สวัสดีค่ะ อย่างบนกระทู้ที่ถามแหละค่ะ เรารู้สึกว่าเริ่มเป็นจนรู้สึกได้ตอน ม.3 ตอนนี้เรา ม.5 แล้ว คือเราเริ่มรู้สึกว่าตัวเองอารมรุนเเรงขึ้นตอน ม.3 เถียงไม่ยอมอย่างเดียว
ตอนเเรกเราก็ว่ามันปกติ จนเพื่อนทักเราว่าเป็นพวกอารมสองขั่วหรือป่าว เราเวลาโมโหจะเเรงมาก เป็นคนอารมร้อนอยู่แล้วด้วย เเต่เเป้ปๆก็ดีขึ้นเองถ้าไม่ใส่ใจเรื่องนั้น คือ
ตอนเเรกมันยังไม่เท่าไหร่ค่ะ หลังๆนี้เรารู้สึกว่ามันเป็นกับเรื่องเล็กน้อยด้วย อย่างสมมติจะทำงาน เราอารมปกติมากเลยนะ เรายังสงสัยตัวเองเลยว่าอยู่ดีๆไปพูดกับเพื่อนว่า
วันนี้มาทำงานด้วย พอเพื่อนถามถ้าไม่มาละ เราเลยบอกก็ไม่ส่งไง น้ำเสียงถามเราออกเเนวหงุดหงิด ปกติเราจะเป็นคนที่อารมร้ายใส่ครอบครัวสะส่วนใหญ่ เราในสิ่งที่เพื่อน
เห็นคือเด็กทะลึ่งทะเล้น เฮฮา ไปกับเพื่อนได้ทุกกลุ่ม แต่ตอนอยู่กับพ่อเเม่ส่วนใหญ่เราจะอารมเสียสะส่วนมาก หุดหงิดง่ายมาก คือเราอยากพบจิตเเพทย์มากๆ เเต่เราไม่ต้อง
การให้พ่อเเม่รู้ว่าเรามีอาการอย่างนี้ ไม่เคยมีใครรู้ว่มอยู่บ้านเรมเป็นไงเเละคนที่บ้านก็ไม่เคยรู้ว่าอยู่ รรเราเป็นไง
ใครรู้จักจิตแพทย์เป็นการส่วนตัวช่วยแนะนำให้หน่อยค่ะ
ตอนเเรกเราก็ว่ามันปกติ จนเพื่อนทักเราว่าเป็นพวกอารมสองขั่วหรือป่าว เราเวลาโมโหจะเเรงมาก เป็นคนอารมร้อนอยู่แล้วด้วย เเต่เเป้ปๆก็ดีขึ้นเองถ้าไม่ใส่ใจเรื่องนั้น คือ
ตอนเเรกมันยังไม่เท่าไหร่ค่ะ หลังๆนี้เรารู้สึกว่ามันเป็นกับเรื่องเล็กน้อยด้วย อย่างสมมติจะทำงาน เราอารมปกติมากเลยนะ เรายังสงสัยตัวเองเลยว่าอยู่ดีๆไปพูดกับเพื่อนว่า
วันนี้มาทำงานด้วย พอเพื่อนถามถ้าไม่มาละ เราเลยบอกก็ไม่ส่งไง น้ำเสียงถามเราออกเเนวหงุดหงิด ปกติเราจะเป็นคนที่อารมร้ายใส่ครอบครัวสะส่วนใหญ่ เราในสิ่งที่เพื่อน
เห็นคือเด็กทะลึ่งทะเล้น เฮฮา ไปกับเพื่อนได้ทุกกลุ่ม แต่ตอนอยู่กับพ่อเเม่ส่วนใหญ่เราจะอารมเสียสะส่วนมาก หุดหงิดง่ายมาก คือเราอยากพบจิตเเพทย์มากๆ เเต่เราไม่ต้อง
การให้พ่อเเม่รู้ว่าเรามีอาการอย่างนี้ ไม่เคยมีใครรู้ว่มอยู่บ้านเรมเป็นไงเเละคนที่บ้านก็ไม่เคยรู้ว่าอยู่ รรเราเป็นไง