ใครเคยคิดว่าตัวเราไม่เหมาะที่จะมีแฟนมั้ยคะ???

เริ่มเลยนะคะ เราเพิ่งอายุยี่สิบต้นๆ ตอนนี้ทำงานบริษัทแห่งหนึ่งแถวสุขุมวิท ชีวิตก็ปกติทำงานไปเรียนไป เงินเดือนสองหมื่นกลางๆ เคยมีครอบครัวตอนอายุสิบแปดเค้านิสัยดีขยันทำงาน แต่ก็มีเหตุให้เลิกกันไปได้ปีกว่าๆแล้วค่ะ ตอนคบกันเราเอาแต่ใจเเต่เค้าก็ตามใจนะคะ ตั้งแต่เลิกกันไปก็มีเข้ามาแต่ก็เลิกกันไปสองสามคนได้ เหตุผลคล้ายๆกันเรารู้สึกว่าเราไม่มีใครเราก็มีความสุขดีถึงแม้ลึกๆจะเหงาบ้าง เวลาเพื่อนมีแฟนเราก็อิจฉานะคะอยากมีแบบเค้าหน้าตาเราก็ไม่ได้ขี้เหล่อะไร เราอยากมีคนดูแลคอยห่วงเอาใจใส่ แต่พอมีเข้ามาเรารู้สึกรำคาญเค้าไม่รู้เหตุผลเพราะอะไร ล่าสุดคนนี้นิสัยดี ฐานะดีหน้าตาก็ดี แต่อายุมากกว่าเราพอสมควร อีกอย่างเราอยู่คนละจังหวัดกันไม่ค่อยได้เจอกันเลย ตอนแรกก็รู้สึกดีนะคะแฮปปี้หลังๆเริ่มไม่อยากคุยกับเค้า แต่ไม่ได้มีใครคุยนอกจากเค้านะคะ คือตอนนี้เรายังไม่ได้ใช้คำว่าแฟนนะคะแค่คุยๆกันไปก่อน
นิสัยเราเป็นคนไม่ชอบคุยโทรศัพท์นานๆ ไม่ชอบแชทไลน์นานๆ ก่อนนอนเราก็ชอบดูหนังฟังเพลงอ่านหนังสือ แต่เค้าอยากคุยกับเราซึ่งเราไม่รู้จะคุยอะไร คุยแค่คำสองคำว่าถึงบ้านแล้วกินข้าวแล้วอะไรแค่นี้ก็พอ
               เราดูเป็นคนเลือกมากมั้ยคะ ไม่ชอบใครสักทีทั้งๆที่เค้าก็ดีคุยกันหรือคบกับใครได้สักพักก็เบื่อเค้า ไม่อยากให้ความรู้สึกนี้เกิดขึ้นเลยค่ะ หรือเราไม่สมควรมีใคร เพราะเราอยู่คนเดียวโสดๆ มีเพื่อนมีครอบครัว มีงานทำ วันนึง24ชั่วโมงก็หมดไปกับสิ่งที่ทำแล้วมีความสุขนอกเหนือจากการมีแฟน หรือแค่นี้ก็ดีแล้วคะ