เราควรเลิกฟังเพลงเศร้าใช่ไหมครับ เวลาเฮิต ไม่ตลกนะ ซีเรียส เพราะผมไม่โอเคเลย
มันเป็นความรู้สึกที่เศร้าปนสุขๆ ยังไงไม่รู้อธิบายไม่ถูก
เวลาฟังเพลงเฮิตๆบาดลึกๆ แล้วเราก็จะนั่งฟังไปเป็นชม. นั่งนิ่งๆ เพลงก็เพราะ ก็เสียบหัวใจ
เปิดซ้ำๆ ฟุ้งซ่าน คิดถึงคนที่ทำให้เราเป็นแบบนี้ นั่งหน้าชา บางทีก็ร้องไห้
เสียเวลาไปเยอะมากวันๆนึง จมอยู่กับภาวะแบบนั้น เพลงก็กล่อมไปยาวๆ
แต่ทำไมผมก็ยังจะชอบเปิดฟัง ทั้งๆที่มันค่อนไปทางฟังแล้วทุกข์สะด้วยซ้ำ
ไม่โอเคเลยครับ พยายามหาไรทำ ไปเจอเพื่อน โน่นนั่นนี่
มันก็ดีขึ้น ไม่ต้องคิดถึงเค้า แต่พอมาอยู่ห้องคนเดียว จะก่อนนอน
ก็เปิดเพลงตอกย้ำ มันเศร้ามากครับ
ผมควรเลิกฟังเพลงพวกนี้ใช่ไหม แต่มันเพราะนะ
หรือว่าควรจะอัดไป จมดิ่งความช้ำเข้าไป เข้าให้สุด เอาให้จนถึงจุดๆนึงที่ว่า
เห้ย ต้องไปต่อแล้วนะ หรือฟีลคิดได้แล้ว
( แต่ยังไง ไม่นาน ก้กลับมามอมตัวเองเหมือนเดิม )
เห้อ
เราควรเลิกฟังเพลงเศร้าใช่ไหมครับ เวลาเฮิต ไม่ตลกนะ ซีเรียส เพราะผมไม่โอเคเลย
มันเป็นความรู้สึกที่เศร้าปนสุขๆ ยังไงไม่รู้อธิบายไม่ถูก
เวลาฟังเพลงเฮิตๆบาดลึกๆ แล้วเราก็จะนั่งฟังไปเป็นชม. นั่งนิ่งๆ เพลงก็เพราะ ก็เสียบหัวใจ
เปิดซ้ำๆ ฟุ้งซ่าน คิดถึงคนที่ทำให้เราเป็นแบบนี้ นั่งหน้าชา บางทีก็ร้องไห้
เสียเวลาไปเยอะมากวันๆนึง จมอยู่กับภาวะแบบนั้น เพลงก็กล่อมไปยาวๆ
แต่ทำไมผมก็ยังจะชอบเปิดฟัง ทั้งๆที่มันค่อนไปทางฟังแล้วทุกข์สะด้วยซ้ำ
ไม่โอเคเลยครับ พยายามหาไรทำ ไปเจอเพื่อน โน่นนั่นนี่
มันก็ดีขึ้น ไม่ต้องคิดถึงเค้า แต่พอมาอยู่ห้องคนเดียว จะก่อนนอน
ก็เปิดเพลงตอกย้ำ มันเศร้ามากครับ
ผมควรเลิกฟังเพลงพวกนี้ใช่ไหม แต่มันเพราะนะ
หรือว่าควรจะอัดไป จมดิ่งความช้ำเข้าไป เข้าให้สุด เอาให้จนถึงจุดๆนึงที่ว่า
เห้ย ต้องไปต่อแล้วนะ หรือฟีลคิดได้แล้ว
( แต่ยังไง ไม่นาน ก้กลับมามอมตัวเองเหมือนเดิม )
เห้อ