สวัสดีครับ มีใครเคยเป็นเหมือนผมบ้างมั้ย ผมเห็นผี ผีจริงๆ ทีแรกผมไม่รู้ว่าเป็นผีแต่พอนานไปผมถึงพอรู้สึกได้ ผมไม่ได้เห็นพวกเขาเหมือนในหนังรึว่าที่มีคนเคยเล่าให้ฟังเลยผมเห็นพวกเขาเหมือนคน เหมือนคนทุกอย่างไม่ได้ใส่ชุดขาว ไม่ได้เนื้อตัวมีแต่เลือด ไม่มีบาดแผล ผมไม่ได้มองเห็นพวกเขาทุกครั้งแต่จะมีเหตุการณ์บังเอิญที่ทำให้ผมเห็น ผมเห็นครั้งแรก (ที่ผมรู้ว่าไม่ใช่คนที่มีลมหายใจ) ผมเจอตอนที่ไปติว ที่ ขอนแก่นในตอนที่ผมเดินตาม ผญไปเพื่อลงลิฟท์ด้วยในหอพัก หลังมหาลัย ขก "ผมไปติวกับเพื่อนอีกกลุ่มใหญ่ๆแต่เพื่อนก็ทยอยกลับกันหมด เพราะติวแค่1สัปดาห์แต่ผมอยู่ต่อเพื่อเที่ยวใน ขก พอเพื่อนๆกลับกันจนหมดผมก็ต้องพักในห้องคนเดียวในระยะเวลา 6วัน ไม่มีเหตุการณ์แปลกๆอะไรเลยจะมีก็เสียงลิฟท์เพราะห้องผม อยู่ใกล้ลิฟท์ในตอนนั้นผมก็ไม่คิดอะไรมาก แต่พอนึกดูดีๆช่วงที่ผมไปติวเด็กมหาลัยก็ไม่ค่อยมีแต่เสียงลิฟท์ก็เหมือนมีคนขึ้นลง ใช้งานตลอด พอผมคิดอย่างนั้นก็นอนกลัวในห้องเหมือนกันแต่พอได้ยินเสียงเท้าเดินก็ใจชื่นขึ้นมาหน่อยเพราะรู้สึกเหมือนมีเพื่อนอยู่ห้องใกล้ๆบ้าง คืนนั้นเป็นคืนที่6 ตอนเช้าผมจะกลับบ้านที่ร้อยเอ็ดและคืนนั้นก็ยังไม่มีเหตุการณ์อะไรจนเช้า ผมอาบน้ำจัดของใส่กระเป๋าเพื่อจะกลับบ้านแล้วผมก็ตรวจดูว่าลืมของหรือเปล่าพอตรวจเช็คเสร็จผมก็ออกจากห้องหยิบกุญแจเพื่อเอาไปคืนที่ เคาเตอร์เพื่อเอาเงินมัดจำห้องคืนผมถือกระเป๋า2ใบกะว่าจะลงลิฟท์หางตาผมมองไปเห็น ผญ ใส่เสื้อลายสก๊อตสีแดงดำถือกระเป๋าและมีกระเป๋าสะพายที่หลังใส่กางเกงยีนขายาวรองเท้าผ้าใบ ผมเห็นเธอกดลิฟท์และผมก็รีบปิดห้องแล้วหยิบกระเป๋าวิ่งตามเพราะเธอเดินเข้าลิฟท์ไปแล้วผมกลัวว่าเธอจะไม่รอ พอผมวิ่งไปที่หน้าลิฟท์ที่ยังไม่ปิด ผมมองเข้าไปไม่เห็นใครผมไม่ได้กระพริบตาหลายรองเลยผมมองดูข้างๆนะแต่ดูไม่นานมันผ่านไปเร็วมากผมหันหลังกลับแล้วรีบวิ่งลงบรรไดทันที ตอนนั้นทำอะไรไม่ถูกจริงๆไปยืนตัวแข็งอยู่ชั้นล่างข้างๆเคาเตอร์ มีคุณป้าที่ดูแลถามจะคืนกุญแจหรอลูกผมคงหน้าเหลืองมากตอนนั้นป้าแกก็มองหน้าผมนะแต่ก็ไม่พูดอะไรแล้วผมก็คืนกุญแจแล้วไปเซเว่น" หลังจากนั้นผมก็เล่าให้พ่อแม่เพื่อน แฟน ฟังพ่อแม่ผมก็พูดเหมือนเห็นผีทั่วไป ให้ผมไปทำบุญ แต่มันก็ไม่ดีขึ้น ผมยังเห็นในอีกหลายๆครั้งใครเป็นเหมือนผม มีอะไรแนะนำผมมั้ยครับ ผมกลัวและขี้ตกใจมาก ใครเคยเห็นคนที่เป็นแบบผมรึว่าเป็นอยู่ แนะนำผมด้วยนะครับ
ผมไม่อยากเห็นผี ใครมีวิธีแก้บ้าง