เราสับสนตัวเองมาก
ตกลงใจเราอยู่กับใครกันแน่
คนแรก(คนเก่า)
เราคบกับเขามา 2-3ปี จนตอนนี้เลิกกัน 4 ปี สรุปรู้จักกันมา 7 ปี ก็ฝ่าฟันอุปสรรคกันมา
พ่อแม่ไม่ให้คบกัน เจ้าชู้ทั้งคู่ ตอนแรกๆ ก็คบกันมาดี เราเริ่มเจ้าชู้ก่อน เรารู้ว่าเราผิด และคิดว่าจะไม่ทำอีก
แต่.. เขาก็ไปมีคนอื่นมั่ง แต่สุดท้ายก็เลือกเรา
แล้วเราสองคนก็เจ้าชู้กันไปมาไม่จบ รักๆเลิกๆ
แล้ววันนึง ก็เลิกกันจริง โดยเขามีคนอื่น เรารู้สึกว่า เขาไม่ใช่คนเดิม ต่อให้เค้าจะเจ้าชู้ขนาดไหน ก็ไม่เคยเป็นแบบนี้ เราเลยเลิกเด็ดขาด โทรมาไม่รับ หายจากกันไปเลย. เขาก็มาเรื่อยๆแต่ไม่บ่อย
จนวันนึงเราไปเจอคนใหม่(คนใหม่ในอดีตไม่ใช่คนใหม่ปัจจุบันนะ) เราก็คบกันแล้วก็ทะเลาะกัน
แล้วเราก็โทรไปหาคนแรกแต่ความมรู้สึกเราแปลกๆไม่เหมือนเดิมแต่ยังอยากโทรไป
เราบอกเราโทรผิดเบอร์แต่เขาก็โทรกลับมา
แล้วสุดท้ายเราก็เลิกกับคนนที่สองแต่ก็ไม่ได้คบคนแรกนะ ตอนนั้นเขาก็มีคนคุยนะ
พอเวลาผ่านไปเราไม่ได้คบใครเลย
ก็คิดถึงเขานะคิดถึงทุกวันเหมือนมันคือ กิจวัตรประจำวันอ่ะ. แต่ในใจถ้ามีโอกาสเราก็เลือกไม่กลับไปคบอยู่ดีเพราะพ่อแม่เราไม่โอเค
บางทีก็มีโอกาสคุยกันเราก็คุยนะ บางทีตอนคุยเราก็แอบบร้อวไห้นะ.
แล้วตอนนั้นเงินโทรศัพท์เขาหมดเราก็ลงทุนวิ่งลงไปจากชั้น10 เพื่อไปซื้อบัตรเติมเงินมาคุยกับเขาแต่เขาๆม่รู้หรอก
เราไม่เคยโทรไปbirth day เขานะมีแต่เขาโทรมาจริงๆแล้วเราจำได้แต่ไม่อยากโทรไป
จนวันนึงเราหายไปจากชีวิตเขาเลยเฟสไลน์หายไปเลย แต่เขาก็หาเราเจอจากเฟสเพื่อนเรา ส่งขค.มาเป็น6 7เดือนอะแต่เราไม่เคยอ่านไม่รับเพื่อน
จนเราเจอคนๆนึง ดูดีกว่าเขาทุกอย่างพ่อแม่ยอมให้คบ คือไม่ได้สนับสนุนแต่ไม่ได้ห้าม
เราชอบเขานะน่ารักตาสวย ใจดีใจเย็น บลาๆพูดง่ายคือสเปคแหละ
แต่เรากลัวว่าถ้าคบกัน. เขาจะให้อภัยเราได้ไหมเหมือนที่คนแรกทำเขาจะทนเราเหมือนคนแรกได้ไหม และอื่นๆอีกเยอะเลย
คือเราคิดถึงคนแรกทุกวันฟังเพลงที่เขาชอบฟัง และอีกเยอะแต่ถามว่าถ้ากลับไปคบได้คบไหม. คงไม่คบแต่คิดถึงตลอด
ส่วนคนใหม่ เขาคือสเปคก็จริงแต่รัหเขาจะเป็นรักแท้ไหม. จะให้อภัยกับเรื่องใหญ่ๆเหมือนที่คนแรกทำได้ไหม เราเจอมาเยอะที่ดูเหมือนรัก. รักสุดๆแค่เอาเข้าจริงๆ ก็รักตัวเองคือให้อภัยกันไม่ได้
สับสน ตกลงใจอยู่กับคนเก่าหรือคนใหม่
ตกลงใจเราอยู่กับใครกันแน่
คนแรก(คนเก่า)
เราคบกับเขามา 2-3ปี จนตอนนี้เลิกกัน 4 ปี สรุปรู้จักกันมา 7 ปี ก็ฝ่าฟันอุปสรรคกันมา
พ่อแม่ไม่ให้คบกัน เจ้าชู้ทั้งคู่ ตอนแรกๆ ก็คบกันมาดี เราเริ่มเจ้าชู้ก่อน เรารู้ว่าเราผิด และคิดว่าจะไม่ทำอีก
แต่.. เขาก็ไปมีคนอื่นมั่ง แต่สุดท้ายก็เลือกเรา
แล้วเราสองคนก็เจ้าชู้กันไปมาไม่จบ รักๆเลิกๆ
แล้ววันนึง ก็เลิกกันจริง โดยเขามีคนอื่น เรารู้สึกว่า เขาไม่ใช่คนเดิม ต่อให้เค้าจะเจ้าชู้ขนาดไหน ก็ไม่เคยเป็นแบบนี้ เราเลยเลิกเด็ดขาด โทรมาไม่รับ หายจากกันไปเลย. เขาก็มาเรื่อยๆแต่ไม่บ่อย
จนวันนึงเราไปเจอคนใหม่(คนใหม่ในอดีตไม่ใช่คนใหม่ปัจจุบันนะ) เราก็คบกันแล้วก็ทะเลาะกัน
แล้วเราก็โทรไปหาคนแรกแต่ความมรู้สึกเราแปลกๆไม่เหมือนเดิมแต่ยังอยากโทรไป
เราบอกเราโทรผิดเบอร์แต่เขาก็โทรกลับมา
แล้วสุดท้ายเราก็เลิกกับคนนที่สองแต่ก็ไม่ได้คบคนแรกนะ ตอนนั้นเขาก็มีคนคุยนะ
พอเวลาผ่านไปเราไม่ได้คบใครเลย
ก็คิดถึงเขานะคิดถึงทุกวันเหมือนมันคือ กิจวัตรประจำวันอ่ะ. แต่ในใจถ้ามีโอกาสเราก็เลือกไม่กลับไปคบอยู่ดีเพราะพ่อแม่เราไม่โอเค
บางทีก็มีโอกาสคุยกันเราก็คุยนะ บางทีตอนคุยเราก็แอบบร้อวไห้นะ.
แล้วตอนนั้นเงินโทรศัพท์เขาหมดเราก็ลงทุนวิ่งลงไปจากชั้น10 เพื่อไปซื้อบัตรเติมเงินมาคุยกับเขาแต่เขาๆม่รู้หรอก
เราไม่เคยโทรไปbirth day เขานะมีแต่เขาโทรมาจริงๆแล้วเราจำได้แต่ไม่อยากโทรไป
จนวันนึงเราหายไปจากชีวิตเขาเลยเฟสไลน์หายไปเลย แต่เขาก็หาเราเจอจากเฟสเพื่อนเรา ส่งขค.มาเป็น6 7เดือนอะแต่เราไม่เคยอ่านไม่รับเพื่อน
จนเราเจอคนๆนึง ดูดีกว่าเขาทุกอย่างพ่อแม่ยอมให้คบ คือไม่ได้สนับสนุนแต่ไม่ได้ห้าม
เราชอบเขานะน่ารักตาสวย ใจดีใจเย็น บลาๆพูดง่ายคือสเปคแหละ
แต่เรากลัวว่าถ้าคบกัน. เขาจะให้อภัยเราได้ไหมเหมือนที่คนแรกทำเขาจะทนเราเหมือนคนแรกได้ไหม และอื่นๆอีกเยอะเลย
คือเราคิดถึงคนแรกทุกวันฟังเพลงที่เขาชอบฟัง และอีกเยอะแต่ถามว่าถ้ากลับไปคบได้คบไหม. คงไม่คบแต่คิดถึงตลอด
ส่วนคนใหม่ เขาคือสเปคก็จริงแต่รัหเขาจะเป็นรักแท้ไหม. จะให้อภัยกับเรื่องใหญ่ๆเหมือนที่คนแรกทำได้ไหม เราเจอมาเยอะที่ดูเหมือนรัก. รักสุดๆแค่เอาเข้าจริงๆ ก็รักตัวเองคือให้อภัยกันไม่ได้