ความรักที่ไม่อาจหวนคืนกลับมา (ฝากถึงพ่อตา) ช่วยดันหน่อยน่ะ ;( เพราะผมรักเค้าจริงๆ

ผมอายุ 23 ปี ทำธุรกิจส่วนตัวกับที่บ้าน ผมได้พบรักกับแฟนผมซึ่งอายุ 25 ปี ผมรักเค้ามาก ทั้งที่ตัวผมเองเป็นคนเจ้าชู้มาก่อน ผมตัดทุกคนออกจากชีวิตเพียงเพราะผมรักเค้าคนเดียว ผมรักจนถึงขนาดเอ๋ยปากบอกที่บ้านเค้าแล้วบ้านเรา เรื่องงานหมั้น บ้านผมต้อนรับเค้าเป็นอย่างดีและรักในตัวเค้า เค้าเป็นผู้หญิงคนแรกที่ผมพามานอนบ้าน แล้วมี่บ้านผมมาให้นอนโดยไม่คิดอะไรเลย แต่มันกลับมีจุดหักเหของชีวิตคู่ คือวันที่ 12 กุมภาพันธ์เราได้ทะเลาะกันในเรื่องที่ไม่เป็นเรื่อง ทำให้วันที่ 13 กุมภา ผมได้ไปง้อเค้าด้วยวิธีการแต่งตัวเป็นชุดหมีพูไปง้อเค้าที่บ้านเค้าซึ่งเป็นบริษัทด้วย ทำให้พ่อเค้าซึ่งไม่ค่อยโอเครกับผมอยู่แล้วมองผมในแง่ไม่ดีเพราะเห็นว่าทำไม่สมควร ผมรู้ตั้งแต่วันแรกที่ผมไปหาท่านในวันตรุษจีน ผมขัยรถ izuzu เก่าๆ ของพ่อไป แต่ไม่ใช้บ้านผมไม่มีตังซื้อเบ้นน่ะครับแบบบ้านคุณพ่อ แต่ผมเองเลือกที่จะไม่ร้องขอเพราะผมเชื่อว่าเราต้องสร้างด้วยตัวเราเอง ผมรู้คุณพ่อต้องหารลูกเขยที่สามารถ ชูหน้าชูตาครอบครัวคุณพ่อได้ ผมเชื่อผมทำให้ได้ขอเวลาหน่อยน่ครับ ส่วนชุดหมีพูที่วันนั้นผมใส่ไปง้อ ลุกสาว คุณพ่อผมขอโทษถ้าทำให้คุณพ่ออาย แต่ผมอยากจะบอกคุณพ่อเรื่องหนึ่งผมอายไหม ผมอายครับ แต่เพื่อความสุขที่คนๆหนึ่งที่ผมหวังว่าการทำตัวบ้าๆ ของผมจะให้เค้ายิ้มได้ผมยอม ผมเชื่อน่ะความสุขมันไม่ได้เกิดจากเงินอย่างเดียว คุณพ่อผมรักลูก คุณพ่อมากๆๆ น่ะครับ แต่มาในวันนี้คุณพ่อสั่งเค้าห้ามกลับมาคบกับผม ผมเสียใจน่ะถ้าคุณพ่อมัวแต่มองคนที่มีฐานะดีหรือมี พร้อมมากเพื่อลูกสาวคุณพ่อ บ้านผมเราก็ฐานะไม่ได้แย่อะไรเลย อาจถึงขั้นเป็นเสี่ยย่านพระประแดงด้วย แต่ตัวผมเองนั้นและที่ไม่เคยคิดร้องขออะไรจากคุณพ่อผมทั้งนั้น ผมต้องการจะสร้างเองกับมือ  แล้วถ้าคุณพ่อมองเพราะว่าผมเด็กก็ไม่เปนไรแต่อยากให้รู้เอาไว้น่ะคุณพ่อ ความรักที่ผมมีให้เค้า ผมให้เค้าไปทั้งชีวิตผมแล้ว ผมอยากให้คุณพ่อมอง ณ จุดนี้บ้าง ผมเป็นผู้ชายคนเดียวที่เข้ามาในชีวิตเค้าแล้ว ไม่หวังอะไรตอบแทน ผมเป็นผู้ชายคนแรกของลูกสาวคุณพ่อที่ไม่รังเกียจโรคสะเก้ดเงินบนตัวลูกสาวพ่อแถม ชื่นชมมันอีก คุณพ่อครับผมรักเค้าจริงๆ ให้โอกาศผมหน่อยน่ะ บางทีการกระทำผมเด็ก แต่ความรักที่ผมให้เค้า มันใหญ่พอที่จะเป็นผู้นำเค้าได้ ผมรักคุฯครับ ปลาหมึก