ทำไมใครๆก็ลงรูปไปเที่ยวเบตง เบตงมันมีอะไรหรอ!!!!!
ช่วงนี้เปิดเฟสมาก็เจอแต่รูปเบตงเต็มหน้าฟีดเลย เข้าไปดูรูป
เฮย......สวยว่ะ สวนดอกไม้เมืองหนาว นี้มันเชียงใหม่ชัดๆ
ไม่ได้แล้วแบบนี้ แบบนี้ต้องจัด จัดหนักๆไปเลย
ขณะที่กำลังนั่งเมาส์มอยกันอยู่กับเพื่อน และในทันใดนั้นเอง
ก็ได้ยินเลียงใครบางคนในห้องพูดขึ้นมาว่า “ไปเที่ยวเบตงกันดีกว่า”
เท่านั้นแหละ ทุกอย่างหยุดชะงัก แล้วก็หันมามองหน้ากัน......ไป.....ไป......
ทุกคนตอบเป็นเสียงเดียวกัน โดยมิได้นัดหมาย.........
จะรออะไรละ จัดซิจ้ะ สอบปลายภาคเสร็จจัดเลยจร้า
แต่.....เดี๋ยวนะ แล้วเราจะไปกันยังไง วันไหน รถใคร คำถามต่างพุดขึ้นมาในหัว
จนได้ข้อสรุป ศุกร์นี้ หลังเลิกงานออกเดินทาง เข้าไปนอนในเมืองยะละ 1 คืน
เอารถไปจอดทิ้งไว้ แล้วเอารถกระบะไป ขึ้นเขาลงห้วยจะได้คล่องๆหน่อย
แล้วใครจะขับรถกระบะให้เราละ
เจ้าของรถก็ยังไม่มีใบขับขี่ นี้ก็เพิ่งโดนคดีไป ชนแล้วหนี ที่จริงนางไม่ได้จะหนีหรอก
แต่นางไม่รู้ด้วยซ้ำว่าไปชนเขาตอนไหน...........มารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่รถโดนลากไปโรงพัก
โถ...โถ...แม่คุณ ช่างหน้าสงสาร (ไม่เอาซิสุไร เธอเป็นคนดี คนดีต้องไม่เผ่าเพื่อน)
แล้วเราจะเอายังไงกันต่อ คนที่มีใบขับขี่ก็ขับรถกระบะไม่เป็นซะด้วย
ถึงตอนนี้ยังหาคนขับรถไม่ได้เลย เลยต้องให้เพื่อนไปล่อลวงเพื่อนชายมาให้ช่วยขับรถให้
ทุกอย่างยังหาข้อสรุปไม่ได้....แต่เราทำไม่ค่ะ เราจัดกระเป๋าเรียบร้อยแล้ว
บอกเลยพร้อมมากๆๆแต่ที่อาการหนักสุดก็คงจะเป็นเพื่อนอิฉันนี้แหละค่ะ
เพื่อน: เมิงค่ะ ไปกรีนเวย์(ถนนคนเดินชื่อดังในหาดใหญ่) เป็นเพื่อนหน่อย
จะไปซื้อรองเท้า เสื้อผ้า บลาๆๆ ใส่ไปเบตง
อิฉัน: เวอร์มากเมิง ชุดที่ใส่ๆอยู่เปลื่อยหมดแล้วหราค่ะ
เพื่อน: อยากแต่งตัวสวยๆไปถ่ายรูป
อิฉัน: ก่อนจะหาชุดใส่ไปหาคนขับคนให้ได้ก่อนไหมค่ะ คุณเมิง
วันจันทร์ก็แล้ว วันอังคารก็แล้ว ทุกอย่างยังเงียบ เช้าวันพุธก็เงียบ
ติ๊ง........เสียงข้อความแจ้งเตือนจากเฟสบุคดังขึ้น
เจ้าของรถกระบะ: ไปเบตงไม่ได้แล้ว ต้องเอารถไปเคลม ก็แผลที่ไปชนเขานั้นแหละ
อิฉัน: ไม่เป็นไรแก เอาที่สบายใจ
เอาไงต่อละทีนี้ แล้วเพื่อนอีกคนก็ทักมา
เพื่อน: เพื่อนที่ชวนไปขับรถให้ เขา OK
อิฉัน : เมิงค่ะ คนขับรถ OK แต่รถไม่ OK ต้องเอารถไปเคลม
เพื่อน: เมิงค่ะ....เอาไงต่อ
อิฉัน: ไม่รู้ แต่ยังไงก็จะไป เอางี้ ไปรถฉัน
เพื่อน: OK ตามนี้ เมิง.......ยังไม่ได้ซื้อรองเท้า เสื้อผ้าเลย
อิฉัน: ใส่ชุดที่มีอยู่ จบน่ะ.....เมิงหาสมาชิกเพิ่มหน่อยซิ หารค่าน้ำมัน ขออีก2คน
แล้วเราก็เริ่มปฏิบัติการล่อลวง หาเพื่อนหารค่าน้ำมันรถ
อิฉัน: แว็ด.....คิดถึงว่ะ ศุกร์นี้เลิกงาน เดียวไปหาที่ยะลานะ ว่างปะ
เพื่อน: ว่าง......มาดิ เมิงมีไรปะ มาแปลกๆๆ
อิฉัน: ไม่มีไร แค่คิดถึงเชยๆๆๆ เท่านั้นจริงๆๆ ไปแล้วพาไปเที่ยวด้วยนะ
เพื่อน: ได้ดิ..มาเลย
อิฉัน: เราไปเบตงกันนะ เลิกงานวันศุกร์ แล้วก็เข้ายะลา ไปนอนกับเมิง เช้าวันเสาร์ไปเบตง นอนโน้น 1 คืน วันอาทิตย์กลับ ตามนี้นะ ไปแระ บายๆ (รีบตัดบทสนทนาในทันที ประหนึ่งเชิงบังคบ โดยไม่ให้เยื่อตั้งตัว)
ทุกอย่างเป็นไปตามแผน 2 พารถไปเอง มีสมาชิก 5 คน เดินทางวันศุกร์จากหาดใหญ่ นอนยะลา 1 คืน เบตง 1 คืน กลับวันอาทิตย์
[CR] เบตง...ยังคง OK หรอ?
ทำไมใครๆก็ลงรูปไปเที่ยวเบตง เบตงมันมีอะไรหรอ!!!!!
ช่วงนี้เปิดเฟสมาก็เจอแต่รูปเบตงเต็มหน้าฟีดเลย เข้าไปดูรูป
เฮย......สวยว่ะ สวนดอกไม้เมืองหนาว นี้มันเชียงใหม่ชัดๆ
ไม่ได้แล้วแบบนี้ แบบนี้ต้องจัด จัดหนักๆไปเลย
ขณะที่กำลังนั่งเมาส์มอยกันอยู่กับเพื่อน และในทันใดนั้นเอง
ก็ได้ยินเลียงใครบางคนในห้องพูดขึ้นมาว่า “ไปเที่ยวเบตงกันดีกว่า”
เท่านั้นแหละ ทุกอย่างหยุดชะงัก แล้วก็หันมามองหน้ากัน......ไป.....ไป......
ทุกคนตอบเป็นเสียงเดียวกัน โดยมิได้นัดหมาย.........
จะรออะไรละ จัดซิจ้ะ สอบปลายภาคเสร็จจัดเลยจร้า
แต่.....เดี๋ยวนะ แล้วเราจะไปกันยังไง วันไหน รถใคร คำถามต่างพุดขึ้นมาในหัว
จนได้ข้อสรุป ศุกร์นี้ หลังเลิกงานออกเดินทาง เข้าไปนอนในเมืองยะละ 1 คืน
เอารถไปจอดทิ้งไว้ แล้วเอารถกระบะไป ขึ้นเขาลงห้วยจะได้คล่องๆหน่อย
แล้วใครจะขับรถกระบะให้เราละ
เจ้าของรถก็ยังไม่มีใบขับขี่ นี้ก็เพิ่งโดนคดีไป ชนแล้วหนี ที่จริงนางไม่ได้จะหนีหรอก
แต่นางไม่รู้ด้วยซ้ำว่าไปชนเขาตอนไหน...........มารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่รถโดนลากไปโรงพัก
โถ...โถ...แม่คุณ ช่างหน้าสงสาร (ไม่เอาซิสุไร เธอเป็นคนดี คนดีต้องไม่เผ่าเพื่อน)
แล้วเราจะเอายังไงกันต่อ คนที่มีใบขับขี่ก็ขับรถกระบะไม่เป็นซะด้วย
ถึงตอนนี้ยังหาคนขับรถไม่ได้เลย เลยต้องให้เพื่อนไปล่อลวงเพื่อนชายมาให้ช่วยขับรถให้
ทุกอย่างยังหาข้อสรุปไม่ได้....แต่เราทำไม่ค่ะ เราจัดกระเป๋าเรียบร้อยแล้ว
บอกเลยพร้อมมากๆๆแต่ที่อาการหนักสุดก็คงจะเป็นเพื่อนอิฉันนี้แหละค่ะ
เพื่อน: เมิงค่ะ ไปกรีนเวย์(ถนนคนเดินชื่อดังในหาดใหญ่) เป็นเพื่อนหน่อย
จะไปซื้อรองเท้า เสื้อผ้า บลาๆๆ ใส่ไปเบตง
อิฉัน: เวอร์มากเมิง ชุดที่ใส่ๆอยู่เปลื่อยหมดแล้วหราค่ะ
เพื่อน: อยากแต่งตัวสวยๆไปถ่ายรูป
อิฉัน: ก่อนจะหาชุดใส่ไปหาคนขับคนให้ได้ก่อนไหมค่ะ คุณเมิง
วันจันทร์ก็แล้ว วันอังคารก็แล้ว ทุกอย่างยังเงียบ เช้าวันพุธก็เงียบ
ติ๊ง........เสียงข้อความแจ้งเตือนจากเฟสบุคดังขึ้น
เจ้าของรถกระบะ: ไปเบตงไม่ได้แล้ว ต้องเอารถไปเคลม ก็แผลที่ไปชนเขานั้นแหละ
อิฉัน: ไม่เป็นไรแก เอาที่สบายใจ
เอาไงต่อละทีนี้ แล้วเพื่อนอีกคนก็ทักมา
เพื่อน: เพื่อนที่ชวนไปขับรถให้ เขา OK
อิฉัน : เมิงค่ะ คนขับรถ OK แต่รถไม่ OK ต้องเอารถไปเคลม
เพื่อน: เมิงค่ะ....เอาไงต่อ
อิฉัน: ไม่รู้ แต่ยังไงก็จะไป เอางี้ ไปรถฉัน
เพื่อน: OK ตามนี้ เมิง.......ยังไม่ได้ซื้อรองเท้า เสื้อผ้าเลย
อิฉัน: ใส่ชุดที่มีอยู่ จบน่ะ.....เมิงหาสมาชิกเพิ่มหน่อยซิ หารค่าน้ำมัน ขออีก2คน
แล้วเราก็เริ่มปฏิบัติการล่อลวง หาเพื่อนหารค่าน้ำมันรถ
อิฉัน: แว็ด.....คิดถึงว่ะ ศุกร์นี้เลิกงาน เดียวไปหาที่ยะลานะ ว่างปะ
เพื่อน: ว่าง......มาดิ เมิงมีไรปะ มาแปลกๆๆ
อิฉัน: ไม่มีไร แค่คิดถึงเชยๆๆๆ เท่านั้นจริงๆๆ ไปแล้วพาไปเที่ยวด้วยนะ
เพื่อน: ได้ดิ..มาเลย
อิฉัน: เราไปเบตงกันนะ เลิกงานวันศุกร์ แล้วก็เข้ายะลา ไปนอนกับเมิง เช้าวันเสาร์ไปเบตง นอนโน้น 1 คืน วันอาทิตย์กลับ ตามนี้นะ ไปแระ บายๆ (รีบตัดบทสนทนาในทันที ประหนึ่งเชิงบังคบ โดยไม่ให้เยื่อตั้งตัว)
ทุกอย่างเป็นไปตามแผน 2 พารถไปเอง มีสมาชิก 5 คน เดินทางวันศุกร์จากหาดใหญ่ นอนยะลา 1 คืน เบตง 1 คืน กลับวันอาทิตย์