แรงบันดาลใจจากเพลง "สิ่งของ" Klear และเรื่องราวของน้องผู้ชายคนหนึ่ง
ขอเป็นกำลังใจให้ ไม่ว่าน้องจะได้มีโอกาสผ่านเข้ามาอ่านหรือไม่ พี่เชื่อว่าน้องจะเดินหน้าต่อไปได้ด้วยพลังของความรักที่มีต่อตัวเอต่อพ่อและ...แม่
“แม่ครับ ให้หนูไปด้วยนะ ให้หนูไปด้วย แม่! แม่! แม่!”
แกจะไปทำไม แม่จะไปจับเสือ หรือแกจะไปกับแม่ด้วย แม่พูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
ผมไม่รู้ว่าทำไมแม่ถึงต้องร้องไห้ หรือเพราะแม่อาจจะกลัวก็ได้ ผมปล่อยขาของแม่ที่เกาะแน่น แต่หัวใจของผมมันติดไปกับแม่ด้วย
ผมหวังว่าแม่จะจับเสือตัวนั้นได้ ผมรอแม่ทุกวัน ผมรออยู่ตรงนี้ ‘แม่ เมื่อไหร่แม่จะกลับมาหาหนู’
นับตั้งแต่วันที่แม่เดินพ้นประตูไปตั้งแต่ผมอายุเพียง 2 ขวบ ผมก็ไม่เคยได้เห็นหน้า ไม่ได้ยินเสียง ไม่ได้กลิ่นยาสระผมกลิ่นเดิมของแม่อีกเลย แต่ผมก็ยังคงจำมันได้ไม่ลืม
แม่ทิ้งให้ผมอยู่กับย่าตั้งแต่ที่พ่อถูกจับเข้าคุกในคดียาเสพติดแทนแม่ได้เดือนนึง ผมร้องไห้ทุกครั้งที่มีโอกาส แต่ไม่รู้ว่าน้ำตามันเริ่มหยุดไหลเมื่อไหร่ แต่ทุกวันนี้น้ำตาในหัวใจของผมมันก็ยังไหลอยู่เสมอ เพราะผมเฝ้าแต่คิดถึงแม่ และสงสัยเหลือเกินว่าแม่ทิ้งผมไปได้ยังไง แม่เกลียดผมเหรอ ? ทำไมแม่ไม่เอาผมไปด้วย แม่รู้ไหมว่าเวลานอน ผมอยากกอดแม่เหลือเกิน เวลาที่ผมมีปัญหากับเพื่อนผมอยากมีพ่อคอยตบบ่า และพูดกับผมว่า ไม่เป็นไรไอ้ลูกชาย ผมพยายามเข้มแข็งมาก พอ ๆ กับความอ่อนแอที่มีอยู่ในจิตใจ
พ่อออกจากคุกมาไม่นานมานี้ ผมอายุ 20 ปีแล้ว สิ่งที่ผมหวัง ว่าพ่อจะเป็นพ่อผู้เข้มแข็ง ผู้ที่จะกลับมาทำหน้าที่เป็นผู้นำครอบครัวของเราอีกครั้ง แต่ไม่ใช่เลย ชีวิตในคุกและการลาจากของแม่ทำร้ายพ่อคนเดิมของผมไปสิ้น ผมรู้ว่าพ่อเองก็คงบอบช้ำไม่ต่างจากผม หรืออาจจะมากกว่าด้วยซ้ำ พ่อเลือกที่จะลืมความเจ็บปวดด้วยเหล้า และฆ่าเวลาที่จะมาทำร้ายจิตใจด้วยการพนัน แต่ผมเลือกที่จะเดินหน้าต่อไป ผมพยายามหางานทำและเลือกเรียนการศึกษานอกโรงเรียน ผมรู้ว่าตอนนี้ถึงเวลาแล้วที่ผมต้องทำหน้าแทนพ่ออย่างที่พ่อเคยทำและเคยเป็น
พ่อครับ พ่อต้องสู้ไปกับผมนะ เกือบ20ปีที่ผ่านมา เราเลือกที่จะลืมมันไม่ได้ แต่เรายังมีวันพรุ่งนี้และยังมีวันต่อไปให้คิดถึง ผมจะพยุงพ่อให้เดินไปพร้อมกับผมนะครับ
สิ่งของ
ขอเป็นกำลังใจให้ ไม่ว่าน้องจะได้มีโอกาสผ่านเข้ามาอ่านหรือไม่ พี่เชื่อว่าน้องจะเดินหน้าต่อไปได้ด้วยพลังของความรักที่มีต่อตัวเอต่อพ่อและ...แม่
“แม่ครับ ให้หนูไปด้วยนะ ให้หนูไปด้วย แม่! แม่! แม่!”
แกจะไปทำไม แม่จะไปจับเสือ หรือแกจะไปกับแม่ด้วย แม่พูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
ผมไม่รู้ว่าทำไมแม่ถึงต้องร้องไห้ หรือเพราะแม่อาจจะกลัวก็ได้ ผมปล่อยขาของแม่ที่เกาะแน่น แต่หัวใจของผมมันติดไปกับแม่ด้วย
ผมหวังว่าแม่จะจับเสือตัวนั้นได้ ผมรอแม่ทุกวัน ผมรออยู่ตรงนี้ ‘แม่ เมื่อไหร่แม่จะกลับมาหาหนู’
นับตั้งแต่วันที่แม่เดินพ้นประตูไปตั้งแต่ผมอายุเพียง 2 ขวบ ผมก็ไม่เคยได้เห็นหน้า ไม่ได้ยินเสียง ไม่ได้กลิ่นยาสระผมกลิ่นเดิมของแม่อีกเลย แต่ผมก็ยังคงจำมันได้ไม่ลืม
แม่ทิ้งให้ผมอยู่กับย่าตั้งแต่ที่พ่อถูกจับเข้าคุกในคดียาเสพติดแทนแม่ได้เดือนนึง ผมร้องไห้ทุกครั้งที่มีโอกาส แต่ไม่รู้ว่าน้ำตามันเริ่มหยุดไหลเมื่อไหร่ แต่ทุกวันนี้น้ำตาในหัวใจของผมมันก็ยังไหลอยู่เสมอ เพราะผมเฝ้าแต่คิดถึงแม่ และสงสัยเหลือเกินว่าแม่ทิ้งผมไปได้ยังไง แม่เกลียดผมเหรอ ? ทำไมแม่ไม่เอาผมไปด้วย แม่รู้ไหมว่าเวลานอน ผมอยากกอดแม่เหลือเกิน เวลาที่ผมมีปัญหากับเพื่อนผมอยากมีพ่อคอยตบบ่า และพูดกับผมว่า ไม่เป็นไรไอ้ลูกชาย ผมพยายามเข้มแข็งมาก พอ ๆ กับความอ่อนแอที่มีอยู่ในจิตใจ
พ่อออกจากคุกมาไม่นานมานี้ ผมอายุ 20 ปีแล้ว สิ่งที่ผมหวัง ว่าพ่อจะเป็นพ่อผู้เข้มแข็ง ผู้ที่จะกลับมาทำหน้าที่เป็นผู้นำครอบครัวของเราอีกครั้ง แต่ไม่ใช่เลย ชีวิตในคุกและการลาจากของแม่ทำร้ายพ่อคนเดิมของผมไปสิ้น ผมรู้ว่าพ่อเองก็คงบอบช้ำไม่ต่างจากผม หรืออาจจะมากกว่าด้วยซ้ำ พ่อเลือกที่จะลืมความเจ็บปวดด้วยเหล้า และฆ่าเวลาที่จะมาทำร้ายจิตใจด้วยการพนัน แต่ผมเลือกที่จะเดินหน้าต่อไป ผมพยายามหางานทำและเลือกเรียนการศึกษานอกโรงเรียน ผมรู้ว่าตอนนี้ถึงเวลาแล้วที่ผมต้องทำหน้าแทนพ่ออย่างที่พ่อเคยทำและเคยเป็น
พ่อครับ พ่อต้องสู้ไปกับผมนะ เกือบ20ปีที่ผ่านมา เราเลือกที่จะลืมมันไม่ได้ แต่เรายังมีวันพรุ่งนี้และยังมีวันต่อไปให้คิดถึง ผมจะพยุงพ่อให้เดินไปพร้อมกับผมนะครับ