ก่อนที่เราจะมีแฟนเราคุยกับรุ่นพี่คนนึงเมื่อ พ.ศ.2012 จีบกันแรกๆ ก็ส่งSMS หากันเราก็คุยกันไปเรื่อยๆ จนถึง1ปี แล้ววันนึงเราได้เป็นแฟนกัน #เราว่ามันเป็นอะไรที่น่ารักดีนะส่งSMS หากัน
เรา2คนอยู่โรงเรียนเดียวกัน เค้าก็มารับไปโรงเรียน มาส่งที่บ้านบ้าง เวลาว่างก็ไปดูหนัง กินข้าว ฯลฯ คบกันก็ต้องมีทะเลาะกันบ้าง ช่วงเดือนที่ 8-9 เราทะเลาะกันบ่อยมาก จนเค้าบอกเลิกเราครั้งแรกคะ เราก็ไม่ยอมเลิกกับเค้า พอคบกันไปครบรอบ1ปีเค้าก็เริ่มเปลี่ยนไป แต่เราก็ยอมรับนะว่าเราเองก็งี่เง่า (ที่ผญ.งี่เง่าก็เพราะรักจริงๆนะ) เราเริ่มรู้สึกว่ามันไม่เหมือนเดิมแล้ว ตอนแรกมารับ-มาส่งที่บ้านที่รร.ทุกวัน พอหลังๆบอกให้ไปเอง ไม่ค่อยโทรหา ไม่บอกฝันดงฝันดีบอกรักก่อนนอนก็ไม่มีแล้ว แต่เราก็พยายามทำให้เป็นเหมือนเดิม พอเข้า1ปี1เดือนเราถามเค้าว่า (นามสมติ นาย ง กับ หญิง ม)
ม : “รักกูมั้ย” (ขออนุญาตใช้กูนะค่า)
ง : ไม่อะ
ม : ทำไมวะ
ง: เบื่อ อยากอยู่คนเดียว
ตอนนั้นก็ฟุ้งซ่านสิคะ อยากอยู่คนเดียว = บอกเลิกใช่มั้ย ? หลังจากนั้นเราก็ทะเลาะกันมาตลอด เหมือนยิ่งทะเลาะเราก็ยิ่งงี่เง่า เราเป็นคนอารมณ์ร้อนด้วย รักของเรา ทำยังไงก็ไม่ดีขึ้นไม่สามารถเหมือนเดิมได้
เรารู้ว่ามันไม่เหมือนเดิม แต่เราก็ยังไม่บอกเลิกเพราะยังรักเค้าอยู่ พอเข้า1ปีเดือนต่อๆไป ทะเลาะกันจนเค้าบล็อคเฟส บล็อคเบอร์เรา เราคิดแล้วว่า เค้าคงหมดรักเราจริงๆ และแล้วเราเองที่เป็นคนบอกเลิกเค้าทั้งๆที่ยังรัก บอกเลิกเค้าทาง SMS พิมพ์ไปร้องไห้ไป เป็นความรู้สึกที่แย่มากๆๆ แล้วเราก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย ร้องไห้ไปหลายเดือนเลยคะ จนวันนึงเค้าปลดบล็อคเฟสเรา ดีใจมากอะ เราก็ทักเค้าไป หลังจากที่เลิกกันมาหลายเดือน เราก็ขอร้องให้เค้ากลับมา แต่เค้าก็ไม่กลับเพราะเค้าเลิกรักเราไปแล้ว เราก็ขอร้องอ้อนวอน แต่ก็ไม่ได้ผล จนเราเองที่หยุดทุกอย่าง เหนื่อยด้วย เสียใจด้วย #แต่สำหรับเราตอนคบกันเค้าเป็นคนดีคนนึงเลยนะ
#เราเคยคิดนะว่าเราโง่รึเปล่าปล่อยคนที่เรารักไปทำไม แต่คิดไปคิดมาเราจะให้คนที่เรารักอยู่กับคนที่เค้าไม่ได้รักมันไม่เห็นแก่ตัวไปหน่อยเหรอ?
หลังจากที่เราหยุดทุกอย่าง ทำได้แค่คิดถึงแต่ก็ต้องทน ทำไรไม่ได้ นี้ก็ปีกว่าๆละที่เลิกกัน ยังคิดถึงอยู่นะ
(จขกท.อยากระบายเฉยๆค่าาา)
#ผิดพลาดตรงไหนขออภัย ณ ที่นี้
แฟนเก่า
เรา2คนอยู่โรงเรียนเดียวกัน เค้าก็มารับไปโรงเรียน มาส่งที่บ้านบ้าง เวลาว่างก็ไปดูหนัง กินข้าว ฯลฯ คบกันก็ต้องมีทะเลาะกันบ้าง ช่วงเดือนที่ 8-9 เราทะเลาะกันบ่อยมาก จนเค้าบอกเลิกเราครั้งแรกคะ เราก็ไม่ยอมเลิกกับเค้า พอคบกันไปครบรอบ1ปีเค้าก็เริ่มเปลี่ยนไป แต่เราก็ยอมรับนะว่าเราเองก็งี่เง่า (ที่ผญ.งี่เง่าก็เพราะรักจริงๆนะ) เราเริ่มรู้สึกว่ามันไม่เหมือนเดิมแล้ว ตอนแรกมารับ-มาส่งที่บ้านที่รร.ทุกวัน พอหลังๆบอกให้ไปเอง ไม่ค่อยโทรหา ไม่บอกฝันดงฝันดีบอกรักก่อนนอนก็ไม่มีแล้ว แต่เราก็พยายามทำให้เป็นเหมือนเดิม พอเข้า1ปี1เดือนเราถามเค้าว่า (นามสมติ นาย ง กับ หญิง ม)
ม : “รักกูมั้ย” (ขออนุญาตใช้กูนะค่า)
ง : ไม่อะ
ม : ทำไมวะ
ง: เบื่อ อยากอยู่คนเดียว
ตอนนั้นก็ฟุ้งซ่านสิคะ อยากอยู่คนเดียว = บอกเลิกใช่มั้ย ? หลังจากนั้นเราก็ทะเลาะกันมาตลอด เหมือนยิ่งทะเลาะเราก็ยิ่งงี่เง่า เราเป็นคนอารมณ์ร้อนด้วย รักของเรา ทำยังไงก็ไม่ดีขึ้นไม่สามารถเหมือนเดิมได้
เรารู้ว่ามันไม่เหมือนเดิม แต่เราก็ยังไม่บอกเลิกเพราะยังรักเค้าอยู่ พอเข้า1ปีเดือนต่อๆไป ทะเลาะกันจนเค้าบล็อคเฟส บล็อคเบอร์เรา เราคิดแล้วว่า เค้าคงหมดรักเราจริงๆ และแล้วเราเองที่เป็นคนบอกเลิกเค้าทั้งๆที่ยังรัก บอกเลิกเค้าทาง SMS พิมพ์ไปร้องไห้ไป เป็นความรู้สึกที่แย่มากๆๆ แล้วเราก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย ร้องไห้ไปหลายเดือนเลยคะ จนวันนึงเค้าปลดบล็อคเฟสเรา ดีใจมากอะ เราก็ทักเค้าไป หลังจากที่เลิกกันมาหลายเดือน เราก็ขอร้องให้เค้ากลับมา แต่เค้าก็ไม่กลับเพราะเค้าเลิกรักเราไปแล้ว เราก็ขอร้องอ้อนวอน แต่ก็ไม่ได้ผล จนเราเองที่หยุดทุกอย่าง เหนื่อยด้วย เสียใจด้วย #แต่สำหรับเราตอนคบกันเค้าเป็นคนดีคนนึงเลยนะ
#เราเคยคิดนะว่าเราโง่รึเปล่าปล่อยคนที่เรารักไปทำไม แต่คิดไปคิดมาเราจะให้คนที่เรารักอยู่กับคนที่เค้าไม่ได้รักมันไม่เห็นแก่ตัวไปหน่อยเหรอ?
หลังจากที่เราหยุดทุกอย่าง ทำได้แค่คิดถึงแต่ก็ต้องทน ทำไรไม่ได้ นี้ก็ปีกว่าๆละที่เลิกกัน ยังคิดถึงอยู่นะ
(จขกท.อยากระบายเฉยๆค่าาา)
#ผิดพลาดตรงไหนขออภัย ณ ที่นี้