเวลาผ่านไปเราก็ปรับตัวเข้ากันให้ดีขึ้นได้ เธอก็ตัดผู้ชายที่เข้ามาจีบ ส่วนผมก็เปิดใจให้มากขึ้นยอมให้เธอคุยกับเพื่อนผู้ชายบ้าง เพราะผมเป็นคนค่อนข้างขี้หึงแฟนครับ จนมันก็ผ่านไปได้ด้วยดีมาตลอด เราก็รักกัน เข้าใจกันมากขึ้น ผ่านอะไรกันมาหลายๆอย่างยิ่งทำให้เราเข้าใจกันมากขึ้น รักกันมากขึ้น เธอเป็นคนจำเรื่องราวทุกอย่างได้เกี่ยวกับผม วันสำคัญๆทุกอย่างเธอจะจดจำได้หมดและมีของขวัญ มีเซอร์ไพรส์ผมตลอด ซึ่งเรื่องนี้เธอทำได้ดีกว่าผม ผมเป็นคนที่จำวันสำคัญๆของเธอได้บ้างไม่ได้บ้าง ไม่ค่อยใส่ใจเรื่องพวกนี้สักเท่าไหร่ คงเป็นเพราะผมเป็นผู้ชาย ไม่ได้เห็นตรงนี้สำคัญเท่าไหร่ แต่ผมก็ไม่เคยนอกใจเธอนะครับ ผมเป็นคนรักเดียวใจเดียว ยึดถือเรื่องนี้มาตลอดและเป็นคนหนักแน่นเรื่องนี้มาตลอด แม้มีผู้หญิงเข้ามา ผมก็ปัดเรื่องพวกนี้หมด เรารักกันโดยไม่มีมือที่3 ทำให้เราคบกันมาได้ถึงปีที่3 พอผมเข้ามหาลัย ผมก็รู้สึกเปลี่ยนไป อะไรที่มันหวานๆกลับไม่มี ไม่เคยมีวันสำคัญอีกต่อไป จากที่พูดกันดีๆ กลับเป็นพูด Gu มื... ใส่กัน ผมก็พอรับได้นะครับ ไม่ได้ต้องการหวานอะไรมาก แต่ว่า เรื่องราวต่อไปนี้ มันกลับทำให้ผมเสียความรู้สึกมาก ถึงการเปลี่ยนไปของเธอที่ผมเจอมาตลอดระยะเวลาปีที่ 4-5 สมัยที่คบกันแรกๆ ถ้าทะเลาะกัน งอลกัน ใครผิด ก็ยอมขอโทษ อย่างผมทำเธองอล เรื่องผิดนัด เรื่องโกหกที่ทำให้เธอไม่พอใจเช่น ซื้อของราคาแพงๆ แต่โกหกว่าซื้อมาถูกๆ ผมโดนจับได้ผมก็ง้อจนเค้าหายโกรธ หรือเค้าทำผิดเช่น ทำของผมพัง เค้าก็จะขอโทษ คือเราจะใช้เหตุผลกัน และค่อยๆจูนเข้าหากัน แต่พอหลังจากช่วงแรกผ่านไป พอเข้าสู่ปีที่ 4-5 เค้าจะพูดหยาบกับผม ขี้วีน ขี้เหวี่ยงใส่ผมมาก ถามอะไรก็ตอบแบบเสียงแข็ง มะนาวไม่มีน้ำ ซึ่งผมก็ยอมมาตลอด คงเพราะเธอก็เรียนมาเครียด ผมก็เข้าใจครับ ว่าชีวิตมันไม่ได้หวานไปซะตลอด จนเธอทำแบบนี้กับผมบ่อยมากครับ เรื่องเล็กๆเธอก็วีนเธอก็เหวี่ยง จนหลังๆผมก็ไม่เข้าใจว่าผมไปทำอะไรให้เธอไม่พอใจ ก็พยายามถาม ว่าเป็นอะไร เธอบอกผมว่า ก็เป็นแบบนี้มานานแล้ว รับไม่ได้ก็เลิกไปดิ เธอพูดงี้กับผม ทั้งๆที่แต่ก่อนไม่เคยเป็นแบบนี้เลยครับ พูดกันดีๆมาโดยตลอด แล้วมาหนักเข้าในช่วงที่เราทะเลาะกัน บางครั้งผมท้อ ผมมีปัญหา เธอก็พูดแบบเข้ามาซ้ำเติม ทั้งๆที่แต่ก่อนเธอช่วยกันมาตลอด ผมเสียความรู้สึกกับครั้งนี้มาก ผมว่าเธอรู้ว่าสิ่งที่เธอทำมันผิด มันไม่โอเค แต่เธอไม่เคยกล่าวคำขอโทษออกมาเลยครับ คำขอโทษของเธอมันพูดยากเหลือเกิน ทั้งๆที่แต่ก่อนไม่เป็นแบบนี้ ผมก็ไม่อยากคิดอะไรมาก ทุกครั้งที่เป็นแบบนี้ผมพยายามบอกตัวเองว่าเราไม่เป็นไร เราไหว เพราะผมรักเธอมากครับ คิดถึงวันเก่าๆที่เคยทำให้กัน พอทะเลาะกัน ผมจะเป็นฝ่ายเงียบ พอสักพัก ก็ค่อยกลับไปคุยกับเธอใหม่ แต่เวลาเธอโกรธผม ผมพยายามง้อ ขอโทษเธอ เพราะผมรู้ครับ ว่าไม่อยากให้ทุกอย่างมันจบลงที่เราทะเลาะกัน ผมจะยอมขอโทษ รีบขอโทษ และง้อจนเรากลับมาคุยกัน แต่พอเวลานานเข้า จนช่วงปลายปีก่อน เราทะเลาะกัน ความผิดมันก็มาจากเราใจร้อนกันทั้งคู่ ผมยอมรับว่าผมก็ผิดที่บางครั้งผมพูดไม่ดี เธอก็วีนใส่ผม เหวี่ยงใส่ผม แต่ครั้งนี้เธอเขวี้ยงของใส่ผมเลยครับ ปาหนังสือ สมุด จาน ชาม ข้าวของที่อยู่ใกล้มือ ผลที่ได้คือ ผมก็โดนของที่เธอปาใส่ โดนไปเต็มๆ ตอนนั้นความรู้สึกทุกอย่างมันชาไปหมดเลยครับ เหมือนโลกหยุดหมุน ตอนนั้นไม่รู้สึกเจ็บหรอกครับ แต่ผมเสียใจกับการกระทำที่ออกมาจากตัวเธอมาก เพราะเธอไม่เคยทำแบบนี้กับผมเลยครับ สุดท้ายมันก็ลงเอยที่ผมขอโทษเธอ เพื่ออยากให้ทุกอย่างมันจบด้วยดี เป็นผมทุกครั้งที่ยอมขอโทษเธอก่อน เพราะไม่อยากให้เราต้องเลิกกัน จนผมก็โดนเธอทำแบบนี้มา 3-4 ครั้ง พอเรื่องมันจบ ทุกครั้งที่ผ่านมา เธอก็กลับมาเหมือนเดิม เธอก็ไม่ได้ละเลยหน้าที่ของคำว่าแฟนนะครับ เราก็ใส่ใจกัน ดูแลกันมาตลอด แต่วันนี้เธอก็ทำกับผมอีกแล้วครับ แค่เรื่องที่ว่าเพื่อนผมมาหา เป็นเพื่อนเก่า ไม่ได้เจอกันนาน ก็จะขอไปสังสรรค์กับเพื่อนเธอก็ประชดบอกจะไปก็ไป เธอไม่ชอบคนกินเหล้า เบียร์ สูบบุหรี่ ซึ่งตัวผมเอง เรื่องบุหรี่ ไม่เคยแตะครับ เพราะไม่ชอบ ส่วนเหล้าเบียร์ ปีนึงก็นับครั้งได้ ไม่ได้กินทุกวัน นานๆเพื่อนมาก็สักครั้ง จนผมตัดบท บอกไม่ให้ไปไม่ไปก็ได้ เธอจะได้พอใจ เปลี่ยนเป็นชวนไปกินข้าวกัน พาเธอไปด้วย เพราะจะได้เชื่อว่าผมไม่ได้กินเหล้า เบียร์ จนเธอบอกผมว่า ไม่ต้องมาประชด ปาข้าวของใส่ผม หนังสือ ปาเข้ามา โดนหัว โดนท้ายทอย หนังสือเล่มใหญ่ๆอะคับ สันแข็งๆ ผมเรียนวิศวะ หนังสือเล่มหนาๆทุกเล่มครับ เธอปามาเข้าผมทุกดอก บอกเลยตอนนั้นชามากครับ ทั้งเจ็บ ทั้งชา ทั้งเสียใจ เสียความรู้สึก ไม่คิดว่าเธอจะทำแบบนี้อีก ทั้งๆที่มันเป็นเรื่องเล็ก พอเธอทำแบบนั้นกับผมเสร็จ ผมก็ออกจากห้องไปเลยครับ เพราะทนอยู่ไม่ไหวจริงๆ วันหยุดที่เราได้เจอกัน มันก็น้อยพออยู่แล้ว เพราะเรียนวิศวะ มันก็ไม่ได้สบายอะไรครับ ปีก็ไม่ได้น้อยๆแล้ว เดินมาได้เกินครึ่งทางแล้วครับ บอกเลยว่าความเครียดจากการเรียนมันก็กดดันผมพออยู่แล้ว วันหยุดไม่ได้เจอกันบ่อย เพราะเธอก็มีหน้าที่เรียนเหมือนกัน แต่ผมยอมไม่ไปเที่ยวกับเพื่อน เพื่อได้เจอกันบ้าง ในวันหยุด แต่พอมาเจอแบบนี้ ผมไปไม่เป็นเลยครับ ช่วยบอกผมทีครับ ว่าผมควรทำยังไง บางทีมันก็มืดแปดด้าน ไม่รู้จะระบายกับใคร พี่น้องก็ไม่มี เป็นลูกคนเดียว ต่างกับเธอที่มีพี่ และเป็นน้องคนสุดท้อง มีที่ปรึกษา สำหรับเธอ เรื่องอื่นๆก็ใส่ใจกันมาตลอดนะครับ ไม่เคยมีมือที่3 สนใจ ใส่ใจ ดูแล เป็นห่วงกันมาตลอด แต่ผมไม่เข้าใจว่าพอคบกันนานไปๆ ทำไมอารมณ์เธอเป็นแบบนี้ อารมณ์ร้อนขึ้นเรื่อยๆ ทั้งๆที่ผมไม่เคยคิดจะทำ เพราะเราเป็นผู้ชาย ผมยอมแฟนได้ครับ ยอมแทบทุกอย่าง แต่เรื่องนี้ผมไปไม่ถูกจริงๆคับ มันอาจจะยาวแต่ขอขอบคุณคนที่อ่านจบนะครับ  มันเป็นเรื่องจริงที่ผมเจอมากับตัวเองเลยครับ ใครว่าการมีแฟนมันจะหวานแหววไปซะทุกอย่าง ดีไปหมดทุกอย่าง ลองดูผมเป็นตัวอย่างนะครับ คุณอาจจะเปลี่ยนใจ