ริ่มด้วยที่ดิฉันมาทำงานกับญาติ ก็คืออาแท้ๆ ซึ่งเค้าเป็นน้องสาวของพ่อ
ที่ทำงานคืดโรงานมีลูกน้องประมาณ30คน ทำงานไม่ได้มีระบบอะไรมากมาย อาแท้ๆเป็นคนคุมการเงินมาทำงานครั้งแรกอาให้เงินเดือน 10,000 บาทอาบอกว่าให้ทำไปเรื่อยๆเดี๋ยวอาเพิ่มให้ปีละ1,000 บาท ถึง 2,000 บาท เพราะน้องชายของแฟนอา อาก็เพิ่มให้แบบนี้ตอนนี้น้องชายของแฟนอามีเงินเดือน 18,000 บาท ส่วนแฟนอาเป็นคนบริหารงาน แต่ตัวเราตอนแรกมาเป็นพนักงานบัญชี พออยู่ไปอยูามา หัวหน้าที่โรงงานลาออก เราต้องเป็นคนดูแลงานเองทำบัญชีด้วย สั่งของ คิดเงินเดือน นั่งทำงานกับพนักงาน เพราะคนไม่พอ บ้างที่ก็ต้องทำความสะอาดบ้านด้วย คือทำทุกอย่าง ลูกน้องสั่งซื้อของเราก็เป็นคนจัดการให้ ทางโรงงานต้องสั่งของเราก็จัดการให้ คิดเงินเดือนลูกน้อง คือง่ายๆเราเป็นตัวแทนของอาเลย แต่น้องชายของแฟนอา มีหน้าที่ส่งของให้ลูกค้าซึ่งอาทิตย์ละครั้งน่าจะได้ มีหน้าที่ต่อเติมบ้านให้ แต่เรื่องอื่นทำไม่เป็นเลย แม้แต่สั่งงานยังทำพลาดหลายครั้ง
ต้องบอกก่อนว่าโรงงานเรามี2 โรง ซึ่งโรงที่1 เป็นพนักงานทำแบบโมล์ดขึ้นมา ต้องใช้เครื่องกลทำงาน ต้องอาศัยความสามารถ เราพอทำได้ ดีไซงานแฟนอาเป็นคนทำ เราทำไม่ได้แต่เราถอดแบบ 3D ได้ ส่งแบบเสนอลูกค้าได้ เวลาสั่งของถ้าแพง เราพูดให้ลดราคาครั้งนึ่งก็หลักหมื่นขึ้นไป คือง่ายๆดูแลทั้งโรงงาน เพราะอาจะไม่ค่อยอยู่ ออกไปตีกอล์ฟบ้าง ส่วนอาเราเองจะทำงานข้างนอกไปเช้ากลับเย็นส่วนมากทำงานแล้วก็จะไปเดินช็อปปิ้งต่อ
โรงงานที่1 ลูกน้องสร้างปัญหา สั่งของผิดพลาด เราออกรับแทน ลูกน้องทำงานเสีย เราออกรับแทน ลูฏน้องทำงานไม่ทันพักกลางวันเรามาทำให้แทน แต่โรงงานที่1จะมีแต่ผู้ชาย
โรงงานที่2 จะมีรวมกันทั้งหญิงและชาย ลูกน้องไม่สบาย เราก็ไปนั่งทำงานแทน แต่ไม่บอกอา คือถ้าคนไม่ครบเราจะไปทำเหมือนกับว่ามีคนลงมา่ทำงานครบเมื่อก่อนตอนมีหัวหน้า 1 คนทำ 1 หน้าที่ แต่ตอนนี้หัวหน้าออกไป คนงานก็ออกไปด้วยทำให้คนไม่พอ 1 คน จึงมี 2 หน้าที่ มี3 หน้าที่ พอเราเดินไปโรงงานที่2 ต้องนั่งเฝ้าเครื่องถึง3เครื่อง ต้องทำงานให้ทัน ทั้ง3เครื่อง ต้องเช็คงานเช็ควัตถุดิบ บ้างที่ก็ต้องยกของส่งของเอง แต่เราปรับเครื่องไม่เป็นคือไม่มีคนสอน แต่พักนี้ก็เริ่มทำได้แล้ว แล้วพอลูกค้ามาเอางาน ก็ต้องวิ่งกลับมาที่โรงงานที่1 มาทำงานให้ลูกค้าก่อนแล้วจึงกลับไปทำงานที่โรงงาน2
น้องชายของแฟนอาเค้าก็มีเมียแล้วเมียเค้า ทำงานอยู่ที่โรงงานที่2 แต่เค้าพยายามทำตัวเป็นใหญ่ที่นั้น สั่งงานทับกับหน้าที่เรา คือเค้าไม่รู้งานแต่อยากให้ลูกน้องเชื่อฟังในคำสั่งเค้า แล้วตัวเค้าก็ทำงานได้ไม่ครบทุกเครื่อง พอใครกล้ามีปัญหา เค้าก็จะไปฟ้องสามีเค้า คนอื่นๆก็ต้องยอม พอเรามารู้ตอนหลังว่าทำไมไม่ทำงานตามที่เราบอก เค้าก็บอกเหตุผลให้ฟัง ทำงานไม่ทัน โดนลูกค้าว่า เราไม่เคยเล่าให้อาฟังเลยว่าลูกค้าว่าเรื่องงาน พองานไม่ทันเพราะเค้าสั่งงานพลาด เราก็มาแก้ไขให้ มานั่งทำแทน ทุกครั้ง พออาเราบอกว่าให้น้องชายของแฟนอาไปคุมโรงงาน เราจะค้านเค้าทุกครั้ง แต่อาจะเข้าใจเราไหมว่า เรายอมเหนื่อย ยอมผิดแทนคนอื่น เพื่อที่จะให้ลูกน้องที่ทำงานอยู่สบายใจ มีความสุข แต่ถ้าให้คนอื่นไปคุม ลูกน้องที่ทำงานอยู่ ไม่มีใครอยากทำแล้ว มีแต่คนจะลาออก แล้วพองานมีปัญหาบ้างโดยที่เราแก้ไขไม่ทัน อาผู้ชายที่เป็นแฟนของอาเรา เค้าก็จะบอกว่า หัวหน้าคนเก่าทำงานดีกว่า พวกเธอไม่ม่ความสามารถเท่าเค้าเลย แต่ตัวเราเอง ทำงานแทนเค้าได้ถึง 80 เปอร์เซ็น เพียงแต่เราปรับเครื่องไม่เป็น แต่หัวหน้าคตนเก่าก็ทำงานแบบเราไม่ได้เหมือนกัน หัวหน้าคนเก่ามีหน้าที่นั่งเช็คงานอยู่บนโต๊ะเฉยๆ ถ้างานมีปัญหาลูกน้องมาเรียกถึงลุกไปดู เงินเดือนเค้า บอกแล้วอย่าตกใจนะค่ะ เงินเดือนเค้าเกือบ 4หมื่นบาท แต่เราทำทุกอย่างเงินเดือน 1หมื่นบาท ปีนี้อาขึ้นให้500 บาท
วันที่มาระบายวันนี้ คือเหนื่อยมาก แต่ไม่เคยเห็นความดี พอพูดให้อาฟังอาบอกว่า ไม่ต้องไปทำแล้ว ถ้าอดทนไม่ไหวเดี๋ยวอาดูเอง ส่วนลูกน้องใครทนไม่ไหวก็ให้ออกไป เค้าบอกว่าเค้าไม่อยากติดค้างใคร แล้วเค้าบอกว่างั้นฉันขอโทดนะที่พูดไม่ดีกับเธอ เดี๋ยวฉันจะให้แฟนฉันมาขอโทดเธอด้วย เธอจะได้สบายใจ ขอโทดที่ให้เธอทำงานนักเกินไป ต่อไปนี้เธอนั่งที่ออฟฟิตเฉยๆไม่ต้องไปทำแล้ว เดี๋ยวฉันทำเอง ขอโทดที่ทำให้เธอลำบากใจ ต่อไปฉันจะไม่พูดกูจะพูดค่ะ ขา กับเธอนะ เธอนั่งในออฟฟิตอย่างเดี๋ยวก็พอ งานอื่นเธอไม่ต้องไปทำ เดี๋ยวให้คนอื่นทำไป โรงงานคงไม่ต้องปิดกิจการหรอกมั้ง ถ้าไม่มีเธอคุมอะ รึว่าต้องปิดกิจการก็คงต้องเป็นแบบนั้น เพราะฉันไม่มีความสามารถที่จะบริหารงานต่อจากเธอได้ ( ประชดทุกคำพูด )
เราเล่าให้เค้าฟังเพราะมันเก็บเยอะมากเราน้อยใจ ลูกน้องในโรงงานจะออก อาก็ดึงเค้าไว้ ง้อเค้าทุกอย่าง ซื้อรถให้ ซื้อทองให้ แต่พอเราพูดแบบนี้ อากลับประชดประชัน อาไม่เคยซื้อทองให้เราเลย ถ้าซื้อมาก็คือเราต้องผ่อนคืน
เราอยากออกแล้ว อยากออกมาก แต่ถ้าเราออกแล้วใครจะทำงาน แล้วลูกน้องคนอื่นๆที่เค้าอดทนมากลับเราละ เราทำงานมาได้ 2 ปีกว่า แล้ว เงินเดือน ณ ตอนนี้ 11,200 บาท ง่ายๆถ้าอาเป็นอะไรไป ทั้งโรงงานเราบริหารได้เพราะเราลงมือทำเองทุกอย่าง แม้แต่ทำความสะอาดโรงงาน ต้องบอกก่อนว่า บ้านเรากับโรงงานห่างกัน 35 กิโล ไปกลับ 70กิโล เราเดินทางมาทำงานทุกวัน ไม่มีค่าน้ำมันให้ ค่าโทรสัพท์คุยงานกับลูกค้าเดือนละ 500-700 เราก็จ่ายเอง แต่หัวหน้าคนเก่าได้ค่าโทรศัพท์ เรื่องเงินเราไม่ได้มีปัญหา ที่มาทำคืออยากช่วยอา เพราะอาไม่มีใคร เหมือนฟังอาเรามีเราที่เป็น ญาติเพียงคนเดียว แต่ทางอาผู้ชายมีหลายมีน้องเค้ามาทำด้วย5 คน ตอนเรายังไม่มามีมกเม็ดกันเยอะมาก เรามาตอนแรกๆก็ไม่มีใครชอบหรอก เพราะเรามาคุมแล้วพวกเค้าทำอะไรไม่ได้ บ้างที่อามองว่าเราเห็นแก่เงิน
เราเอาเงินมาออกดอกให้กับลูกน้อง เค้าก็ไม่พอใจเรา เราซื้อทองใส่เค้าก็ไม่ค่อยพอใจเรา คือเกินหน้าไม่ได้ อาดูถูกว่าแฟนเราอะทำอาชีพทั่วไปเงินเดือนสู้ช่างเค้าได้เปล่า ช่างใหญ่ที่นี้เงินเดือนรวมโอด้วยประมาณ เกือบ3 หมื่น เค้าบอกว่าเค้าช่วยเราให้เรามีเงินช่วยเหลือให้โอกาสให้งานเราทำ เราทำแอร์ให้อาเอาลูกน้องมา2คน เราคิดค่าติดมา 1พันบาท ทำไฟให้อาคิดแต่ค่าของค่าแรงไม่เอา เอางานหรือเอาของไปซ่อมให้ก็ทำให้ไม่คิดเงิน คือไม่กล้าคิดเพราะเค้าชอบบอกว่าแพง แต่ให้คนอื่นทำเค้าไม่ว่าอะไร เอารถมาซ่อมให้ ค่าอะไหล่เท่าไรเราเบิกตามบิล ค่าแรงไม่คิด ค่าน้ำรถไม่คิด แต่อาไม่เคยรู้ มันกลายเป็นความกลัว กลัวว่าถ้าคิดไป อาบอกว่าแพงอีกเค้าก็ว่าเราโกยเงินจากเค้า ก็ยอมจ่ายค่าส่วนต่างแทนเค้าตลอดไม่เคยพูด
แฟนเราทำงานทั่วไป ทำแอร์ ซ่อมรถ ทำไฟ ซื้อขายรถ มีลูกน้อง 5 คน รายได้บ้างเดือนไม่เท่ากัน ถ้าเฉลี่ย เดือนนึ่งได้ ประมาณ 4-5 หมื่นบาท บ้างเดือนได้เป็นแสน ขายรถมันฟลุ๊ค บ้างทีได้ก็ได้เยอะ บ้างที่ก็ได้น้อย แต่ไม่เปิดเต็นขายนะ ถ้าลูกค้าสั่งถึงจับมาขาย คือทำทุกอย่างลงทุนให้น้อยที่สุด ทำอะไรแล้วเสี่ยงก็จะไม่ค่อยทำ พยายามทำเท่าทีมี
ตอนนี้เราอายุ 26 ปี เรามีบ้านเป็นของตัวเองที่ปลูกเองไม่ได้มีเงินใครราคา 1.3 ล้าน มีที่ดิน มีรถ เก๋ง2 คัน มีรถกระบะเครื่องเสียงทั้งคัน 1 คัน มีรถกระบะแต่งลงสนามแข่ง 1 คัน มีรถเครื่องแต่งแข่ง 1 คัน มีรถเครื่องไว้จ่ายตลาด 1 คัน มีทองอีก เกือบ 20 บาท ใช้ชีวิตอยู๋กัน2คน บ้างคนที่มาอ่านจะว่าหลังๆเราอวดรวย ขอบอกเลยว่าเมื่อก่อนเราจนมากถึงขนาดต้องนับเหรียญบาทมาซื้อข้าวกิน ต้องต้มมาม่าอืดๆเพื่อจะได้อิ่ม แต่เพราะอาเราคนนี้เคยดูถูกเรา ครั้งนึ่งเรายืมเงินเค้า2หมื่นมาซื้อรถเราไม่มีรถใช้ เค้าไม่ให้ยืมเค้ามองว่าเรายังเด็ก ไม่มีปัญญาหาเงินมาคืนเค้าได้
เรากับแฟนทำงาน เก็บเงินไม่เคยใช้ฟุ่มเฟือยเหมือนขายรถได้กำไร เราจะไปซื้อทอง ซื้อฉลาก ซื้อที่ คือจะไม่ทำอะไรที่ได้มาแล้วหมดไป เราเคยกัดก้อนเกลือกินเราไม่อยากเป็นแบบนั้น เราซื้อทองให้แม่ได้ ซื้อของที่แม่อยากได้เราทำให้ได้ แต่เมื่อก่อนได้แต่มองคนอื่นเค้ามี เราไม่มี เรามองคนอื่นมีรถใช้แต่เราไม่มี มีรถเครื่องเก่าไม่เคยเติมน้ำมันเต็มถังเพราะไม่มีเงิน คือลำบากมาก แต่ทุกวันนี้เวลาเราไปทำงาน เรานั่งรถเมล์ไป ตอนเย็นแฟนไปรับ ลำบากก็ทน เพราะถ้าเราทำตัวสบายวันนึ่งที่เรามีเราก็จะหมด เล่าไปเล่ามาก็นอกเรื่องไปเยอะ
คือว่าเราอยากให้อาเห็นเราเราบ้าง เราไม่บอกว่าเรามีเราบอกแต่ว่า เงินหมุนไม่ทันใช้ ไม่ค่อยมีเงิน คือเราก็บ่นให้เค้าฟัง เราไม่ต้องการให้เค้ารู้ว่าเราอยากให้เค้าดูเราแบบที่ไม่มีมันดีกว่า แต่คนเรารวยแล้วเค้าพูดกับเราแบบนี้เหรอ เรามาช่วยเค้า เราเป็นห่วงเค้า เราไม่เล่าให้เค้าฟังเพราะกลัวว่าจะทะเลาะกับอาผู้ชาย คือทะเลาะกับเราดีกว่าเราคนนอน แต่ถ้าผัวเมียทะเลาะกัน คนในครอบครัวปัญหาอื่นๆก็จะตามมา ทะเลาะกับเราอย่างมากก็ลาออก เราจะทำอย่างไงต่อไปดี ถ้าเราอออกตอนนี้ก็ไม่ได้ อ๋อเราติดหนี้อา 3 หมื่นบาท เรายืมเค้าคือเรื่องๆของเรื่อง อาช่วยลูกน้องคนอื่นเยอะ ให้ลูกน้องยืมตั้งหลายหมื่น เราเลยอยากลองใจดู ก็เลยยื่มบ้าง อาก็ให้มานะแต่พูดจาแบบ พูดถวงบุญคุณตลอด เราเอาเงินก้อนมาคืนเค้า เค้าบอกว่าไม่เอาให้เราผ่อน คือเราคืนเค้าได้แต่เค้าไม่เอา
อาเราเป็นคนดีนะ เค้ามีลูกไม่ค่อยได้คุยกับลูกหรอก ส่วนมากก็จะคุยกับเรา แต่บ้างที่แก่อารมณ์ไม่ดี แก่ก็ว่เราอยู่คนเดียว คำพูดแก่มันทำให้เรารู้สึกแย่มาก แล้วบ้างที่เราเห็นอาผู้ชายจะทำอะไรเราก็เตือนนะ เพราะถึงเราเด็ก แต่ประสบการณ์เราไม่เด็กนะ เราผ่านมาก็เยอะ เรามีพักพวก เรารู้ว่าอะไรทำแล้วดีอะไรไม่ดี แต่อาไม่เคยฟังเราเลย พอเราเตือนก็ว่าเราสู่รู้ คืนอาไม่เชื่อถือในอายุเราไง เราจะบอกเค้าเค้าก็ไม่เชื่อ แล้วเค้าก็โดนหลอกบ่อยมาก แต่เค้าก็บอกว่าซื้อใจ
เราอยากออกแล้ว แต่จะออกไปด้วยเหตุผลอะไรดี เราอยากหางานทำใหม่ คืออยู่บ้านเฉยๆอะอยู๋ได้ แต่คนเราชีวิตไม่แน่นอน วันนี้มีพรุ่งนี้หมดก็เป็นไปได้ แล้วอีกอย่างหาเงินใช้เองมีความสุขกว่าเยอะถึงจะเป็นเงินของสามี แต่สักวันเลิกกันก็คนอื่น หาเองใช้เองใครจะได้ว่าเราไม่ได้ บ้านเราจนมากครั้งนึ่ง ความจนมันทำให้รู้จักว่าใครคิดยังไงกลับเรา ความจนมันหน้ากลัวแค่จะพูดอะไรกับใครยังยากเลย เพื่อนเราไม่คบเราก็เพราะเราจน เราต้องออกจากมหาลับ เพราะเราจนไม่มีเงินถ้าเรายังเรียนแม่เราต้องไปกู้คนอื่นมา เรามีแม่คนเดียวหาเงินคนเดี๋ยวบางที่แม่ยอมอดกินข้ว เพื่อให้เราได้กิน พ่อเราเสียตั้งแต่เด็ก ทองแต่งงานแม่ก็ต้องเอาไปขายเพื่อเอาซื้อข้าวกินประทังชีวิต คือมันลำบากมากไงทุกวันนี้มีปัญญาพอ เราซื้อทองคืนแม่ ซื้อรถคืนแม่ ให้แม่มีเหมือนกับตอนที่อยู่กับพ่อ
เราเล่านอกเรื่องบ้างเขาเรื่อง คือมันอีกหลายปัญหา แต่เราไม่สามารถระบายได้หมดทุกเรื่อง มันมีเรื่องที่หลายคนถ้าได้ฟังก็จะรู้สึกแย่กว่านี้อีกแยอะ เราเป็นคนคิดมาก เราเคยลำบากเราไม่อยากให้ใครลำบากเหมือนเรา เราชอบโทดตัวเอง แต่เราเป็นโรคจิตนะ เวลามีเรื่องที่เครียดมากๆ เราจะกรีดข้อมือเอาให้เป็นรอยแบบมีเลือดไหล แต่ไม่ใช้ทำเพื่อตายนะ ทำเพื่อนเตือนสิติว่าครั้งนึ่งมันเคยแย่มากถึงขนาดต้องทำตัวเองขนาดนี้ ครั้งต่อไปต้องอดทนกว่านี้ อย่าทำตามนะค่ะ แต่เราใช่ได้ผลกับตัวเรานะ พอเราเครียดหาทางออกไม่ได้เราก็ก็ดูรอยในข้อมือว่าเราเครียดแบบนี้ไปกี่ครั้งแล้ว แล้วเราก็ผ่านมาได้ งั้นครั้งเราก็จะอดทนให้ได้เหมือนกัน
เอาซะยาวเลย เรื่องของเรื่อง เราจะทำอย่างไงต่อไปดี จะลาออกด้วยวิธีไหนดี ใช้เหตุผลอะไรดี แล้วต้องอดทนอยู่นานอีกแค่ไหน เค้าจะเห็นความดีของเรา มีปัญหาตรงที่ออกตอนนี้ไม่ได้ แล้วพรุ่งนี้เราจะมองหน้าอากับแฟนอายังไงดี เค้าต้องเราให้กันฟัง ต้องทะเลาะกันเพราะอยู่แล้ว เราจะทำอย่างไงดี
ขอพื้นที่ระบายบ้างนะ
ที่ทำงานคืดโรงานมีลูกน้องประมาณ30คน ทำงานไม่ได้มีระบบอะไรมากมาย อาแท้ๆเป็นคนคุมการเงินมาทำงานครั้งแรกอาให้เงินเดือน 10,000 บาทอาบอกว่าให้ทำไปเรื่อยๆเดี๋ยวอาเพิ่มให้ปีละ1,000 บาท ถึง 2,000 บาท เพราะน้องชายของแฟนอา อาก็เพิ่มให้แบบนี้ตอนนี้น้องชายของแฟนอามีเงินเดือน 18,000 บาท ส่วนแฟนอาเป็นคนบริหารงาน แต่ตัวเราตอนแรกมาเป็นพนักงานบัญชี พออยู่ไปอยูามา หัวหน้าที่โรงงานลาออก เราต้องเป็นคนดูแลงานเองทำบัญชีด้วย สั่งของ คิดเงินเดือน นั่งทำงานกับพนักงาน เพราะคนไม่พอ บ้างที่ก็ต้องทำความสะอาดบ้านด้วย คือทำทุกอย่าง ลูกน้องสั่งซื้อของเราก็เป็นคนจัดการให้ ทางโรงงานต้องสั่งของเราก็จัดการให้ คิดเงินเดือนลูกน้อง คือง่ายๆเราเป็นตัวแทนของอาเลย แต่น้องชายของแฟนอา มีหน้าที่ส่งของให้ลูกค้าซึ่งอาทิตย์ละครั้งน่าจะได้ มีหน้าที่ต่อเติมบ้านให้ แต่เรื่องอื่นทำไม่เป็นเลย แม้แต่สั่งงานยังทำพลาดหลายครั้ง
ต้องบอกก่อนว่าโรงงานเรามี2 โรง ซึ่งโรงที่1 เป็นพนักงานทำแบบโมล์ดขึ้นมา ต้องใช้เครื่องกลทำงาน ต้องอาศัยความสามารถ เราพอทำได้ ดีไซงานแฟนอาเป็นคนทำ เราทำไม่ได้แต่เราถอดแบบ 3D ได้ ส่งแบบเสนอลูกค้าได้ เวลาสั่งของถ้าแพง เราพูดให้ลดราคาครั้งนึ่งก็หลักหมื่นขึ้นไป คือง่ายๆดูแลทั้งโรงงาน เพราะอาจะไม่ค่อยอยู่ ออกไปตีกอล์ฟบ้าง ส่วนอาเราเองจะทำงานข้างนอกไปเช้ากลับเย็นส่วนมากทำงานแล้วก็จะไปเดินช็อปปิ้งต่อ
โรงงานที่1 ลูกน้องสร้างปัญหา สั่งของผิดพลาด เราออกรับแทน ลูกน้องทำงานเสีย เราออกรับแทน ลูฏน้องทำงานไม่ทันพักกลางวันเรามาทำให้แทน แต่โรงงานที่1จะมีแต่ผู้ชาย
โรงงานที่2 จะมีรวมกันทั้งหญิงและชาย ลูกน้องไม่สบาย เราก็ไปนั่งทำงานแทน แต่ไม่บอกอา คือถ้าคนไม่ครบเราจะไปทำเหมือนกับว่ามีคนลงมา่ทำงานครบเมื่อก่อนตอนมีหัวหน้า 1 คนทำ 1 หน้าที่ แต่ตอนนี้หัวหน้าออกไป คนงานก็ออกไปด้วยทำให้คนไม่พอ 1 คน จึงมี 2 หน้าที่ มี3 หน้าที่ พอเราเดินไปโรงงานที่2 ต้องนั่งเฝ้าเครื่องถึง3เครื่อง ต้องทำงานให้ทัน ทั้ง3เครื่อง ต้องเช็คงานเช็ควัตถุดิบ บ้างที่ก็ต้องยกของส่งของเอง แต่เราปรับเครื่องไม่เป็นคือไม่มีคนสอน แต่พักนี้ก็เริ่มทำได้แล้ว แล้วพอลูกค้ามาเอางาน ก็ต้องวิ่งกลับมาที่โรงงานที่1 มาทำงานให้ลูกค้าก่อนแล้วจึงกลับไปทำงานที่โรงงาน2
น้องชายของแฟนอาเค้าก็มีเมียแล้วเมียเค้า ทำงานอยู่ที่โรงงานที่2 แต่เค้าพยายามทำตัวเป็นใหญ่ที่นั้น สั่งงานทับกับหน้าที่เรา คือเค้าไม่รู้งานแต่อยากให้ลูกน้องเชื่อฟังในคำสั่งเค้า แล้วตัวเค้าก็ทำงานได้ไม่ครบทุกเครื่อง พอใครกล้ามีปัญหา เค้าก็จะไปฟ้องสามีเค้า คนอื่นๆก็ต้องยอม พอเรามารู้ตอนหลังว่าทำไมไม่ทำงานตามที่เราบอก เค้าก็บอกเหตุผลให้ฟัง ทำงานไม่ทัน โดนลูกค้าว่า เราไม่เคยเล่าให้อาฟังเลยว่าลูกค้าว่าเรื่องงาน พองานไม่ทันเพราะเค้าสั่งงานพลาด เราก็มาแก้ไขให้ มานั่งทำแทน ทุกครั้ง พออาเราบอกว่าให้น้องชายของแฟนอาไปคุมโรงงาน เราจะค้านเค้าทุกครั้ง แต่อาจะเข้าใจเราไหมว่า เรายอมเหนื่อย ยอมผิดแทนคนอื่น เพื่อที่จะให้ลูกน้องที่ทำงานอยู่สบายใจ มีความสุข แต่ถ้าให้คนอื่นไปคุม ลูกน้องที่ทำงานอยู่ ไม่มีใครอยากทำแล้ว มีแต่คนจะลาออก แล้วพองานมีปัญหาบ้างโดยที่เราแก้ไขไม่ทัน อาผู้ชายที่เป็นแฟนของอาเรา เค้าก็จะบอกว่า หัวหน้าคนเก่าทำงานดีกว่า พวกเธอไม่ม่ความสามารถเท่าเค้าเลย แต่ตัวเราเอง ทำงานแทนเค้าได้ถึง 80 เปอร์เซ็น เพียงแต่เราปรับเครื่องไม่เป็น แต่หัวหน้าคตนเก่าก็ทำงานแบบเราไม่ได้เหมือนกัน หัวหน้าคนเก่ามีหน้าที่นั่งเช็คงานอยู่บนโต๊ะเฉยๆ ถ้างานมีปัญหาลูกน้องมาเรียกถึงลุกไปดู เงินเดือนเค้า บอกแล้วอย่าตกใจนะค่ะ เงินเดือนเค้าเกือบ 4หมื่นบาท แต่เราทำทุกอย่างเงินเดือน 1หมื่นบาท ปีนี้อาขึ้นให้500 บาท
วันที่มาระบายวันนี้ คือเหนื่อยมาก แต่ไม่เคยเห็นความดี พอพูดให้อาฟังอาบอกว่า ไม่ต้องไปทำแล้ว ถ้าอดทนไม่ไหวเดี๋ยวอาดูเอง ส่วนลูกน้องใครทนไม่ไหวก็ให้ออกไป เค้าบอกว่าเค้าไม่อยากติดค้างใคร แล้วเค้าบอกว่างั้นฉันขอโทดนะที่พูดไม่ดีกับเธอ เดี๋ยวฉันจะให้แฟนฉันมาขอโทดเธอด้วย เธอจะได้สบายใจ ขอโทดที่ให้เธอทำงานนักเกินไป ต่อไปนี้เธอนั่งที่ออฟฟิตเฉยๆไม่ต้องไปทำแล้ว เดี๋ยวฉันทำเอง ขอโทดที่ทำให้เธอลำบากใจ ต่อไปฉันจะไม่พูดกูจะพูดค่ะ ขา กับเธอนะ เธอนั่งในออฟฟิตอย่างเดี๋ยวก็พอ งานอื่นเธอไม่ต้องไปทำ เดี๋ยวให้คนอื่นทำไป โรงงานคงไม่ต้องปิดกิจการหรอกมั้ง ถ้าไม่มีเธอคุมอะ รึว่าต้องปิดกิจการก็คงต้องเป็นแบบนั้น เพราะฉันไม่มีความสามารถที่จะบริหารงานต่อจากเธอได้ ( ประชดทุกคำพูด )
เราเล่าให้เค้าฟังเพราะมันเก็บเยอะมากเราน้อยใจ ลูกน้องในโรงงานจะออก อาก็ดึงเค้าไว้ ง้อเค้าทุกอย่าง ซื้อรถให้ ซื้อทองให้ แต่พอเราพูดแบบนี้ อากลับประชดประชัน อาไม่เคยซื้อทองให้เราเลย ถ้าซื้อมาก็คือเราต้องผ่อนคืน
เราอยากออกแล้ว อยากออกมาก แต่ถ้าเราออกแล้วใครจะทำงาน แล้วลูกน้องคนอื่นๆที่เค้าอดทนมากลับเราละ เราทำงานมาได้ 2 ปีกว่า แล้ว เงินเดือน ณ ตอนนี้ 11,200 บาท ง่ายๆถ้าอาเป็นอะไรไป ทั้งโรงงานเราบริหารได้เพราะเราลงมือทำเองทุกอย่าง แม้แต่ทำความสะอาดโรงงาน ต้องบอกก่อนว่า บ้านเรากับโรงงานห่างกัน 35 กิโล ไปกลับ 70กิโล เราเดินทางมาทำงานทุกวัน ไม่มีค่าน้ำมันให้ ค่าโทรสัพท์คุยงานกับลูกค้าเดือนละ 500-700 เราก็จ่ายเอง แต่หัวหน้าคนเก่าได้ค่าโทรศัพท์ เรื่องเงินเราไม่ได้มีปัญหา ที่มาทำคืออยากช่วยอา เพราะอาไม่มีใคร เหมือนฟังอาเรามีเราที่เป็น ญาติเพียงคนเดียว แต่ทางอาผู้ชายมีหลายมีน้องเค้ามาทำด้วย5 คน ตอนเรายังไม่มามีมกเม็ดกันเยอะมาก เรามาตอนแรกๆก็ไม่มีใครชอบหรอก เพราะเรามาคุมแล้วพวกเค้าทำอะไรไม่ได้ บ้างที่อามองว่าเราเห็นแก่เงิน
เราเอาเงินมาออกดอกให้กับลูกน้อง เค้าก็ไม่พอใจเรา เราซื้อทองใส่เค้าก็ไม่ค่อยพอใจเรา คือเกินหน้าไม่ได้ อาดูถูกว่าแฟนเราอะทำอาชีพทั่วไปเงินเดือนสู้ช่างเค้าได้เปล่า ช่างใหญ่ที่นี้เงินเดือนรวมโอด้วยประมาณ เกือบ3 หมื่น เค้าบอกว่าเค้าช่วยเราให้เรามีเงินช่วยเหลือให้โอกาสให้งานเราทำ เราทำแอร์ให้อาเอาลูกน้องมา2คน เราคิดค่าติดมา 1พันบาท ทำไฟให้อาคิดแต่ค่าของค่าแรงไม่เอา เอางานหรือเอาของไปซ่อมให้ก็ทำให้ไม่คิดเงิน คือไม่กล้าคิดเพราะเค้าชอบบอกว่าแพง แต่ให้คนอื่นทำเค้าไม่ว่าอะไร เอารถมาซ่อมให้ ค่าอะไหล่เท่าไรเราเบิกตามบิล ค่าแรงไม่คิด ค่าน้ำรถไม่คิด แต่อาไม่เคยรู้ มันกลายเป็นความกลัว กลัวว่าถ้าคิดไป อาบอกว่าแพงอีกเค้าก็ว่าเราโกยเงินจากเค้า ก็ยอมจ่ายค่าส่วนต่างแทนเค้าตลอดไม่เคยพูด
แฟนเราทำงานทั่วไป ทำแอร์ ซ่อมรถ ทำไฟ ซื้อขายรถ มีลูกน้อง 5 คน รายได้บ้างเดือนไม่เท่ากัน ถ้าเฉลี่ย เดือนนึ่งได้ ประมาณ 4-5 หมื่นบาท บ้างเดือนได้เป็นแสน ขายรถมันฟลุ๊ค บ้างทีได้ก็ได้เยอะ บ้างที่ก็ได้น้อย แต่ไม่เปิดเต็นขายนะ ถ้าลูกค้าสั่งถึงจับมาขาย คือทำทุกอย่างลงทุนให้น้อยที่สุด ทำอะไรแล้วเสี่ยงก็จะไม่ค่อยทำ พยายามทำเท่าทีมี
ตอนนี้เราอายุ 26 ปี เรามีบ้านเป็นของตัวเองที่ปลูกเองไม่ได้มีเงินใครราคา 1.3 ล้าน มีที่ดิน มีรถ เก๋ง2 คัน มีรถกระบะเครื่องเสียงทั้งคัน 1 คัน มีรถกระบะแต่งลงสนามแข่ง 1 คัน มีรถเครื่องแต่งแข่ง 1 คัน มีรถเครื่องไว้จ่ายตลาด 1 คัน มีทองอีก เกือบ 20 บาท ใช้ชีวิตอยู๋กัน2คน บ้างคนที่มาอ่านจะว่าหลังๆเราอวดรวย ขอบอกเลยว่าเมื่อก่อนเราจนมากถึงขนาดต้องนับเหรียญบาทมาซื้อข้าวกิน ต้องต้มมาม่าอืดๆเพื่อจะได้อิ่ม แต่เพราะอาเราคนนี้เคยดูถูกเรา ครั้งนึ่งเรายืมเงินเค้า2หมื่นมาซื้อรถเราไม่มีรถใช้ เค้าไม่ให้ยืมเค้ามองว่าเรายังเด็ก ไม่มีปัญญาหาเงินมาคืนเค้าได้
เรากับแฟนทำงาน เก็บเงินไม่เคยใช้ฟุ่มเฟือยเหมือนขายรถได้กำไร เราจะไปซื้อทอง ซื้อฉลาก ซื้อที่ คือจะไม่ทำอะไรที่ได้มาแล้วหมดไป เราเคยกัดก้อนเกลือกินเราไม่อยากเป็นแบบนั้น เราซื้อทองให้แม่ได้ ซื้อของที่แม่อยากได้เราทำให้ได้ แต่เมื่อก่อนได้แต่มองคนอื่นเค้ามี เราไม่มี เรามองคนอื่นมีรถใช้แต่เราไม่มี มีรถเครื่องเก่าไม่เคยเติมน้ำมันเต็มถังเพราะไม่มีเงิน คือลำบากมาก แต่ทุกวันนี้เวลาเราไปทำงาน เรานั่งรถเมล์ไป ตอนเย็นแฟนไปรับ ลำบากก็ทน เพราะถ้าเราทำตัวสบายวันนึ่งที่เรามีเราก็จะหมด เล่าไปเล่ามาก็นอกเรื่องไปเยอะ
คือว่าเราอยากให้อาเห็นเราเราบ้าง เราไม่บอกว่าเรามีเราบอกแต่ว่า เงินหมุนไม่ทันใช้ ไม่ค่อยมีเงิน คือเราก็บ่นให้เค้าฟัง เราไม่ต้องการให้เค้ารู้ว่าเราอยากให้เค้าดูเราแบบที่ไม่มีมันดีกว่า แต่คนเรารวยแล้วเค้าพูดกับเราแบบนี้เหรอ เรามาช่วยเค้า เราเป็นห่วงเค้า เราไม่เล่าให้เค้าฟังเพราะกลัวว่าจะทะเลาะกับอาผู้ชาย คือทะเลาะกับเราดีกว่าเราคนนอน แต่ถ้าผัวเมียทะเลาะกัน คนในครอบครัวปัญหาอื่นๆก็จะตามมา ทะเลาะกับเราอย่างมากก็ลาออก เราจะทำอย่างไงต่อไปดี ถ้าเราอออกตอนนี้ก็ไม่ได้ อ๋อเราติดหนี้อา 3 หมื่นบาท เรายืมเค้าคือเรื่องๆของเรื่อง อาช่วยลูกน้องคนอื่นเยอะ ให้ลูกน้องยืมตั้งหลายหมื่น เราเลยอยากลองใจดู ก็เลยยื่มบ้าง อาก็ให้มานะแต่พูดจาแบบ พูดถวงบุญคุณตลอด เราเอาเงินก้อนมาคืนเค้า เค้าบอกว่าไม่เอาให้เราผ่อน คือเราคืนเค้าได้แต่เค้าไม่เอา
อาเราเป็นคนดีนะ เค้ามีลูกไม่ค่อยได้คุยกับลูกหรอก ส่วนมากก็จะคุยกับเรา แต่บ้างที่แก่อารมณ์ไม่ดี แก่ก็ว่เราอยู่คนเดียว คำพูดแก่มันทำให้เรารู้สึกแย่มาก แล้วบ้างที่เราเห็นอาผู้ชายจะทำอะไรเราก็เตือนนะ เพราะถึงเราเด็ก แต่ประสบการณ์เราไม่เด็กนะ เราผ่านมาก็เยอะ เรามีพักพวก เรารู้ว่าอะไรทำแล้วดีอะไรไม่ดี แต่อาไม่เคยฟังเราเลย พอเราเตือนก็ว่าเราสู่รู้ คืนอาไม่เชื่อถือในอายุเราไง เราจะบอกเค้าเค้าก็ไม่เชื่อ แล้วเค้าก็โดนหลอกบ่อยมาก แต่เค้าก็บอกว่าซื้อใจ
เราอยากออกแล้ว แต่จะออกไปด้วยเหตุผลอะไรดี เราอยากหางานทำใหม่ คืออยู่บ้านเฉยๆอะอยู๋ได้ แต่คนเราชีวิตไม่แน่นอน วันนี้มีพรุ่งนี้หมดก็เป็นไปได้ แล้วอีกอย่างหาเงินใช้เองมีความสุขกว่าเยอะถึงจะเป็นเงินของสามี แต่สักวันเลิกกันก็คนอื่น หาเองใช้เองใครจะได้ว่าเราไม่ได้ บ้านเราจนมากครั้งนึ่ง ความจนมันทำให้รู้จักว่าใครคิดยังไงกลับเรา ความจนมันหน้ากลัวแค่จะพูดอะไรกับใครยังยากเลย เพื่อนเราไม่คบเราก็เพราะเราจน เราต้องออกจากมหาลับ เพราะเราจนไม่มีเงินถ้าเรายังเรียนแม่เราต้องไปกู้คนอื่นมา เรามีแม่คนเดียวหาเงินคนเดี๋ยวบางที่แม่ยอมอดกินข้ว เพื่อให้เราได้กิน พ่อเราเสียตั้งแต่เด็ก ทองแต่งงานแม่ก็ต้องเอาไปขายเพื่อเอาซื้อข้าวกินประทังชีวิต คือมันลำบากมากไงทุกวันนี้มีปัญญาพอ เราซื้อทองคืนแม่ ซื้อรถคืนแม่ ให้แม่มีเหมือนกับตอนที่อยู่กับพ่อ
เราเล่านอกเรื่องบ้างเขาเรื่อง คือมันอีกหลายปัญหา แต่เราไม่สามารถระบายได้หมดทุกเรื่อง มันมีเรื่องที่หลายคนถ้าได้ฟังก็จะรู้สึกแย่กว่านี้อีกแยอะ เราเป็นคนคิดมาก เราเคยลำบากเราไม่อยากให้ใครลำบากเหมือนเรา เราชอบโทดตัวเอง แต่เราเป็นโรคจิตนะ เวลามีเรื่องที่เครียดมากๆ เราจะกรีดข้อมือเอาให้เป็นรอยแบบมีเลือดไหล แต่ไม่ใช้ทำเพื่อตายนะ ทำเพื่อนเตือนสิติว่าครั้งนึ่งมันเคยแย่มากถึงขนาดต้องทำตัวเองขนาดนี้ ครั้งต่อไปต้องอดทนกว่านี้ อย่าทำตามนะค่ะ แต่เราใช่ได้ผลกับตัวเรานะ พอเราเครียดหาทางออกไม่ได้เราก็ก็ดูรอยในข้อมือว่าเราเครียดแบบนี้ไปกี่ครั้งแล้ว แล้วเราก็ผ่านมาได้ งั้นครั้งเราก็จะอดทนให้ได้เหมือนกัน
เอาซะยาวเลย เรื่องของเรื่อง เราจะทำอย่างไงต่อไปดี จะลาออกด้วยวิธีไหนดี ใช้เหตุผลอะไรดี แล้วต้องอดทนอยู่นานอีกแค่ไหน เค้าจะเห็นความดีของเรา มีปัญหาตรงที่ออกตอนนี้ไม่ได้ แล้วพรุ่งนี้เราจะมองหน้าอากับแฟนอายังไงดี เค้าต้องเราให้กันฟัง ต้องทะเลาะกันเพราะอยู่แล้ว เราจะทำอย่างไงดี