เรารู้จักกับเขามานาน...เจอกันครั้งแรกรู้สึกไม่ชอบหน้ากันเท่าไหร่

แต่หลายๆอย่างทำให้เราติดต่อสัมพันธ์กันมาเป็นสิบปี แล้วเวลาที่เราไม่เจอเขา เราก็จะคิดถึงเขามาก มากแค่ไหนนะหรอ ตื่นมานะก็ส่งข้อความหาเขาคนแรก

กินข้าวทุกมื้อก็นึกถึงเขา

ไปไหนทำอะไรก็บอกเขาตลอดเวลา ไปเที่ยวที่สวยๆก็อยากพาเขาไป

กินอะไรอร่อยๆก็อยากกินกับเขา

เจอเรื่องดีหรือไม่ดีก็อยากเล่าให้เขาฟังทุกเรื่องเป็นคนแรก ฟังเพลงก็นึกถึงเขา

ไปซื้อของเห็นของที่เขาเคยใช้ก็นึกถึงเขา

เห็นอะไรที่เขาชอบก็อยากซื้อให้เขา มีสิ่งดีๆก็อยากแบ่งปันให้เขาทุกอย่าง

วันไหนเขาร้องไห้เราเจ็บปวดมากกว่าและอยากทำทุกอย่างทำให้เขาสบายใจ

วันไหนเขายิ้มหัวเราะเราสุขยิ่งกว่าเขา

เวลาทะเลาะกันก็ไม่เป็นอันทำไรเลย

เคยเป็นแบบนี้กับใครบ้างไหมคะ??
ใครที่เคยรักคนๆนึงหรือได้รับความรักจากคนๆคนที่ไม่ใช่คนในครอบครัวจนคิดถึงเขาทุกเวลาแบบนี้บ้างคะ?