หัวอกของคนเป็นแม่ เมื่อเจอถุงยา(บ้า) ในห้องของลูก

เรื่องมีอยู่ว่าเพื่อนเล่นยา แล้วแม่จับได้หลายครั้งแล้ว เพราะเห็นอุปกรณ์ในการเสพ แม่ก็บอกตลอดว่า"จะทำอะไรไม่เคยว่า ขออย่างเดียวอย่าเล่นยาได้ไหม อย่ายุ่งกับสิ่งเสพติดอย่างนี้ได้ไหม" แม่ขอแค่นี้เพื่อนเราสัญญาตลอดแต่แม่ก็เจอเลยเรื่อยๆ จนวันหนึ่งน้องสาวของเพื่อนได้เข้าไปพัวพัน แล้วโดนล่อซื้อจึงถูกจับ แม่แทบใจสลายเมื่อรู้ว่าทั้งพี่และน้องเสพยา แต่พอเกิดเรื่องที่น้องโดนจับประกันออกมาอยู่ในระหว่างรอขึ้นศาล แม่ได้เข้าไปทำความสะอาด จัดห้อง จัดเก็บห้องนอน ตู้เสื้อผ้า จนแม่ไปเจอถุงยา 1 ถุง ในตู้เสื้อผ้าของลูกคนโต แล้วคิดดูว่าเรื่องน้องมันเพิ่งเกิดขึ้นไปเร็วๆนี้ แล้วยังมาเจอเรื่องนี้อีกเวลาไม่ถึง 2 - 3 วัน หัวอกคนเป็นแม่จะรู้สึกยังไง ไม่ต้องคิดเลยค่ะแทบขาด พ่อแม่รู้เรื่องแม่จึงพาไปปฏิบัติธรรมเพื่อจิตใจจะดีขึ้น แต่ด้วยความที่เราเป็นห่วงเพื่อน เราจึงโทรหาเพื่อนแต่โทรไม่ติด เลยโทรไปหาแม่เพื่อนว่า
เรา :"อยู่ไหนค่ะโทรหาเพื่อนไม่ติด  แม่โอเคไหม "
แม่ :"โอเคแม่พามันมาทำจิตใจให้ดีขึ้นเฉยๆ"
เรา : สู้สู้นะ แม่เดี๋ยวมันก็ผ่านไป (ตอนแรกแม่ไม่คิดว่าเรารู้เรื่องเลยบอกว่าถ้ามาทำใจพอแม่รู้ว่าเรารู้เรื่องเท่านั้นแหละ ) น้ำเสียง คำพูด ทุกๆอย่างสั้นคอไปหมด แล้วพูดมาประโยคเดียวว่า
แม่ : ต้องสู้อยู่แล้ว หัวอกคนเป็นแม่นี่เนอะ (รอรับรู้ได้เลยว่าทั้งน้ำตา ความรู้สึกที่เก็บที่อัดมันนานมันไหลออกมา เพราะประโยคคำว่า หัวอกของคนเป็นแม่ ) พร้อมกับความเงียบที่ตัดสายเราทิ้งไป เพราะไม่อยากให้เรารับรู้ถึงความรู้สึกไปมากกว่านี้มั้ง
เรา : เลยโพสต์ไปถามเพื่อนว่า จะจับมือกับกูได้ไหม เราจะจับมือกันผ่านเรื่องพวกนี้ไปให้ได้ ไปกับกูมั้ยจับมือกับกูได้หรือเปล่า...เพื่อน ลองสักตั้งนึง เพื่อคนที่รักแม้แต่ชีวิตก็ให้ได้ เราจะไม่ทำให้เค้าเสียใจอีก ไปกับกูนะผ่านมันไปด้วยกัน